Novels by Alisha_Lanna

ก่อนวันแต่งงานหนึ่งอาทิตย์ แขกเหรื่อเริ่มทยอยไปที่โมนาโกกันบ้างแล้ว พนักงานที่ได้รับเชิญ ทั้งจากที่ Smith Grand และ ลา ฮอยย่า ซีวิว ขึ้นเครื่องฟรีจากการสนับสนุนของแพทริค เขาจ้าง outsource มาทำงานแทนพนักงานทุกคนที่เป็นเพื่อนของภรรยาครอบครัวและญาติของอุษา รวมถึงตัวเธอเอง พร้อมทีมที่ดูแลเสื้อผ้าหน้าผมและพยาบาลส่วนตัว นั่งเครื่องบินส่วนตัวมาลงที่ Flying 7Air Monaco โดยแพทริคจะไม่ได้เจอภรรยาของเขาก่อนวันแต่งงานเป็นเวลาสามวันจาก Monte Carlo Harbor จะสามารถมองเห็น Port Hercule ที่มีเรือยอร์ชส่วนตัวราคาแพงและเรือขนาดใหญ่อย่างเรือสำราญก็มีให้เห็นจอดอยู่ รวมถึง Ivory Cruise เรือสำราญของแพทริคและทิมโมธี ที่จะใช้จัดงานแต่งงานก็เทียบท่ารอแล้ว ซึ่งชื่อเรือลำนี้ แพทริคได้แรงบันดาลใจจากสีผิวที่เหมือนสีงาช้างของอุษานั่นเองเพื่อนๆของอุษาทั้งหมดจะเข้าพักที่ Fairmont Hairpin ยกเว้นโรสมาเรียและนาตาเลียที่ท้องโตกันทั้งคู่ จะพักที่เดียวกันกับครอบครัวสมิธ,ริชมอนด์,ควินน์,พ่อแม่ของอุษาและญาติ ณ Hotel de Paris ทั้งสองจะได้รับการดูแลอย่างดีจากพยาบาลส่วนตัวที่แพทริคจัดหาไว้ให้งานแต่งงานจะจัดครึ่งวันเช้า ช่วง

เจนน่าเสนอกับแพทริค ว่าได้บ้านหลังใหญ่หลังหนึ่ง ตั้งอยู่บนถนน Bishops Ln อยู่ตรงข้ามกับห้องแสดงงานศิลปะ ALDIs Brown Fine แถมไม่ไกลจากโรงแรม แต่ที่เขาชอบคือ มีร้านหนังสือและร้านดอกไม้ใกล้ๆด้วย “ตกแต่งพร้อมอยู่ได้เลย คุณแพทริค”เขาตกลงและนัดชำระเงินภายในวันนั้น จากนั้นจ้างบริษัทขนย้ายสิ่งของบางอย่างที่จำเป็นต้องใช้และเครื่องประดับของมีค่าต่างๆ เพราะยังเก็บคอนโดเอาไว้อยู่การที่พ่อแม่ของเธอลางานมาเพราะลูกสาวไม่สบาย ทำให้ดูแลได้เต็มที่ จนอุษาเริ่มดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด เขาตามใจเธอทุกอย่าง เพราะไม่อยากให้อารมณ์แปรปรวนหรือเกิดอาการ Mama Blues หลังคลอดได้ ในอาทิตย์แรกที่พ่อแม่เธอมา แพทริคจัดการพาอุษาไปจดทะเบียนสมรสและเขียนสัญญาให้ไว้ โดยมีทนายคือ เฮนรี่พ่อของฮาร์วี่อยู่ด้วยเนื้อใหญ่ใจความของสัญญาและพินัยกรรม คือ ถ้าเขานอกใจเธอ ทรัพย์สินครึ่งหนึ่งจะเป็นของเธอ อีกครึ่งหนึ่งจะเป็นของลูกและเขาต้องจ่ายรายเดือนให้เธอตลอดชีวิต แต่ถ้าเขาตาย ทรัพย์สินทุกอย่างจะเป็นของเธอและลูกโดยอัตโนมัติ“คุณไม่ต้องเขียนสัญญาอะไรให้ผม ผมรักคุณโดยไม่มีเงื่อนไข ขอโทษที่ดูแลไม่ดีพอ”อุษาร้องไห้ในสิ่งที่เขาทำให้เธอกั

ไอด้าไปที่ Smith Grand เพื่อจะเอาบิลค่าใช้จ่ายของแพทริเซียไปรับเงิน เห็นเจนนภัสที่อยู่ในเคาน์เตอร์“ไง เจนนภัส ตายจริง ยังอดทนทำงานที่นี่อยู่อีกนะ?”เจนนภัสทำหน้า เบะปาก จนไอด้ายื่นหน้าเข้าไปใกล้“ตอนนี้ฉันไม่ต้องทำงาน เพราะลูกสาวฉันได้ใช้นามสกุลสมิธแล้ว อ้อ แพทริคให้ฉันเอาบิลค่าใช้จ่ายมาเบิกเงิน แต่ตอนนี้ใครเป็นผู้จัดการที่นี่กันนะ”ทุกคนในเคาน์เตอร์ที่ได้ยินสิ่งนี้ถึงกับอึ้ง ก่อนที่พนักงานคนหนึ่งจะตอบคำถาม“ตอนนี้คุณนิโคล่า ดูแลแทนชั่วคราว คุณสามารถไปหาเธอได้ที่ ลา ฮอยย่า”ไอด้าเลิกคิ้ว ทำท่าคิดครู่หนึ่ง “คุณแพทริคไม่อยู่เหรอ?”“เขากับอุษาไปงานแต่งงานของสาวสวยลูกคุณหนู ที่ลอนดอน เอ้า เขาไม่บอกเธอกับ…ลูกล่ะ”เจนนภัสชิงตอบด้วยสีหน้าเยาะเย้ย ก่อนจะแขวะต่อ“ฉันได้ยินมาว่า เขาจัดงานแต่งที่ไทยไปแล้ว ไม่นานนี้คงจัดงานที่นี่..อย่างใหญ่โต แล้วถ้าอุษาท้องนะ ลูกนอกสมรสอาจตกกระป๋องไปเลยเชียวแหละ”“เชิญดักดานแบบนี้ต่อไปเถอะ เจน”ไอด้ามองว่าเจนชั้นต่ำเกินกว่าจะต่อปากต่อคำด้วย เธอกลับออกไป เพื่อไปที่ ลา ฮอยย่า เขามารับแพทริเซียอาทิตย์เว้นอาทิตย์ เพราะมัวเอาใจผู้หญิงเอเชียจืดชืดคนนั้นเพื่อไปเที่ย

“นี่เรามาที่ไหนแพทริค? ดูแปลกมาก”อุษามองจากหน้าต่างบนเครื่อง เธอไม่แน่ใจเพราะหลับมาตลอดทาง ใช้เวลาสามชั่วโมงครึ่งจากเจนีวามาที่นี่“อังการา ตุรกี ตอนนี้แวะเติมเชื้อเพลิง เดี๋ยวเราไปพักที่โรงแรมก่อน”รถของโรงแรมมารับและไปส่งที่ Occidental Ankara โรงแรมหรูสี่ดาว ทำเลที่ตั้งของโรงแรมนั้นสวยงามมาก แพทริคชวนเธอเดินเล่นจับมือกันในยามค่ำคืน แสงไฟในอังการาช่างโรแมนติก พอรุ่งเช้า นักบินแจ้งให้เดินทางต่อได้และไปลงที่สนามบิน Gaziantep Airport ก่อนที่จะเหมารถไปส่งที่ Halfeti Marina และเข้าพักที่ Cerher Konagi รวมเวลาทั้งหมดที่ออกจากอังการาจนถึง Halfeti Marina 2 ชั่วโมงเศษๆ“นี่คุณชวนฉันมาผจญภัยหรอกเหรอเนี่ย ถึงว่าพกการ์ดตัวโตไปด้วยทุกที่”อุษากล่าวขำๆ แต่เธอสนุกที่ได้เที่ยวกับเขามากจริงๆ เสื้อผ้าของใช้ส่วนตัวจากที่เอามาไม่เยอะ ที่ยุโรปเขาช้อปให้เธอจนต้องซื้อกระเป๋าเพิ่มสิบใบ“ยุโรปพวกอพยพเยอะ ขี้ขโมย แล้วมาที่นี่ เป็นเมืองที่ผมก็ไม่เคยมา ก็ต้องปลอดภัยไว้ก่อน”เขาให้เธอพักผ่อนเล็กน้อยและสั่ง Afternoon Tea มาให้ “ที่รัก มาตุรกีต้องดื่มนี่นะ ดีต่อสุขภาพ ลองชิมดู ผมไปดื่มที่คาเฟ่ตุรกีกับเพื่อนบ่อ

เครื่องบินลงสู่สนามบินซานดิเอโก้บ่ายโมง แพทริคให้ลิมูซีนไปส่งที่คอนโดอุษายังเห็นทุกอย่างวางที่เดิมเหมือนตอนที่ออกไปเมื่อสองอาทิตย์ก่อน เขาเข้ามากอดเธอไว้“ผมนั่งร้องไห้ทั้งคืน ตอนหาคุณไม่เจอ ไม่เคยใจสลายแบบนี้มาก่อน หัวใจจะหยุดเต้น หายใจก็ไม่ค่อยออก”“ขี้แยจัง” เธอใช้นิ้วจิ้มปลายจมูกเขาเบาๆ ก่อนที่แพทริคจะกอดเธอลงไปนอนบนเตียง“อ่ะ อ่ะ ยังไม่ใช่เวลานี้” เขาสลด เอาหน้าซบที่ซอกคอเธอ ทางด้านไอด้าที่หางานใหม่ได้ในโรงแรมเล็กๆที่หนึ่งไม่ไกลจากที่พักและ Smith Grand เพราะเงินเดือนที่ได้มา มันจะไม่พอใช้ ถ้าเธอไม่ดิ้นรนทำอะไร จากผู้จัดการโรงแรมหรู กลับต้องมาอยู่ตำแหน่งต้อนรับส่วนหน้าโรงแรมสองดาว มันทำให้เธอเจ็บใจ.....เธอตัดสินใจโทรหาแพทริคอีกครั้งหลังจากที่โทรเรื่องขึ้นเช็คไม่ได้ จากนั้นเขาก็ไม่รับสายอีกเลยแพทริคที่กำลังนอนกอดอุษา พอเห็นเบอร์ไอด้า เขาถึงกับตาวาว เอาแขนที่โอบเธอออก แล้วมานั่งปลายเตียง“ผู้หญิงคนนั้นโทรมา จะให้ผมคุยมั้ย?” “ไม่เป็นไร คุยเถอะ”อุษาย้ายมานั่งข้างๆจับมือเขาไว้ พยักหน้าให้เขารับสาย “มีอะไร?”“คุณไม่แฟร์ ฉันต้องใช้เงินในการดูแลลูกด้วย คุณให้ออกจากงานกะทันหันหัน

แพทริคขับมาถึงก่อน พอลงรถเข้ามาในบ้าน แม่เริ่มกังวลที่เห็นว่าที่ลูกเขยจะต้องนอนเปิดพัดลมที่โซฟาห้องรับแขก“ให้เขานอนห้องลูกดีกว่า แล้วลูกไปนอนกับแม่”แม่ชี้ที่ไปเขาและห้องนอนของอุษา แต่เธอทำหน้าเชิงว่าไม่อยากให้มานอนที่ห้องเธอ แพทริคทำท่าว่าเข้าใจที่แม่พูด“บอกแม่คุณว่า ผมนอนที่นี่แหละ คุณจะได้อยู่กับกุหลาบสวยๆทั้งห้องตามลำพัง”พอแปลให้แม่ฟัง ทั้งพ่อและแม่ก็แย้งเธอขึ้นมา“มันน่าเกลียดให้เขามานอนตากยุงตรงนี้ งั้นก็แล้วแต่ลูกแล้วกัน”“แพทริค คุณไปอาบน้ำที่ห้องฉันก็ได้ เดี๋ยวฉันจะรอนาตาเลียกับฮาร์วี่ก่อน ผ้าเช็ดตัวอยู่ในตู้เสื้อผ้านะ ใช้ได้เลย”พ่อแม่และแพทริค แยกย้ายกันไปอาบน้ำและพักผ่อน ไม่นานนักฮาร์วี่ขับรถเข้ามาพอดี อุษาออกมาหาและยิ้มให้นาตาเลียที่ลงรถมาก่อน“อุษา พรุ่งนี้วันอาทิตย์ไปเที่ยวไหนดี?”“เดี๋ยวคืนนี้จะดูว่าไปที่ไหนแล้วจะบอกนะ เอ่อ ฮาร์วี่ ฉันอยากคุยด้วยได้มั้ย?”“งั้นฉันกลับโรงแรมก่อนนะ อยากอาบน้ำหน่อย”นาตาเลียเดินไปแล้ว อุษาชวนฮาร์วี่คุยที่สวนนอกบ้าน เธอเอาสเปรย์ฉีดกันยุงให้ตัวเธอและเขา“ก่อนที่ยุงบ้านฉันจะสูบเลือดคุณจนหมด”จากที่เงียบมาตั้งแต่ไปกินข้าว เขายิ้มบางๆให้เธอ

แมทธิวกลับมาพร้อมกับข่าวดีที่จะทำให้ภรรยาของเขาได้สบายใจ จากที่เธอกังวลมาตลอดเก้าเดือนเต็ม เขายื่นโทรศัพท์ให้ไอรดาเพื่อให้แจ้งข่าวนี้ไปถึงคนที่เขาเกลียดที่สุด“ผมดูแลลูกเอง คุณพักก่อนเถอะ แล้วบอกพวกเขาซะ จะได้ขาดกันเสียที”ไอรดารับโทรศัพท์มาพร้อมกับยิ้มอย่างโล่งอก พลางเดินออกไปหน้าบ้านเพื่อสูดอากาศที่สดชื่นเป็นพิเศษสายเข้าจากไอรดา ทำให้เจตสุวีย์ที่กำลังกินมื้อเย็นอย่างหดหู่กลับตื่นเต้นขึ้นมาจนต้องขอตัวจากโต๊ะอาหารขึ้นไปคุยที่ห้องส่วนตัวที่ชั้นสอง “พี่คิดถึงหนูมาก เฝ้ารอว่าหนูจะโทรกลับหรือส่งข้อความมาสักนิดก็ยังดี” “เปิดกล้องหน่อยดีมั้ยคะ เพราะมันอาจจะเป็นครั้งสุดท้ายที่เราอาจจะได้คุยกัน” พื้นที่ใต้เท้าเขาเหมือนมันถล่มดูดกลืนร่างของเขาให้จมลงในธรณีนี่จะเป็นการคุยผ่านวีดีโอคอลครั้งแรกและครั้งสุดท้ายของเขาแบบนั้นสินะ..“พี่ขอโทษทุกอย่างที่ทำลงไป..ใจพี่เป็นของหนูไปแล้วตั้งแต่แรกที่ได้เจอเด็กสาวคนนั้นที่บ้านที่เชียงใหม่ สุดท้าย..พี่พยายามทำทุกอย่างให้หนูเป็นของพี่ แต่จริงๆแล้วพี่ต่างหากที่เป็นของหนู”ไอรดาเห็นเขาที่ดูหน้าตอบลงอย่างเห็นได้ชัด แววตาเขาเศร้าหมองและใต้ตาคล้ำ ต่างกับหนุ่มเ

เจตสุวีย์อัพเดทเรื่องของไอรดาผ่านน้องสาวอยู่ตลอด ตอนนี้เธอตั้งครรภ์เข้าเดือนที่สอง แล้ว เขาเริ่มเข้าข้างโอกาสสุดท้ายของตัวเองว่าเด็กในท้องต้องเป็นลูกของเขา แต่ทว่าช่วงนี้ เขาเริ่มเจอปัญหาในโรงงานที่พึ่งจะก่อตั้งและลงทุนไปเยอะมาก เงินที่ขายหุ้นไปได้เป็นแค่ส่วนหนึ่งของที่ลงทุนไปเท่านั้น เจตสุวีย์ได้ยินเรื่องการดีลและซื้อขายวัตถุดิบที่เหมือนกับที่เขาใช้ในโรงงานไปเป็นจำนวนมากทั้งในประเทศและแถบอาเซียน มีการวิ่งเสนอราคาให้ลูกค้าทั้งต่อหน้าและตัดราคาลับหลัง โดยบริษัทหนึ่งที่เขาไม่เคยได้ยินชื่อมาก่อน ไม่รู้ว่าสิ่งที่เขาสงสัยนั้นจะตรงกับที่เคยเห็นครอบครัวที่มากับไอรดาหรือไม่ เธอไปรู้จักคนพวกนั้นได้ยังไง? พวกเขาเป็นใครกันแน่? เขาสั่งให้เลขานุการไปหาข้อมูลจาก ชื่อและนามสกุลของหุ้นส่วนใหญ่คนใหม่ของไอรดา และแล้วเจตสุวีย์ก็ได้เห็นว่า สามีของผู้หญิงที่ชื่ออุษา คือ แพทริค แอรอน สมิธ ครอบครัวนักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จและมั่งคั่งระดับ Billionaire เบอร์ต้นของแคลิฟอร์เนีย ธุรกิจในมือของแพทริคมีมากกว่า 20 แบรนด์อยู่ในมือ หลายหลายธุรกิจทั้งขาวและเทา กระจายอยู่ในยุโรปและอเมริกา บริษัท Startup ในซิลิค

จูนมองหน้าพี่ชายด้วยความผิดหวังอย่างที่สุด ก่อนจะมองตามหลังเพื่อนสนิทที่เดินออกไป“พี่โจใช้คนตามพวกเขาเหรอ? ที่มันเข้าข่ายคุกคามนะ แล้วเรื่องบริษัท จูนพึ่งรู้ว่าพี่จะทิ้งบริษัทไป แล้วเอาแต่เงินทุนออกเพื่อเอาตัวรอด ป๊ายกให้พี่โจตอนไหน? ทำไมจูนไม่รู้เรื่อง? แล้วป๊ากับม๊ารู้หรือยังว่าพี่โจถอนหุ้นทิ้งอายเอาไว้คนเดียว”เจตสุวีย์เหลือบตามองน้องสาวจอมดื้อของตัวเองที่ตั้งคำถามรัวไปหมด พลางถอนหายใจ“ก็ไม่ได้อยากทำหรอก พี่เสนอทางเลือกให้ก็ไม่เอา ยังจะไปกับไอ้นั่นอีก”“พี่โจ..ฟังนะ พวกเขาจดทะเบียนสมรสที่อเมริกาไปแล้ว พี่อยากเป็นชู้รึไง? บ้าจริง ปล่อยเพื่อนจูนไปเถอะ พอได้แล้ว”“จดหลังจากเป็นเมียพี่แล้ว ไม่ตลกไปหน่อยเหรอ อยากประชดพี่เรื่องเมียเก่าไอ้นั่นมั้ง”“พวกเขารักกันจริงๆไม่ได้ประชดพี่ เชื่อจูนสิ”“ว่าแต่เราเถอะ อย่าให้พี่เห็นหน้ามันอีกแล้วกัน ผู้ชายมีตั้งเยอะตั้งแยะ”“นั่นสิพี่โจ ผู้หญิงก็มีตั้งเยอะตั้งแยะเหมือนกัน”เจตสุวีย์เมินใส่น้องสาวที่พูดประชดประชัน เขาสั่งเช็คบิลแทน แล้วให้ลูกน้องพาไปที่บาร์ของเขาต่อ ส่วนจูนนั้นแยกไปหาแฟนหนุ่มแทนเพราะสงสารที่โดนพี่ชายเธอไล่วันต่อมาไอรดากับแมทธิวไปท

ทั้งสี่คนเมื่อถึงที่บ้านที่เชียงใหม่ ป้ารินที่รออยู่ก็ยิ้มแป้น โดยที่เด็กน้อยรีบโผเข้าไปกอด“หนูกลับมาแล้วววว คุณป้าขา”ทำเอาคุณย่าของเธอทำหน้าสลดลงนิดหน่อย ส่วนแมทธิวอาสาเอากระเป๋าของทุกคนไปเก็บ “แมทธิว ให้คุณย่านอนกับวีวี่นะ ให้พวกเขาได้คุ้นเคยกันอีกหน่อยเพราะเวลามีไม่มาก”ไอรดารีบเอ่ยปากชวนคุณย่าคุยต่อที่ห้องรับแขก ส่วนป้ารินออกไปข้างนอกกับวีวี่ที่จับจักรยานสีชมพูไปปั่นรอบๆบ้าน “ท่าทางคุณย่าเสียใจนะคะ แต่ไม่เป็นไรค่ะ ถ้าได้คลุกคลีหรือพบเจอกันบ่อยๆ เธอคงคุ้นเคยไปเอง แกยังเด็กรับอะไรได้ง่ายกว่าถ้าโตแล้ว”“เด็กวัยรุ่นมันไม่รู้จักโตกัน พอท้องมาก็รับผิดชอบไม่ไหว แต่งงานมัดมือกันไปหม้อข้าวไม่ทันดำก็เลิก ทางนู้นไม่ให้มาเจอจะเอาแต่เงิน ทางนี้ส่งเงินให้ก็ไม่ได้มาก ทุกคนก็ช่วยๆกันเพราะลูกชายก็เรียนอยู่ตอนนั้น มารู้อีกทีแม่เด็กตัดขาดบอกไม่ต้องยุ่งเพราะแต่งงานมีผัวใหม่จะไปได้ดิบได้ดีที่ต่างประเทศ”“เอ่อ…แฟนหนู คือ สามีเก่าของเธอเอง แต่เขารักหลานของคุณย่าเหมือนลูกแท้ๆ หนูไม่รู้จะทำไง เขารักใครหนูก็รักด้วย”คุณย่าถึงกับมึนในความสัมพันธ์แปลกๆที่ยุ่งเยิงไปหมด “เลิกกันนานหรือยังก่อนมาเจอหนูน่ะ”

ขณะอยู่ในรถหลังจากมื้อเที่ยงเสร็จสิ้นลง และทั้งคู่กำลังไปโรงพยาบาลอยู่นั้น ก็มีโทรศัพท์เข้ามาหาไอรดา“ดี…คุณเป็นพ่อที่ดีมาก มันต้องแบบนี้สิ แล้ววันที่ไปน่ะ ซื้อของไปเยอะๆ เข้าใจมั้ย ให้ภรรยาเก่าประหลาดใจไปเลย เข้าใจหรือยัง? แล้วฉันจะไปรับที่บ้านคุณ ส่งโลเคชั่นทิ้งไว้ในไลน์ให้ฉันด้วยแล้วกัน”พอวางสาย ไอรดารีบโอนเงินไปห้าหมื่น แล้วส่งสลิปให้ปลายทางเพื่อยืนยันการโอน “พรุ่งนี้เราต้องบินแต่เช้านะ ไปขอนแก่น” แมทธิวที่ขับรถอยู่ถึงกับงงเป็นไก่ตาแตก “เอ้า ไม่ต้องงง ขับรถดีๆ เดี๋ยวรถก็ชนหรอก”“ที่รัก แล้วคุณคุยกับใครเมื่อกี้? พอวางสายก็บอกไปขอนแก่น”“พ่อของยัยเด็กดื้อน่ะสิ ใช้เขาให้ไปเอาเด็กมา แกล้งบอกว่าบ้านนั้นอยากอยู่กับหลานบ้าง ตอนแรกภรรยาเก่าคุณก็อิดออด แต่ฉันวางแผนไว้แล้วว่า ให้เขาแกล้งเสนอจะเอาเงินให้กานต์วิภาไปสองหมื่น เธอเลยตกลงง่ายหน่อย ส่วนเขา..ฉันให้สามหมื่นไปใช้เล่นๆ” “เสียเงินอีกแล้วที่รัก ไม่ดีเลยแบบนี้”แมทธิวพูดเสียงอ่อยๆ เขาก็มีส่วนที่ทำให้เธอต้องเสียเงินติดสินบนคนพวกนี้“คุณจองตั๋วด้วยแล้วกัน เลิกพูดเรื่องนี้กันดีกว่า hubby”ไอรดาเอาศีรษะมาซบไหล่เขาอ้อนๆ แค่นี้เขาก็ลืมอะ

แมทธิวเฝ้าดูแลไอรดาให้กินยาจนหลับไป แล้วเอาโน้ตบุ๊คคู่ใจขึ้นมาทำงานบนเตียง เขาแอบปรึกษาพ่อแม่และอากงอาม่าถึงสิ่งที่ไอรดากำลังประสบปัญหาอยู่ในแชทกลุ่มครอบครัว ซึ่งทุกคนพร้อมจะเสี่ยงกับเขา แต่ไปๆมาๆ เขามองว่า มันต้องใช้เงินเยอะมากและทุกคนไม่มีความรู้เกี่ยวกับคาร์บอนเชิงกล กราไฟต์ หรือมอเตอร์อะไรต่างๆ จนกระทั่งเขาได้พิมพ์ชื่อโรงงานนี้ในกูเกิ้ล ได้เห็นความสำเร็จมากมาย มีลูกค้าชั้นนำทั้งในและต่างประเทศ ก่อนจะเริ่มอ่านข้อมูลต่างๆอย่างละเอียด เขาเริ่มใช้ความรู้เกี่ยวกับการเป็น Developer ทำแผนงานขึ้นมาและสร้าง Presentation คร่าวๆ เพื่อเสนอให้ใครบางคนที่มีหัวธุรกิจ ร่ำรวยและกล้าได้กล้าเสียมากพอ เขากดส่งทั้งหมดพร้อมกับภาวนาให้คุณพ่อคุณแม่ของไอรดาได้ช่วยเขาอีกครั้ง เหมือนตอนที่เขาขอเพื่อจะได้รักเธอขอให้สำเร็จกับสิ่งที่ผมอยากกอบกู้มันขึ้นมาเพื่อช่วยเธอ..ได้โปรด..Kensington,London Englandแพทริคที่กำลังทานมื้อเย็นกับภรรยาและลูกสาว เห็นแจ้งเตือนมีเมลเข้ามาจากในโทรศัพท์ “ขนาดอยู่ไทย ดึกแล้วยังขยันทำงาน”อุษาที่กำลังอุ้มอลิชาเพื่อป้อนข้าวอยู่นั้น เธอแค่ฟังแต่ไม่ได้ถามอะไรต่อ แพทริคทำสีหน้าสนใจอะ

ไอรดาตามเข้าไปแต่เขาแก้ผ้าจะอาบน้ำกับลูก แถมเอาแต่พูดกับมาร์ตินโดยไม่สนใจเธอเหมือนเป็นอากาศธาตุ เธอจึงไม่สนใจและรออยู่ข้างนอก เตรียมสิ่งต่างๆไว้รอทั้งคู่อาบน้ำเสร็จเท่านั้น พอเขาอาบน้ำเสร็จใส่ผ้าเช็ดตัวอุ้มลูกออกมา เห็นไอรดานั่งเล่นโทรศัพท์ยิ่งทำให้เขาจ้องว่าเธอกำลังคุยกับใครอยู่หรือเปล่า ไอรดาเข้ามาช่วยอุ้มลูกต่อจากเขา ก็เห็นสายตาที่จ้องเหมือนมีเรื่องในใจที่ขุ่นเคือง จึงถามพลางเช็ดตัวลูกไปด้วย “มีอะไรคะ? หนูทำอะไรขัดหูขัดตาพี่โจหรือเปล่า?”“หนูไปแลกฟอลกับเพื่อนพี่เหรอคะ?” เธอใส่ชุดนอนให้มาร์ติน พลางทำท่าคิดไปด้วย“อ๋อ พี่บอส..ก็งานวันเกิดจูน พี่เขามาเข้าห้องน้ำพอดี ก็เลยคุยกันนิดหน่อย”“เพื่อนพี่ทักมาหาหนูหรือเปล่า?” ไอรดากลอกตาบนใส่ทันที เพราะรู้แล้วว่าเขาเริ่มหึง “พี่ยังยืนยันจะพาหนูกับมาร์ตินไปเที่ยว ไม่ต้องอ้างแมทธิวเพราะเขาให้พี่เป็นคนดูแลหนูกับลูก”“ไปแค่ทะเลทางใต้ก็พอค่ะ อยากพามาร์ตินไปเล่นน้ำทะเลด้วย”เธอพูดอ้อนเขา ทำตากลมๆใส่ ซี่งก็ตามเคย..เขาใจอ่อนให้เธอได้ตลอด “ของซื้อมาให้เยอะแยะ ไม่เห็นหนูพูดถึงเลย ไม่ชอบสักอย่างเลยเหรอคะ?”“ชอบค่ะ ขอบคุณพี่โจมากๆ แต่หนูเกรงใจ”“เ

ที่ห้องทำงานของกรวิช บอสตันมาถึงก่อนหน้าเจตสุวีย์ได้พักหนึ่ง ทั้งสามกล่าวทักทายกันอย่างสนิทสนม พร้อมกับตกลงกันว่าจะไปกินมื้อเที่ยงกันแถวสาทร “ที่นี่เวลารับสมัครงาน พวกนายได้สัมภาษณ์บ้างมั้ย?” เจตสุวีย์ได้ถามเพื่อนทั้งสองขึ้นมา แต่ทั้งคู่ส่ายหน้าปฏิเสธ“นั่นมันหน้าที่ HR Director มีอะไรเหรอ? หรือนายมีเด็กจะเอามาฝากทำงานที่นี่หรือไง”บอสตันกล่าวยิ้มๆ เพราะรู้ดีว่าเพื่อนรักของเขาชอบอุปถัมภ์สาวๆ แต่ก็มักจะไม่นาน เพราะเจตสุวีย์ชอบเอาไปเปรียบเทียบกับคนในใจจนต้องเลิกราไปหลายคน“เราเคยคุยกันแล้ว ไม่เอาเด็กฝาก มันจะเสียการปกครอง พนักงานคนอื่นจะทำงานได้ไม่มีประสิทธิภาพ”“แต่ถ้าน้องอายเกิดอยากทำงานบริษัทเราก็ดีนะ น้องสวยหุ่นดี แถมเคยเป็นนางแบบสมัครเล่น เต้นก็เก่ง” บอสตันพูดจบ เจตสุวีย์มองหน้าเพื่อนทันที“มองอะไร? ตอนวันเกิดน้องสาวแก ฉันแค่ถามเล่นๆว่า เคยมีคนทาบทามไปทำงานในวงการไหม แล้วฉันก็ Follow IG ของน้อง เห็นสมัยที่น้องยังเรียนมหาลัยก็ทำงานพิเศษ ถ่ายแบบ เต้นบ้างเป็นงานอดิเรก น่ารักจะตาย”กรวิชรีบพูดแทรกทันที เพราะบอสตันไปพูดถึงแฟนสาวของเจตสุวีย์เข้าเพราะความไม่รู้ “โจมันคงไม่ให้แฟ

เจตสุวีย์ตั้งใจค้างที่ห้องของไอรดาจนกว่าจะเช้า นั่นเพราะเขายังไม่อิ่มจากความรักที่ได้จากเธอพี่จะกอบโกยความรักจากหนูให้สมกับที่รอมานานหลายปี..หนูจะได้รู้ว่าพี่รักของพี่มานานขนาดไหน..รุ่งเช้าเจตสุวีย์ก็ยังไม่ยอมให้เธอออกห่างจากเขาไปง่ายๆ แค่เธอขยับตัว เขาก็รีบกอดเอาไว้แล้ว“หนูต้องไปเอามาร์ตินมาอาบน้ำนะคะ เกรงใจม๊า”“ขอรอบเช้านี้แป็บเดียว นี่พึ่งกี่โมงเอง ไม่มีใครตื่นตอนนี้หรอกค่ะ..นะ”“หนูเหนื่อย…มันหลายรอบแล้ว”เขาขึ้นมานอนทับบนตัวเธอที่ต่างคนต่างเปลือยเปล่าภายใต้ผ้าห่มและพยายามปลอบประโลมด้วยจูบที่ลึกซึ้ง สุดท้ายเธอต้องยอมให้เขาอีกเหมือนเดิมระหว่างเข้าด้ายเข้าเข็ม เสียงเคาะประตูจากแม่บ้านก็ดังขึ้น “คุณไอรดาคะ น้องตื่นแล้วค่ะ”“ขอห้านาที เดี๋ยวไป”เสียงเจตสุวีย์ตะโกนตอบไป แม่บ้านที่ได้ยินแบบนั้น ก็ไม่ได้ตอบอะไรแล้วกลับไปที่ห้องมาดามจันจิราตามเดิม“พี่..”ไอรดาไม่ทันได้ท้วงเพราะเขาจูบเธอเสียก่อน เจตสุวีย์สับเอวขยับถี่ยิบอย่างร้อนแรง ลมหายใจที่รุนแรงเร่าร้อนทำเอาไอรดาร้อนหน้าไปหมด เขาครางออกมาไม่หยุดหย่อน จนกระทั่งเธอรู้สึกได้ถึงสิ่งที่อุ่นๆร้อนๆอยู่ภายใน เจตสุวีย์หายใจรวยร

เจตสุวีย์ป้อนข้าวมาร์ตินเสร็จก็นั่งเล่นกันอยู่พักหนึ่ง ไอรดาก็ลงมาหาพอดี เขาจองร้าน Rib Room & Bar ที่โรงแรมแลนด์มาร์คสำหรับดินเนอร์ไว้แล้ว ชุดเดรสสั้นชีฟองสีขาว สายเดี่ยวผูกโบไหล่ทั้งสองข้าง ผมยาวสลวยแต่งหน้าบางๆ และแน่นอน เธอมาพร้อมกลิ่นน้ำหอมประจำตัวที่เขาชอบ“ม๊าอยู่กับพี่เลี้ยงเอง ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวจะให้จูนมานอนห้องม๊าด้วย หนุ่มๆสาวๆไปกันเถอะ คืนนี้มาร์ตินอยู่กับม๊าได้”“ป๊าน่าจะกลับจากเวียดนามพรุ่งนี้นะครับม๊า ขอแค่คืนนี้ พรุ่งนี้ไม่มีใครกวนเวลาสวีทป๊ากับม๊าแน่นอน”ไอรดารู้สึกเกรงใจทุกคนมากจนออกทางสีหน้า เขาจับมือเธอเอาไว้เพราะเข้าใจดีว่าเธอไม่มีครอบครัวที่ไหนอีกและอาจรู้สึกแปลกแยก“หนูไม่มีเวลาได้ดูเลยว่าพี่ซื้ออะไรมาให้บ้าง ไว้กลับมาค่อยมานั่งดูด้วยกันนะคะ พี่อยากให้หนูดีใจ”พอนั่งอยู่ในรถด้วยกัน เธอก็แค่เงียบ ฟังที่เขาเล่าเรื่องงานบ้าง เขาลองถามความเห็นเรื่องที่บริษัท เธอก็จะสนใจตอบมากขึ้นหน่อย เขาเหลือบมองนิ้วนางซ้ายที่มีแหวนสองวง พลางคิดว่าจะแทนที่มันด้วยแหวนของเขายังไง ช่างเถอะ..ยังมีนิ้วนางขวาที่ว่างอยู่ ช่วงเวลาที่ดินเนอร์ ทั้งสองต่างฝ่ายต่างเทคแคร์กัน เจตสุวีย์รู้สึก

เพื่อนของเจตสุวีย์โทรแจ้งว่าได้รับงานใหญ่จากกลุ่มไฮโซไซตี้ให้จัดงานอีเว้นท์ เป็นงานกาล่าดินเนอร์การกุศล ประมูลกระเป๋าหรูเพื่อผู้ลี้ภัยเด็กและสตรี ซึ่งมีรายชื่อครอบครัวของพวกเขาด้วย “ได้งานนี้มาช่วงแกไปอเมริกา ลืมบอกเห็นว่ายุ่งอยู่ แต่จิ๊บๆ แค่จะบอกว่าพ่อแม่พวกเราน่าจะได้ร่วมโต๊ะเดียวกัน”“อ่าฮะ..ก็ดีเหมือนกัน ฉันจะได้แกรนด์โอเพนนิ่งเมียฉันด้วยเลยทีเดียว”“เชี่ยย..อะไรวะโจ เล่ามาที ฉันตกข่าวได้ไง?…เดี๋ยวๆ แป๊บ..แกไปอเมริกาหลายเดือนก่อนไปหาน้องอาย อย่าบอกว่า..”“ตอนแรกฉันก็ไม่คิดว่ามันจะเป็นแบบนี้นะแค่ได้ยินว่าสามีป่วยหนักแล้วตัวคนเดียว ก็เป็นห่วง..รักเค้านั่นแหละ ไปแบบไม่คิดอะไร แค่อยากเห็นหน้าน้อง พอสามีน้องรู้ตัวว่าไม่ไหว เขาฝากฝังน้องกับฉัน ก็อยู่เป็นเพื่อนจนงานศพเสร็จแล้วบินกลับมาไทยพร้อมกัน” กรวิชไม่ได้เจอน้องอายเพราะเขาพลาดปาร์ตี้วันเกิดของจูนและบินไปต่างประเทศอยู่นาน จึงยังงงๆอยู่“สามีน้องพึ่งเสีย น้องจะโดนนินทาป่ะวะโจ ฉันรู้ว่าแกรักเพื่อนน้องสาวมานานมาก แต่รวบรัดตัดตอนเร็วไป แกแน่ใจว่าน้องจะตัดใจจากสามีง่ายขนาดนั้นเลย? อย่าลืมนะ น้องเคยหนีแกกี่รอบเพื่อไปอยู่กับเขาน่ะ”

เจตสุวีย์ยังเอ้อระเหย หยอกคนที่เขารักไม่หยุด ทั้งจับแก้ม จูบและหอมเหมือนคนพึ่งเคยมีความรัก “พอแล้วค่ะ ไม่ไหวแล้ว เหนียวตัวไปหมด”เธอยันตัวลุกขึ้นมา มือปิดหน้าอกไว้ พยายามนั่งเพื่อไม่ให้อะไรก็ตามเปื้อนผ้าห่มบนเตียง เขารีบคว้าเสื้อนอกมาคลุมไหล่เธอไว้ ทั้งที่ตัวเขาเองใส่แค่เสื้อแต่ยังเปลือยท่อนล่างอยู่ ไอรดาต้องคอยก้มหน้าไม่มองเขา เจตสุวีย์ถอดเสื้อเดินตัวเปล่าเข้าห้องน้ำไปครู่หนึ่งและใส่ผ้าเช็ดตัวออกมา“เปิดน้ำอุ่นไว้แล้วค่ะ รอสักพักเราไปล้างตัวด้วยกัน”เขานั่งลงใกล้ๆเธอที่ไม่ได้ใส่เสื้อผ้ามีแค่เสื้อนอก ทำให้เห็นวับๆแวมๆบ้าง พลางยื่นหน้าไปจูบหน้าผาก“พี่จะไปดูบ้านให้หนู แล้วจะเอามาให้เลือก ราคาเท่าไหร่ก็ได้ เอาที่หนูชอบ”เธอแค่พยักหน้าหงึกๆ ก่อนจะลงจากเตียงไปที่ห้องน้ำ พอเห็นว่าน้ำในอ่างอาบน้ำมีครึ่งหนึ่งแล้ว จึงลงไปนั่งแช่ทันทีเพราะรู้สึกไม่สบายตัว เจตสุวีย์รีบเอาหมวกอาบน้ำคลุมผมให้เธอ แล้วตามลงไปนั่งด้านหลัง“กลับไปพี่จะบอกป๊ากับม๊าเรื่องเรา อยากแต่งงานเมื่อไหร่ดีคะ?”“รอมาร์ตินสักสองขวบก่อนดีกว่าค่ะ แล้วค่อยคุยกันเรื่องพวกนี้อีกที”ไอรดาง่วง เธอใส่ชุดคลุมแล้วเข้านอน เจตสุวีย์จึงไม่ก