หมับ!!! อีกไม่กี่ก้าวก็จะถึงรถอยู่แล้วแต่พี่ลีวายกลับคว้ามือ
มารั้งแขนฉันไว้ได้ทันซะก่อน ทำให้ต้องถอนหายใจพรืดใหญ่
อย่างหงุดหงิด
“ปล่อย” ฉันพูดเน้นคำให้ฟังชัด ๆ ด้วยสีหน้าที่จริงจัง ไม่รู้ว่า
ผีอะไรเข้าสิงคนตรงหน้าถึงได้เหมือนเปลี่ยนไปราวกับคนละคนที่เคยรู้จัก
“คุยกันดี ๆ สักครั้งได้ไหม”
“คุยกันในฐานะอะไรเหรอคะ”
“ผัวเมีย”
พี่ลีวายเอ่ยคำนั้นออกมาหน้าตาเฉยทำให้ฉันถึงกับต้อง
ถอนหายใจออกมาอีกครั้ง นี่ฉันแสดงออกไม่ชัดเจนหรอว่าในตอนนี้ไม่ได้รู้สึกดีอะไรกับคำพูดเหล่านั้นอีกแล้วพี่ลีวายถึงดูไม่ออก
“พ่อบอกฉันเรื่องแม่ของเธอแล้ว”
“เรื่องแม่เหรอคะ?”
“อืม เป็นฉันที่เข้าใจผิดมาตลอด แต่จริง ๆ ก็ไม่ใช่ความผิด
ของฉันทั้งหมดเพราะพ่อไม่เคยอธิบายอะไรเลยต่างหาก”
ให้ตายสิ มันเกือบจะดีอยู่แล้วเชียวแต่ก็อย่างว่าพี่ลีวาย
ไม่เคยโทษตัวเองสักครั้ง จริง ๆ ฉันเองก็สงสัยว่าเรื่องของแม่คือยังไง
แต่ไม่อยากถามเพราะไม่อยากพูดยืดเยื้อ
“กลับไปกับฉันแล้วคุยกันดี ๆ ได้ไหม?” ไม่รู้ว่าสายตาของฉันมองผิดไปหรือเปล่าที่ตอนนี้สายตาคู่นั้นของพี่ลีวายกำลังอ้อนวอนคำตอบจากฉันอยู่
“คุยดี ๆ บนเตียงน่ะเหรอคะ คิดเหรอว่ามิลินรู้ไม่ทัน”
“ไ
