สิ่งที่เขาทำกับไปป์มันคือความรู้สึกจริงๆของเขา… เขาไม่เคยรักใครมาก่อนแต่เขากลับมาแพ้ทางให้กับผู้ชายตัวเล็กคนนี้.. ผู้ชายหน้าสวย ทำกับข้าวเก่ง น่ารัก ใสซื่อ.. รักครอบครัวคนนี้… เขารักหัวปรักหัวปรำ ไปป์ไม่ต้องเล่นคุณไสยมนต์ดำอะไรใส่เขาเลย แค่รอยยิ้ม แค่ความโก๊ะ ความเปิ่นของไปป์มันก็ทำให้เขาหลงจนหาทางออกไม่เจอแล้ว.. วันนี้เขาต้องทำอะไรสักอย่าง… เขาไม่อยากเสียไปป์ไปแล้ว เพียงแค่ไม่กี่วันที่ไปป์ไปจากเขามันก็ทำให้เขาแทบจะไม่มีแรงใช้ชีวิตแล้ว.. และถ้าเขาปล่อยให้ไปป์หลุดมือไปอีก.. เขาคงจะต้องขาดใจตายแน่ๆ..
“ จะไปไหนครับ?” อยู่ๆคุณณุก็พาเขาขึ้นรถโดยไม่ยอมบอกอะไรเลยสักนิด.. และดูเหมือนคุณณุจะดูรีบร้อนยังไงบอกไม่ถูก
“มาเถอะนา.. ไม่ต้องถามมากถึงแล้วก็จะรู้เองนั่นแหละ.. ” ขยันสงสัย.. เรื่องขี้สงสัยนี่ยืนหนึ่ง.. แต่ถามว่าเข้าใจไหมก็ไม่ แต่ขอแค่สงสัยไว้ก่อน
เฮ้อ.. เขาก็เลยไม่รู้อะไรเลยสินะ.. แต่ช่างเถอะแค่ไม่พาเขาไปทิ้งทะเลก็พอแล้ว…
….
“เอ๊ะ.. นี่มัน.. มาทำไมครับคุณณุ…” ทำไมคุณณุถึงพามาบ้านปาล์มล่ะ… หรือว่า.. ดีใจจังคุณณุจำได้ด้วยว่าเขาอยากเจอหลานๆ..
“ลงมาเถอะ.. เข้าไปในบ้านกันได้แล้ว..” สงสัยเก่ง ข
