“ตื่นแล้วเหรอเมริสา” ธนาธิปเอ่ยทักทายหญิงสาวที่กำลังเดินลงมาจากชั้นบนของบ้านด้วยสภาพงัวเงีย นี่ก็สายตะวันโด่งเต็มทีแล้ว แต่แม่คนงามยังอยู่ในชุดนอนเสื้อตัวเดียวยาวคลุมขาอ่อนสภาพผมนี่พะรุงพะรังเอามือขยี้ขี้ตาอยู่เลย
“คะ…ค่ะ” เพราะเพิ่งตื่นจากนอนก็เลยมีอาการงัวเงียเล็กน้อย “วันนี้คุณไม่ไปทำงานเหรอคะ” เธอแปลกใจ ปกติสายป่านนี้แล้วกว่าเธอจะตื่นธนาธิปก็อาบน้ำแต่งตัวออกไปทำงานประชุมคุยกับลูกค้าเสร็จไปสี่ห้ารายแล้วมั้งแล้วทำไมวันนี้ถึงอยู่บ้านได้
“ผมไม่มีงานก็เลยจะหยุดอยู่บ้านพักสักวัน” คำตอบที่โคตรน่าแปลกใจที่แม้แต่เธอเองก็ไม่เคยคิดว่าจะได้ยินมันจากปากเขา
ใครต่างก็รู้ว่าคุณธันวาบ้างานจะตายไป ฮึกเหิม ขยันขันแข็ง ไปเช้าเย็นกลับไม่เคยขาดเป็นตัวอย่างที่ดีให้กับลูกน้อง แม้ยังไม่ได้ดำรงตำแหน่งใหญ่โตเป็นหัวเรือใหญ่ที่คอยทำหน้าที่สั่งการบริหาร แต่เขาก็เตรียมพร้อมสำหรับการรับตำแหน่งนั้นโดยที่บอร์ดบริหารต่างก็เห็นพ้องต้องกันว่าไม่มีใครที่เหมาะสมไปมากกว่าเขาอีกแล้ว
"เหลือเชื่อนะคะเนี่ยว่าคุณธันวาจะหยุดงานได้ ร้อยวันพันปีฉันเห็นคุณขยันขันแข็งไม่มีบ่นสักคำ" เมริสาจัดเผ้าผมให้เรียบร้อยก่อนจะเดินเข้าไปใก
