“แล้วคุณสิงห์ว่าไงบ้าง ได้พูดอะไรเกี่ยวกับงานไหมคะ”
“ไม่ได้พูดเลยค่ะ แต่เห็นบอกว่าประชุมค่อนข้างเครียดนิดนึง ครั้งสุดท้ายที่โทรมาบอกหนูว่าวันนี้อาจจะได้โทรมาอีกทีตอนดึก หลังจากนั้นแม้แต่ในแชทก็เงียบไปเลย” สุดที่รักตอบตามความจริง
ปกติสำหรับคุณสิงห์ต่อให้ไม่ได้โทรเขาก็จะส่งข้อความและสติกเกอร์หวานๆมาให้ตลอด แต่วันนี้คงเดือดจริงๆถึงเงียบไปแบบนั้น
ด้านพยัคฆ์ได้ฟังเด็กสาวเล่าก็ทำเพียงพยักหน้าเข้าใจ เขาไม่พูดหรือแสดงความเห็นอะไรออกมาเพราะรู้ดีว่าพี่ชายต้องเจออะไรอยู่บ้างตั้งแต่ขึ้นมาบริหารโรงพยาบาลเครือใหญ่ของครอบครัวฝั่งมารดา เพราะตัวเขาเองที่เพิ่งจะได้บริหารธุรกิจฝั่งครอบครัวพ่อไม่กี่ปีก็ไม่ได้เครียดน้อยไปกว่ากันนัก
พวกเขาเป็นพี่น้องฝาแฝดกัน แม้ตอนเด็กๆจนกระทั่งวัยรุ่นกลับจะต้องแยกกันอยู่ เพราะพ่อแม่ของเขาและสิงหราชหย่าขาดตั้งแต่พวกเขายังเด็กมาก
พอหย่าแล้วพ่อแม่พวกเขาก็แบ่งลูกไปฝั่งละคน เขาได้อยู่บ้านฝั่งพ่อส่วนสิงหราชอยู่บ้านฝั่งแม่ ที่นิสัยบางอย่างต่างกันสุดขั้วก็เป็นเพราะเรื่องนี้ด้วย สภาพแวดล้อมต่างกันก็หล่อหลอมคนมาให้ไม่เหมือนกัน เป็นเป็นเรื่องธรรมดา
และพยัคฆ์ยอมรับเลยว่าการเติบโตมาก
