“ปล่อยผมนะมัดหมี่ คุณคิดว่าทำแบบนี้แล้วมันจะได้ประโยชน์อะไรขึ้นมา ไม่ว่ายังไงผมก็ไม่เคยคิดอะไรกับคุณ คนที่คุณควรรักคือพันแสงไม่ใช่ผม”
เพลิงเพชรเอ่ยอย่างหงุดหงิด อารมณ์ที่ไม่ปกติทำให้เขาไม่ได้ใส่ใจกับเสียงรถที่แล่นเข้ามาเงียบเชียบ และจอดหน้าประตูบ้านขณะที่เจ้าของรถคันดังกล่าวชะงักมือที่กำลังจะผลักประตูบานเล็กเข้าไป เมื่อสายตาลอดช่องระแนงรั้วผ่านเข้าไปเห็นหญิงสาวในชุดรัดรูปสีแดงกำลังกอดรัดฟัดเหวี่ยงอยู่กับพี่ชายต่างมารดาของตนทั้งที่ตรงนั้นคือบริเวณสนามหญ้าหน้าบ้าน เขากัดฟันกรอดยืนฟังเสียงแหลมสูงของหญิงสาวลอยมาตามลม แต่ก็ยังจับใจความได้อย่างชัดเจน
“แต่มัดไม่ได้รักเขา คุณได้ยินไหมคะ น้องชายคุณเขาไม่มีอะไรจะเทียบกับคุณได้สักอย่าง ถ้าในโลกนี้ไม่มีผู้ชายที่เพียบพร้อมอย่างคุณ มัดอาจจะมองเขาก็ได้ แต่ในเมื่อโลกของมัดมีแต่คุณไปแล้วจะให้มัดทำใจไปรักเขาได้ยังไงคะเพลิง มัดรักได้แค่คุณคนเดียวได้ยินไหมคะ มัดรักคุณคนเดียว”
“หยุดพูดบ้า ๆ ซะทีมัดหมี่ ถ้าคุณไม่ได้รักพันแสงแล้วคุณจะไปรับหมั้นมันทำไม”
“ก็เพราะคุณ มัดแค่อยากได้ใกล้ชิดคุณบ้างก็เท่านั้น มัดทำได้ทุกอย่างแค่ให้มัดมีสิทธิ์ได้เข้าถึงตัวคุณบ้างเท่
