แสงแดดยามเช้าส่องผ่านหน้าต่างบานใหญ่เข้ามาในบ้านทำให้เจนลืมตาตื่นขึ้นมา
“อื้อ เมื่อยจังเลย”เจนบิดขี้เกียจและรู้สึกปวดเมื่อยนิดหน่อยเพราะนอนบนโซฟาทั้งคืน
“กลิ่นอะไรหอมจัง”เธอสูดดมกลิ่นหอมของข้าวต้มที่โชยออกมาจากในครัว
เจนเดินตามที่มาของกลิ่นหอมนี้มาถึงในครัวก็เห็นเจมส์กำลังง่วนกับการทำอาหารอยู่ เธอรู้สึกแปลกใจเล็กน้อยที่เขาทำอาหารเป็นท่าทางดูคล่องแคล่วใช้ได้ทีเดียว เจนยืนกอดอกพิงประตูมองเขาอยู่อย่างนั้น
“จะมองอีกนานมั้ยครับคุณนาย”
“คะ..ใครมอง ไม่มี๊ เอ่อเจนแค่มาหาน้ำดื่ม”เมื่อโดนจับได้เจนจึงรีบเฉไฉแก้เขินรีบเดินไปเปิดตู้เย็นหาน้ำดื่ม
เจมส์ยิ้มเอ็นดูกับท่าทางของเธอก่อนเดินมาซ้อนหลังเจนและก้มลงช่วยเธอหยิบขวดน้ำ เมื่อเธอเห็นมือเขาเอื้อมมาหยิบขวดน้ำก็รีบปล่อยพร้อมทั้งปิดประตูตู้เย็นหันกลับไปหาคนข้างหลังทันที
“เจนหยิบเองก็ได้”
“พี่หยิบมาดื่มเอง พี่ก็หิวน้ำเหมือนกัน”เจนที่ตอนแรกคิดว่าเขาจะหยิบน้ำให้ตัวเองก็อายที่เข้าใจผิดใช้กำปั้นทุบอกเขารัวๆ จนเจมส์ต้องจับข้อมือเธอไว้และดันหลังเธอติดกับตู้เย็น
“พี่ล้อเล่น อ่ะให้เจนนั่นแหละ”เขายิ้มบอกเธอ
“แกล้งเจนอีกแล้วนะ”เจนบ่นเขาพร้อมกับยื่นมือไปรับน้ำดื่
