เจตสุวีย์คิดแล้วว่า ถ้าไม่ใช่คืนนี้เขาต้องรอไปอีกนานแค่ไหนถึงจะได้ใกล้ชิดเธอที่มีลูกยังเล็กติดตัวตลอดเวลา ครั้งสุดท้ายที่ได้รักกับเธอก็นานเป็นอาทิตย์มาแล้ว
“ถ้าคืนนี้เป็นเด็กดี พี่จะไม่รบกวนหนูอีกสักพักใหญ่จนกว่าหนูจะสบายใจหรือรู้สึกโอเคขึ้น ตกลงมั้ยคะ?”
ไอรดาหน้าบึ้ง ขมวดคิ้วใส่ทันที
“ต้องขนาดนี้เลยเหรอคะ? ทำไมพี่ไม่ไปซื้อเอาล่ะ? หรือโทรหาน้องคนนั้นก็ได้นี่”
เขากลับยิ้ม สายตาที่คมกริบนั้นบ่งบอกถึงความพอใจ
“ให้ไปจริงเหรอ?”
ไอรดาสะบัดหน้าเดินกลับไปที่ห้องนอนของเธอ เจตสุวีย์ที่ตามมาติดๆถึงในห้อง ซึ่งเขาชอบการตกแต่งห้องของเธอมาก
“หึงก็บอกตรงๆ”
“บอกตัวเองเถอะค่ะ”
เธอส่ายหน้าและพยายามถอดสร้อยแขน เจตสุวีย์รีบจับมือเธอไม่ให้ถอด ก่อนจะยกตัวเธอพาดบ่าไปนอนที่เตียง ทำเอาไอรดาโวยวายใหญ่ เขาไม่รออะไรอีก จับเธอที่ดิ้นและบ่นไม่หยุด ถอดชุดให้อย่างเร่งรีบจนเหลือแต่แพนตี้ลูกไม้สุดเซ็กซี่
“เป็นเด็กดีให้พี่สักวันไม่ได้เหรอ ที่รัก”
“หลายครั้งแล้ว พี่โจยังไม่พอใจอีกหรือไง? นี่ต้องตรวจสุขภาพอีก ถ้าหนูป่วยเป็นอะไรขึ้นมา ทั้งหมดคือความผิดของพี่! มาร์ตินก็ยังเล็ก เปลี่ยนคู่นอนเป็นว่าเล่นแบบนี้ ไม่คิดมั่งเห
