พี่ลีวายคงเห็นว่าฉันกำลังอึ้งกับสิ่งที่เขาพูดก็เลยเอ่ยต่อ แต่นั่น
ก็ยังทำให้แปลกใจอยู่ดี
“ทุกอย่างที่บอกไปฉันพูดมาจากความรู้สึกจริง ๆ”
“ขอถามหน่อยได้ไหมคะว่ามิลินจะเชื่อพี่ลีวายได้ยังไง”
พอพูดจบพี่ลีวายก็รีบเอ่ยแทรก “เชื่อได้”
“มิลินไม่รู้เลยว่าพี่ลีวายมีแผนอะไรในใจหรือเปล่า”
“นี่เธอเห็นฉันเป็นคนยังไง”
“คนชั่ว นิสัยไม่ดี มิลินเห็นพี่ลีวายเป็นคนแบบนั้นค่ะ” ฉันบอก
ไปตามสิ่งที่ตัวเองเห็นและรับรู้ได้มาตลอด แต่เหมือนพี่ลีวายจะไม่เคย
รู้เลยว่าตัวเองนั้นร้ายขนาดไหน
“ยอมรับว่าตอนนั้นฉันทำไปทั้งหมดเพราะเกลียดเธอและแม่
ของเธอ”
“…” ฉัยเงียบเพื่อให้พี่ลีวายได้พูด
“ฉันคิดมาตลอดว่าแม่ของเธออยากจะแย่งพ่อไปจากแม่ อยากจะมาแทนที่แม่ของฉัน และเธอก็คงอยากจะเอาทุก ๆ อย่างจากพ่อฉัน”
“แล้วทำไมถึงเปลี่ยนความคิดคะ บางทีมิลินอาจจะเป็นอย่างนั้นจริง ๆ ก็ได้”
“เพราะเธอทำให้ฉันเปลี่ยน”
“ไม่ค่ะ มิลินไม่เคยทำสำเร็จ และตอนนี้ต่อให้พี่ลีวายเปลี่ยนไปแล้ว ก็จงรู้ไว้ว่ามิลินก็เปลี่ยนไปเหมือนกัน”
“แล้วถ้าฉันสามารถทำให้เธอกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้?”
“ไม่อยากกลับไปเป็นเหมือนเดิมหรอกค่ะ มิลินเหนื่อย”
“เมื่อก่อนเธอยังรักฉันได้
