“คนบ้า! ชอบพูดจากำกวมอยู่เรื่อยเลย ไม่คิดว่าหนูจะอายบ้างเลยใช่ไหมเนี่ย ถึงได้ขยันพูดเรื่องทะลึ่งอยู่เรื่อยเลย” หนูดีปากยื่นเมื่อตีความหมายคำว่าคนแรกออก จะมีสักวันไหมที่เธอจะไม่ต้องเขินอายกับคำพูดชวนคิดลึกแบบนี้
“เรื่องจริงทั้งนั้นที่คุณป๋าพูดน่ะ แล้วก็ไม่ได้ทะลึ่งอะไรสักหน่อย ไม่หน้างอน่าเบบี๋ อ้าปากเร็วเดี๋ยวคุณป๋าป้อนเอง หนูกินเท่าแมวดมอย่างนั้นจะไปอิ่มท้องได้ยังไง ต้องให้บ่นเรื่องกินทุกวันเลยสิน่า” ลูอิสจ่อช้อนที่มีข้าวพอดีคำมาที่ปากเล็ก อยากจะขุนเมียให้อ้วนมากกว่านี้นัก แต่ขุนเท่าไหร่ก็ดูท่าจะไม่ได้ผล เพราะแม่คุณทูนหัวกินเท่าไหร่ก็ไม่อ้วน
“อื้อ หนูกินเยอะจะตาย อ้วนกว่านี้ไม่ไหวแน่ ถ้าอ้วนแล้วผอมยากจะตาย คุณป๋าเป็นผู้ชายก็พูดได้นี่ ลองเป็นผู้หญิงแบบพวกเราแล้วจะรู้ว่าความอ้วนอันตรายแค่ไหน” หนูดีเคี้ยวข้าวช้าๆ เป็นผู้หญิงใครๆ ก็อยากจะหุ่นดีด้วยกันทั้งนั้น พออ้วนแล้วยากมากที่จะกลับมาได้หุ่นแบบเดิม แต่เธอโชคดีตรงที่ว่ากินแล้วไม่อ้วน อาจจะเป็นเพราะระบบเผาผลาญทำงานได้ดีก็เป็นได้
“อ้วนยังไงคุณป๋าก็รักไม่ต้องซีเรียสน่า อยากให้อ้วนกว่านี้สักห้าโลด้วยซ้ำไป เลิกคิดไปได้เลยว่าถ้าอ้วนคุณป๋า
