พลึ่บ!
"เย้ย!... อ้ายเข้มครับ อย่าแกล้งกันดิ!" พลร้องเสียงหลงเมื่อจู่ๆ เสื้อยืดที่เข้มถอดออกมาถูกคลุมโปงลงมาที่ศีรษะของเขา กลิ่นหอมอ่อนๆ จากตัวเข้มยังติดอยู่บนเนื้อผ้า ทำเอาพลหน้าแดงก่ำ
"แกล้งอะไรล่ะ?เห็นมองตั้งนาน อยากดูไม่ใช่เหรอ?" เข้มพูดขึ้นพร้อมกับยิ้มเจ้าเล่ห์
"พูดบ้าอะไร! ปล่อยผมสิ!" พลพยายามดันตัวออกจากเสื้อที่คลุมอยู่ แต่กลับกลายเป็นว่าเข้มใช้มือดึงชายเสื้อให้แน่นขึ้น จนหัวของพลมุดแนบกับหน้าท้องแน่นๆ ของเข้ม ร่างกายของพลสั่นเล็กน้อยเมื่อสัมผัสได้ถึงแรงที่เบียดแนบกับใบหน้า
"จะรีบไปไหนล่ะ หืม?" เข้มพูดเสียงนุ่ม จนพลรู้สึกเหมือนหัวใจจะหลุดออกมา
"พอแล้ว! อ้ายเข้มเล่นอะไรเนี่ย!" พลโวยวายเบาๆ พร้อมดิ้นหนี จนในที่สุดก็หลุดออกมาได้ เขาหันมามองเข้มด้วยสายตาคาดโทษ แต่ใบหน้าที่แดงจัดนั้นกลับทำให้เขาดูเหมือนกำลังเขินเสียมากกว่า
"หึ... หน้าแดงขนาดนี้ ไม่ต้องโกรธหรอก" เข้มพูดพร้อมกับยักคิ้ว
"ผมไม่ได้โกรธ!" พลพูดพลางหลบสายตา รีบเดินหนีออกมาจากห้องน้ำ ตรงไปยังแคร่ไม้หน้าเถียงนา ไม่นานนัก เสียงฝีเท้าหนักๆ ก็ดังขึ้นด้านหลัง พลหันไปเห็นเข้มเดินตามมาด้วยสีหน้านิ่งๆ แต่แววตากลับแฝงความเจ้าเล่ห์อยู่ลึกๆ
"หนีทำไมล่ะ?" เข้มเอ่ยเสียงทุ้ม ก่อนจะหย่อนตัวลงนั่งข้างๆ
"ไม่ได้หนี... แค่ไม่อยากอยู่ใกล้คนขี้แกล้ง" พลพูดเบาๆ พยายามหันหน้าหนี แต่เข้มกลับเอียงตัวเข้ามาใกล้
"ขี้แกล้งตรงไหน?ก็แค่... ทำให้ดูใกล้ๆ ไง?" พลเม้มปากแน่น ไม่กล้าตอบโต้ ขณะที่เข้มยื่นมือมาวางบนศีรษะของเขา ลูบเบาๆ อย่างอ่อนโยน ก่อนที่พลเองจะมานั่งงุ่นกับอาหารตรงหน้าอีกครั้ง
“อ้ายเข้มครับ มันกินไงเหรอครับ”
“เห้อ.....ทำไรเป็นบ้างไหมเนี้ย มาเดี๋ยวทำให้”
เมื่อพูดจบเข้มเองก็หยิบหอยจากถ้วยพร้อมกับสาทิษให้กับพลดู พลเองเขาก็ตั้งตาตั้งใจมองคนตรงหน้าอย่าไม่ละสายตา โดยเข้มเองสาทิษวิธีการกินสองแบบคือ การใช้ไม่จิ้มออก และอีกวิธีคือการจูบ พลเห็นดังนั้นเขาจึ้งหยิบขึ้นมาทำตามบ้าง พร้อมกับจูบเข้าไปเต็มๆ ที่ตัวหอย ไม่นานหอยก็หลุดออกจากเปลือก
“yes!! อ้ายเข้มผมทำได้แล้วครับ”
“อืมนั้นและ กินเยอะๆ ละพรุ่งนี้มีอะไรต้องไปสอนงานกันนิดหน่อย”
“งาน ผมต้องทำด้วยเหรอครับ?”
“อืม ต้องทำไม่ใช่มานั่งหายใจทิ้งไปวันๆ”
“ก็ได้ครับ”
พลเองเขาตอบด้วยสีหน้าที่บึ้งตึงหน่อยเมื่อจู่ๆ คนตรงหน้าก็ดุเขาขึ้นมา แต่เขาก็ไม่ได้สนใจนานเพราะในตอนนี้เขากำลังเพลินกับอาหารตรงหน้า มันเป็นประสบการณ์ใหม่สำหรับเขามาก ปกติที่อยู่ในเมืองอาหารเขาส่วนมากมักจะได้กินแต่อาหารอิตลี มีนานๆ หน่อยก็มีส้มตำเข้ามาแทรก ใช่ส้มตำเป็นแต่เมนูเดียวที่เขาคุ้นชิน
“น่ารักว่ะ” เข้มยืนพิงเสาคิดในใจพร้อมกับมองไปยังอีกฝ่ายที่ดูมีความสุขในการกิน ผมที่ปกหน้าหน่อยๆ บวกกับผิวขาวเนียน คำพูดคำจามันช่างทำให้เขาหวันไหวอะไรได้อย่านี้ เข้มยืนมองอีกฝ่ายสักพักก่อนที่คนตรงหน้าจะเงยหน้ามาสบตากับตน พลเองใช้ลิ้นเสียที่ริมฝีปากเบาๆ พร้อมกับมือที่ลูบท้อง จนทำให้เข้มเองก็เอี้ยวหน้ายิ้มมุมปากให้กับการกระทำของคนตรงหน้า
“กินเสร็จก็กินน้ำ”
“ครับ”
พลทำตามอีกฝ่ายอย่างว่าง่าย พลหยิบขวดน้ำที่รูปทรงแปลกตา เมื่อหมุนฝาออกมามันก็สามารถเป็นแก้วได้ด้วย เรียกได้ว่า to in one สุดๆ พลยกน้ำขึ้นดี่ม ในขณะที่เข้มก็เก็บอาหารที่เหลือจากที่พลกินกลับใส่ถุงพลาสติกพร้อมกับเอาใส่ตะกร้าดังเดิม
“ถามอะไรหน่อยสิ”
“ครับ”
“ทำไมถึงติดรถมากับคนงานของบ้านฉัน มันเกิดดอะไรขึ้น”
“คือ….”
พลถึงกับอั้มอึ้งเมื่อคนตรงหน้าเปิดคำถาม ก่อนที่ตนจะตอบพลเขาคิดอยู่หลายวิธีเขาไม่อยากบอกกไปตรงๆ หรอกนะ เพราะกลัวว่าเขาจะโดนตีกลับบ้าน พลมองไปยังอีกฝ่ายด้วยสีหน้าเลิ้กลั้ก พร้อมกับเข้มเองที่จ้องเขาตาแข็ง
“ตอบ” เสียงเข้มของคนตรงหน้าพูดขึ้น เรียกได้ว่ากดดันเขาสุดๆ
“คือ….”
“เร็วนายเป็นใครมาจากไหน หนีคดีอะไรมารึเปล่า”
“เปล่านะครับผมแค่…แค่หนีเจ้าหนี้มาครับ”
ความเงียบแผ่ปกคลุมทันทีที่พลเอ่ยคำตอบ เข้มมองพลด้วยสายตาที่จ้องจับผิด ก่อนจะก้าวเดินเข้ามาอย่างช้าๆ พลเบิกตากว้างเมื่อเห็นเข้มค่อยๆ โน้มตัวลงมา เข้มคร่อมร่างของพลที่นั่งอยู่บนแคร่ไม้ ดวงตาคู่คมจ้องเข้าไปในดวงตาใสของพล พลหลับตาปี๋เมื่อรู้สึกถึงความอุ่นของลมหายใจที่แผ่วเบา ก่อนที่น้ำเสียงทุ้มตรงหน้าจะพลางกระซิบแผ่วเบา
"เหรอ งั้นคืนนี้พลต้องนอนกับพี่ที่นี่" พลผงะเล็กน้อยกับคำพูดของคนตรงหน้า
"ดะ...เดี๋ยวสิ อ้ายเข้ม" เข้มเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย ก่อนที่จะถามออกไป
"ทำไม?กลัวจะหวันไหวละสิ" เข้มพูดพร้อมกับยิ้มมุมปากขึ้น พลเองที่ในตอนนี้ก็ทำตัวเลิ้กลั้กขั้นสุด
"มะ...ไม่ใช่สักหน่อยนิครับ จะนอนก็นอนสิใครห้าม"
พลเอี้ยวหน้าหลบเข้มพร้อมกับใบหน้าขาวขึ้นแดงระเรื่อจนเห็นได้ชัด เข้มเองก็พลางยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัวสายตาก็จับจ้องที่ใบหน้าสวยของอีกฝ่าย พร้อมกับจ้องไปยังดวงตาคู่สวยของพล ที่ในตอนนี้อีกฝ่ายก็มองเขากลับด้วยแววตาที่เป็นประกาย พลเองก็ถึงกลับชะงักไป เมื่อเขาได้จ้องมองใบหน้าหล่อของชายที่เรียกได้ว่าลูกรักพระเจ้าก็ว่าได้ ก่อนที่เขาจะอุทานออกมาโดยไม่รู้ตัว
“ล....หล่อจัง!” พลพูดขึ้นเสียงเบา
“อะไรนะ!” เข้มพูดขึ้นพร้อมกับคิ้วขหมวด เขาพลอยตามองที่ใบหน้าอีกฝ่าย ก่อนที่จะส่งยิ้มหล่อให้กับคนตรงหน้า และยักคิ้วกวนๆ ให้ทีหนึ่ง
“ค…คือ ป…เปล่าครับ”
พลแทบจะเอามือปิดปากของตัวเองไม่ทัน เมื่อเขาได้ลั่นคำพูดออกไปโดยไม่ตั้งใจ ไม่สิ หรืออาจตั้งใจ เข้มเองที่ได้ยินเต็มทั้งสองหูก็เป็นอันต้องเสียการ เขาไม่เคยเจอใครที่พูดตรงๆ เช่นนี้มาก่อน ทั้งคำพูดและน้ำเสียงที่น่ารักปนสำเนียงอีสานที่ไม่ชัดมันทำให้พลน่าเอ็นดูสุดๆ ในสสายตาของเข้มในตอนนี้
“อ้ายพลจ๋า.....ขิมมาแล้ว อุ๊ย!”
ขิมที่เพิ่งเดินเข้ามาเธอก็ได้เห็นกับช๊อตเด็ด ในมุมมองของขิมแทบจะเห็นว่าคนทั้งสองกำลังจูบกัน ทั้งการกระทำต่างๆ ทำเอาขิมแทบเสียอาการเลือดสาววายมันสูบฉีด
ก่อนที่เข้มเองแทบจะพลิตัวจากพลแทบไม่ทัน ก่อนที่เขาจะยืนพิงเสาดังเดิมพร้อมกับเก๊กหน้านิ่งๆ แต่ทว่าสายตาของเขาก็ยังมองที่พลในตอนนี้หลบสายตาของเขาไปมา
ขิมเองที่ยืนบิดไปบิดมาด้วยความเขิน ก่อนที่เธอจะเดินมาด้วยรอยยิ้มกว้าง สายตาของเธอพลางมองที่ใบหน้าของพี่ชายของเธอทั้งสองสลับกันไปมา ก่อนที่จะยืนบิดด้วยความเขินอีกครั้ง พร้อมกับจินตนาการอันลำเริสของเธอเองว่าถ้าเธอมาช้ากว่านี้ เธอคงได้เห็นอะไรที่มากกว่านี้แน่ๆ
“ขิมมาเฮ็ดหยัง คือบ่อยู่เฮือน” (ขิมมาทำอะไร ทำไมไม่อยู่บ้าน)
“เอ่า หนูจะมาเล่นกับอ้ายพลเด้ แต่วา....เหตุการณ์เมื่อกี้...... อร๊าย!” (เอ้า หนูก็มาจะมาเล่นกับพี่พลไง แต่ว่า...เหตุการณ์เมื่อกี้ อร๊าย!)
“หยุดเลยๆ!”
เข้มรีบเดินมาที่น้องสาวตัวแสบ ก่อนที่จะเอามือป้องปากของเธอที่ในตอนนี้กำลังจะพูดอะไรออกมาสักอย่าง พลเองก็มองสองที่น้องพร้อมกับยิ้มออกมาอย่างมีความสุข ก่อนที่พลจะเดินเข้าไปหาขิมพร้อมกับใช้มือขยี้ที่ศีรษะของเธอเบาๆ ด้วยความเอ็นดู
“นี่น้องขิมครับ....เมื่อกี้พี่ว่า.....น้องขิมกำลังเข้าใจผิดนะครับ” พลพูดขึ้นแก้ตัว แต่ด้วยความที่ไม่ค่อยถนัดโกหกสักเท่าไร เขาก็ทำออกมาได้ไม่ดีเท่าที่ควร
“แม่นบ้อ….เมื่อกี้หล่าเห็นจะๆ เลยเดะ” (ใช่เหรอ เมื่อกี้หนูเห็นจะๆ เลยนะ) ขิมเธอชีหน้าพลพร้อมกับสายตาที่จ้องจังผิดขึ้น
“หา…” พลลากเสียงยาวอย่างคนมีพิรุธ แต่ทว่าเห็นการณ์ก่อนหน้านี้เขาก็ไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย พลเองก็มองไปที่เข้มอย่าคนขอความช่วยเหลือ แต่ที่ได้กลับมาก็มีเพียงเข้มที่ส่งยิ้มมาให้กับเขาพร้อมกับกระพลิบตาหนึ่งข้าง ก่อนที่จะปล่อยตัวน้องสาวออก พร้อมกับยืนกอดอกเก๊กหน้าหล่อมองขิมกับพลสลับกันไปมา
“วาสิมาเล่นกับอ้ายพล คันหนุฮู้จังซี่หนูบ่มาดีกว่า” (ว่าจะมาเล่นกับพี่พล ถ้ารู้แบบนี้หนูไม่มาดีกว่า)
ขิมเธอพูดขึ้นพร้อมกับมองที่พล ที่ในตอนนี้ที่ยิ้มออกมาด้วยความเขิน ก่อนที่เธอจะเอี้ยวตัวเดินลากแขนพลพร้อมกับให้พลมายืนเทียบข้างๆ กับเข้ม ไม่พอเธอยังให้พลจับมือพี่ชายของเธอไว้แน่น พลเองที่มองหน้าเข้มพร้อมกับยิ้มเจื่อนๆ ให้เข้มหนึ่งที
“เคมีเข้ากันคัก แบบนี้ต้องเอาไปเว้าให้หมู่อยู่โรงเรียนแล้ว งานนี้สาววายตายเรียบ” (เคมีเข้ากันมาก แบบนี้ต้องเอาไปพูดให้เพื่อนฟังที่โรงเรียนแล้ว งานนี้สาววายตายเรียบ)
พลเองก็หลุดขำออกมากับความน่ารักของเธอที่พยามจับจิ้นเขากับเข้ม แต่พลก็ไม่ได้ปฏิเสธหรอกนะ พลเขาแทบจะชอบด้วยซ้ำ เข้มเองที่ในตอนนี้ที่มองใบหน้าของพลอย่างไม่สะสายตา โดยการกระทำทั้งหมดขิมเธอเองก็เป็นคนบันทึกไว้ทั้งมดแล้ว ก่อนที่เธอจะเอี้ยวตัวหันหลัง พร้อมกับเดินออกไปจากตัวเถียงนาด้วยท่าทีที่เขินอาย ก่อนที่เธอจะควบจักยานพร้อมกับถีบกลับเข้าหมู่บ้านไป
พลที่มองเธอจนลับสายตา ในขณะที่ตอนนี้มือของเข้ากับเข้มก็ยังจับกันแน่นอยู่ พลเองก็เงยมองที่เข้มในตอนนี้จ้องเขาด้วยสีหน้านิ่งๆ ก่อนที่จะเป็นพลเองที่ปล่อยมือของเข้มออก เพราะกลัวจะเสียมารยาท แต่ก็กับโดนเข้มจับเอาไว้ก่อน พลมองหน้าเข้มก่อนที่จะพูดขึ้นกลบเกลื่อนขึ้น
“น้องขิมนี่น่ารักจังเลยนะครับ”
“ก็น่ารักเหมือนพี่มันแหละ”
O-O
ตกเย็น
แสงอาทิตย์ก็เริ่มลับขอบฟ้าไปแล้ว ทิ้งไว้เพียงร่องรอยสีส้มอมชมพูเรื่อๆ บนผืนฟ้าอันกว้างใหญ่ เสียงจิ้งหรีดเรไรขับกล่อมเป็นทำนองเพลงก็ดังขึ้นเบาๆ สายลมเย็นพัดโชยมาเตะต้องผิวสัมผัสเบาๆ พาเอากลิ่นหอมของดิน กลิ่นข้าวอ่อนๆ จนพลเองที่นั่งอยู่แคร่หน้าเถียงนายกสูงก็รู้สึกถึงความหนาวที่กำลังจะเข้าปกคลุม
พลมองทุ่งนาสีเขียวขจีที่เคยสดใสตอนกลางวัน แต่ในบัดนี้กลายเป็นสีเขียวเข้มขลับในยามค่ำคืน เงาของต้นข้าวที่โอนเอนไปมาตามแรงลม สร้างลวดลายระยิบระยับราวกับคลื่นในทะเล ตรงปลายทุ่งนาเผยให้เห็นแสงไฟจากบ้านเรือนของชาวบ้านส่องประกายอยู่เบาๆ เหมือนดวงดาวกระจายอยู่บนผืนดิน
บรรยากาศโดยรอบเงียบสงบ มีเพียงเสียงรบกวนจากแมลงต่างๆ ที่ส่งเสียงร้องเจื้อยแจ้วอยู่รอบเถียงนา และเสียงน้ำไหลรินจากทุ่งนารอบข้าง เมื่อเงยหน้ามองขึ้นไปยังท้องฟ้าก็เผยให้เห็นดวงดาวระยิบระยับเต็มไปหมด
ในขณะที่เข้มเองก็ก่อไฟอยู่ตรงหน้าเถียงนา โดยมีพลที่มองการกระทำทุกอย่างของเข้ม แต่สิ่งที่ล่อตาล่อใจพลมากที่สุดก็จะเป็นใบหน้าหล่อของหนุ่มไทบ้านที่เรียกได้ว่า “เซรั่มนาราสุดๆ” ไม่นานก่อนที่เข้มจะเอี่ยวตัวพร้อมกับเดินตรงมาทางพลที่นั่งท่าผ่อนคลายอยู่ตรงแคร่ไม้ และเดินตรงขึ้นเถียงนาไป เข้มได้จัดอุปกรณ์อาน้ำให้กับพล พร้อมกับผ้าเช็ดตัวและเสื้อผ้าของเขาเองพร้อมกับยื่นให้พล
“ไปอาบน้ำ เดี๋ยวดึกมาน้ำมันเย็นเดี๋ยวอาบไม่ได้”
เข้มพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ พร้อมกับจ้องไปยังใบหน้าหวานของพล ที่ในตอนนี้มองเขาตาไม่กระพริบ จนเข้มเองก็อดที่จะยกมือขึ้นขยี้หัวของอีกฝ่ายไม่ได้ ก่อนที่จะพูดแซวออกไปโดยไม่คิดอะไร
“จะมองอีกนานไหม พี่รู้ตัวแล้วว่าพี่หล่อ ไปอาบน้ำได้แล้ว”
“อ...อ้ายเข้มขอบคุณนะครับ สำหรับผ้าเช็ดตัว กับอุปกรณ์อาบน้ำนะครับ”
พลพูดติดๆ ขัดๆ ในขณะมือก็พลางยื่นไปหยิบผ้าเช็ดตัวจากเข้ม แต่ทว่าเมื่อเขารับมาเสร็จ เขาก็ยังนั่งมองหน้าหล่อๆ ของคนตรงหน้าไม่เลิก จนเข้มเองถึงกับขมวดคิ้วว่าคนตรงหน้าจะมองอะไรขนาดนั้น
“ไปอาบน้ำได้แล้ว หรือจะให้อาบให้”
เข้มมองพลด้วยสายตาที่ดุขึ้นพร้อมกับน้ำเสียงที่ดุขึ้นเช่นกัน แต่ดูเหมือนพลจะยังคงนิ่งเฉย ไม่ตอบสนองอะไร เข้มขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนที่จะถอนหายใจยาว มือใหญ่ค่อยๆ อุ้มพลขึ้นจากแคร่ไม้โดยไม่มีคำบอกล่วงหน้า จนทำให้พลที่เคยนิ่งเฉยก็ถึงกับตกใจ
“อ้ายเข้ม! ปล่อยผมนะครับ! จะทำบ้าอะไร!” พลเอ่ยออกมาอย่างลุกลี้ลุกลน
“หึ ก็นึกว่าอยากให้ช่วยอาบให้น่ะสิ เห็นจะนั่งทำตัวเหมือนรูปปั้นอยู่ได้?” เข้มพูดเสียงเรียบนิ่ง แต่แฝงไปด้วยความดุจนพลถึงกับชะงักไป
“ผมไม่ได้ขี้เกียจขนาดนั้นสักหน่อย! ผมอาบเองได้ปล่อยได้แล้วครับ” พลเองเขาก็ไม่ยอมแพ้เช่นกัน และพยายามเถียงกลับ เข้มกระตุกยิ้มมุมปากบางๆ ก่อนกดเสียงต่ำลง
“เหรอ?”
เมื่อสิ้นสุดคำพูดของเข้ม ทันใดนั้นเข้มก็ค่อยๆ อุ้มตัวพลเดินตรงเข้าไปยังห้องน้ำ พร้อมกับปิดประตูลงเบาๆ ก่อนที่พลจะรู้สึกถึงความร้อนแรงของคนตรงหน้าที่มองตนด้วยสายตาแปลกๆ มือใหญ่ของเข้มยันร่างเล็กของพลเข้ากับประตูเอาไว้ พร้อมกับขังพลไว้ในระหว่างแขนแคบๆ ของเขา
“อ้ายเข้ม... จะทำอะไรครับ...” พลถามออกมาเสียงเบา ใบหน้าหวานตอนนี้ที่ร้อนวูบจนแทบจะละลาย เขาพยายามหันหน้าหนีแต่ก็ถูกนิ้วเรียวยาวของเข้ม จับคางของเขาไว้ให้หันมาสบตากับดวงตาคู่คม
“ก็จะสั่งสอนเด็กดื้อไง อยู่กับอ้ายเข้มห้ามดื้อเข้าใจไหม”
เข้มตอบเสียงต่ำอย่างมีเล่ห์นัย พร้อมกับพลที่เม้มปากแน่น ใจเต้นแรงจนแทบทะลุออกมาจากอก ใบหน้าแดงระเรื่อราวกับเปลวไฟที่กำลังลุกโชน แต่ไม่ทันที่พลจะพูดอะไรอีก เข้มก็ยื่นหน้าเข้ามาใกล้จนเขาสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆ
“อย่าเงียบสิ...เข้าใจไหมที่พูด” เข้มกระซิบเบาๆ ก่อนยิ้มมุมปากเล็กๆ ที่แฝงไปด้วยความเจ้าเล่ห์
“ครับ.....”
“.......? .......”
