หลังจากที่เรียวตะสั่งเธอให้เลิกกับไรอัน เธอก็ไม่ยอมพูดจากับเขาตั้งแต่นั่งรถมาจนถึงหน้าคณะของเธอ
เอี๊ยดดดด!!!!
เสียงเบรคของรถสปอร์ตคู่ใจของชายหนุ่มดังขึ้นหลังจากที่เขามาขับรถมาจอดอยู่ที่หน้าคณะของเธอ
“จำที่ฉันพูดไว้ด้วย ถ้าเธอยังดื้อดึง ไอ้ไรอันของเธอจบไม่สวยแน่” เรียวตะพูดขึ้นหลังจากที่ทั้งสองเงียบกันมาตลอดทาง
เมื่อหญิงสาวได้ยินดังนั้นก็หน้าบึ้งใส่ชายหนุ่มและเปิดประตูรถก้าวออกไปทันที
ณ ห้องเรียนคณะบริหาร
พลอยใสที่ไม่พอใจชายหนุ่มก็เดินกระทืบส้นเท้าเข้ามายังในห้องเรียนที่มีเพื่อนๆ หลายคนและเกรซนั่งรออยู่ เธอก็เดินตรงไปยังเกรซและนั่งลงทันที
พรึ่บ!!!
“เห้ ยัยพลอย แกไม่สบายเป็นยังไงบ้าง เห็นนายเรียวตะบอกว่าเธอป่วย เลยฝากให้ฉันจดเลคเชอร์ให้เธอ” เกรซถามพลอยใสด้วยความเป็นห่วง และสำรวจมองเพื่อนสาวของตน
“อย่าพูดชื่อตาบ้านั่นให้ฉันได้ยินอีกนะเกรซ” พลอยใสเอามือกอดอกและหน้าบึ้งตึงคล้ายอยากจะร้องไห้ออกมา
“เดี๋ยวๆ แกเป็นอะไร แล้วนี่ยังไม่หายดีใช่ไหม ทำไมแต่งตัวมาแบบนี้ อากาศร้อนจะตาย ทำไมใส่เสื้อคลุม กระโปรงพลีทลากยาวมาขนาดนี้เนี้ยะ แล้วแกทำไมไม่ให้ฉันพูดถึงเพื่อนรักของแก” เกรซถามออกไปอย่างเป็นห่างป
