หญิงสาวพยายามขัดขืนและฝืนตัวเต็มที่แต่ด้วยกำลังที่เหนือกว่าทำให้ถูกเขากึ่งจูงกึ่งลากมาจนถึงประตูที่อยู่หลังห้องจนได้ และทันทีที่เขาบิดลูกบิดแล้วผลักประตูเปิดสุดบาน ดวงตาตื่นตระหนกของพราวรุ้งพลันเบิกโพลงทันทีที่เห็นลักษณะห้องซึ่งเชื่อมต่อกันด้วยบานประตูดังกล่าวซึ่งมีเฟอร์นิเจอร์ชิ้นเดียวโดดเด่นอยู่กึ่งกลางห้องก็คือเตียงขนาดใหญ่
“นี่ปล่อยฉันนะ ฉันมาสมัครงานเลขานะ ไม่ได้มาขายตัว คุณปล่อยมือฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ ไม่อย่างนั้นฉันจะแจ้งความเอาคุณเข้าคุกให้ได้ ไม่เชื่อคอยดูสิ” เธอขืนตัวและพยายามจะสะบัดข้อมือที่ถูกเขากุมกระชับไว้แน่นหนาออก ขณะประท้วงไปพร้อมกับการข่มขู่เขาในเวลาเดียวกัน
“แจ้งความข้อหาอะไรไม่ทราบ ในเมื่อผมไม่ได้ไปหลอกหรือจับตัวคุณมา คุณเดินเข้ามาหาผมเอง แล้วเพื่อนคุณก็รับเงินจากผมไปแล้ว จะเล่นตลกอะไรกับผมอีกฮะพราวรุ้ง” เขาเท้าเอวมองหญิงสาวที่ถอยกรูดไปยืนชิดกำแพงด้วยสีหน้าขัดใจแต่แววตาวับวาวไปตามอารมณ์ลุ่มหลงและกระหายรสปรารถนาแจ่มชัดเมื่อกวาดสายตามองทั่วเรือนร่างละมุน
“เพื่อนอะไร! ฉันไม่รู้เรื่อง” เธอปฏิเสธเสียงแหลม มองเขาอย่างหวาดกลัว
เขายกแขนขึ้นตั้งข้อศอกชิดข้างลำตัวพร้อมกับแบมือท
