Novel-novel oleh thanyawadee.panyai

​"เต อย่า กันต์หลับอยู่ข้าง ๆ นะ" รูปประโยคดูเหมือนจะห้ามปรามแต่น้ำเสียงที่เปล่งออกไปกลับเบาหวิวไม่มีความหนักแน่นเลยสักนิด"มันเมาหลับลึกไปแล้ว นะครับ เตทนไม่ไหวแล้ว เตคิดถึงอัยย์มากรู้ไหม อยากเข้าไปอยู่ในตัวอัยย์ใจจะขาดอยู่แล้ว" เขากระซิบบอกเธอเสียงพร่า ขณะที่มือข้างหนึ่งล้วงน้องชายที่อัดอั้นมานานของตัวเองออกมาจากกางเกงนอนตัวบาง เขาชักรูดมันไม่กี่ทีท่อนลำในมือก็ตื่นตัวพร้อมรบแล้วมืออีกข้างยังใช้ดันผิวเตียงเพื่อไม่ให้ทิ้งน้ำหนักทับคนรักจนอึดอัด"เราไปทำกันในห้องน้ำไม่ได้เหรอ อัยย์กลัวกันต์ตื่น" อัยย์ลดายังพยายามเบี่ยงหน้าหลบจูบของคนด้านบนเพราะเกรงว่าหากปล่อยตัวปล่อยใจจนมีอะไรกันตรงนี้อาจจะทำให้คนที่นอนอยู่ข้าง ๆ ตื่นขึ้นมาเห็นก็ได้เราสามคนเป็นสายเที่ยว ว่างเมื่อไหร่ก็นัดกันเที่ยวต่างจังหวัดบ้าง ต่างประเทศบ้าง และมีบ่อยครั้งเช่นกันที่ต้องนอนร่วมห้องโดยมีเตชินท์นอนคั่นกลางตลอด และครั้งนี้ก็เช่

คำเตือนเนื้อหาในนิยาย (โปรดอ่านก่อนอ่านนิยาย)***เน้นย้ำ นิยายเรื่องนี้เป็นแนว 3Pตัวละครหลักมีความสัมพันธ์ทั้งรูปแบบชายxหญิง และ ชายxชาย (ตำแหน่งบนเตียงไม่ตายตัว)*******************EP1 รักสามเรา[3P] "เอ่อ คนไหนแฟนอัยย์เหรอ กันต์หรือเต?""ถามจริงสามคนนี้เป็นอะไรกัน เห็นไปไหนก็ไปกันสามคนตลอด?""คู่ไหนกันแน่เราเดาไม่ถูกเลย อัยย์กันต์ อัยย์เต หรือกันต์กับเต?"'อัยย์ลดา' มักได้ยินคำถามในเชิงสงสัยใคร่รู้ในความสัมพันธ์รัก ๆ ใคร่ ๆ ของเธอทำนองนี้บ่อย ๆ และคงไม่ใช่แค่เธอแต่อีกสองหนุ่มอย่าง 'กันต์ดนัย' และ 'เตชินท์' เองก็คงได้รับคำถามเหล่านี้บ่อยเช่นกันจะไม่ให้ทุกคนสงสัยได้อย่างไรไหวเพราะทั้งสามคนต่างก็เป็นคนที่หน้าตาดี โดยเฉพาะสองหนุ่มเขาเป็นที่หมายตาของสาว ๆ หลายคน อีกทั้งยังขยันทำตัวให้คนรอบข้างหรือคนที่พบเห็นสงสัยไปได้ไม่ยากว่าทั้งสามคนเป็นอะไรกันกันแน่ ทั้งท่าทางสนิทสนมถึงเนื้อต้องตัว การดูแลเอาใจใส่ที่ดูยังไงก็ต้องมากกว่าเพื่อนอย่างแน่นอนสำหรับอัยย์ลดาเธอมักตอบชัดเจนตลอดว่า..."เตอ่ะแฟนเรา ส่วนกันต์เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กแล้ว"อัยย์ลดากับกันต์ดนัยรู้จักกันตั้งแต่เด็ก บ้านเราสองคน

​“พี่เขาอยู่ข้างบน ขึ้นไปสิ เดี๋ยวแม่จะออกไปกันแล้ว”ครั้งนี้วินนี่เข้าบ้านภูผาทางประตูไม่ใช่ทางระเบียงเหมือนปกติ และคำทักทายของพิมพ์พาดาก็ทำเอาแก้มของคนฟังร้อนขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้หลังจากผ่านค่ำคืนอันร้อนแรงเป็นภูผาที่จับมือเธอเข้าไปคุยกับแม่ ๆ ของพวกเขา คนอายุน้อยกว่าเตรียมใจไว้ว่าแม่ของเธอต้องไม่ชอบใจอย่างแน่นอนแต่ผิดคาด“นี่เรื่องจริงใช่ไหมตาผา” เป็นแม่ของเธอเองที่ถามคนที่นั่งบนพื้นพรมด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น“ครับ ผมกับวินนี่เรากำลังคบกันอยู่ และผมก็จริงจังกับวินนี่มากด้วย ถึงได้ตัดสินใจมาคุยกับแม่แล้วก็น้าวันวันนี้ไงครับ” มือหนาสอดเข้ามาประสานกับมือเล็กของคนที่นั่งข้าง ๆ กันขณะคุยกับผู้ใหญ่ทั้งสองซึ่งนั่งอยู่บนโซฟาตัวยาว“ตายแล้วยังเรียกน้าอยู่อีก เรียกแม่สิจ๊ะ” “เดี๋ยวนะแม่ ทำไมดีใจออกหน้าออกตาแบบนี้คะ” “ก็ความจริงแล้วแม่กับน้าพิมพ์อยากให้เราสองคนคบกันตั้งนานแล้วน่ะสิ” “ใช่ แต่พอแซวเมื่อไหร่หนูวินนี่ก็บอกว่าคิดกับตาผาแค่พี่ ตาผาก็บอกว่าคิดกับน้องแค่น้องสาว น้ากับแม่เราก็เลยพับความหวังเก็บใส่กล่องไปหลายปีมาแล้วไงล่ะ” “พอมาได้ยินแบบนี้มันชื่นใจจริง ๆ คงนอนตายตาหลับสักทีเนาะ

ใบหน้าคมผละออกจากจูบอันแสนหวานอย่างยากลำบาก ทำไมเด็กคนนี้ถึงได้ทั้งหอมทั้งหวานแบบนี้กันนะลมหายใจอุ่น ๆ ของทั้งคู่รินรดใบหน้าของกันและกันอยู่ นิ้วยาวเกลี่ยเส้นผมนุ่มออกจากใบหน้าจิ้มลิ้มของน้องสาวข้างบ้านอย่างเบามือ ก่อนจะกระซิบถ้อยคำชิดริมฝีปากบางขณะที่หลังมือยังคลอเคลียแก้มใสเล่น“ความจริงแล้ว...ที่เฮียกลับไปหาวินนี่เมื่อกี้เพราะเฮียไม่อยากให้วินนี่ขึ้นไปหาไอ้หมอนั่นที่ห้อง”“....”“ไม่อยากให้วินนี่เอาสิ่งที่เฮียสอนไปใช้กับผู้ชายคนอื่น ที่ไม่ใช่เฮีย”“....”“สิ่งที่เฮียจะพูดต่อไปนี้มันอาจจะฟังดูเลี่ยนแต่มันคือความจริงทุกคำจริง ๆ นะ เฮียเพิ่งจะรู้ตัวว่าความรู้สึกที่มีต่อวินนี่มันไม่ใช่แบบพี่ชายรักน้องสาว”“....”“เฮียรักวินนี่นะครับ”ตึกตึก ตึกตึกในหูของพวกเขาต่างก็ได้ยินเสียงเต้นของหัวใจที่ดังขึ้นเรื่อย ๆ แต่กลับไม่สามารถแยกแยะได้ว่าเป็นเสียงของใครกันแน่ หรือจริง ๆ มันอาจจะเป็นเสียงหัวใจของพวกเขาทั้งคู่เลยก็เป็นได้มือเรียวเลื่อนขึ้นมาโอบรอบคอหนา รั้งไม่ให้คนด้านบนถอยห่าง สายตายังคงสอดประสานกันหวานซึ้ง“เฮียพูดแล้วนะ เพราะฉะนั้นรับผิดชอบสิ่งที่ตัวเองพูดด้วย”“ครับ พรุ่งนี้เฮียจะให้

ภูผาเลี้ยวเข้ามาส่งคนข้าง ๆ หน้าทางเข้าคอนโดตามที่อีกฝ่ายร้องขอไว้“วันนี้วินนี่อาจไม่กลับนะเฮีย ส่งข้อความบอกแม่ไว้แล้ว”“อื้ม”“เฮียเป็นอะไรรึเปล่า เห็นเงียบ ๆ มาตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว”“เปล่า ๆ เฮียกำลังคิดอะไรเรื่อยเปื่อยนะ แล้วนี่เราจะนอนค้างกับไอ้หน้าขาวนั่นจริง ๆ เหรอคืนนี้”“เปล่าสักหน่อย จะไปนอนกับยายเจน เจนพักอยู่คอนโดข้าง ๆ นี้เอง วินนี่นัดเพื่อนไว้แล้วว่าหลังง้อพี่สิงห์เสร็จจะไปหา”คนได้ยินระบายเสียงหายใจออกมาอย่างคนโล่งอก หลังจากที่นั่งคิดหนักมาตลอดทางว่าจะยอมปล่อยให้เด็กน้อยของเขาไปอยู่กับไอ้หน้าขาวนั่นตลอดทั้งคืนจริง ๆ น่ะเหรอ“งั้นวินนี่ไปก่อนนะคะ”“ระวังตัวด้วยล่ะ”ภาพของคนตัวเล็กยังสะท้อนที่กระจกข้างของรถยนต์ ภูผาไม่ยอมออกรถสักที ในใจก็เฝ้าแต่ถามตัวเองว่าที่เขาทำไปทั้งหมดวันนี้มันเพื่ออะไรกันตั้งแต่เช้าเมื่อรู้ว่าวินนี่มีนัดกับไอ้หมอนั่น เขาก็ไปบอกแม่กับน้าวันว่าเขาและวินนี่จะไปส่งเค้กของวันนี้ให้เอง ทั้ง ๆ ที่ลูกน้องในร้านก็สามารถไปส่งได้ลงทุนขับรถออกไปไกลแล้วแกล้งว่ารถเสียบ้าง โทรตามเพื่อนสนิทให้มาเล่นละครเป็นช่างและยื้อเวลาให้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้บ้างเขาทำทั้งหม

“Oh My God!! เฮียพกอนาคอนดาติดตัวมาตลอดเลยเหรอเนี่ย”“เป็นไง ใหญ่กว่าของไอ้สิงห์ไหม” คนนั่งกอดอกยักคิ้วถามอย่างภูมิใจในความเป็นชายของตัวเอง ก่อนจะต้องหน้าหงายไปกับคำตอบเด็กบ้าด้านล่าง“ไม่อะของเฮียเล็กกว่า ล้อเล่น อืม...จากที่จับดูแล้วของเฮียน่าจะใหญ่กว่านะ แถมแข็งกว่าด้วย”จะไม่ให้แข็งได้ยังไงก็เล่นรูดเอา ๆ อยู่นั่นแหละ“เฮียว่ามันแข็งพอแล้วนะ ไหนวินนี่ลองใช้ปากตามในคลิปซิ เดี๋ยวเฮียจะได้ช่วยบอกว่าต้องปรับตรงไหนบ้าง”คนอดใจไม่ไหวรีบหลอกล่อให้เด็กน้อยที่ลงไปคุกเข่ากับพื้นห้องหยุดมือและเปลี่ยนไปใช้ส่วนอื่นในร่างกายแทน“โอเคค่ะ”คนฟังรับคำอย่างแข็งขัน ลิ้นเล็กเริ่มทำตามคลิปที่ดู ๆ มา ลากไล้ไปตามความยาวของท่อนเนื้อสีเข้มในมือจนมันฉ่ำเยิ้มไปด้วยน้ำลายสีใส“อ่า!”แค่เริ่มก็เรียกเสียงในลำคอแกร่งได้ซะแล้ว ทั้ง ๆ ที่เคยโดนสาว ๆ ใช้ปากช่วยมาไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งแล้วในชีวิตนี้ แต่ทำไมครั้งนี้มันถึงได้รู้สึกวูบวาบไปทั้งตัวตั้งแต่เริ่มแบบนี้กันนะ ภูผาได้แต่นึกสงสัยกับตัวเองดวงตาคมก้มมองคนที่คุกเข่าอยู่ตรงหน้า ลิ้นนุ่มที่กำลังปาดเลียไปทั่วความเป็นชายของเขาอย่างสะเปะสะปะ แต่กลับทำให้เขาสะท้านไ