(ได้ข่าวว่ากลับไทยมาเป็นอาทิตย์แล้ว ทำไมไม่เห็นเข้าองค์กร)
เสียงทุ้มห้วนดังกรอกหูทันทีที่คาริสากดรับสาย
“...”
(ติดผัวเหรอเดี๋ยวนี้) เตชินเอ่ยถามแกมกระแนะกระแหน
“เต!” คาริสาตะโกนเรียกชื่อเพื่อนหนุ่มพลางทำตาถลึงแม้ว่าปลายสายจะไม่เห็นภาพนั้นก็ตาม
(รู้สึกว่าจะลาพักงานนานเกินไปแล้วนะ กลับมาทำงานได้แล้วมั้ง)
“เฮ้อ~ ช่วงนี้ไม่ค่อยมีเวลาว่าง” คาริสาถอนหายใจพรืดใหญ่พร้อมวางศีรษะลงบนขอบอ่างอาบน้ำ เพราะในตอนนี้เธอกำลังแช่น้ำอุ่นให้สบายตัว หลังจากที่รู้สึกเหน็ดเหนื่อยมาทั้งวัน
“ฉันขอลางานอีกสามเดือนนะ”
(ไม่เว้ย! เรื่องผัวให้มันน้อย ๆ หน่อยนะ ไม่ใช่ติดมันจนเสียการเสียงาน)
“แต่ครั้งนี้ฉันจำเป็นต้องลางานยาวจริง ๆ นะ”
(บอกว่าไม่อนุญาตเว้ย! อย่าทำนิสัยเหมือนยัยเรย์ให้มันมาก พอมีผัวเลี้ยงก็ทำตัวอย่างกับคุณหญิงคุณนาย)
“...”
(องค์กรไม่เคยจะเข้า นาน ๆ ถึงจะรับงานที โทรตามแค่เดือนละครั้งโวยวายอย่างกับโทรจิกมันทุกวัน)
(ไอ้เต! นินทาอะไรฉัน!)
(ไม่ได้นินทาเว้ยพูดความจริง โอ๊ย!) เสียงร้องลั่นของเตชินทำให้เธอรับรู
