หลังจากผู้ใหญ่ทั้งสี่คนออกไป ใบหน้าเธอก็เห่อแดงขึ้นมา หลังจากคำพูดห่ามๆ ของชายหนุ่ม
“นี่เรียวตะ นายบ้าไปแล้วหรือยังไง ทำไมไปพูดแบบนั้น”
“พูดอะไร”
“ก็ ก็พูดว่าจะมีหลานให้พวกท่านอุ้มยังไงล่ะ นี่เราหมั้นกันเพราะธุรกิจทางบ้านก็แค่นั้น อีกไม่นานเราก็ต้องถอนหมั้นกัน”
ชายหนุ่มไม่พูดอะไรต่อ แต่เขาก็ได้เพีบงกระตุกยิ้มให้เธอเบาๆ เท่านั้น
“นายยิ้มอะไรของนาย”
“ทำไม เขินเหรอ??”
“ปะ เปล่า ใครจะไปเขินนายกัน มีอะไรให้น่าเขินตรงไหน” หญิงสาวพูดออกมาตะกุกตะกัก
“หึหึ หันหลังสิ ฉันจะถอดชุดให้” เรียวตะบอกหญิงสาว
“ไม่ต้อง ฉันทำเองได้”
“เก่งหนักก็ทำเอง” เรียวตะพูดกับเธอ ทำให้หญิงสาว งง เป็นไก่ตาแตก
‘เขาเพิ่งจะพูดกับผู้ใหญ่ทั้งสี่คนว่าจะดูแลเธอ แล้วทำไมอยู่ดีดีก็มาพูดเหน็บเนมฉันเนี้ยะ’ เธอคิดอยู่ภายในใจ ‘แต่เอ๊ะ!! เป็นฝ่ายเธอเองนี่ ที่ปฏิเสธความหวังดีจากเขา’
‘ช่างเถอะ ไม่ต้องไปสนใจและใส่ใจกับคำพูดของนายนั่นดีกว่า เธอขี้เกียจเถียงกับเขา เพราะงานหมั้นช่วงเช้าทำให้เธอนั้นเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว’ พอเธอนึกได้ดังนั้นก็จัดการถอดชุดออก และเมื่อเธอเหลือบมองเห็นชายหนุ่มก็ปรากฏว่าเขาถือผ้าขนหนูเข้าไปในห้องน้ำเรียบร้อยแล้ว
