เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นทุกเช้าตอนตีห้า ลุงเหมืองตื่นขึ้นเหมือนทุก ๆ วัน จัดการพับผ้าห่ม จัดเตียง และเดินตรงไปยังแปลงมะเขือเทศเล็ก ๆ ข้างบ้าน ตรวจดูต้นกล้าและแปลงเก็บเกี่ยวล็อตใหม่ที่กำลังจะโตเต็มที่อีกในไม่กี่วันข้างหน้า
ทุกเช้าวันจันทร์ถึงวันศุกร์ เขายังคงทำหน้าที่ภารโรงที่โรงเรียนบ้านดอนแดงพัฒนาเหมือนเดิม เปิดประตูห้องเรียน กวาดลานสนาม เก็บเศษใบไม้ที่ร่วงจากต้นจามจุรี และช่วยงานแม่ครัวที่โรงอาหารเหมือนเช่นเคย
แพรเองก็ไม่ต่างกัน ทุกเช้าจะขี่มอเตอร์ไซค์จากบ้านที่หมู่บ้านคลองกุด มุ่งหน้าไปโรงเรียนในตัวอำเภอ เธอเป็นครูอัตรจ้างสอนวิชาภาษาอังกฤษให้เด็กนักเรียนระดับมัธยมต้น ทุกวันทำงาน แพรตั้งใจสอนนักเรียนอย่างเต็มความสามารถมาเสมอ แต่เมื่อถึงช่วงเย็นหลังเลิกงาน ทั้งลุงเหมืองและแพรก็จะกลับมาพบกันที่บ้านฟาร์มเหมืองแดง
ภายในบ้านไม้หลังเล็ก ๆ ที่ครั้งหนึ่งเคยเงียบเหงามีเพียงเสียงพูดคุยของสองแม่ลูกในยามกินข้าวด้วยกัน แต่บัดนี้กลับเต็มไปด้วยเสียงพูดคุย เสียงคลิกเมาส์ แสงจากหน้าจอโน้ตบุ๊กและแท็บเล็ตของแพร และกล่องพัสดุที่วางเรียงกันเต็มมุมห้อง
แพรนั่งหน้าคอมพิวเตอร์ กดเช็กคำสั่งซื้อที่ส่งเข้ามาทาง
