ได้แต่ร้องพึมพำในใจเพราะร่างกายตอบสนองต่อสิ่งเร้าที่เรียกว่า ‘ลิ้น’ โดยการตวัดลิ้นตอบโต้ สนองตอบสิ่งเร้าที่เรียกว่า ‘ฝ่ามือ’ โดยการแอ่นอกอวบให้เขาสัมผัสอย่างแนบแน่นใกล้ชิด เธอไม่ต้องการให้เขาเพียงปลดเปลื้องเสื้อผ้า แต่เธอต้องการให้เขากระชากออกเสียให้รู้แล้วรู้รอด เพราะนิ้วมือที่ค่อยๆ แตะไต่นั้นไม่ทันใจเธอ นั่นล่ะคือหวาดหวั่นหัวใจที่อินถวากลัวเหลือเกิน
และเมื่อความหนาวเย็นตกกระทบผิวกาย อินถวาต้องผวาเบิกตากว้างเมื่อรับรู้ได้ว่าชุดที่เธออุตส่าห์เลือกเองนั้นหลุดออกจากร่างกายไปทั้งหมดแล้ว จะมีก็เพียงชุดชั้นในสีขาวที่ปกปิดความสวยงามตามธรรมชาติไว้เท่านั้น
“คุณ... คุณชายคะ ไม่ทำอย่างนี้นะคะ คุณชายสัญญาแล้ว คุณชาย... อื้อ...”
อินถวาพูดประท้วงก่อนจะเบี่ยงหลบริมฝีปากร้อนของคนที่ค้อมร่างลงมา แต่เรี่ยวแรงก็ยิ่งจะหดหายมากขึ้นเมื่อที่มองเห็นนั้นคือแผงอกกว้างที่มีไรขนสีน้ำตาลขึ้นปกคลุมอยู่ และความร้อนที่พวยพุ่งขึ้นสู่ใบหน้าก็ทำให้เธอต้องหลุบสายตาไปทางอื่น เพราะไม่กล้ามองดูว่าท่อนล่างนั้นคุณชายจะเตรียมพร้อมหรือเปล่า โดยลืมเลือนไปว่าตัวเองก็อยู่ในสถานการณ์ล่อแหลมแค่ไหน
ไรเฟิลมองใบหน้าแดงระเรื่อที่ผินไปอีกทาง เขาจะไม่เสียเวลาให้เธอตั้งตัว เพราะอินถวาต้องพร้อมสำหรับการเหนี่ยวไกครั้งแรก เพราะเขาสัญญาแล้วว่าจะไม่ใช้กำลังกับเธอ อะไรที่จะทำให้อินถวาเจ็บเขาก็ไม่ควรทำ
ดวงตาคมเข้มกวาดวาดไปบนเรือนร่างงามระหงที่เต็มตึงไปทุกส่วน แม้จะยังมีปราการด่านสุดท้ายทั้งบนและล่างปกปิดแต่เขาก็มั่นใจว่าเธอสวยงามตามธรรมชาติจริงๆ ไม่ว่าจะเป็นอกอวบใหญ่ที่เป็นของจริงและเต่งตึงราวกับไม่เคยมีใครได้สัมผัสคลึงเคล้นมาก่อน เอวคอดกิ่วที่รับกับสะโพกผาย บั้นท้ายสะท้านหัวใจเขาทุกครั้งยามที่มันโยกย้ายเคลื่อนกายผ่านไป จนถึงต้นขานวลเนียนและปลีน่องที่ยาวเรียวเหมาะสำหรับพาดไว้บนบ่าแกร่งหรือโอบล้อมรอบบั้นเอวของเขาเอาไว้แน่น
ตลอดจนใบหน้าสวยงามตามธรรมชาติที่ไม่มีตรงจุดไหนเลยที่เขามองออกว่าเธอทำเพิ่ม เสริม หรือว่าแต่งตรงไหนมาบ้าง เพราะมันช่างสวยงาม ลงตัวอย่างที่สุด โดยเฉพาะทรวงอกขนาด 36C ที่สวรรค์สรรสร้างความสวยงามมาให้เธอโดยเฉพาะ นั่นคือสิ่งที่เขาอยากพิสูจน์ตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เห็น
“พุดซ้อน เธอสวยเหลือเกิน สวยไปทั้งตัว ขอฉันสัมผัสความสวยของเธอหน่อยนะ”
เสียงแหบน้อยๆ ที่เซ็กซี่ที่สุดดังชิดอยู่ข้างใบหูทำให้อินถวาต้องหันมองหน้าเขา และก็พบว่าคุณชายสุดหล่อเตรียมพร้อมอยู่แล้ว เพราะเขาไม่ให้เธอได้ร้องประท้วงอะไรอีก เมื่อริมฝีปากทาบทับลงมาพร้อมๆ กับฝ่ามือของเขาก็ทำหน้าที่สัมผัสทันที
‘อื้อ... คุณชาย... อื้อ... บ้า... อย่าทำนะ... อื้อ...’
เสียงร่ำร้องยังดังอยู่ในใจดังเดิม เพราะร่างกายกับสติของเธอไม่ยอมทำตาม แม้ในขณะที่เต้าอวบอิ่มถูกครอบครองจากฝ่ามือของเขา แทนที่จะดิ้นหนีทว่าร่างกายของเธอกลับแอ่นขึ้นสู้มือเขา เธออายจนเลือดลมปั่นป่วนสะท้านไปทั้งร่างอย่างหยุดไม่ได้ และเมื่อเขาออกแรงคลึงเคล้นอยู่นอกเนื้อผ้า เธอก็ยิ่งแอ่นขึ้นพร้อมสะบัดใบหน้าไปมาอย่างไม่รู้จะระบายออกทางใดบ้าง และทันทีที่ริมฝีปากของเธอเป็นอิสระ เธอก็ไม่รอที่จะร้องให้เขาหยุด
“อื้อ... คุณชาย... พอ... คุณชาย...”
แต่คุณชายลีไม่ฟังเธอเลย เพราะเพียงฝ่ามือของเขาสะกิดเบาๆ เต้าอวบอิ่มก็เป็นอิสระทันที จากนั้นอินถวาก็ทำได้เพียงส่ายศีรษะอย่างสับสน สั่นสะท้าน พร้อมเปล่งเสียงครวญครางฟังไม่ได้ศัพท์เท่านั้น เพราะคุณชายไม่ปล่อยให้เต้าอวบของเธอต้องเหน็บหนาวเลยสักเสี้ยววินาที
“คุณชาย... อื้อ...”
ฝ่ามืออุ่นจัดของไรเฟิลกอบกระชับเต้าอวบอิ่มคลึงเคล้นเล่นเบาๆ ก่อนจะส่งริมฝีปากลงไปประทับบนเนื้อนูนสีขาวอมชมพู นั่นทำให้ไรเฟิลคิดถึงดอกบัวสองดอกที่ชูช่อเคียงกันอยู่กลางบึงบัว เพราะที่เห็นอยู่นี้ไม่ต่างกันเลย เพราะไม่เพียงบัวคู่งามจะบอบบางจนเห็นเส้นเลือดฝอยกระจายอยู่ด้านใน แต่ดอกบัวนี้ยังหอมจนเขาต้องส่งใบหน้าลงไปคลุกวงในและสูดดมจนชุ่มปอด และเม็ดบัวสีชมพูสดทั้งคู่ก็น่ากลืนกินที่สุด
“คุณชาย... อื้อ... คุณชาย... อื้อ...”
อินถวาร่ำร้องได้แค่คำนั้น เพราะสมองไม่สั่งการใดๆ จะห้ามก็หวั่นไหว จะคล้อยตามก็กลัว เพราะที่ทำอยู่นี้ก็ร่ำร้องมากพอแล้ว เพราะร่างกายของเธอไม่ฟังคำสั่งเลย เธอแอ่นอกขึ้นสูงเพื่อให้เขาซุกไซ้คลุกเคล้าจมูกโด่งและเคราสากเข้ามาดอมดมให้มากขึ้นอีก
ก่อนที่ดวงตากลมโตจะยิ่งเบิกกว้าง ก้มดูสิ่งที่คุณชายทำ และเธอก็ได้เห็นคุณชายแห่งตระกูลลีอ้าปากอมเม็ดบัวสีชมพูสดของเธอเข้าไปจนมิด เรียวลิ้นตวัดไล้ทั้งที่ดวงตาคมเข้มกำลังมองสบกับเธออยู่นั้นยิ่งทำให้อินถวาสะท้านเกินกว่าจะสบสายตากับเขาอยู่ได้ เปลือกตาจึงปิดลงด้วยความวาบหวามทั้งที่สมองสับสนกับสิ่งที่ได้รับปรนเปรอเหลือเกิน
และก็ต้องดิ้นพล่านมากขึ้นอีก เมื่อริมฝีปากพร้อมปลายลิ้นของไรเฟิลไม่ได้หยุดอยู่เพียงเต้าอวบ เมื่อดื่มด่ำกับดอกบัวชูช่อนั้นจนหนำใจ แต่เขาตวัดชอนชิมเนื้อกายของเธอไปจนทั่วทั้งตัว ตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าไม่มีที่ใดเลยที่คุณชายชีกอสุดหล่อไม่เคลื่อนใบหน้าลงไปหา
“คุณชาย อื้อ... คุณชาย... อื้อ...”
