วันนี้หนิงซินไม่ได้เปิดร้าน เธอใช้เวลาเก็บทุกอย่างให้เข้าที่เข้าทางก่อนที่จะย้ายไปหลับภัยที่บ้านของเฉิงฮวนในวันพรุ่งนี้ ค่ำคืนที่ผ่านมาด้วยความกังวลปนเป็นห่วงที่มีต่อชางหยวน ทำให้เธอไม่อาจข่มตาหลับลงได้
เธอรู้เท่านี้หมิงเจ๋อกับเถียนซ่วยเล่าให้ฟังเท่านั้น และตอนนี้ทั้งสองคนก็ยังเฝ้าเธออยู่ที่หน้าร้าน เธอจึงเปิดประตูร้านให้พวกเขาสามารถเข้ามานั่งพักกินข้าวข้างในได้
"ทำไมป่านนี้ยังไม่กลับมาอีกนะ ไม่รู้จะเป็นยังไงบ้าง"
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
"ลุงขอเข้าไปหน่อยได้ไหม?"
หนิงซินหันมองตามเสียงก็พบว่าเป็นลูกค้าขาประจำที่เธอคุ้นเคยดี และท่านก็เป็นบิดาของชางหยวน ใจหนึ่งหนิงซินก็เกิดความกังวลว่าท่านอาจจะมาต่อว่าอะไรเธอรึเปล่า จะเกี่ยวกับเรื่องที่ชางหยวนทำเมื่อวานหรือไม่
"เชิญค่ะคุณลุง"
"คุณท่านครับ คือ.."
หมิงเจ๋อกลัวว่าจะเกิดเรื่องอีก ถึงอยากจะห้ามนายท่านชาง แต่ก็เป็นเรื่องที่ยากเหลือเกิน
"ฉันไม่ทำอะไรหนิงซินหรอกหมิงเจ๋อ พวกนายออกไปรอข้างนอกเถอะ"
"เอ่อ คืออ ครับนายท่าน"
แม้จะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกแต่ก็ต้องถอยออกไปตามคำสั่ง
"คุณลุงมีอะไรจะพูดกับหนูเหรอคะ ถ้าเป็นเรื่องของคุณชางหยวน ใจจริงหนูก็อยากจะย้ายร้าน
