Novels by ดาวประดับเดือน

“เป็นไงบ้างคะเหนื่อยมั้ย เจนแวะเอาข้าวมาให้”เจนถือกล่องข้าวเที่ยงเดินเข้ามาหาเจมส์ในห้องทำงาน“เหนื่อยนิดหน่อยครับ ยังต้องปรับตัวอีกเยอะ แต่มีกำลังใจดีอย่างนี้พี่สู้ตาย”เจมส์เดินเข้าไปกอดและหอมเจนหลายฟอดตอนนี้เป็นเวลาเกือบสองเดือนแล้วที่เจมส์ออกมาดูแลบริษัทใหม่ที่เอริคสร้างไว้ให้ เขาทุ่มเททั้งแรงกายแรงใจอย่างหนักเพื่อเรียนรู้งาน ไม่ใช่เพียงเพื่อตัวเองเท่านั้นแต่เขายังไม่อยากให้คนที่ไว้ใจและเชื่อใจเขามากที่สุดอย่างเอริคต้องผิดหวัง เจนที่รับรู้เรื่องนี้เป็นอย่างดีจึงคอยให้กำลังใจอยู่ข้างๆเสมอ “หวานเกินไปแล้ว”เอริคที่พึ่งเปิดประตูเข้ามาแซวคนทั้งคู่“พี่มาได้ไงครับ”เจมส์รีบผละออกจากเจนทันที“ได้ยินข่าวว่ายุ่งเลยแวะมาดู แต่ได้กำลังใจดีขนาดนี้น่าจะไม่มีอะไรต้องห่วงแล้วมั้ง”“กำลังใจดีครับ แต่เรื่องงานก็ยังต้องปรึกษาพี่อยู่ดี”“กำลังใจอะไรคะเกลได้ยินไม่ถนัด”เกวลินที่พึ่งถือถุงอาหารเดินตามมาถามทุกคน“ก็คนที่เรากำลังห่วง ดูท่าจะไม่ต้องการเราแล้ว”เอริคยังแซวเจมส์ไม่เลิก“พี่เอริคก็แซวเกินไปค่ะเจนเขินไปหมดแล้ว”เจนพูดติดตลกกับทุกคน ทำเอาคนอื่นๆพลอยหัวเราะไปด้วย“ใช่ค่ะ พี่ก็แซวเกินไป แต่แกก็หวา

“เกลเสร็จยัง”“มาแล้วค่ะ”วันนี้ทั้งคู่มีนัดแคมป์ปิ้งกับเจมส์และเจน เมื่อ เอริคขนของขึ้นรถเรียบร้อยแล้วจึงเรียกภรรยาที่ตอนนี้ยังแต่งตัวไม่เสร็จ“เร่งจัง เกลเลือกชุดอยู่”เกวลินที่พึ่งแต่งตัวเสร็จรีบวิ่งลงมาหาสามีข้างล่างหาพร้อมกับชุดเอี๊ยมสีน้ำตาลน่ารัก“สวยแล้ว แต่งอะไรขนาดนั้นพี่หวง วันนี้เมียพี่แต่งตัวน่ารักจัง”เขาบอกภรรยาหลังจากมองสำรวจเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าและดึงเธอเข้าไปกอดและหอมอย่างหมั่นเขี้ยว “อื้อ พอแล้วค่ะเครื่องสำอางลบหมดแล้ว”“เมียพี่ถึงไม่แต่งก็สวย อย่าสวยให้มันมากนักพี่ไม่ชอบให้คนอื่นมอง”“ขี้หวง ไปกันได้แล้วค่ะเดี๋ยวถึงช้ายัยเจนจะบ่นเอา”ทั้งคู่ใช้เวลาเดินทางเกือบสามชั่วโมงก็ถึงสถานที่ แคมป์ปิ้ง โดยมีเจมส์และเจนที่รออยู่ก่อนหน้าแล้ว “ยัยเกลทางนี้”เจนโบกมือเรียกเพื่อนรัก“สดชื่นจังเลยอากาศดีมาก”เกลคุยกับเพื่อนรักเมื่อเดินมาถึงเดิมทีวันนี้เอริคกับเจมส์อยากมากางเต้นท์นอนแต่กลัวสาวๆลำบากเกินไปจึงเลือกที่แคมป์ปิ้งที่มีรถบ้าน จะได้สะดวกสบายหน่อยหากสาวๆชอบครั้งหน้าถึงจะพาพวกเธอไปกางเต้นท์นอน“รถบ้านก็น่าอยู่จัง ข้างในสวยมากเลยพี่เอริคมาดูทางนี้ค่ะ”เกวลินที่ตื่นเต้นกับทุกสิ่

…ก๊อก ก๊อก ก๊อก…“พี่เจมส์มีอะไรคะ”เจนนึกแปลกใจที่เจมส์มาเคาะประตูกลางดึกแต่เมื่อถามไปก็ไม่มีเสียงตอบกลับจึงเดินออกมาเปิดประตูเจมส์ไม่พูดพร่ำทำเพลงเข้าไปจูบเธออย่างเร่าร้อนทันทีที่เห็นหน้าหญิงสาว“อื้อ คนบ้าเป็นอะไรคะ อยู่ดีๆมาเคาะห้องจูบคนอื่น”“เป็นคนที่รักเจนไงครับ”“นี่พี่ดื่มเหล้ามาหรอคะ พี่เมารึเปล่า”“ไม่เมาพี่แค่ย้อมใจ”“ย้อมใจทำไม”เจนถามเขาเสียงสั่นชายหนุ่มไม่ตอบแต่ก้มลงไปจูบเธอพร้อมกับผลักประตูออกและดันเธอเข้าห้อง เขาเลื่อนสองมือลงมาบีบเค้นสะโพกงามพลางจูบแลกลิ้นกับเธออย่างเร่าร้อน เจนที่โดนรสจูบของเขาเข้าไปถึงกับอ่อนระทวยยืนแทบไม่อยู่จนต้องใช้สองแขนโอบรอบคอเขาไว้“วันนี้พี่ขอได้มั้ย”“ขะ…ขออะไรคะ”“เป็นของพี่นะ”เขากระซิบข้างหูเธอด้วยเสียงกระเส่า“พี่เจมส์เจนไม่เคย”“พี่จะสอนเจนเองนะครับ”พูดจบเจมส์ไม่รอคำตอบประกบปากจูบเธอทันทีพร้อมกับดันหญิงสาวให้เดินไปนั่งบนเตียงก่อนจะอุ้มเธอขึ้นมานั่งบนตักตัวเองเจมส์ใช้สองมือบีบคลึงสองเต้างามของเจนจากด้านนอกก่อนจะสอดมือเข้าไปสัมผัสและบีบคลึงสองเต้าอวบอิ่มในชุดนอน“อื้อ”เจนสะดุ้งและร้องครางออกมา“หืม ไม่ได้ใส่เสื้อในด้วยจะยั่วพี่หรอ”“บ้า

เจมส์นั่งดื่มกับญาติๆของเจนจนดึกดื่นก่อนที่ทุกคนจะแยกย้ายกันกลับบ้าน ส่วนพ่อกับแม่ก็เข้านอนกันหมดแล้ว เหลือเพียงเจนที่นั่งดูทีวีรอเขาอยู่ที่ห้องนั่งเล่น“ยังไม่นอนอีกหรอ”“รอพี่นั่นแหละ ดื่มอะไรขนาดนั้น ไปค่ะเดี๋ยวเจนพาไปดูห้องนอน”เจนพาเขาเดินขึ้นชั้นสองของบ้าน ข้างบนมีห้องนอนสองห้องคือห้องของเธอกับอีกห้องเอาไว้รับรองแขก ส่วนพ่อกับแม่นอนข้างล่างเพราะอายุมากแล้วเดินขึ้นข้างบนไม่ไหว“พี่นอนห้องนี้นะคะ ตรงนั้นห้องนอนเจนถ้าอยากได้อะไรก็บอก”“อยากได้เจน”“ไอ้พี่เจมส์บ้าเข้าห้องไปเลย”“งั้นขอพี่มัดจำไว้ก่อน”พูดจบเขาก้มลงประกบริมฝีปากจูบเธออย่างดูดดื่มทันที ก่อนจะผลักประตูห้องนอนของตัวเองและดึงเธอล้มลงไปนอนด้วยกัน“พี่กลัวผีคืนนี้นอนด้วยกันนะ”“ไม่เอา ปล่อยเลยเจนจะกลับห้อง”“สัญญาว่านอนกอดเฉยๆไม่ทำอะไร นะครับ”เจนที่แพ้ลูกอ้อนของเขาก็ยอมใจอ่อนตามใจเขาจนได้“งั้นก็รีบนอนค่ะ”เมื่อแสงจากแดดในยามเช้าส่องลอดผ้าม่านหน้าต่างเข้ามาทำให้เจนลืมตาตื่น เธอมองไปรอบๆก็ไม่พบเจมส์อยู่ในห้อง เจนเดินกลับห้องไปอาบน้ำและเดินลงไปข้างล่างเห็นเจมส์เดินถือผักเต็มตะกร้ากำลังกลับเข้าบ้านพร้อมพ่อของตน เธอมองดูทั้งคู่

“มีเรื่องอะไรรึป่าวคะ” เกวลินถามเอริคเมื่อเห็นเขาคุยโทรศัพท์ไปพลางมองหน้าเธอเป็นระยะ“ป่าว ไอ้เจมส์ไม่สบายโทรมาลางาน”“ตายจริง แล้วเป็นอะไรมากมั้ยคะ ไปหาหมอรึยัง”“ไม่ต้องห่วงมันหรอก มันมีคนดูแลแล้ว”“มีใครก็คุณเจมส์เค้าอยู่คนเดียวนี่คะ”“แฟน”“คุณเจมส์เค้ามีแฟนแล้วหรอ ก็ว่าช่วงนี้ดูสดใส เห็นคุยไลน์แล้วยิ้มอยู่บ่อยๆ ว่าแต่ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครกันน๊า”“เดี๋ยวมันพร้อมก็บอกเองแหละ ไม่ต้องไปยุ่งเรื่องของเค้า”“รู้แล้วค่ะ แค่พูดเล่นเฉยๆ ทำเป็นจริงจังไปได้”เอริคได้แต่คิดในใจว่าถ้าเกวลินรู้เรื่องนี้เธอจะรู้สึกยังไง ใจนึงก็ดีใจกับเจมส์ที่มีคนมาอยู่เคียงข้างซักที เพราะเขาเองก็เป็นห่วงเจมส์มากเหมือนน้องชายแท้ๆ ตัวเองยิ่งก่อนหน้านี้เขาเปลี่ยนผู้หญิงบ่อยยิ่งนึกเป็นห่วง พอรู้ว่าได้คนดีๆ มาดูแลเขาก็หายห่วง“อาบน้ำไหวมั้ยหรือจะให้เช็ดตัวให้ก่อน” เจนถามเจมส์หลังเห็นว่าเขาอาการดีขึ้นแล้ว“อาบได้ครับ”“งั้นก็ไปใช้ห้องน้ำข้างบน คืนนี้ก็นอนห้องตรงข้ามห้องเจนก็ได้ค่ะ เจนจัดห้องให้แล้วจะได้นอนสบายๆ หน่อย”“ขอบคุณครับ แฟนพี่น่ารักจัง”“ไปอาบน้ำได้แล้วค่ะจะได้ลงมาทานข้าวทานยา”“ค้าบ ไปเดี๋ยวนี้เลยค้าบ”เจมส์

แสงแดดยามเช้าส่องผ่านหน้าต่างบานใหญ่เข้ามาในบ้านทำให้เจนลืมตาตื่นขึ้นมา“อื้อ เมื่อยจังเลย”เจนบิดขี้เกียจและรู้สึกปวดเมื่อยนิดหน่อยเพราะนอนบนโซฟาทั้งคืน“กลิ่นอะไรหอมจัง”เธอสูดดมกลิ่นหอมของข้าวต้มที่โชยออกมาจากในครัวเจนเดินตามที่มาของกลิ่นหอมนี้มาถึงในครัวก็เห็นเจมส์กำลังง่วนกับการทำอาหารอยู่ เธอรู้สึกแปลกใจเล็กน้อยที่เขาทำอาหารเป็นท่าทางดูคล่องแคล่วใช้ได้ทีเดียว เจนยืนกอดอกพิงประตูมองเขาอยู่อย่างนั้น“จะมองอีกนานมั้ยครับคุณนาย”“คะ..ใครมอง ไม่มี๊ เอ่อเจนแค่มาหาน้ำดื่ม”เมื่อโดนจับได้เจนจึงรีบเฉไฉแก้เขินรีบเดินไปเปิดตู้เย็นหาน้ำดื่มเจมส์ยิ้มเอ็นดูกับท่าทางของเธอก่อนเดินมาซ้อนหลังเจนและก้มลงช่วยเธอหยิบขวดน้ำ เมื่อเธอเห็นมือเขาเอื้อมมาหยิบขวดน้ำก็รีบปล่อยพร้อมทั้งปิดประตูตู้เย็นหันกลับไปหาคนข้างหลังทันที“เจนหยิบเองก็ได้”“พี่หยิบมาดื่มเอง พี่ก็หิวน้ำเหมือนกัน”เจนที่ตอนแรกคิดว่าเขาจะหยิบน้ำให้ตัวเองก็อายที่เข้าใจผิดใช้กำปั้นทุบอกเขารัวๆ จนเจมส์ต้องจับข้อมือเธอไว้และดันหลังเธอติดกับตู้เย็น“พี่ล้อเล่น อ่ะให้เจนนั่นแหละ”เขายิ้มบอกเธอ“แกล้งเจนอีกแล้วนะ”เจนบ่นเขาพร้อมกับยื่นมือไปรับน้ำดื่

“พี่ดินปล่อยดาวลงได้แล้วค่ะ เดี๋ยวตก”“ตัวเล็กแค่นี้พี่อุ้มทั้งวันก็ยังไหว ไม่เชื่อคืนนี้ลองดูมั้ยล่ะ”“คนทะลึ่ง ลูกสามขวบแล้วนะคะ”“ดีเลยน้องแดนโตแล้ว เลี้ยงน้องได้แล้ววันนี้พี่อยากได้ลูกเพิ่มอีกซักคน”“พี่ดิน!!!.”“ไม่ต้องพูดแล้วตั้งใจหน่อย”ภูดินวางเมียรักลงบนเตียงนอนและบรรจงจูบปิดปากเธออย่างดูดดื่ม ทำเอาเพียงดาวเคลิ้มกับรสจูบของสามีเผยอปากให้เขาเอาลิ้นเข้าไปหยอกล้อกับลิ้นของเธออย่างสะดวก เขาดูดกินเธอทั้งตัวตั้งแต่หัวจรดเท้าและมาหยุดอยู่ที่หน้าอกทั้งสองข้างของเมียรักภูดินทั้งดูดกินและบีบคลึงจนเพียงดาวเสียวซ่านร้องครางออกมาไม่ขาดสาย ยิ่งได้ยินเสียงครางของเมียรักยิ่งทำให้ภูดินมีความสุข ปรนเปรอภรรยาสุดที่รักอย่างหนำใจ“เมียจ๋า คืนนี้ขอผัวกินเมียให้หนำใจเลยนะ อ่า” เขาไล่เลียทั่วร่างกายของเธอจนมาหยุดที่จุดสงวนใช้ลิ้นเลียไปรอบๆจุดสงวนก่อนจะแหวกลิ้นเข้าไปดูดกินกลีบกุหลาบงามอย่างหิวกระหาย“อ๊า ผัวขาเมียเสียว”เพียงดาวใช้สองมือดึงทึ้งผมของสามีด้วยความเสียว บางจังหวะก็เผลอกดหน้าเขาลงไปซุกไซร้ภายในกลีบกุหลาบงามให้ดูดกินน้ำหวานที่ไหลจากกายเธอด้วยความเสียว…จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ…“อ๊ะๆๆๆๆอ๊า อ๊า”เสียง

....เกือบสามปีผ่านไป....“แม่ค้าบคุณพ่อยังไม่กลับมา​หรอค้าบ แล้วคุณแม่กำลังทำอะไรอยู่ค้าบ”น้องแดนลูกชายวัยย่างสามขวบถามเพียงดาวผู้เป็นแม่ที่กำลังง่วนกับการทำกับข้าวอยู่ในครัวกับพี่ๆแม่บ้าน“วันนี้พ่อมีประชุมกำลังกลับมาแล้วครับ น้องแดนไปเล่นกับคุณยายที่ห้องนั่งเล่นก่อนนะ แม่กำลังช่วยพี่ๆเขาทำอาหารอยู่เดี๋ยวแม่ออกไปหานะครับ”เพียงดาวหันมาบอกลูกชายในวัยที่กำลังซนและอยากรู้อยากเห็นทุกอย่าง“ก็ได้ค้าบ แม่รีบออกมาหาน้องแดนนะค้าบ”“จ้า แป๊บเดียวเดี๋ยวแม่ออกไป”“นายน้อยพูดเก่งจังเลยนะคะ รู้เรื่องทุกอย่างเลย”พี่จันทร์ยิ้มเอ็นดูนายน้อยของตน“นั่นน่ะสิคะไม่รู้เหมือนใคร”“เหมือนคุณภูตอนเด็กเลยค่ะ”นมแย้มพูดเสริมด้วยสีหน้ามีความสุขวันนี้เพียงดาวเข้าครัวเองเพราะเชิญเพื่อนๆมาทานข้าวเย็นที่บ้านเนื่องในโอกาสครบรอบวันเกิดอายุสามขวบของลูกชายสุดที่รักในวันพรุ่งนี้ ภูดินและเพียงดาวจึงเชิญญาติสนิทมิตรสหายมาทานข้าวที่บ้านก่อนจะพาลูกชายไปเที่ยวในวันเกิดของเขาพรุ่งนี้ เหล่าน้าๆอาๆเมื่อรู้ว่าเป็นวันเกิดหลานชายสุดที่รักก็ตื่นเต้นเตรียมของขวัญมาให้หลานรักชนิดไม่มีใครยอมใคร“คุณพ่อกลับมาแล้ว”แดนเด็กชายตัวน้อยรีบวิ

...แปดเดือนผ่านไป...“ลูกพ่อวันนี้เป็นยังไงบ้าง กวนแม่เค้ารึป่าว”ภูดินเอียงหูและแนบหน้าที่ท้องของเพียงดาวเพื่อคุยกับลูกหลังกลับจากทำงาน“หนูเป็นเด็กดีมากไม่กวนแม่เลย บอกพ่อเค้าไปสิลูก แต่ตอนนี้คุณพ่อไปอาบน้ำก่อนดีมั้ยคะ”“ก็ได้ครับ รอพ่อแป๊บเดียวนะเดี๋ยวกลับมาเล่นด้วยใหม่”ทุกวันหลังเลิกงานภูดินจะต้องมาทักทายลูกน้อยในท้องภรรยาสุดที่รักเสมอ ตั้งแต่เขาหายแพ้ท้องกลับไปทำงานได้ตามปกติก็ไม่ยอมให้เพียงดาวไปทำงานในฟาร์มเลย มีแต่เพียงดาวที่เบื่อขอไปช่วยงานเล็กๆน้อยๆ แต่ส่วนใหญ่ก็ทำที่บ้าน ภูดินดูแลเอาใจใส่ภรรยาดีทุกอย่าง ดีจนบางครั้งเพียงดาวก็เพลียกับความเยอะของสามีตน“พี่ดินดาวปวดท้อง ไปตามคุณนมทีค่ะ”เพียงดาวร้องบอกสามีขณะที่นอนอ่านหนังสืออยู่บนเตียง“ดาว ดาวเป็นอะไร”ภูดินที่นังทำงานอยู่รีบวิ่งมาดูอาการของภรรยาสุดที่รัก“เหมือนจะคลอด โอ๊ย!!พี่ดินดาวจะไม่ไหวแล้ว”“คลอดก่อนวันนัดหรอ รอพี่แป๊บเดียวนะที่รัก พี่จะพาไปโรงพยาบาลเดี๋ยวนี้ นม พี่จันทร์พี่จวง น้าเสริมออกรถเร็วดาวจะคลอดแล้ว”ทุกคนต่างวิ่งวุ่นลนลาน ตกใจระคนดีใจกันใหญ่จนทำตัวไม่ถูก มีเพียงนมแย้มที่มีสติคอยสั่งการทุกคนให้ทำตาม“เรากำลังถึ

“ที่รัก ขอยาดมหน่อยพี่เวียนหัวไม่ไหวแล้ว”“เป็นไงบ้างคะ ไปหาหมอดีมั้ยสีหน้าพี่ดินดูไม่ค่อยดีเลย”เพียงดาวเป็นห่วงสามีหลังเห็นเขาหน้ามืด เวียนหัว ทานข้าวไม่ได้ตั้งแต่เช้า ด้านนมแย้มที่เห็นอาการของภูดินก็นึกสงสัย อาการแบบนี้เหมือนกับ.................“หนูดาวนมขอถามอะไรซักหน่อยนะคะ”“คะนม”“ประจำเดือนไม่มานานแค่ไหนแล้วคะ”“ก็......เดือนกว่าแล้วค่ะ”“เดือนกว่า!!!”นมแย้มอุทานเสียงดังพร้อมยิ้มกว้าง“พาหนูดาวไปหาหมอเลยค่ะ”นมแย้มบอกทั้งคู่“นมคะคนที่ป่วยไม่ใช่ดาวนะคะ แต่เป็นพี่ภู”เพียงดาวบอกนมแย้มด้วยความงุนงง“นั่นน่ะสิครับนม ผมเวียนหัว อาเจียนจนไม่มีแรงแล้วนะครับ ยังจะให้ดาวไปหาหมออีก”ภูดินพูดเสียงอ่อยด้วยความน้อยใจผิดกับนมแย้มที่ยิ้มและหัวเราะด้วยท่าทางมีความสุขก่อนจะบอกคนทั้งคู่ที่นั่งทำหน้างงกันอยู่“ก็นมสงสัยว่าหนูดาวจะ....ท้อง”“ท้อง!!!!”ภูดินและเพียงดาวร้องพร้อมกัน“ไม่ต้องเสียงดังกันค่ะ นมสงสัยว่าคุณภูจะแพ้ท้องแทนภรรยาน่ะค่ะ”ทั้งคู่แต่งงานกันได้สามเดือนแล้ว ภูดินขยันทำการบ้านแทบทุกวันการมีเจ้าตัวน้อยเป็นหนึ่งในเป้าหมายของชีวิตหลังแต่งงานกับภรรยาสุดที่รัก เมื่อรู้ว่าตัวเองกำลังจะเป็

เพียงดาวขอตัวมาซื้อของที่ร้านสะดวกซื้อใกล้ๆร้านตัดชุดแต่งงาน ระหว่างรอภูดินคุยงานกับเพื่อนรักทั้งสองต่อนิดหน่อยหลังทั้งคู่ลองชุดแต่งงานเสร็จ ขณะที่เธอกำลังเดินข้ามถนนเพื่อกลับมาหาภูดินมีรถยนต์คันหนึ่งวิ่งตรงมาจะพุ่งชนเธอ เพียงดาวตกใจร้องลั่นยืนหลับตาปี๋ด้วยความกลัว ภูดินที่ตามภรรยามาและเหตุการณ์ทั้งหมดรีบวิ่งไปดึงแขนภรรยาให้หลบรถจนทั้งคู่ล้มลงไปนอนกองกับพื้นทันเวลาก่อนที่รถจะพุ่งเข้ามาชนเธอพอดี“อ๊าย”เพียงดาวกรีดร้องด้วยความตกใจ“ดาวเป็นอะไรมั้ย”ภูดินถามภรรยาด้วยความตกใจและเป็นห่วง“ดาวไม่เป็นไรแค่ตกใจ พี่ดินเป็นอะไรมั้ยคะ”เพียงดาวรีบถามสามีหลังได้สติจากเหตุการณ์เมื่อซักครู่“พี่ไม่เป็นไรดาวโอเคมั้ย”“เฮ้ย ไอ้ดิน น้องดาวเป็นอะไรมั้ย”เอกและวัชรรีบวิ่งมาดูคนทั้งคู่“กูไม่เป็นไร แต่ใครกันมันกล้ามาทำกับเมียกูแบบนี้ พวกมึงช่วยกูสืบหน่อย ใครทำเมียกู กูไม่ปล่อยมันไว้แน่”ภูดินบอกเพื่อนด้วยความโมโหและแววตาโกรธแค้น“พี่ดินดาวไม่ได้เป็นอะไร ไม่ต้องตามสืบก็ได้ค่ะ”เธอบอกเขาด้วยท่าทีกังวลใจเพราะไม่เคยเห็นท่าทางดุดันและสายตาน่ากลัวของเขาแบบนี้มาก่อน“ไม่ได้ พี่จะให้คนมาทำร้ายเมียพี่แบบนี้ไม่ได้เด็ดข

“เมียจ๋าเซ็กซี่เป็นบ้าเลย เอาเก่งขึ้นตั้งเยอะ”เขากอดและชมเธอ ขณะที่ท่อนเอ็นยังคาอยู่ในรูสวาทเธออยู่“ก็ดาวอยากทำให้พี่มีความสุขนี่คะ พี่ดินชอบมั้ย”“ชอบที่สุด ยิ่งเวลาเมียเรียกผัวขายิ่งชอบ ปลุกเร้าอารมณ์เป็นบ้า ยิ่งตอนทำหน้ายั่วยวนยิ่งอยากจับกระแทรกให้ร้องครางลั่นบ้านไปเลย”“ถ้าชอบจะจัดให้บ่อยๆเลย”“จริงหรอ แต่ตอนนี้ขอพี่จัดก่อนได้ป่ะ ตรงนั้นมันแข็งอีกแล้ว”….อ๊า….ภูดินกระแทกสะโพกใส่ช่องทางรักของเมียเพื่อปลุกเร้าอารมณ์เธออีกครั้ง“อ๊ะ…อ๊า..อ๊า ผัวขาเมียเสียว”“อืม เสียวหรอ ลองเล่นท่าใหม่ดูมั้ย”เขาพลิกตัวขึ้นและอุ้มเธอขึ้นมากระแทกในท่าลิงอุ้มแตง เขาอุ้มเธอเดินร่วมรักกันทั่วห้อง“อ๊าย ผัวขาเมียเสียว อ๊า”เธอครางลั่นห้องกอดคอเขาแน่น“อื้อ ผัวก็เสียว รูฟิตเป็นบ้าเลยขนาดโดนเอาทุกวันยังแน่นอยู่เลย”“อื้ม”เธอก้มลงจูบปากแลกลิ้นกับเขาเพื่อระบายความเสียว“เมียจ๋าขอผัวเปลี่ยนท่าหน่อยนะ ยืนขึ้นหันก้นมาให้ผัวหน่อย”เพียงดาวทำตามสามีอย่างว่าง่าย หันก้นงามไปให้เขากระแทกจากด้านหลัง…ตั๊บ ตั๊บ ตั๊บ ตั๊บ ตั๊บ…เสียงเนื้อกระทบกันเมื่อภูกระแทกท่อนเอ็นเข้าออกด้วยความเร็วและแรง จนเพียงดาวทั้งเสียวและจุกในเวลา

หลังจากนอนพักเต็มอิ่มมีนาตื่นไปจัดการตัวเองเพราะไม่ได้อาบน้ำตั้งแต่เมื่อคืนก่อนจะกลับมานั่งเฝ้าคนป่วยที่ตอนนี้นอนหลับอยู่“ตื่นแล้วหรอคะหิวมั้ย พยาบาลเอาอาหารมาให้แล้ว คุุณจะทานเลยมั้ยคะ”“ก็ดี แต่กินอาหารที่ผู้ช่วยผมซื้อมาให้ได้มั้ย”“ขอมินดูก่อนนะคะว่าอะไรทานได้บ้าง คุณหมอให้ทานอาหารอ่อนๆ”มีนาเลือกอาหารที่อีริคพอจะทานได้ออกมาจัดใส่จานให้เขา เธอเลือกไปก็บ่นให้มาร์คไปอย่างลืมตัวที่ซื้ออาหารรสจัดมาให้คนป่วย ทำให้อีริคที่นั่งมองอยู่บนเตียงอมยิ้มไปกับเธอด้วย เขาชอบที่เห็นเธอเป็นตัวของตัวเองแบบนี้ที่สุด “ทานได้แล้วค่ะ”มีนาบอกอีริคเมื่อเห็นเขานั่งมองอยู่นานแต่ไม่ยอมกินสักที“ผมเจ็บแขน ป้อนหน่อย”เมื่อเห็นว่าเขาบาดเจ็บอยู่มีนาจึงต้องเป็นพยาบาลส่วนตัวชั่วคราวนั่งป้อนอาหารให้เขาเงียบๆ ดูเหมือนว่าคนป่วยคนนี้จะเจริญอาหารเป็นพิเศษทานข้าวเก่งจนหมดเกลี้ยง“คำสุดท้ายแล้วนะคะ อิ่มมั้ยคะ”“ไม่อิ่ม”“งั้นทานผลไม้มั้ยคะ รอแป๊บนึงเดี๋ยวมินปอกให้”ระหว่างรอมีนาปอกผลไม้อีริคเปิดทีวีดูข่าวเห็นข่าวที่กรมอุทยานกำลังแถลงข่าวเรื่องการจับกุมกลุ่มลักลอบตัดไม้ก็ตั้งใจฟังเพราะตัวเขายังไม่ทราบรายละเอียดการจับกุม ม

"ทำไมถึงให้มาที่นี่คะ"เมื่อมีนาลงจากรถก็ถามมาร์คที่มายืนรอรับเธอด้วยความสงสัยทันที ในใจก็กลัวจะเกิดอะไรขึ้นกับเขาคนนั้นคนที่เธอกำลังเป็นห่วงอยู่"เข้ามาข้างในก่อนครับเดี๋ยวก็รู้เอง"มาร์คเดินนำมีนาเข้ามาที่ห้องพักผู้ป่วยทันทีที่เปิดประตูเข้าห้องพักผู้ป่วยมีนาเห็นอีริคนอนอยู่บนเตียงผู้ป่วยก็รีบเดินเข้าไปดูเขาพร้อมกับถามมาร์คว่าเกิดอะไรขึ้นโดยไม่ทันสังเกตว่ามีใครบางคนนั่งอยู่บนโซฟาในห้องด้วย"นายถูกยิงครับ ตอนนี้ผ่าตัดเอากระสุนออกเรียบร้อยแล้วแต่ไข้ขึ้นสูง เพ้อหาแต่คุณมีนาผมก็เลยต้องให้รถไปรับคุณมานี่แหละครับ""ไปทำยังไงถึงได้ถูกยิงคะ""อย่าบอกนะว่ามินที่ไอ้ริคมันเพ้อหาคือสาวน้อยแสนสวยคนนี้"กรที่นั่งฟังทั้งสองคนคุยกันอยู่นานถามขึ้น ตอนนั้นเองถึงทำให้มีนาเห็นอีกคนที่นั่งอยู่อีกฝั่งของห้อง"ใช่ครับ"มาร์คตอบ"เอ่อ สวัสดีค่ะ หนูชื่อมีนาค่ะ เรียกมินเฉยๆก็ได้ค่ะคุณ...""พี่ชื่อกรครับเป็นเพื่อนสนิทไอ้ริค ไม่ยักรู้ว่าไอ้ริคมีแฟนแล้ว ไอ้นี่มันเสือซุ่มนี่หว่า เข้าใจเลือกแฟนด้วย"กรพูดด้วยรอยยิ้ม เพราะไม่คิดว่าจะได้เห็นหน้าแฟนของเพื่อนรักเพราะเขาหยิ่งและเรื่องมากจนไม่คิดว่าจะมีใครอยู่กับเขาได้"ไม่

"เป็นอะไรบอกได้มั้ย"เมื่อเห็นมีนาหยุดร้องไห้แล้วอีริคจึงเชยคางเธอขึ้นมามองหน้าตนและถามเธอด้วยความเป็นห่วง"ไม่มีอะไรค่ะ มินแค่ปวดหัวนิดหน่อยค่ะ คุณอีริคไปนั่งรอก่อนนะคะมินขอเวลาแป๊บเดียวเดี๋ยวเอาอาหารไปเสิร์ฟค่ะ"อีริคจำต้องเดินไปนั่งดูทีวีรอเธอเงียบๆเพราะไม่อยากให้เธออึดอัดใจ"ฮัลโหล ว่าไงนะได้มารับที่คอนโดตอนนี้เลย"อีริครับสายพร้อมสีหน้าเคร่งเครียด และรีบเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นเสื้อสีดำ กางเกงดำและเสื้อคลุมสีดำดูทะมัดทะแมง ดุดันและน่าเกรงขามในคราวเดียวกัน ซึ่งเป็นลุคที่มีนาไม่เคยเห็นมาก่อน"อาหารเอาเก็บไว้ก่อนนะผมจะรีบกลับมากิน รอผมอยู่ที่นี่อย่าไปไหนจนกว่าผมจะกลับมา"อีริคเข้าไปจุมพิตที่หน้าผากเธอเบาๆและรีบเดินออกจากห้องไปทันทีท่าทางรีบเร่งออกไปของเขาทำให้มีนารู้สึกไม่สบายใจนัก ยิ่งตอนนี้ค่ำแล้วยิ่งดูไม่น่าจะมีธุระด่วนอะไรยิ่งทำให้เธอรู้สึกเป็นห่วงเขาอย่างบอกไม่ถูก“สถานการณ์ทางนั้นเป็นยังไงบ้าง”อีริคถามมาร์คผู้ช่วยคนสนิทขณะที่รถกำลังมุ่งหน้าออกต่างจังหวัด“ตอนนี้กลุ่มของคุณกรกำลังตามล่าพวกมันอยู่ในป่าครับ”“เจ้าหน้าที่ที่เข้าไปมีกี่คน”“น่าจะประมาณสิบคนครับ ส่วนที่เหลือกำลังวางแ

"เชิญลงรถได้แล้วครับคุณหนู""ลงไปเปิดประตูให้ชั้นสิ ถ้าไม่เปิดชั้นจะลงยังไง"เมษาบ่นคนขับรถ ทำเอาคนขับรถส่ายหัวเบาๆคิดว่าเธอช่างแตกต่างจากพี่สาวโดยสิ้นเชิง"คุณเมษามาแล้วหรอครับ ห้องพักของคุณอยู่ทางนี้ครับ"มาร์คพาเมษาไปที่ห้องพักซึ่งอยู่ตรงข้ามกับห้องพักของมีนา"อี๋ จะให้ชั้นอยู่ห้องเล็กแบบนี้หรอ""คุณอีริคสั่งไว้ครับ แล้วก็สั่งให้บอกหน้าที่ของคุณด้วยคือคุณต้องทำงานบ้าน ซักผ้า ทำกับข้าวด้วยครับ""เรื่องนั้นชั้นรู้อยู่แล้ว นายไม่ต้องห่วงว่าแต่คุณอีริคเขาไม่อยู่บ้านหรอ""นายจะกลับมาค่ำๆครับตอนนี้นายสั่งให้ผมดูคุณทำความสะอาดและทำอาหารครับ"หลังจากเก็บข้าวของเรียบร้อยแล้วเมษาเริ่มลงมือทำความสะอาดบ้านด้วยท่าทางเก้ๆกังๆ ทำอะไรก็ไม่เสร็จสักอย่างทำงานห้านาทีนั่งพักอีกสิบนาที พอถึงเวลาต้องทำอาหารเธอก็เอาอาหารแช่แข็งมาอุ่นร้อน จนมาร์คต้องบอกให้เธอไปทำมาใหม่ส่วนอีริคเมื่อเลิกงานแล้วก็กลับมาหามีนาที่คอนโด ตอนนี้เขาคุ้นชินกับการทานข้าวฝีมือเธอแล้วต่อให้เลิกค่ำแค่ไหนก็จะรอกินอาหารที่เธอทำ"วันนี้มีอะไรกิน หอมจัง""พึ่งทำเสร็จเลยค่ะ คุณทานได้เลยค่ะ""ไม่กินด้วยกันหรอ"เขาถามเธอเพราะเห็นเธอเดินกลับไปน

"ตัวคุณก็ไม่ได้เหม็นหนิ"อีริคบอกมีนาหลังจากที่ก้มลงสูดดมกลิ่นกายเธอ ทำให้มีนาอึ้งกับการกระทำของเขาแต่ต้องทำใจดีสู้เสือทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น"ปล่อยเถอะค่ะ มินจะทำอาหารต่อ""คุณคิดว่าถ้าคุณอยากให้ปล่อยผมก็ต้องปล่อยอย่างนั้นหรอ""เปล่านะคะ""หึ รีบทำผมหิวแล้ว"อีริคเมื่อแกล้งคนตัวเล็กจนพอใจแล้วก็คลายอ้อมกอดออกจากเธอและเดินไปนั่งรอที่โต๊ะอาหาร"เรื่องวันนี้มินขอโทษคุณอีกครั้งนะคะ""ขอโทษครั้งที่เท่าไหร่แล้วจำได้รึเปล่า คุณไม่คิดจะไถ่โทษด้วยวิธีอื่นบ้างหรอ"อีริคเดินเข้าไปหามีนาที่กำลังเก็บจานไปล้างอยู่และจับเธอหันหน้าเข้ามาหาตัวเอง"เอ่อ จะให้มินทำอะไรล่ะคะ"มีนาถามเขาพร้อมกับใจเต้นแรง ตอนนี้เธอรู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเองมากๆไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้คืออะไรรู้สึกว่าภายในตัวตอนนี้ร้อนไปหมด ยิ่งเวลาที่เขาจ้องมองเธอยิ่งรู้สึกประหม่าและไม่รู้ว่าต้องทำตัวอย่างไร"เธอคิดว่าไง"อีริคโน้มหน้าลงไปใกล้เธอยิ่งขึ้นจนมีนาหน้าแดงก่ำร้อนวูบวาบไปทั้งตัวอีริคจ้องมองใบหน้าสวยของมีนาอยู่นานก่อนจะทำในสิ่งที่มีนาไม่เคยคิดมาก่อน เขาก้มลงประกบริมฝีปากจูบเธออย่างดูดดื่ม มีนาตาเบิกโพลงด้วยความตกใจแต่ก็ไม่ได้ห้ามหรือข

หลังจากวันนั้นที่เมษาเจอมีนาอยู่กับอีริคในห้างสรรพสินค้า เธอแอบสืบจนรู้ว่ามีนาทำงานที่บริษัท RIC electronics เธอมาดักรอมีนาหน้าบริษัทรอเวลาจนมีนาเลิกงานเพราะอยากสะกดรอยตามไปที่บ้านของอีริค เมื่อเมษาเห็นมีนาขึ้นรถประจำทางกลับบ้านก็ขับตามมาจนเห็นเธอเดินเข้าบ้านทรงโมเดิร์นสีเทาเข้มหลังใหญ่ บ้านหลังนี้ตั้งอยู่ห่างจากบ้านหลังอื่นๆพอสมควร ทำให้มีความเป็นส่วนตัวสูง เธอขับรถมาหยุดที่หน้าบ้านก่อนที่จะลงไปกดกริ่งและยืนรออยู่ครู่หนึ่งมีนาก็กึ่งเดินกึ่งวิ่งออกมาจากบ้านเพราะคิดว่าเป็นรถของอีริค แต่เมื่อเห็นคนที่ยืนรออยู่หน้าบ้านทำให้มีนาตกใจมากเมื่อเห็นว่าคนที่ยืนอยู่ตรงนี้คือเมษาน้องสาวของเธอเอง"น้องเมย์มาได้ยังไง""เมย์และคุณพ่อคุณแม่เป็นห่วงพี่มินไงคะ เลยให้เมย์มาดูว่าพี่เป็นยังไงบ้าง""พี่สบายดี ถ้าไม่มีอะไรแล้วเมย์กลับไปก่อนเถอะนะเดี๋ยวคุณอีริคกลับมาเขาจะดุเอา""ดุเรื่องอะไรกันคะ แค่น้องเป็นห่วงพี่แวะมาเยี่ยมพี่ไม่เห็นจะต้องดุเลยนี่คะ"เมษาทำหน้ามึนใส่มีนา"นะเมย์ถือว่าพี่ขอร้องนะ เมย์กลับไปก่อนเถอะ"ยังไม่ทันที่สองพี่น้องจะคุยกันเรียบร้อยรถของอีริคก็วิ่งเข้ามาจอดในบ้าน ทันทีที่ลงจากรถเขาก็ขม

เมื่อโดนสามีดูดเลียจนเสร็จสมคาปากเขาพราวฟ้าจึงนั่งลงบนตักสามีและประกบปากจูบเขาอีกครั้ง ก่อนจะยกสะโพกขึ้นและหย่อนสะโพกลงไปกลางกายสามีสุดที่รัก"อ๊า ผัวขาแน่นจัง อ๊า"เธอขยับสะโพกขึ้นลงเป็นจังหวะพร้อมกับส่งเสียงครางระบายความเสียว"อูย แน่นชิบ โดนเอาเป็นปีๆแล้วยังแน่นเหมือนเดิมเลย อูยเมียจ๋าทำไมตอดพี่ขนาดนี้"ภวินทร์ที่โดนเมียรักปรนเปรออย่างหนักร้องครางออกมาไม่หยุด และใช้สองมือกอบกุมสองเต้างามที่กระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะการโยกของเมียรักหลังจากพราวฟ้าขย่มสามีจนหนำใจแล้วก็อยากเปลี่ยนท่าบ้างจึงเดินไปนั่งคุกเข่าบนโซฟาใช้สองมือเกาะพนักพิงไว้หันก้นงอนงามมาหาสามีและส่ายสะโพกยั่วยวนเขา"ผัวขา มากระแทกเมียหน่อยค่ะ""หืม เมียใคร นับวันยิ่งร่าน"ภวินทร์เดินไปยัดท่อนเอ็นใหญ่ยักษ์เข้ารูสวาทของเมียรักและกระแทกเธอเสียงดังลั่นบ้าน...ตั๊บๆๆๆๆ...เสียงเนื้อกระทบกันยิ่งทำให้สองสามีภรรยามีอารมณ์และเสียวมากขึ้น"อ๊าย เสียวๆๆๆ อ๊า อ๊าย""โอ้ว เมียอยากให้ผัวเอาตรงไหนอีกครับ"ภวินทร์ถามเมียรักเสียงกระเส่า"อื้อ ตรงนั้น"พราวฟ้าชี้ไปที่หน้าต่างบานใหญ่ ภวินทร์จึงรีบทำตามความต้องการของเมียรักทันทีเขาจับเธอเดินกระแทกไปจน

งานแต่งของภวินทร์และพราวฟ้าถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ที่โรงแรมของภวินทร์ มีแขกเหรื่อมาร่วมแสดงความยินดีกันอย่างคับคั่ง คืนวันอันแสนสุขของทั้งคู่ได้เริ่มต้นขึ้นนับจากวันแต่งงานจนถึงตอนนี้ ภวินทร์นั่งไขว่ห้างมองรูปวันแต่งงานที่ตั้งอยู่บนโต๊ะทำงานของตัวเองอย่างมีความสุข เขาเหลือบมองนาฬิกาบนข้อมือเห็นว่าเป็นเวลาบ่ายโมงแล้วจึงลุกขึ้นใส่สูทและเดินไปเช็กความเรียบร้อยของตัวเองหน้ากระจก ก่อนจะเดินมาหยิบช่อกุหลาบสีแดงสดช่อใหญ่เดินออกจากห้องทำงานไปภวินทร์มาหยุดยืนอยู่หน้าแบคดรอปขนาดใหญ่และยืนอ่านข้อความบนนั้นพลางยิ้มออกมาด้วยความภาคภูมิใจก่อนจะเดินตรงเข้าไปในห้องจัดงานที่มีพอใจและอคิณนั่งรออยู่ก่อนแล้ววันนี้เป็นวันเปิดตัวหนังสือเล่มใหม่ของพราวฟ้าภรรยาสุดที่รักของเขา ทั้งคู่แต่งงานกันมาได้ครึ่งปีแล้วหลังแต่งงานพราวฟ้าก็ยังขยันทำงานหมือนเดิม ช่วงนี้ถือเป็นช่วงขาขึ้นของเธอเพราะหนังสือที่เธอแต่งแต่ละเล่มกำลังได้รับความนิยมเป็นอย่างมาก หลายๆเรื่องก็ได้เอาไปทำเป็นละครและภาพยนตร์เธอจึงมีหน้าที่ใหม่อีกอย่างหนึ่งคือการเป็นนักเขียนบท ตอนนี้เธอถือเป็นนักเขียนคิวทองคนหนึ่งไม่ว่าจะไปออกรายการไหนก็เรตติ้งดี จะ

พราวฟ้าและภวินทร์เดินเที่ยวจนทั่วงานเธอเดินเข้าซุ้มนั้นออกซุ้มนี้อย่างมีความสุข ภวินทร์เองก็ตามใจแฟนสาวเต็มที่ไม่ว่าเธออยากเล่นอะไรก็สนับสนุนทุกอย่าง แค่เห็นเธอมีความสุขก็ทำให้เขาพลอยยิ้มได้ไปด้วย"กินเหมือนเด็กเลยนะลืมแล้วรึเปล่าว่าตัวเองอายุยี่สิบเจ็ดแล้วนะครับคุณแฟน"เขาแซวเธอเมื่อเห็นเธอยืนกินสายไหมฟูฟ่องอย่างมีความสุข"ก็ยังไม่แก่ขนาดอายุสามสิบสี่เหมือนคนแถวนี้นะคะ"เธอว่าเขาคืนบ้าง"อื้ม อร่อย"ภวินทร์ก้มลงไปกินสายไหมอันเดียวกับพราวฟ้าจนปากเกือบจุ๊บกัน"พี่วิน!!ทำอะไรแบบนี้คะ อายคนอื่นเค้า""ใครอยากว่าพี่แก่ก่อนล่ะ ไม่จุ๊บโชว์ก็ดีแค่ไหนแล้ว""ถึงแก่ก็รักนะคะ"พราวฟ้าพูดเอาใจแฟนหนุ่มจนเขายิ้มกว้างอย่างพอใจ"พี่วินทางนั้นมีรำวงด้วยค่ะฟ้าอยากไปรำวง""ไม่ดีมั้ง ไปดูลิเกกับป้าดาดีกว่า"ถ้าเป็นกิจกรรมอื่นๆภวินทร์พร้อมเล่นกับแฟนสาวอย่างเต็มที่แต่นี่เป็นการฟ้อนรำซึ่งเป็นกิจกรรมเข้าจังหวะที่เขาไม่ชอบที่สุด พราวฟ้าเองก็ไม่ใช่ไม่รู้ว่าแฟนหนุ่มไม่ถนัดการเต้นหรือฟ้อนรำแต่เธออยากให้เขาลองทำอะไรใหม่ๆบ้าง"นะคะกลับบ้านไปฟ้าจัดให้ชุดใหญ่เลยดีมั้ยคะ"พราวฟ้าออดอ้อนแฟนหนุ่ม เมื่อได้ยินคำว่าชุดใหญ่จากเธอ

พรุ่งนี้เป็นวันจัดงานประจำปีที่บ้านของลุงศักดิ์และป้าดาเวลาหนึ่งปีผ่านไปเร็วมากเผลอแป๊บเดียวภวินทร์และพราวฟ้าก็คบหาดูใจกันได้ปีกว่าแล้ว ปีที่แล้วทั้งคู่ไม่ได้มีโอกาสมาเที่ยวงานประจำปีที่บ้านคุณลุงคุณป้าปีนี้ทั้งสองคนจึงตั้งใจมารำลึกความหลังที่นี่และถือโอกาสมาแจ้งข่าวดีกับผู้ใหญ่ทั้งสองท่านด้วยเมื่อรถของภวินทร์แล่นเข้ามาจอดในบ้านภาพที่คุ้นตาที่ลุงศักดิ์กับป้าดามายืนรอต้อนรับทั้งสองคนอยู่ ภวินทร์ก้าวลงจากรถไปสวัสดีทั้งสองท่านก่อน เพราะพราวฟ้ามัวแต่เก็บของอยู่ในรถ"แล้วหนูฟ้าจะมากี่โมงน่ะแม่ ได้ถามหลานหรือเปล่า"ลุงศักดิ์ถามป้าดา"เอ๊ะ เห็นว่าจะมาถึงช่วงบ่ายๆเหมือนกันนะฉันก็ไม่ได้ถามเวลายัยหนู โทรหาสักหน่อยดีกว่า""ไม่ต้องโทรหรอกครับ อีกเดี๋ยวก็มาแล้ว"ภวินทร์ห้ามคุณป้าไว้ก่อนที่เธอจะกดโทรออก ท่าทางยิ้มแย้มของเขาทำให้ลุงกับป้างงไปตามๆกัน เพียงครู่เดียวพราวฟ้าก็ก้าวขาลงจากรถของภวินทร์ทำให้ทั้งสองท่านร้องอ๋อพร้อมกับหันมาส่งยิ้มให้กัน ฟิล์มกระจกรถของภวินทร์ค่อนข้างมืดจึงทำให้ก่อนหน้านี้มองไม่เห็นอีกคนที่ก้มเก็บของอยู่ในรถ"คุณลุงคุณป้าสวัสดีค่ะ"พราวฟ้าเดินเข้ามาสมทบกับทุกคนภวินทร์ดึงพราวฟ้า

หลังจากส่งคุณนายนภาที่ร้านทำผมแล้ว ภวินทร์ขับรถพาพราวฟ้ามาที่ร้านตัดชุดเพื่อลองชุดราตรีสำหรับออกงานคืนนี้ตามที่แม่ของเขาบอกไว้ พราวฟ้าหายเข้าไปในห้องลองชุดครู่ใหญ่ก่อนจะออกมาพร้อมกับชุดเดรสยาวเปิดไหล่สีฟ้าพาสเทล พร้อมกับทรงผมมัดมวยต่ำปล่อยปอยผมด้านหน้าเล็กน้อย เผยให้เห็นคอยาวระหงและไหล่ขาวเนียน พราวฟ้าเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าภวินทร์และรอฟังความคิดเห็นจากเขาเพราะเธอไม่ค่อยได้ออกงานกลางคืนบ่อยนักจึงไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่ แต่ภวินทร์กลับนั่งมองพราวฟ้านิ่งไม่พูดไม่จา"พี่วินเป็นยังไงบ้างคะ แบบนี้โอเคมั้ย"เสียงของพราวฟ้าทำให้ภวินทร์ตื่นจากภวังค์"เมื่อกี้ฟ้าว่าอะไรนะ""พี่วิน ไม่ยอมฟังฟ้าเลยใจลอยไปไหนคะ ฟ้าถามว่าแบบนี้โอเคมั้ย"พราวฟ้าบ่นแฟนหนุ่มภวินทร์คิดในใจว่าใจลอยไปถึงวันแต่งงานของเรานั่นแหละ ก็แฟนสาวของเขาใส่ชุดนี้แล้วสวยเหมือนเจ้าหญิงหลุดออกมาจากเทพนิยายจนทำให้เขาตกตะลึง ยังมาบ่นอีกว่าเขาใจลอยไปไหน"สวยกว่านี้ก็นางฟ้าแล้วครับ แต่ผมว่ามันสวยเกินไปมั้ยครับ ผมหวง"ภวินทร์หันไปบอกพี่ๆช่างที่ยืนรอฟังคำแนะนำอยู่ว่าจะให้แก้ไขตรงไหน"ก็แฟนคุณวินสวยขนาดนี้จะให้พวกพี่แต่งยังไงให้ไม่สวยได้ล่ะคะ แค่หน

"ตื่นเต้นมั้ย"ภวินทร์ถามพราวฟ้าขณะที่ทั้งคู่กำลังเดินทางกลับบ้านพ่อแม่ของเขา"ตื่นเต้นสิคะ""ทำใจให้สบายๆนะ ไม่ต้องกังวลอะไร พ่อพี่ใจดีกว่าแม่อีก ผ่านด่านคุณนายนภามาได้ก็ไม่มีอะไรต้องกังวลแล้ว"ภวินทร์พยายามให้กำลังใจพราวฟ้าไม่ให้เธอตื่นเต้น"ค่ะ"ผ่านเวลามาเป็นเดือนแล้วหลังจากที่คุณนายนภามาลองใจลูกสะใภ้ ตั้งแต่คุณนายนภากลับบ้านไปก็วิดีโอคอลหาพราวฟ้าแทบทุกวัน จนตอนนี้เธอกลายเป็นลูกรักคนใหม่แทนภวินทร์ไปแล้ว แต่ถึงอย่างนั้นพราวฟ้าก็ยังประหม่าอยู่ดีเพราะไม่รู้จะทำตัวอย่างไรเมื่อเจอผู้ใหญ่ ลำพังแค่พ่อแม่ของภวินทร์เธอไม่ได้หนักใจอะไรแต่สิ่งที่เธอกังวลคือคนรอบข้างคนอื่นๆ เพราะกลัวคนอื่นจะมองเธอว่าเป็นแค่พนักงานธรรมดาๆที่ใฝ่สูงมาคบกับเจ้าของบริษัทอย่างภวินทร์ทันทีที่รถของภวินทร์แล่นเข้ามาจอดในบ้านทั้งคู่ก็เห็นพ่อแม่ของภวินทร์มายืนรอต้อนรับอยู่ก่อนแล้ว พราวฟ้าสูดหายใจเข้าลึกเต็มปอดเพื่อเรียกขวัญและกำลังใจให้ตัวเอง พร้อมกับบอกตัวเองว่าให้สู้ๆ ทำเอาภวินทร์หลุดเขากับท่าทางของเธอเพราะท่าทางเธอตอนนี้เหมือนกำลังจะไปออกรบมากกว่ามาบ้านแฟน"ยัยเด็กบ๊องเอ๊ย ตื่นเต้นอะไรขนาดนั้น ไปหาคุณพ่อคุณแม่กัน"ภวิน