“แม่ก็ใส่ชุดที่แม่ดาเตรียมไว้ให้เถอะครับ เราไปงานเลี้ยงนะครับ ไม่ได้ไปทำงาน ต้องให้เกียรติสถานที่ด้วย” เจ้าวันพูดขึ้น เหล่ตามองไปที่แม่ของตัวเอง
“เดี๋ยวเถอะลูกคนนี้!!” เมย์ที่มองกลับลูกชายที่กล้าว่าเธอ
“ปะเจ้าปี ปล่อยให้แม่ๆ เขาเคลียร์กันเอง เราเอาของเข้าไปเก็บในห้องดีกว่า ... ดีจัง ฉันไม่ต้องนอนกับนายแล้ว” เจ้าปีพูดขึ้นเมื่อเขาได้ห้องเป็นของตนเอง
“ฉันก็ดีใจที่ฉันจะได้มีพื้นที่ส่วนตัวซะที” เจ้าวันก็ไม่น้อยหน้า ใส่พี่คืนเช่นกัน
“อะ!!! เดี๋ยวพี่ปี ขอดูห้องหน่อย” เจ้าวันที่ทำเป็นว่าจะเข้าห้องตัวเอง แต่ก็แอบวิ่งเข้าห้องพี่ชายไปก่อน
“มีอะไรว่ามา” เจ้าปีถามขึ้น เมื่อเขาปิดประตูห้อง
“นายว่าแม่จะเซอร์ไพรส์หรือเปล่า”
“ก็น่าจะนะ”
“นี่! นายปี ตอบให้มันเคลียร์หน่อยสิ”
“จะให้ชัดเจนไปถังไหนกัน เรื่องแบบนี้หากมีคนทำอะไรเพื่อนาย นายจะรู้สึกดีใจหรือเปล่าละ”
“ก็แหงน่ะสิ” เจ้าปีตอบกลับพร้อมกับเชิดหน้ากอดอกอย่างมั่นใจ
“ก็ตามที่นายตอบนั้นละ นายคิดว่าแม่จะดีใจหรือเปล่าละ” เจ้าปีมองไปที่น้องชาย พร้อมกับทิ้งท้ายประโยค
“กลับไปที่ห้อ
