ห้องประชุมเงียบไปอีกครั้ง
ความกล้าของฉันอาจดูบ้าบิ่นในสายตาใครหลายคน
แต่ไม่มีใครรู้...ว่าหัวใจฉันมันดื้อแค่ไหน
แล้วทันใดนั้นเอง—
“ดูเหมือนการประชุมจะเข้มข้นขึ้นนะ…”
เสียงทุ้มต่ำและเรียบนิ่งดังขึ้นจากประตูด้านใน
บานประตูน้ำแข็งที่ควรจะถูกผนึกไว้ด้วยเวทรุนแรง…กลับเปิดออกอย่างไร้เสียง ด้วยแรงเวทที่หนักแน่นแต่แผ่วเบา
เงาร่างสูงระหงในชุดคลุมดำล้วนก้าวเข้ามาอย่างสงบนิ่ง
ผ้าคลุมของเขาทอดยาวสะบัดเบา ๆ กับพื้นหินเย็นเยียบ ปักลายมังกรดำด้วยด้ายเงินวาววับ เงามันราวกับสะท้อนแสงจากห้วงอเวจี
ต่างหูข้างเดียวที่เขาสวมไว้สะท้อนแสงเทียนเป็นประกาย...และดวงตาสีแดงเข้มราวเถ้าถ่านจับจ้องมาที่ฉัน—เพียงคนเดียว
“เจ้าช่างกล้าจริง ๆ ...เจ้ามนุษย์น้อย”
ไคเซอร์ ดราโคนิส—องค์ชายดำแห่งแดนเหนือ
เขาก้าวผ่านเหล่าแม่ทัพอย่างไม่แม้แต่จะปรายตามองใคร ร่างสูงสง่าของเขาหยุดลงหน้าฉัน พร้อมแรงกดดันที่มองไม่เห็นแต่สัมผัสได้ทั่วห้อง
“อย่าได้หลงคิดว่า
