Novels by สิรี&EVAVY

“ทำอะไรให้ลูกผัวกินจ๊ะวันนี้” มาร์ตินในวัยกลางคนทว่ายังดูหนุ่มกว่าอายุถามภรรยาคนสวยที่กำลังสาละวนอยู่หน้าเตา อ้อมแขนแข็งแรวสวมกอดรอบเอวบาง เกยคางบนไหล่เล็ก แล้วสูดความหอมจากแก้มนวล“ของโปรดป๋ากับลูกค่ะ” พิศลดาตอบสามีเสียงหวาน“ของโปรดป๋ายืนอยู่ตรงนี้ต่างหาก” มือใหญ่ลูบสะโพกเมียอย่างยั่วเย้า พลางพรมจูบต้นคอขาวอย่างรักใคร่ ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปกี่ปีความหวานของทั้งคู่ก็ไม่เคยจืดจางลงเลย“ห้ามทะลึ่งนะคะ เดี๋ยวลูกก็กลับมาแล้ว เอามือออกไปเลยค่ะ” ตีมือซุกซนที่บีบแก้มก้นเธออยู่“ลูกยังไม่มาตอนนี้หรอก ป๋าเพิ่งจะโทรหาลูกสาวคนสวยของเรา ยังพอมีเวลานะคะทูนหัวของผัว ถ้าทำเวลาน่าจะได้สักสองรอบก่อนอาหารเย็น” งึมงำชิดซอกคอหอมกรุ่น“แก่แล้วนะคะ เพลาๆ เรื่องนี้บ้างเถอะค่ะ” พูดอย่างอ่อนใจ ขนาดว่าลูกโตเป็นหนุ่มเป็นสาวแล้ว ตาเฒ่าของเธอยังไม่หยุดหื่นเลย ตอนหนุ่มๆ เป็นยังไงตอนนี้ก็เป็นอย่างนั้นไม่เปลี่ยนแปลง“ใครบอกว่าแก่ ป๋ายังหนุ่มยังแน่น แรงดีไม่มีตก ข้อนี้หนูรู้ดี ไม่งั้นหนูคงไม่ร้องครางทั้งคืนหรอก หนูเองก็สวยสะพรั่งไม่สร่าง ห่างไกลจากคำว่าแก่ สาวๆ บางคนยังสู้เมียป๋าไม่ได้เลย ไปไหนป๋าถึงต้องตามคุมเพราะมักมี

จัสมินในวัยสิบเก้าปีกำลังโตเป็นสาวสวยสะพรั่ง รูปร่างอรชรอ้อนแอ้น ผิวขาวอมชมพู ดวงตากลมโตหวานซึ้ง ริมฝีปากบางจิ้มลิ้ม เป็นที่หมายปองของบรรดาหนุ่มๆ ทั้งในและนอกมหาวิทยาลัย แต่ติดที่คุณพ่อหวงมากเลยไม่ค่อยมีใครกล้ามายุ่งด้วยสักเท่าไหร่ จัสมิน และซีลอนเรียนมหาวิทยาลัยแห่งเดียวกับที่คุณแม่เคยเรียน สองพี่น้องเรียนคณะเดียวกันเพียงแต่คนละชั้นปี ดีกรีความหล่อของซีลอนไม่น้อยไปกว่าคุณพ่อแม้แต่น้อย ด้วยวัยเพียงสิบแปดปี มีสาวๆ มาล้อมหน้าล้อมหลัง เรื่องนี้จึงทำให้คุณแม่ และพี่สาวต้องปวดหัวอยู่บ่อยๆ “พี่จัสมินวันนี้ให้อาลีโอมารับกลับบ้านก่อนได้ไหม เย็นนี้ผมมีนัดทำรายงานกับเพื่อน” ซีลอนบอกพี่สาวก่อนจะลงจากรถจัสมินมองหน้าน้องชายที่ถอดแบบมาจากคุณพ่อยิ้มๆ “ได้สิ ซีลอนไม่ต้องห่วง ไปทำงานของเราอย่างสบายใจเถอะ” และอีกหนึ่งอย่างที่ซีลอนเหมือนป๋า ก็คือเรื่องความหวงเธอ หวงมามี๊“ยังไงผมจะโทรหาพี่อีกทีนะ ห้ามปิดเครื่องนะครับคนสวย”“จ้ะสุดหล่อ แล้วเจอกันที่บ้านนะ” เปิดประตูรถลงไปแล้วจัสมินโบกมือให้น้องชายที่นับวันทำตัวเหมือนพี่ชายยังคงมองเธออยู่อย่างน่ารักจัสมินกำลังเดินขึ้นตึกเรียนระหว

มาร์ตินพาลูกมาทานเค้กตามความต้องการ ลูกค้าภายในร้านให้ความสนใจกับสามคนพ่อลูกที่มักจะมีภาพน่ารักๆ ออกมาให้เห็นผ่านโซเชียลเป็นประจำ คนหวงลูกเกิดอาการไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ที่ต้องตกเป็นเป้าสายตาของคนอื่น ถ้าไม่ติดว่าลูกกำลังทานกันเอร็ดอร่อยเขาจะอุ้มกลับบริษัทซะเดี๋ยวนี้เลย“ป๋ากินเค้กค่า” จัสมินตักเค้กช็อกโกแลตเป็นชิ้นเล็กๆ แล้วมาจ่อปากคุณพ่อที่นั่งหน้าบึ้งอยู่ข้างๆ อย่างเอาใจ เพราะคิดว่าพ่อคงอยากกินบ้างมาร์ตินมองช้อนเล็กๆ ในมือลูกพลางอมยิ้ม ยอมอ้าปากทานเค้กที่ลูกสาวคนสวยป้อน ยกมือขึ้นลูกศีรษะทุยเบาๆ “อร่อยมากเลยค่ะจัสมิน”“ป๋ากินอีกนะคะ” สาวน้อยตักป้อนอีก“ป๋ากินของซีลอนด้วยนะค้าบ” หนุ่มน้อยก็ไม่ยอมน้อยหน้าพี่สาว รีบตักของตัวเองมาจ่อปากคุณพ่อบ้างมาร์ตินมองลูกรักสองคนที่แย่งกันป้อนขนมเขาอย่างมีความสุข สลับกับป้อนใส่ปากตัวเอง จนกินไม่ไหว ลูบพุงน้อยๆ ของตัวเองกันทั้งคู่“อิ่มแล้วเหรอลูก” มาร์ตินหยิบทิชชู่มาเช็ดปากเลอะๆ ของลูกๆ อย่างอ่อนโยน มองดูพุงป่องๆ อย่างชอบใจ“ค่าอิ่มแล้ว ป๋าอิ่มยังคะ” จัสมินปีนขึ้นมานั่งตักคุณพ่อ เอาแขนเล็กๆ คล้องคอ แนบใบหน้าน่ารักจิ้มลิ้มลงบนไหล่แกร่งอย่างออดอ้อนเลยไ

“เมียจ๋า ผัวอยากรักหนูรับแสงวันใหม่ จะได้กระปรี้กระเปร่ากระชุ่มกระชวยตลอดวัน” เสียงอ้อนดังชิดใบหูขาวผ่อง ขบเม้มติ่งหูเมียจนเธอขนลุก“จะนอน ไม่อยากกนะชุ่มกระชวยค่ะ” ใบหน้างามเริ่มยุ่งเมื่อถูกรุกรานหนักเข้า ทว่าก็ยังไม่ยอมลืมตา“ไม่นอนแล้วทูนหัว ตื่นมาให้ผัวอึ๊บซะดีๆ ผัวหิวเมียจะแย่แล้ว” เอื้อมมือบีบเคล้นอกอวบที่ยังคงเต่งตึงเหมือนครั้งแรกที่เคยสัมผัส ทั้งลูกทั้งผัวดูดมันก็ยังไม่หย่อนคล้อยแม้แต่น้อย“หนูง่วง อย่าเพิ่งกวน จะหิวอะไรนักหนาล่ะคะ กว่าจะได้นอนก็ตีสาม ถ้าตื่นแล้วก็ไปดูลูกค่ะ” พูดเสียงแข็งด้วยความรำคาญ“ป่านนี้ลูกคงเล่นอยู่กับคุณตา คุณยาย มีคนช่วยดูแล้วเราควรทำกิจกรรมระหว่างผัวเมียต่อนะทูนหัว” พรมจูบที่ซอกคอขาว“ของหนูมันไม่ได้เสริมด้วยเหล็กนะคนบ้า ถึงได้หื่นไม่กลัวพัง หนูยังต้องใช้ไปตลอดชีวิตนะคะ” พิศลาลืมตาขึ้นมาด้วยความโมโห“ป๋ารู้ว่าของเมียไม่ได้เสริมด้วยเหล็ก เพราะมันทั้งดูด ทั้งตอด ทั้งอ่อนนุ่ม แล้วป๋าเองก็ต้องใช้ของหนูไปอีกแสนนานเหมือนกัน ไม่มีทางปล่อยให้พังเด็ดขาด” ลูบฝ่ามือบนเนินอวบแผ่วๆ“แต่หนูกลัวค่ะ!”“ไม่ต้องกลัว เพราะถ้ามันพังมันคงพังไปนานแล้ว” มาร์ตินพลิกร่างงามให

“พาลูกเมียออกมาได้แล้วเหรอไอ้ฝรั่ง” พ่อสุชาติกำลังนั่งดื่มกาแฟมองค้อนลูกเขยตาคว่ำ“คุณพ่ออย่างอนผมสิครับ ผมก็พาออกมาแล้วนี่ไง เมื่อคืนก็ยึดจัสมินกับซีลอนไปนอนกอดไว้ทั้งคืน เช้านี้ผมก็ต้องใช้เวลากับลูกๆ บ้าง คุณพ่อจะยึดไว้คนเดียวไม่ได้หรอกนะครับ” มาร์ตินปล่อยลูกลงยืนเพื่อให้ไปหาคุณตา“แกอยู่กับลูกทุกวันนานๆ ฉันจะมีโอกาสได้เลี้ยงหลาน มาที่นี่แกก็ต้องให้เวลาฉัน และแม่นวลอยู่กับลูกหลานเยอะๆ”“เถียงกันไปก่อนนะคะ หนูจะไปดูข้าวให้ลูก จัสมินกับซีลอนไปกับมามี๊ไหมคะ”สาวน้อยกับหนุ่มน้อยพยักหน้าถี่ วิ่งมาเกาะขาคุณแม่คนละข้าง พิศลดาพาเด็กๆ แยกตัวออกมา ส่วนหนึ่งเพราะไม่อยากฟังสองหนุ่มโต้กันไปมา ไม่มีใครยอมใครจริงๆ นิสัยก็คล้ายกันมาก ขึ้นชื่อเรื่องความหวง“ไปนั่งไกลๆ ฉันเลยไอ้ฝรั่ง ที่นั่งมีตั้งเยอะ จำเป็นต้องมานั่งตรงนี้ไหม” เหล่ตามองพ่อของหลาน“ผมพอใจจะนั่งตรงนี้ครับคุณพ่อ เราสองคนมาสงบศึกกันดีกว่าไหมครับ คุณพ่อไม่เหนื่อยบ้างเหรอครับหาเรื่องผมได้ตลอดเวลาเลย” เจอหน้ากันทีไรลับฝีปากกันตลอด“ถามมาได้ว่าเหนื่อยไหม มันก็ต้องเหนื่อยสิวะ ถ้าไม่อยากให้ฉันเหนื่อยแกก็เลิกกวนอารมณ์ฉันเสียสิ!” พ่อสุชาติพูดเส

“ลูกหลับนานหนูก็รู้ มีเวลาให้เรารักกันสักรอบสองรอบ ยอมป๋าดีๆ จะได้จบไวๆ”“ป๋า อื้ม” ประท้วงเสียงอู้อี้ ผลักหน้าหล่อออกแต่คนหื่นไม่ยอม“แงๆ มามี๊ค้าบ ป๋าค้าบ หาซีลอนหน่อย ฮือๆ”เสียงร้องไห้จ้าดังออกมาจากในห้องนอนราวกับรู้ว่าพ่อกับแม่กำลังจะทำอะไร มาร์ติน พิศลดากำลังจูบกันดูดดื่มผละกันออกจากกันอย่างรวดเร็ว“มั่นใจมากไม่ใช่เหรอคะว่าลูกไม่ตื่นง่ายๆ รีบปล่อยเลยค่ะ จะรีบไปดูลูก” มองค้อนสามีมาร์ตินยิ้มอ่อน ยอมปล่อยเมียรักเมื่อเสียงร้องดังขึ้นเรื่อยๆ ลุกได้พิศลดาก็รีบเดินเข้าไปในห้องนอนโดยมีร่างสูงตามมาติดๆ“มามี๊มาแล้วครับ เลิกร้องนะครับคนดีของมามี๊” พิศลดาอุ้มลูกน้อยมากอดไว้แนบอก ลูบหลังเล็กๆ ปลอบประโลม“มามี๊หาซีลอนแล้ว” ใบหน้าเล็กๆ ซบลงบนอกนุ่มๆ ด้วยความคิดถึง“ครับลูก มามี๊กลับมาแล้ว คิดถึงหนูกับพี่จัสมินมากเลย” ริมฝีปากประทับแนบศีรษะลูกชายด้วยความเอ็นดู ไม่ว่าสามีหรือลูกก็อ้อนพอกัน เรียกว่าไม่มีใครน้อยหน้าใคร“ฮื้อ” คราวนี้เป็นลูกสาวคนสวยที่ลืมตาตื่น คุณพ่อยิ้มอบอุ่น ช้อนลูกน้อยมานั่งตัก หอมแก้มยุ้ย จัสมินเห็นว่าคุณแม่มาแล้วก็ยิ้มดีใจ “มามี๊ขา หนูคิดถึงมามี๊”“มามี๊ก็คิดถึงหนูค่ะลูก” ท

“นั่นสิคะ รีบ ๆ ทำเข้าพี่เคน เสียเวลา เกรงใจเจ้าของห้องอย่างเพื่อนมินนี่ซะบ้าง เรื่องบางเรื่องอย่าทำเป็นรู้มากเหมือนตัวเองเซียนหน่อยเลยค่ะ” มินนี่ว่าเข้าให้ สายตานี่มองแรงด้วย เห็นมีมุมหวาน ๆ แบบนี้เวลาโมโหก็นางมารดี ๆ นี่เอง“ดุพี่ทำไมเนี่ยมินนี่ พี่ไม่ได้ทำอะไรผิดนะ แค่แซวเล่น ๆ ขำ ๆ เอง”“พี่ด้วยพี่จิว น่าหมั่นไส้”“เลิกออเซาะเมียแล้วหันกลับมาทำส่วนของมึงต่อสิวะไอ้ขุน เพราะมึงนั่นแหละกูโดนพิ้งค์หมั่นไส้เลย มีแต่คนเข้าข้างมึงจนน่าระ...เอ่อ หมั่นไส้จริง ๆ” คำว่ารำคาญเปลี่ยนเป็นหมั่นไส้อย่างทันท่วงทีเมื่อสายตาสองคู่พุ่งตรงเข้าใส่“หอมหน่อยหมู”ฉันยู่ปากแล้วเอียงแก้มให้คนมีอาการง่วงที่ยอมโงหัวขึ้นมาหอมทั้งสองข้าง สงสัยจะต้องลุกไปชงกาแฟมาให้ดื่มแล้วสิ ไม่งั้นฉันคงได้เป็นคนทำรายงานแทนแน่ ๆ หาวให้หวอด ๆ“เดี๋ยวไปชงกาแฟมาให้นะ”“จูบก่อน”“ทำให้เสร็จก่อนแล้วจะให้จูบ ขยับด้วยขุนฉันจะเข้าไปในครัว”“ไอ้ขุน!! อย่าลีลาดิวะ”“กูรู้แล้วเคนว่าต้องทำส่วนของตัวเองน่ะ จะแหกปากทำบ้าอะไร”“รู้แล้วก็ช่วยขยับสักทีสิขุน” ฉันฟาดไหล่คนพาลไปแรง ๆ หนึ่งที ปากบอกรู้แต่ยังอยู่ท่าไหนท่านั้น ฟึดฟัดอยู่แป๊บถึงยอมแต

หลังกินสารพัดเมนูของอาหารอีสานที่เล่นทำเอาร้องซี๊ดปากเบิร์นไปตาม ๆ กันจนอิ่มท้องก็ถึงเวลาที่เหล่าคุณชายทั้งสามคนได้ฤกษ์ลงมือทำงานจริง ๆ จัง ๆ สักที ส่วนสาว ๆ ที่ไม่มีอะไรทำอย่างเรา ๆ ก็นั่งดูหนังไปด้วยพร้อมกับสั่งของออนไลน์กันสนุก ราวกับว่าเดินเข้าไปเลือกซื้อกันที่ร้าน และมันยิ่งสนุกมากเมื่อไม่ต้องใช้เงินในบัญชีของตัวเองสักบาทเดียว เพราะคุณชายขุนพลเขายัดโทรศัพท์ให้เข้าแอปโอนเงินได้ตามสบาย ไม่มีโอดครวญหรือห้ามไม่ให้ซื้อเยอะ พี่จิวกับพี่เคนเองก็ไม่ยอมน้อยหน้าเหมือนกัน“ฉันว่าเราสามคนเปลี่ยนใจไปงานวันเกิดของหนุงหนิงกันดีไหม ถ้าไปก็ได้เจอเพื่อนเก่าเพื่อนแก่ที่ไม่ได้เจอกันมานมนานด้วยนะหมูแดง มินนี่ ว่าไงเปลี่ยนใจตอนนี้ยังทันนะจ๊ะ มันต้องสนุกมากแน่ ๆ กับบรรยากาศเก่า ๆ น่ะ ค่ำนี้แล้วนะ”“ถ้าแกสองคนเปลี่ยนใจจะไปกันขึ้นมาจริง ๆ ฉันก็ไม่มีทางพลาดหรอกน่า ไปไหนไปกันอยู่แล้ว” มินนี่ตอบโดยที่สายตายังคงจ้องอยู่ที่หน้าจอทีวีขนาดใหญ่ มือก็ล้วงเข้าไปในถุงมันฝรั่งอบกรอบมาเข้าปากเคี้ยวหมุบหมับ“ยังไงยะยัยหมวย จะไปหรือไม่ไป ตอบฉันสองคนมาเลยเร็ว ๆ เข้า อย่าลีลาจ้ะเพื่อน” พิ้งค์จ้องแกมบังคับจะเอาคำตอบเลย แล

อึ้งไหม ก็อึ้งน่ะสิ ตกใจไหมก็ตกใจอยู่นะ ผู้ชายของเราบอกรักครั้งแรกทั้งที บอกแบบดื้อ ๆ ด้วยที่ระเบียงมีผ้าตากไว้เต็ม หื้ม ผู้ชายของฉัน เขินตัวเองแป๊บ แต่ทั้งหมดทั้งมวลคือฉันแอบคิดเข้าข้างตัวเองมาโดยตลอดนั่นแหละว่านายขุนอาจจะมีความรู้สึกนี้กับฉัน ก็แหมจะไม่ให้คิดได้ยังไงพ่อคุณทูนหัวทูลกระหม่อมเล่นแสดงความห่วง หวงและหึงหนักมากอย่างชัดเจนไม่มีสงวนท่าทีเลยสักนิด แถมยังชอบทำตัวติดกับฉันแจเสียขนาดนี้ และคือตอนนี้ฉันพยายามอย่างยิ่งยวดที่จะยังไม่ยิ้มออกมานะแต่บ้าจริงเชียว ฉันเก๊กหน้านิ่งแทบไม่ได้เลยอ่ะ“นายบอกว่ารักฉันงั้นเหรอขุน” ฉันทวนถามอีกครั้งแล้วชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง ซึ่งฉันคิดว่าตัวเองยังนิ่งไม่เนียนพอเพราะหน้าที่มันร้อนผ่าว ๆ นี่แหละ ป่านนี้มันคงแดงเถือกลามลงมาถึงลำคอแล้วมั้ง“ฉันรักเธอหมูแดง รักหมูของฉัน” ขุนพลบอกฉันอย่างไม่มีแววล้อเล่นมีแต่ความออดอ้อนที่มันชัดเจนผ่านสีหน้าและแววตาพร้อมกับรวบเอวฉันไปกอดไว้แน่น เริ่มซุกปากซุกจมูกนัวเนียแถวฐานคอ อัตราการเต้นของหัวใจฉันว่าได้ยินมันชัดเลยแหละ“อย่าเพิ่งหื่นสิขุน คุยกันให้รู้เรื่องก่อน” ฉันประท้วงแต่ก็นะไม่มีผลต่อการรับรู้ของหมอนี่หรอก“เธอร

“ฉันก็จะกินกับแกมินนี่ เอาลาบหมู น้ำตกหมู ต้มแซ่บกระดูกอ่อน ส้มตำไข่เค็ม ตำซั่วหอยดอง ยำวุ้นเส้นด้วย ที่เหลือแกกับยัยพิ้งค์ก็เพิ่มเติมไปเลย” สั่งสิ่งที่อยากไปเต็มที่ แต่เชื่อเถอะว่าเห็นว่าเยอะๆ แบบนี้ สองสาวต้องเพิ่มอีกแน่ๆ“งั้นก็กินส้มตำกันทั้งหมดนี่เลยง่ายดี ไม่ต้องแปลกแยก สั่งไก่ทอดชุดใหญ่มาเพิ่มด้วย โอเคไหมวะไอ้ขุน ไอ้จิว ได้ยินที่น้องหมูแดงร่ายรายการอาหารให้มินนี่จดแล้วกูก็เริ่มอยากกินส้มตำไปด้วยแล้วเนี่ย แสบไส้ฉิบ”“อือ คุณนายเมียหมูกูกินอะไรก็กินตามนั้นแหละ ไม่เรื่องมาก” ตอบอย่างเนือยๆ แต่กลับทำตัวไม่เนือยตาม เดี๋ยวกอดเดี๋ยวหอมขาฉันประหนึ่งว่ามันคือน้ำมันหอมระเหยให้ความสดชื่นแก่ร่างกาย ตั้งแต่เริ่มทำรายงานที่ไม่เห็นจะได้เรื่องได้ราวอะไรเลย นี่ก็พร้อมใจกันหยุดพักแล้วด้วยเพราะความหิวเข้าโจมตี ยกขาขึ้นนั่งขัดสมาธิก็ไม่ได้ด้วยนะ ไม่ยอมต้องให้ขาฉันห้อยลงมาทั้งสองข้าง บางครั้งก็ให้พาดบ่าเกี่ยวเอาไว้ ไอ้ที่ว่าเมื่อยๆ นี่อาจเป็นเพราะเหตุนี้ก็ได้นะฉันว่า“เออ สั่งมาเยอะๆ หน่อยนะครับสาวๆ คือพวกพี่หิวกันมาก”“ห้องแกมีน้ำแข็ง น้ำหวาน น้ำอัดลมพอพวกเรากินไหมอ่ะหมูแดง ถ้าไม่มีจะได้ให้พี่จิวล

เช้าวันอาทิตย์แทนที่จะได้นอนตื่นสายสบายๆ แต่ผมกลับต้องแหกตาตื่นตั้งแต่เจ็ดโมง กว่าจะข่มตาหลับลงได้ก็ค่อนคืนเข้าไปแล้วเพราะร่างในอ้อมแขนทำให้เสียการทรงตัว ลุกเข้าห้องน้ำไปสองรอบ เป็นไอ้ขุนบางครั้งก็ทรมานเป็นบ้าเลย แทะเล็มหมูจนได้เรื่องและเดือดร้อนตัวเองจนโดนรังแก“ขุน!! ทำให้ไม่รีบตากให้มันเสร็จๆ ไปล่ะ จะยืนหล่อเหม่อมองท้องฟ้าอีกนานไหม ไม่ได้กำลังถ่ายเอ็มวีเพลงหรือซีรีส์โปรดอย่าเข้าใจหน้าที่ตัวเองผิดไป” เสียงแหลมๆ เล็กๆ ทำเอาสะดุ้งลืมเรื่องที่กำลังคิดชั่วขณะเลย“รู้แล้วครับคุณนายหมู เร่งจังเลย มีแค่สองมือจะให้เร็วยังไงวะเนี่ย ขอเวลาให้ฉันหน่อยดิ” งานของผมตอนนี้ก็คือยืนตากผ้ารับอากาศร้อนๆตรงระเบียงที่เมียหมูซักไง คุณเธอโยนลงเครื่องกดปุ่มปั่น แล้วกระชากผมให้ลืมตาขึ้นตื่นมาทำหน้าที่ตาก เป็นการทำโทษที่ผมจับถอดชุดนอนออกเหลือแค่กางเกงในตัวเดียวที่ติดกายโคตรจะน่าขย้ำ จับฟัดจับจูบจนง่วง หลับไปตอนไหนไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ ตื่นขึ้นมาอีกทีก็เพราะเสียงตะคอกดุๆ และหนังหัวแทบหลุดพร้อมสายตาแข็งๆ ของเมียหมูที่กลายร่างเป็นปีศาจ“จะไม่ให้ฉันเร่งได้ยังไงล่ะกับอีแค่ตากผ้าทำซะนานชะมัดเลย นายยังต้องไปเก็บกวาดเช็ด

Kunpon Talks“คุยกับใครหมู ผู้ชายรึเปล่า” ผมเดินออกจากห้องน้ำก็ได้ยินเสียงหัวเราะคิกคักอย่างมีความสุขกระแทกเข้าหูเลยเร่งฝีเท้ามาที่เตียงนอนแล้วคลานเข่าเข้าซ้อนหลังบอบบางที่นอนตะแคงข้างหันหน้าไปทางซ้ายมือ ด้วยความอยากรู้จึงชะโงกหน้ามองโทรศัพท์หน้าจอที่มือเล็กกำลังพิมพ์โต้ตอบอย่างคล่องแคล่ว และเห็นตรงมุมบนซ้ายเป็นชื่อกลุ่มที่มีสมาชิกเป็นยี่สิบคน“คุยกับเพื่อนๆ สมัยที่เรียนโรงเรียนน่ะ มีทั้งผู้หญิงผู้ชายนั่นแหละ ห้ามโวยวายเด็ดขาดบอกไว้ก่อน สระผมแล้วทำไมถึงไม่ยอมเช็ดให้มันแห้งก่อนล่ะ ยังเปียกชุ่มอยู่เลยนะขุน เช็ดเดี๋ยวนี้เลยน้ำมันหยดใส่ฉันเนี่ย ให้มันแห้งก่อนค่อยนอน แน่ะบอกละยังจะทำนิ่งทำเฉยอยู่อีก โตแล้วไม่ใช่เด็กๆสักหน่อย” หมูแดงเอี้ยวหน้ากลับมาดุและบ่นแล้วก็กลับไปสนใจหน้าจอโทรศัพท์ต่อ“ไม่ต้องมาทำเสียงเข้มเลย อยากให้เช็ดนักเธอก็เช็ดให้ฉันหน่อยดิ ไม่งั้นฉันจะนอนแบบนี้จริงๆ ด้วย เธอตัวเปียกไปด้วยอย่ามาบ่นฉันละกัน” ผมเลิกคิ้วหยั่งเชิง แล้วแย่งสิ่งที่ดึงความสนใจของหมูไปจากผมมาถือไว้ แล้วยัดผ้าขนหนูผืนหนาใส่มือเล็กแทนเวลานี้มันควรจะเป็นของผมแค่คนเดียวเท่านั้น ดึกๆ ดื่นๆ ไม่ไปหลับไปนอนกันวะ

“แฟนยัยพิมพ์เขาเป็นลูกชายเจ้าของร้านทอง ตามจีบยัยพิมพ์อยู่นานกว่าแม่ลูกสาวฉันจะยอมใจอ่อนตกลงปลงใจคบหาด้วย ไอ้ตอนเรียนมหา’ลัยน่ะไม่เคยมีแฟนอย่างใครเขาหรอก” ปากป้าณีพูดกับป้าหมอนคนที่แกกำลังเม้าท์ด้วย ทว่าปรายตามองมาทางฉันที่นั่งโต๊ะติดกัน ประโยคต้นพูดอวยลูกสาวตัวเอง ประโยคหลังนี่กระทบกระเทียบ นี่แหละนิสัยป้าฉัน ซึ่งก็คือลูกพี่ลูกน้องของพ่อตอนนี้ขั้นตอนการทำบุญเลี้ยงพระแล้วผ่านพ้นไปแล้ว ทีนี้ก็ถึงคราวรับประทานอาหารร่วมกัน ป้าณีแกสั่งโต๊ะจีนมาหกสิบโต๊ะ อันนี้ทราบจากแม่ พี่พิมพ์วันนี้แต่งตัวสวยจัดเต็ม ข้างกายมีแฟนหนุ่มซึ่งได้รับการชื่นชมจากป้าณีไม่ขาดตามติดไม่ห่าง“โชคดีของยัยพิมพ์มันแล้วณีเอ๊ย แต่จะว่าไปแล้วลูกหลานตระกูลเธอได้แฟนหน้าตาดีกันทั้งนั้น” ป้าหมอนเอ่ยขึ้นมา ไม่ต้องคอยเงี่ยหูฟังฉันก็ได้ยินแม้ว่าเสียงดนตรีในงานจะดัง “อย่างแฟนของยัยหนูพริกหวานนั่นก็ดูดีเชียว ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าฐานะทางบ้านคงไม่ธรรมดา ผิวพรรณงี้ผุดผ่อง หน้าหล่อยังกับพระเอกละครแน่ะ ได้ยินใครว่าขับรถราคาหลายล้านเลยนะ”“แฟนยัยพิมพ์ก็เปลี่ยนรถขับเป็นว่าเล่น เอาเถอะยังไงฉันขอตัวไปคุยกับแขกคนอื่นต่อแล้วกันนะหมอน”“ป้าณีแก

“แฟนปืนสวยจัง”ลงบันไดมาจากชั้นสองของบ้านประโยคแรกที่ได้ยินก็ทำฉันยิ้มกว้าง วางมือลงบนฝ่ามือแกร่งที่ยื่นออกมารอรับ ริมฝีปากสวยแนบจูบลงบนหลังมือฉันด้วยสัมผัสทะนุถนอม ก่อนเขาจะรวบเอวฉันเข้าไปกอดแนบอก“แฟนเค้าก็หล่อมากกกก” ลากเสียงพลางคล้องแขนโอบรอบลำคอแกร่ง โน้มคนตัวสูงให้ก้มต่ำลงมาหา จูบหนัก ๆ ที่แก้มนุ่มซึ่งนุ่มน้อยกว่าฉันนิดนึง ก่อนจะเกยคางกับแผ่นอกแข็ง ๆ แหงนคอมองดวงตาลุ่มลึกที่แสนอบอุ่น“ชักไม่อยากให้ดื้อไปออกงานแล้วสิ หรือเราจะไม่ไปดี” ปืนพึมพำ จูบเปลือกตาฉันตามด้วยจมูก แก้มทั้งสองข้าง และมาหยุดที่ริมฝีปาก“เปลี่ยนใจมานอนกอดกันอยู่บ้านแทนเถอะค่ะ ไม่ได้เจอกันตั้งหลายวันปืนคิดถึงกอดอุ่น ๆ ของดื้อ” แล้วเขาก็จูบจุ๊บปากฉันติด ๆ กันจนฉันหลุดเสียงหัวเราะ คิดถึงส่วนหนึ่ง หวงก็ส่วนหนึ่งแหละอาการนี้อะ หลังกลับจากบ้านสวนปืนฉันก็เอ้อระเหยอยู่ในกรุงเทพฯ ต่ออีกสามวัน แล้วถึงได้กลับมาบ้าน ตอนมาปืนก็มาส่งนี่แหละ แต่เขาจะมาขลุกตัวอยู่บ้านฉันลากยาวมันก็ไม่เหมาะ อีกอย่างเขาต้องช่วยงานพ่อกับแม่ด้วย เพราะใกล้สิ้นปีแบบนี้ทั้งร้านอาหาร และบริษัทต่างก็ยุ่งพอกัน เมื่อวานกว่าจะขับรถมาถึงที่บ้านฉันก็ปาเข้าไ

‘เกียร์วิศวฯ คือเกียร์แห่งความภาคภูมิใจ มีไว้เพื่อระลึกถึงความยากลำบากว่ากว่าจะได้มากูต้องทุ่มเทแรงกายแรงใจมากแค่ไหน ส่วนเกียมัวคือเกียร์ที่กูก็ต้องพึงระลึกอยู่เหมือนกันว่าอย่าได้ทำอะไรให้เกียนี้ระคายเคืองเพราะอาจส่งผลถึงชีวิตกูได้’“ยิ้มอะไรคะดื้อ” เสียงทุ้มนุ่มถามข้างหู“คิดถึงเรื่องเกียร์อยู่ค่ะ” เงยหน้ายิ้ม แผ่นหลังพิงอกแกร่งสบาย“เกียร์เหรอคะ ดื้อหมายถึงเกียร์อะไร เกียร์ที่ปืนให้ดื้อเก็บรักษาเอาไว้ หรือปืนที่เกียมัว” เขาเขี่ยปลายจมูกฉัน ประโยคท้ายกระซิบด้วยน้ำเสียงหยอกล้อ“ก็ทั้งสองแหละ” ฉันยิ้มเต็มใบหน้า ปืนรัดแขนแน่นแสดงอาการมันเขี้ยวฉัน ถ้าไม่ติดว่าอยู่ต่อหน้าคนเยอะเขาคงจับฉันฟัดไปแล้ว ไม่ทำแค่หอมแก้มธรรมดาหรอก“นี่ ๆ ๆ ที่เราจะปาร์ตี้หมูกระทะกันเนี่ย มีของครบเหรอ”“เออว่ะ ถ้าแจนไม่ทักคงไม่มีใครคิด” เป้ขมวดคิ้ว เท้าเอว“ไม่ต้องห่วงหรอก ยังไงคืนนี้ก็ได้กิน”“พูดแบบนี้หมายความว่ามึงเตรียมไว้แล้วเหรอวะไอ้ปืน”“อือ”สรุปได้ว่าก่อนมาปืนให้คนงานช่วยเตรียมซื้อเสบียงไว้รอท่าพวกเราอยู่ก่อนแล้ว เหมือนเขารู้อะว่าความต้องการของทุกคนคืออะไร รางวัลที่เขาสมควรได้ฉันเลยจัดไปชุดใหญ่ หอมแก้มเน้

เราใช้เวลากินข้าวกันประมาณครึ่งชั่วโมง หลังจากนั้นฉันก็ไล่ปืนให้ไปนั่งดูทีวี ส่วนฉันก็ทำหน้าที่เก็บกวาดโต๊ะอาหารแล้วถึงนำจานชามทั้งหมดมาล้างทำความสะอาด เสร็จจากในครัวฉันก็แวบมาดูปืนแป๊บหนึ่ง เห็นเขานั่งดูหนังเงียบ ๆ ฉันก็ยิ้มพอใจก่อนจะหมุนตัวเดินมาทางห้องนอน อาบน้ำอีกสักรอบ คืนความสดชื่นให้ร่างกาย“ถึงว่าทำไมหายมานาน”เท้าพลันชะงักเมื่อได้ยินเสียงเอื่อยเฉื่อยทักขึ้นมา ฉันคลี่ยิ้มแล้วเดินตรงมาที่เตียง แขนยาว ๆ ข้างหนึ่งเด่ออกรอท่าให้ฉันถลาเข้ามาอยู่ในวงแขน ส่วนอีกข้างกำมือถือฉันไว้ ระหว่างเราไม่มีความลับต่อกัน ใครจะใช้ของใครจึงไม่ใช่ปัญหา เขาเล่นของฉัน ฉันเล่นของเขา หยิบผิดหยิบถูกสลับเครื่องกันประจำเพราะตอนนี้ เราใช้โทรศัพท์รุ่นเดียวกัน สีเดียวกัน ซึ่งเรื่องนี้ก็ความคิดปืนอีกแหละ เงินเขาด้วย“นึกว่าจะได้นอนหลับสบายบนเตียงคนเดียวซะอีก” แสร้งบ่นทว่าก็ทิ้งตัวลงนอนซบอกอุ่น ๆ ที่ช่วงหลังมานี้ฉันใช้มันนอนต่างหมอนเป็นประจำ“คิดว่าจะได้นอนหลับสบายจริง ๆ เหรอคะคนสวย” ถามเสียงเจ้าเล่ห์ก่อนจะงับแก้มฉันไปคำใหญ่ และดูดจนเกิดเสียงดังบ๊วบ ชอบเล่นอะไรแบบเนี้ย “ตอนอาบน้ำใหม่ ๆ นี่น่ากินนักแหละ” คราวนี้

ฉันกลั้นหายใจขณะเปิดและปิดประตู ก่อนจะเดินย่องเบา ลงน้ำหนักแค่ปลายเท้าเข้ามาในห้องนอนกว้าง ร่างสูงเปลือยท่อนบนอวดแผ่นหลังขาวจั๊วะของผู้เป็นเจ้าของพื้นที่ที่กำลังนอนคว่ำหน้า ไม่รู้สึกรู้สากับอุณหภูมิที่เปิดเอาไว้เย็นจัด ฉันกัดริมฝีปากพลางอมยิ้ม คลานเข่าขึ้นมานั่งทับขาอยู่บนเตียง ใช้นิ้วชี้จิ้มสะกิดจึก ๆ บริเวณเหนือขอบกางเกงนอนขายาวก็ยังไม่ขยับจึงตัดสินใจเหยียดขาข้างขวาตวัดคร่อมสะโพกสอบก่อนจะพาตัวเองปีนขึ้นมานอนทับเรือนกายแข็งแรง แกล้งเป่าลมเข้าไปในหูสะอาด ปลุกคนนอนตื่นสายให้ตื่นจากการนอนหลับฝันดี“ปืนนนนน”“อือ”“ตื่นได้แล้วค่ะ ตอนนี้จะเที่ยงแล้วนะคะ”พรึ่บ“ว้าย” กรีดเสียงร้องด้วยความตกใจ ปืนพลิกตัวทีเดียวฉันก็ตกอยู่ใต้ร่างในอ้อมแขนเขา ทิ้งน้ำหนักตัวกว่าเจ็ดสิบกิโลกรัมให้ฉันเป็นคนแบกรับเอาไว้“แฟนปืนตัวหอมจังค่ะ” เสียงแหบแห้งของคนเพิ่งตื่นงึมงำ จมูกกับปากคลอเคลียอยู่ตรงซอกคอ ฉันแทรกนิ้วเข้าไปซุกในเส้นผมนุ่มลื่น สิ่งที่โปรดปรานอีกอย่างหนึ่งของฉันคือการได้เล่นผมเขา แล้วเขาเองก็ชอบที่ฉันหมั่นนวดคลึงหนังศีรษะ ช่วยกระตุ้นการไหลเวียนของเลือดให้ ผู้ชายหลายคนอาจจะถือ ไม่ปลื้มที่แฟนเล่นหัวแต่ส

หลังจากกินอิ่มเราก็หอบหิ้วของฝากมาให้พ่อกับแม่ ปืนเขาคอยถามตลอดว่าเอาอันนั้นไหม พ่อจะกินไหม แม่จะชอบรึเปล่า แล้วเขาก็เข้ากันได้ดีกับน้องชายฉันมาก ๆ ฉันดีใจนะ ดีใจมากเลยล่ะที่การคบกันของเราสองคนไม่ได้นำพาความหนักใจให้ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเพื่อนฉันหลาย ๆ คนเจอปัญหาครอบครัวแฟนไม่ปลื้ม เข้ากับใครคนใดคนหนึ่งไม่ได้ เคยคิดอยู่เหมือนกันว่าถ้าวันใดวันหนึ่งฉันต้องเจอกับสถานการณ์แบบนั้นจะทำยังไง ซึ่งมันก็ไม่ได้คำตอบ เพราะเรายังไม่เจอ จนวันนี้ฉันมีแฟน และปัญหานั้นฉันกับปืนไม่มี จึงบอกได้เลยว่ามันคือความโชคดีของเรา “แอบคิดถึงผู้ชายคนไหนรึเปล่าคะดื้อถึงได้ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่” “อื้อ” “อื้อนี่คือไรดื้อ” “ก็คิดไง” “ว่าไงนะ!” “คิดถึงปืน” ยิ้มอ้อนปืนก่อนเอนหัวพิงไหล่เขาอย่างออดอ้อน “คิดถึงปืนในแง่ไหนเล่าให้ฟังหน่อย พูดดีมีรางวัล พูดไม่ดีต้องโดนทำโทษ” ฉันอมยิ้ม ปืนยกมือขึ้นลูบผม ได้ยินเสียงสูดดมแถวข้างขมับแล้วพึมพำว่า “หอม” “คิดว่าเค้าโชคดีจังที่ได้เจอกับเธอ และที่โชคดีไม่แพ้กันคือครอบครัวของเรารักและเอ็นดูเรา” มุ

ทุก ๆ วันที่คุณแม่คนเดียวถูกคุณพ่อและลูก ๆ มะรุมมะตุ้ม ล้อมหน้าล้อมหลัง เป็นภาพชินตามที่ทุกคนในบ้านคุ้นเคย ต้องแจกจูบ แลกหอมกันจนพอใจ ถึงแยกย้าย คุณพ่อไปทำงานแบบไม่ค่อยเต็มใจ เด็ก ๆ เดินตามกันไปเล่น แต่ต้องอยู่ในรัศมีที่มองเห็นคุณแม่เท่านั้น ไม่อย่างนั้นอย่าได้ถามหาความสงบสุข ช่วงกลางวัน บางวันเด็ก ๆ ก็จะไปหาคุณพ่อที่บริษัทและอยู่ยาวจนถึงเวลาเลิกงาน ที่ห้องทำงานท่านประธานใครเข้าไปจะเห็นเลยว่ามีอุปกรณ์เด็กเพิ่มมาเยอะเลยพนักงานไม่ได้สิทธิ์ในการเลี้ยงบุตรหลานในที่ทำงานแต่ใครให้เขาเป็นประธานล่ะ จะเอาลูกมาเลี้ยง มาเล่น มานอนกลางวันที่บริษัทตัวเองยังไงก็ได้ วันไหนพาลูกมาลำพังไร้เงาคุณผู้หญิงก็รู้ได้เลยว่าวันนั้นภรรยาท่านประธานติดธุระ ออกไปพบปะ คนที่รับบทผู้ช่วยก็คือคุณเลขาฯ ไม่ใช่พี่เลี้ยงที่ถูกปล่อยทิ้งไว้ที่บ้าน “คูมพ่อขา เอลล่าจาดูตูนเจ้าหญิงค่ะ”“คีนจะเล่นรถ”“ป้อ!”เปรมามองภาพความอลหม่านแล้วยิ้มหวาน ประกายความสุขอาบไร้บนใบหน้า มีคนเคยถามเธอว่าตัดสินใจมีลูกเร็วไม่คิดว่าจะเสียโอกาสในสายงานที่กำลังไปได้ดีเหรอ โอกาสดี ๆ ไม่ได้มีเข้ามาบ่อย ๆ หรอกนะคำตอบของเธอคือไม่ตั้งแต่แรกการมีลูกไม่ไ

5 ปีต่อมาเปรมาแต่งงานกับพฤทธิ์มาแล้ว 5 ปี มีพยานรักที่น่ารักน่าชังแล้วถึง 3 คน เป็นชาย 2 หญิง 1 วัยกำลังซุกซน คนโตเป็นผู้ชายชื่อน้องคีน คนที่สองชื่อน้องเอลล่า และคนเล็กชื่อน้องเคิร์ท ไม่ต้องพูดเรื่องความรักที่มอบให้กับเด็ก ๆ ทั้งสองครอบครัวรักใคร่และตามใจหลานกันสุด ๆ วันนี้ทั้งครอบครัวได้รับเชิญให้ไปงานประกาศรางวัลประจำปี และมารดาของเด็ก ๆ ที่น่ารักก็กำลังนั่งแต่งหน้าอยู่ในห้องนั่งเล่นกับช่างแต่งหน้ารู้ใจทีมเดิม หน้าที่รับผิดชอบลูก ๆ จึงตกเป็นของคุณพ่อที่ทำได้ทุกอย่างเพื่อครอบครัวอาบน้ำ ป้อนข้าว เปลี่ยนแพมเพิร์ส ท่านหนุ่มประธานวัย 35 ปี ทำได้คล่องมากมีพี่เลี้ยงมาคอยช่วยดูแลแต่อะไรที่ทำเองได้ก็อยากทำด้วยตัวเองอยู่ดี เปรมาเองก็เหมือนกัน เพื่อลูกเธอทำได้ทุกอย่างแม้ว่าเรื่องนั้นจะไม่ถนัดเลย เป็นต้นว่าการทำอาหารเธอก็ฝึกจากเมนูง่าย ๆอัพเลเวลทำให้สามีทานได้มากกว่าการต้มบะหมี่ และทอดไข่ได้แล้วชมเปาะว่าเมียทำอร่อย เอาใจเก่งไม่เปลี่ยน แต่ยังไงก็ตามหน้าที่ทำอาหารก็ยังเป็นของสามีอยู่ดีและตั้งแต่มีลูกเปรมาก็ไม่ค่อยได้รับงานละครเท่าไร ล่าสุดเพิ่งรับไปหนึ่งเรื่อง เป็นซีรีส์วัยรุ่น เธอเน้นไปที่กา

สีหน้าถมึงทึงของพ่อเลี้ยงบดินทร์บ่งบอกถึงอารมณ์คุกรุ่นรุนแรงของเขาได้เป็นอย่างดี ไม่เดินเข้าไปบีบคอหญิงชั่วให้ตายคามือก็ดีเท่าไรแล้ว การกลับมาเจอกันครั้งนี้ไม่มีความหลังครั้งเก่าให้คิดถึง มีแต่ความแค้นสุมอกที่ผู้หญิงคนนี้ทำร้ายลูกสาวของเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่าเท่านั้นเลย“เธอคิดว่าฉันตายห่าไปแล้วหรือไงจันทร์แรม” เสียงตะคอกนี้ไม่ต้องกลัวเลยว่าลูกค้าที่มาใช้บริการจะตกใจจนขวัญหนีกระเจิง ตอนนี้แม้แต่ลูกจ้างทั้งหมดก็ไม่อยู่ในร้าน ลูกเขยเขาปิดร้านให้เป็นส่วนตัวแล้วตอนที่พฤทธิ์โทร. มาเล่าให้ฟังว่าหญิงชั่วคนนี้พยายามหาทางเข้าหาลูกสาวของเขาเพื่อผลประโยชน์ของตัวเองพ่อเลี้ยงบดินทร์ก็ของขึ้นทันที และบอกเสียงดังฟังชัดว่าจะจัดการปัญหาน่ารำคาญนี้ด้วยตนเอง ลูกเขยไม่ต้องยุ่ง ให้พาลูกสาวเขาไปล่องเรืออยู่ในทะเลอย่างสบายใจได้เลย“ไม่ค่ะพ่อเลี้ยง” ปากคอจันทร์แรมสั่น“ไม่อะไร เธอยังคิดว่าตัวเองเป็นแม่จริง ๆ ของไอรีนอีกเหรอ เธอคิดจะเรียกร้องอะไรจากลูกสาวของฉันอีกห๊ะ! ที่ฉันยอมให้ลูกฉันเรียกเธอว่าแม่ไม่ได้หมายความว่าฉันยอมรับสถานะนั้นของเธอนะ เธอควรรู้ไว้ว่าทุกครั้งที่ฉันคิดว่าไอรีนเรียกเธอว่าแม่ฉันแค้นจะแย่ เพรา

จันทร์แรมหาทางมาเจอลูกสาวคนแรกอยู่หลายวัน แต่ทุกครั้งล้วนล้มเหลว ขอเข้าพบว่าที่ลูกเขยก็เข้าถึงไม่ได้ ทว่าเมื่อคืนก่อนนอนได้รับการติดต่อมาจากผู้จัดการของเปรมา นัดให้ออกมาเจอกันที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งเธอรีบตอบตกลงทันที เรื่องราวของลูก ๆ ที่เฝ้าเลี้ยงดูฟูมฟักเป็นอย่างดีกัดกินความคิดของเธอจนทำให้ดูอ่อนล้ากว่าหลายปีที่ผ่านมาอย่างเห็นได้ชัดเปรมมิกาตั้งแต่แต่งงานเข้าบ้านสามีไปวัน ๆ ก็มีแต่เรื่องชวนให้ปวดหัว บีบหัวใจ แม่ผัวตัวร้ายกับสามีไม่เอาไหนนึกถึงแล้วก็แค้นแทนลูก พอรู้ว่าจะได้เจอเปรมาในเที่ยงวันนี้อารมณ์ขุ่นมัวก็ดีขึ้นมาก ตั้งใจจะใช้โอกาสนี้ช่วยลูกสาวคนโปรด ถ้ามีลูกเขยคนโตหนุนหลัง ครอบครัวลูกชายคนเล็กคงไม่กล้ารังแกคนของเธออีก เรื่องนี้จะต้องหาวิธีพูดให้ได้ หมายมั่นมาตั้งแต่ที่เริ่มคิดเข้าหาลูกสาวคนโตแล้ว ต่อให้อดีตจะโกรธเกลียดน้องยังไง ตอนนี้ตัวเองก็ไปได้ดีแล้วยังต้องสนใจเรื่องราวที่ผ่านมาแล้วอีกเหรอ คนในครอบครัวไม่ช่วยกันเองแล้วจะรอให้ใครช่วย“เธอคิดจริง ๆ เหรอว่าลูกสาวเธอคนนั้นจะญาติดีด้วย”“ยังไงจันทร์ก็คือแม่”จันทร์แรมพูดเรียบ ๆ ไม่สนใจสามีที่เริ่มมีโรคภัยรุมเร้า และแก่ชราลงอย่างรวด

ออกจากบริษัทแล้วพฤทธิ์ก็พาภรรยาไปย่านขายอาหารริมทางผู้คนพลุกพล่านไม่น้อย จำนวนร้านที่ออกมาตั้งขายก็เยอะ การหาที่จอดรถเหมือนจะยากแต่โชคดีที่มีรถออกพอดีเขาเลยจอดแทนที่จูงมือพากันเดินลงมาแบบเปิดเผย ไม่ปิดบังใบหน้า มีคนเห็นพวกเขาแล้ว และไม่พลาดที่จะยกมือถือขึ้นมาถ่ายรูปเก็บไว้ กล้าหน่อยก็เรียกชื่อ ชมต่อหน้า“ไอรีน”“ตัวจริงสวยจังเลยค่ะ”“พี่เป็นแฟนคลับน้องนะคะ”“คืนนี้ต้องหลับฝันดีแน่ ๆ เจอนางฟ้าก่อนนอน”“ไม่นึกไม่ฝันว่าการพาเมียออกมากินส้มตำจะเจอคนสวย”เปรมาไม่หยิ่ง ไม่ถือตัวเลย เธอยิ้มให้ทุกคนที่ทัก พ่อค้าแม่ค้าก็เรียกจะให้ของกินแต่เธอไม่รับบอกว่าของซื้อของขาย ให้ฟรี ๆ ไม่ได้ หาอะไรทานเสร็จแล้วจะแวะอุดหนุนก่อนกลับ คนข้างกายจะเฉยชาก็ไม่มีใครถือสา เพราะไม่ใช่ไม่มีใครรู้ว่าเขามีบุคลิกแบบนี้มาตั้งแต่เกิด แถมยังได้รับเสียงชื่นชมไปอีกต่างหาก หล่อเหมือนเพราะเอกเกาหลี เรื่องนี้เห็นด้วยอย่างแรง แต่มีใจเอนเอียง คนของเธอหล่อกว่าแต่พูดไปไม่ได้เดี๋ยวถูกหมั่นไส้ ได้แต่ชมกันเอง“สำหรับไอรีนคุณหล่อกว่าใครเลยค่ะ”“คุณก็สวยที่สุดสำหรับผมเหมือนกัน”เอาเป็นว่าที่สุดของคนอื่นเป็นยังไงไม่รู้ แต่ที่สุดของคู่ร

เปรมายิ้มหวานออก และมันก็สดใสราวกับว่าโลกกลม ๆ ใบนี้ไม่มีความหม่นหมองที่ทำให้คนกุมขมับทุกข์ใจได้ “ไม่มีอะไรต้องเถียงเลยค่ะ สิ่งที่คุณเข้าใจถูกต้องแล้ว ไอรีนรักคุณ ไม่อยากพูดถึงแต่ก็อยากพูดให้คุณเข้าใจ คุณเป็นผู้ชายคนแรกในฐานะคนรักที่ไอรีนรักนะคะเมฆ” “พูดด้วยสิครับว่าจะเป็นคนสุดท้ายด้วย” เขางับจมูกเธอเบา ๆคนถูกเรียกร้องให้รับปากหัวเราะน่ารัก คำว่าตลอดไปฟังดูยาวนานเหลือเกิน แต่กาลเวลามันหมุนไปเร็วกว่าที่คิด ดังนั้นหากทำอะไรแล้วมีความสุขก็ควรทำเลย ยังจะต้องลังเลอีกทำไม เปรมายืดตัว พลางเอี้ยวหน้าจูบปากสุดที่รักของเธอแรง ๆ “ตามที่คุณต้องการเลยค่ะที่รักขา คุณคือรักแรกรักเดียวตลอดไปของไอรีนแต่ถ้าคุณเกเรเมื่อไรไอรีนจะเอาความรักกลับคืน” ขู่ไว้ก่อนแต่เชื่อว่าวันนั้นไม่มีทางมาถึงเพราะผู้ชายของเธอมั่นคงจะตาย “ไม่มีทาง ไม่มีทางที่คุณจะเอาหัวใจและความรักที่มอบให้ผมแล้วกลับไปได้หรอกที่รัก” น้ำคำหนักแน่นดุจหินผา เหมือนใจที่สลักไว้แล้วว่าจะเป็นของเปรมาแค่คนเดียว ความรู้สึกนี้ต่อให้ผ่านไปอีกกี่สิบปีก็ยังคงเหมือนเดิม “ผมรักคุณนะครับไอรีน และจะรักมั่นคงตลอดไป เชื่อผมนะ”“เชื่อค่ะ ไอรีนเชื่อคุณ” เหมือน