เสียงสะอื้นดังกึกก้องไปทั่วห้องน้ำร่างกายที่สั่นสะท้านเหมือนลูกนกของวินตราทำเอาเดนีสต้องอุ้มเจ้าตัวขึ้นจากน้ำเช็ดตัวให้เรียบร้อยแล้วนอนกอดปลอบอยู่ภายใต้ผ้าห่มผืนใหญ่ถ่ายทอดความอบอุ่นให้แก่กันอยู่อย่างนั้นจนกว่าวินตราจะรู้สึกสงบและปลอดภัยโดยไม่ลืมแกะยาที่อยู่ข้างหัวเตียงเข้าปากอีกฝ่ายด้วยความระมัดระวังตบหลังอย่างแผ่วเบาจนเสียงสะอื้นน้อยๆนั้นหายไปเหลือเพียงลมหายใจเข้าออกสม่ำเสมอ
ให้ตาย! ไอ้แก่นั้นไม่ควรได้แก่ตายเพราะความชราแต่ควรตายตกเพราะส้นตีนของเขามากกว่าเดนีสขบเขี้ยวเคี้ยวฟันอย่างโกรธแค้นก่อนจะผล็อยหลับไปตามคนในอ้อมกอดด้วยหัวคิ้วที่ขมวดเป็นปม
ทางด้านดารากรเมื่อแม่บ้านเปิดประตูเอาข้าวมาให้ก็พบเจอกับร่างกายที่เย็นชืดของคุณชายนอนจอมกองเลือดอยู่ที่ปลายเตียงเธอตกใจร้องเสียงหลงบอดีการ์ดต่างกรูกันเข้ามารวมไปถึงเอกภพที่เข้ามาในห้องด้วยสีหน้าซีดเผือดเมื่อเห็นสภาพลูกชาย
“ยืนทำบื้ออะไรเรียกรถพยาบาลสิวะ” สองมือสั่นเทาค่อยๆตระกองกอดร่างกายที่เริ่มเย็นชืดเนื่องจากเสียเลือดมากเกินไปเอกภพไม่รู้ว่าเลือดออกมาจากตรงไหนมันเจิ่งนองเป็นวงกว้างเริ่มเหนียวหนืดไม่รู้ว่าดารากรเป็นอะไรสายตาสำรวจไปทั่วร่างกาย
