ออกมาจากในวัง
อันเหนียนพาอันชิงมาถึงเบื้องหน้ารถม้าอ๋องเจวี้ยน
พี่น้องสองคนคารวะอย่างลึกซึ้งกับฟู่จาวหนิง
"อ๋องเจวี้ยน พระชายา หลังจากนี้หากมีอะไรที่จะเรียกใช้ตระกูลอัน ขอโปรดกำชับมา อันเหนียนเอ่ยขึ้นอย่างตั้งใจ"
เป็นอ๋องเจวี้ยนกับพระชายาอ๋องเจวี้ยนที่ช่วยน้องสาวของนาง ช่วยตระกูลอันเอาไว้
"ล้วนเป็นคุณความงามของนางทั้งสิ้น"
เซียวหลันยวนมองไปทางฟู่จาวหนิง
"ถ่อมตัวขนาดนี้เลยหรือ? ถ้าไม่ใช่เจ้าพาต้วนจ้งมา แล้วยังหาใจละเมอมาได้ แล้วยังเป็นธุระลากเขาเข้ามาในวังอีก เรื่องคงไม่ได้ราบรื่นเช่นนี้"
ฟู่จาวหนิงเองก็คงไม่เอาคุณความดีทั้งหมดแบกเอาไว้บนบ่าตัวเองหรอก
เรื่องนี้ ก็เป็นเพราะเขาช่วยจริงๆ
เซียวหลันยวนกล้าแบกแรงคุกคามที่มาจากองค์จักรพรรดิและฮองเฮา คนอื่นทำไม่ได้หรอก
ถ้าหากไม่มีเขา เรื่องราวคงไม่ราบรื่นเช่นนี้
"ท่านอ๋องกับพระชายาเป็นครอบครัวเดียวกัน ไม่ต้องแยกกันขนาดนี้หรอก สรุปคือ บุญคุณของทั้งสองคน อันเหนียนจดจำไว้ในใจแล้ว"
อันเหนียนมองพวกเขาสองสามีภรรยา ยิ้มแผ่วเบาขึ้นมา
"ขอบคุณอ๋องเจวี้ยน ขอบคุณพระชายา" อันชิงมองฟู่จาวหนิง ดวงตาแดงก่ำ
"ไม่ต้องขอบคุณแล้ว พวกเจ้าไม่ใช่มาส่งขอ
