“Scar is the proof of a healed wound.”
-Slumdog Millionaire-
(แผลเป็น คือ สิ่งที่เตือนให้เรารู้ว่าบาดแผลของเราถูกเยียวยาแล้ว)
“เชี้ย!! มันพาใครมาวะเนี่ย” ขุนศึกพูดขึ้นเสียงดังด้วยความตกใจ ทำให้เสือและสิงหักไปมองตามสายตาของเพื่อนรักตรงหน้าด้วยความสงสัย ก่อนจะอุทานออกมาด้วยความตกใจไม่ต่างกัน ร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นทิวาไปไหนมาไหนผู้หญิงคนอื่นที่ไม่ใช่พันดาวน้องสาวของมันเลยสักครั้ง สงสัยพายุลูกใหญ่กำลังจะถล่มเชียงใหม่เสียแล้วสิ
“เชี้ย!! / เชี้ย!!”
“แหมๆ!! ...ไม่ได้เจอกันแค่เดือนเดียว นี่มึงมีแฟนแล้วเหรอวะไอ้ทิ” เสือเอ่ยแซวเพื่อนรักที่พึ่งเดินเข้ามาภายในร้าน ก่อนที่เขาจะชะงักไปเล็กน้อยที่ได้เห็นใบหน้าของร่างบางที่เดินตามหลังเพื่อนเขามา ถึงตอนนี้เธอจะดูโตขึ้นมากแต่ใบหน้าสวยหวานยังคงละม้ายคล้ายเดิมอยู่มากทีเดียว
“นะ นี่...” สิงพูดอ้ำๆ อึ้งๆพร้อมกับมองไปที่เพื่อนรักและผู้หญิงที่เดินตามเข้ามาใหม่ ก่อนจะมองหน้ากันเลิ่กลั่กเพราะทำตัวไม่ถูกกันเลย
“สวัสดีค่ะ จันทร์เจ้านะคะ ไม่รู้ว่าพี่ๆ ยังจำกันได้อยู่ไหมไม่ได้เจอกันนานเลย”
“จำได้สิครับ พวกพี่ไม่มีใครลืมน้องจันทร์เจ้าหรอกครับ” เสือพูดขึ้นพร้อมกับมองไปที่เพื่อนรักอย่างมีเลศนัย ทำให้ร่างบางที่ยืนอยู่ข้างๆ ทิวาเลิกคิ้วเรียวขึ้นเล็กน้อยด้วยความสงสัยในคำพูดของร่างสูงตรงหน้า
“คะ?”
“ก็...”
“พวกมึงเงียบปากไปเลย แล้วเธอน่ะไม่หิวแล้วรึไง” ทิวาพูดขัดสิงขึ้นมาทันทีก่อนที่เพื่อนรักคนนี้จะทีนได้พูดอะไรออกมา เขาเดินนำเพื่อนคนอื่นๆ ไปนั่งยังเก้าอี้ที่ถูกเตรียมไว้ให้ก่อนจะจ้องไปยังสมาชิกคนอื่นนิ่งๆ
“เชิญๆ ครับ” ขุนศึกเอ่ยบอกกับจันทร์เจ้าพร้อมกับผายมือให้เธอเดินนำพวกเขาเข้าไปด้านใน
“ค่ะ”
“ที่รักนี้น้องจันทร์เจ้า เป็นอะ เอ่อ...” ขุนศึกแนะนำร่างบางที่กำลังเดินเข้ามาหาเราให้กับจันทร์เจ้าได้รู้จักอย่างเป็นกันเอง
“...”
“จันทร์เจ้านี่ลูกพีชแฟนพี่เองครับ”
“ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ”
“ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ” จันทร์เจ้าเอ่ยบอกกับร่างบางตรงหน้าอย่างเป็นกันเอง พร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้กับเธอ
“ไปทานข้าวกันดีกว่านะคะ” ลูกพีชพูดขึ้นเสียงอ่อนก่อนที่คนอื่นๆ จะเดินไปนั่งยังที่ของตัวเอง
“มานี่ยัยหัวเน่า”
“...” จันทร์เจ้าหันไปมองตามเสียงเรียกของทิวาตาขวาง แต่ก็ยอมเดินไปนั่งข้างร่างสูงแต่โดยดี
“ถ้านายเรียกฉันแบบนี้ต่อหน้าคนอื่นอีกฉันจะกัดหูนายนายแล้วนะ” จันทร์เจ้ากระซิบบอกกับร่างสูงที่นั่งอยู่ข้างๆ เสียงเบาเพื่อให้ได้ยินกันเพียงแค่สองคน
“กันหู?...ตัวเตี้ยอย่างเธอกัดฉันถึงด้วยเหรอ”
“ลองดูไหม?”
“หึหึ”
“ว่าแต่เป็นไงมาไงถึงได้มาด้วยกันได้” เสือที่เก็บความสงสัยเอาไว้ไม่ไหวจึงเอ่ยถามแทนเพื่อนคนอื่นๆ ออกไป พร้อมกับมองไปยังชายหญิงตรงหน้าอย่างรอคำตอบ
“อะ เอ่อ”
“ก็ไม่เป็นไง อาทิตย์หน้าเคลียร์คิวของพวกมึงให้ว่าง” ทิวาเอ่ยบอกกับเพื่อนๆ ของเขาด้วยน้ำเสียงปกติ พร้อมกับมองไปที่เพื่อนของเขานิ่งๆ แต่มุมปากกลับยกยิ้มขึ้นมาเล็กน้อย
“ทำไมวะ”
“กูจะแต่งงาน”
“ห๊า!! / ห๊ะ!! / ห๊ะ!!” เพื่อนทั้งสามคนของทิวาอุทานออกมาด้วยความตกใจ พร้อมกับมองเพื่อนรักอย่างไม่เชื่อในสิ่งที่พวกเขาพึ่งได้ยิน
“กับใครวะ” ขุนศึกเอ่ยถามร่างสูงตรงหน้าของเขาออกไปด้วยความสงสัย แต่สายตาของเขากลับมองไปยังร่างบางที่เพื่อนเขาพามาด้วยอย่างมีเลศนัย ขุนศึกมั่นใจว่าเขาเดาไม่ผิดอย่างแน่นอนว่าเจ้าสาวของทิวาเพื่อนรักของเขาเป็นใครไปไม่ได้ถ้าไม่ใช่เธอคนนี้ ทิวารอผู้หญิงเพียงคนเดียวมาตลอด 15 ปี ไม่มีทางที่มันจะยอมแต่งงานกับคนอื่นที่ไม่ใช่เธอคนนี้อย่างแน่นอน
“ยัยนี่ไง” พันทิวาชี้ไปยังร่างบางที่กำลังนั่งทานข้าวอย่างเอร็ดอร่อยอยู่ข้างๆ ของเขา จันทร์เจ้าเงยหน้าขึ้นมามองทุกคนเล็กน้อย พร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้กับพวกเขา
สำหรับจันทร์เจ้าแล้วเธอไม่มีอะไรที่จะต้องปฏิเสธอยู่แล้ว ในเมื่อลงเรือลำเดียวกับเขาแล้ว ตลอด 1 ปีหรือระหว่างที่รอให้เรื่องมันเงียบ เธอก็มีหน้าที่หาเงินมาคืนป้าวราลี และก็ยังมีเรื่องอีกมากมายให้เธอต้องจัดการระหว่างนี้ด้วย
“แค่กๆๆ / ห๊ะ!!”
“มึงพูดอีกทีสิ”
“ดูปากกูนะ... อาทิตย์หน้ากูจะแต่งงานกับยัยนี่”
“หึหึ”
“อะ เอองั้นก็ต้องฉลองสิวะ” เสือที่ดูจะมีสติมากกว่าน้องชายฝาแฝดของเขาอย่างสิงพูดขึ้นเพื่อทำลายบรรยากาศที่นิ่งเงียบไปชั่วขณะ ใครจะไปคิดว่าผู้หญิงที่ออกไปจากชีวิต แต่ไม่เคยออกไปจากหัวใจของพันทิวาเพื่อนรักของเขา ‘ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง วันที่เพื่อนรักของพวกเขาเฝ้ารอมานานแสนนาน’
“แน่นอนสิวะ”
“ไม่อยากจะเชื่อว่าไอ้ทิจะได้แต่งงานเป็นคนแรกของกลุ่ม”
“หึหึ คนหล่ออย่างกูแต่งคนแรกก็ไม่เห็นจะแปลก” ทิวาเอ่ยบอกกับเพื่อนๆ พร้อมกับส่งยิ้มไปให้พวกมันอย่างภาคภูมิใจ ก่อนจะหันไปมองร่างบางตรงหน้าที่กำลังเบะปากมองบนมาที่เขาอยู่ ร่างสูงยกยิ้มให้กับเธอเล็กน้อยอย่างลืมตัวก่อนจะแกล้งมองไปทางอื่นแทน โดยทุกการกระทำของทิวาอยู่ในสายตาของเพื่อนรักของเขาทั้งหมด
หลังจากที่ทานอาหารกันเสร็จทิวาและเพื่อนๆ ของเขาก็พูดคุยกันอยู่นาน ก่อนที่ทุกคนจะแยกย้ายกันกลับ เพราะระยะทางจากคาเฟ่ถึงไร่พันแสงค่อนข้างไกลกว่าจะถึงก็คงมืดค่ำพอดี
ดวงตาหวานหยาดเยิ้มของจันทร์เจ้ามองเหม่อออกไปยังถนนตรงหน้าอย่างกับคนที่กำลังคิดอะไรอยู่สักอย่าง
‘ต้องมีเรื่องอะไรมากกว่าโดนโกงจนคุณพ่อล้มละลายแน่ๆ ไหนจะมีข่าวว่าโรงงานกับสิ้นค้าเลี่ยงภาษาอีกคุณพ่อไม่มีทางทำเรื่องแบบนั้นอย่างแน่นอน’
‘นายนภพลคนนั้นต้องมีอะไรที่ไม่ชอบมาพากล...ฉันต้องรู้ให้ได้ แต่อยู่ที่นี่จะรู้ได้ยังไงกันละเนี่ย เฮ้อออออ!!’
“คิดอะไรอยู่” ร่างสูงหันไปมองหญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างๆ ด้วยความสงสัย ตั้งแต่ออกมาจากคาเฟ่เธอก็เอาแต่นั่งเงียบ ไม่พูดไม่จาผิดวิสัยของคนช่างพูดช่างจาอย่างเธอจริงๆ
“ไม่ได้คิดอะไร”
“ทิวา”
“ว่าไง?”
“นายคิดว่าคนเราจะทำลายชีวิตของคนอื่นได้เพียงเพราะเงิน...อะ เอ่อช่างเถอะ” จันทร์เจ้าหันไปถามร่างสูงก่อนที่เธอจะคิดอะไรขึ้นมาได้ว่าไม่ควรจะถามเขาออกไปแบบนั้น ยังไงทิวาก็คงจะไม่รู้เรื่องอะไร ถามไปก็คงจะไม่ได้ความอะไรอยู่ดี
“ได้สิ…เงินมันเปลี่ยนคนได้”
“นายไม่เห็นเปลี่ยนเลย”
“หึหึ ก็เพราะเงินทุกบาททุกสตางค์ฉันหามาด้วยความสุจริตจากน้ำพักน้ำแรงของตัวเองไง แต่บางคนก็ได้มาเพราะความเชื่อใจของคนอื่น คนโลภเท่านั้นแหละที่จะเปลี่ยนไปเพราะเงิน” ร่างสูงพูดขึ้นในขณะที่สายตายังคงจับจ้องไปยังถนนเบื้องหน้า
“นายนี่ก็มีความคิดเหมือนกันนะเนี่ย” จันทร์เจ้ามองไปยังร่างสูงตรงหน้านิ่งๆ ก่อนจะยกยิ้มขึ้นมาเล็กน้อย ก่อนที่เธอจะหันหน้าหนีเขาไปอีกทาง
“มีอะไรอยากให้ฉันช่วยไหม”
“ไม่มี”
“เธอจะมาเป็นเมียฉัน ไม่มีอะไรเธอขอแล้วฉันทำให้ไม่ได้หรอกนะจันทร์เจ้า” ร่างสูงพูดขึ้นในขณะที่ตาคมยังคงมองออกไปยังเส้นทางตรงหน้า
“แค่เมียในนามนายไม่ต้องจริงจังขนาดนั้นก็ได้”
“หึหึ”
EPISODE 48 : ภาพวาดครอบครัวสุขสันต์ – THE END“When I look at you, I can feel it. I look at you and I’m home.”-Finding Nemo-(เวลาที่ฉันมองเธอ ฉันรู้สึกเหมือนฉันได้อยู่บ้าน)2 เดือนต่อมา...เอี๊ยดดดดดด~~รถยังไม่ทันที่รถหรูจะจอดสนิทดีชายหนุ่มเจ้าของไร่ก็รีบกระโดดลงจากรถจี๊ปของตัวเองทันที เขามีอาการเวียนหัว และก็คลื่นไส้อาเจียนแบบนี้มาตลอดหลายวันที่ผ่านมาคุณแม่ของเขาบอกว่าอาการพวกนี้เรียกว่า ‘แพ้ท้องแทนเมีย’ ถึงมันจะทรมานไปหน่อย แต่ก็ยังดีกว่าให้ภรรยาตัวน้อยของเขาเป็น...“อ้วกกกกกก!!”จันทร์เจ้าเดินออกมาดูสามีของเธอที่หน้าบ้านใหญ่ของไร่พันแสง ก่อนจะเห็นว่าชิตและชอบกำลังช่วยกันลูบหลังให้กับนายใหญ่ของพวกเขาอยู่ สองพี่น้องมองหน้ากันก่อนจะหัวเราออกมาเบาๆ เพื่อไม่ให้นายใหญ่ของเขาเห็น แต่มีเหรอที่จะรอดพ้นสายตาเหยี่ยวอย่างพันทิวาไปได้“ขำอะไรกันวะ...คนไม่มีเมียมีลูกไม่มีวันเข้าใจหรอกเว้ย...” ทิวาหันไปมองร่างสูงทั้งสองก่อนจะเอ่ยบอกกับพวกเขาออกไปเสียงเรียบ“ไปทำงานกันได้แล้ว ถ้ามีปัญหาอะไรก็โทรมา”“ครับนาย / ครับนาย”“พี่ทิไหวไหมคะ”“เฮ้ออออ!! ไหวครับแต่ทิขอยาดมหน่อย” จันทร์เจ้าประคองสามีของเ
EPISODE 47 : หนูไม่ได้อยู่ตัวคนเดียว“Think of the one thing that you’ve always wanted. Now find it in your mind’s eye and feel it in your heart.”-Beauty And The Beast-(คิดถึงสิ่งหนึ่งที่เธอต้องการมาตลอด แล้วเธอจะเจอในความคิด และรู้สึกในหัวใจ)“จันทร์เจ้าฟังแม่นะลูก...หนูกำลังตั้งท้อง ตอนนี้หนูไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวแล้วนะลูก”จันทร์เจ้ามองไปรอบๆ ห้องก่อนจะเห็นว่าทุกคนกำลังมองมาที่เธอเป็นตาเดียว แต่คนที่เธออย่างให้เขารู้เรื่องนี้ไปพร้อมๆ กันกับเธอ เขากลับไม่ได้อยู่ตรงนี้กับเธอด้วย มือบางลูบลงที่หน้าท้องของตัวเองเบาๆ ก่อนน้ำตาของเธอจะไหลลงมาอาบแก้มขาวเนียนทั้งสองข้างเธอ“พี่ทิล่ะคะตอนนี้เขาเป็นยังไงบ้าง?”“ทิพึ่งออกมาจากห้องผ่าตัดตอนนี้อยู่ในห้องไอซียู...”“ฮึกกกกก!! อะ อาการของเขา...” จันทร์เจ้าร้องไห้สะอึกสะอื้นออกมาอย่างหนัก จนวราลีต้องเข้ามาประคองใบหน้าของลูกสะใภ้เอาไว้อย่างทะนุถนอม ก่อนที่เธอจะเอ่ยบอกกับร่างบางตรงหน้าอีกครั้ง...“จันทร์เจ้าฟังแม่นะ ทิวาปลอดภัยแล้วลูกการผ่าตัดผ่านไปได้ด้วยดี”“ใช่แล้วค่ะพี่จันทร์...คุณหมอบอกว่ายังไงก็ต้องอยู่ห้องไอซียูก่อนเพื่อรอดูผลหลังการผ่าตัด พี
EPISODE 46 : ฉันสูญเสียมากพอแล้ว“All we have to decide is what to do with the time that is given to us.”-Lord of the Rings: The Fellowship of the Ring-(สิ่งที่เราต้องตัดสินใจก็คือ จะทำอะไรกับเวลาที่เรามีอยู่)ปึก! ปึก!!กระถินกับตองที่ช่วยกันแก้เชือกได้สำเร็จพอเห็นนายใหญ่ของพวกเธอส่งสัญญาณก็รีบกระโจนใส่คนตรงหน้าของตัวเองทันทีกระถินที่อยู่ใกล้กับนภพลมากกว่ารีบเข้ามาคว้าข้อมือของร่างสูงเอาไว้ก่อนจะผลักเขาไปตรงหน้า จันทร์เจ้าที่ได้จังหวะก็รีบดันตัวเองออกมาทันที โดยมีทิวาที่คอยรอรับร่างบางของเธออยู่ก่อนแล้ว“อีนี่...” นภพลตะคอกกระถินเสียงดังลั่นก่อนจะหันปืนไปทางร่างบาง แต่ก็ช้ากว่า...ปัง!!ทิวายิงเข้าที่แขนแกร่งของนภพลได้อย่างแม่นยำ ถึงจะไม่ใช่จุดสำคัญแต่ก็ทำให้ร่างสูงตรงหน้าเจ็บปวดจนร่างกายเสียการควบคุม ปืนของนภพลล่วงลงกับพื้นก่อนที่กระถินจะรีบเข้าไปเตะมันออกไปให้ไกลทันที ก่อนที่เธอจะวิ่งเข้าไปหลบอยู่หลังนายของตัวเองทันที“โอ้ยยยย!!!” ชิตรีบเข้าไปจับกุมคนร้ายเอาไว้ไม่ให้มันหนีไปไหนได้...“เจ็บตรงไหนไหมครับ” ทิวาเอ่ยถามร่างบางตรงหน้าออกมาด้วยความเป็นห่วง พร้อมกับประคองใบหน้าขาวเนียนข
EPISODE 45 : ย้อนแย้ง“Every thing that has a beginning has an end.”-The Matix Revolution-(ทุกสิ่งที่มีจุดเริ่มต้นย่อมมีจุดจบ)อีกด้าน...“รวยแล้วพวกเรา แม่งจ่ายหนักจริงว่ะ...” ชายหนุ่มที่ดูแล้วน่าจะมีอายุน้อยกว่าเพื่อนพูดขึ้นพร้อมกับมองเงินในมือของตัวเองไปด้วยอย่างภาคภูมิใจ“รถใครวะ?” ชายคนขับพูดขึ้นพร้อมกับมองไปยังรถหรูตรงหน้าด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความสงสัย หมู่บ้านแห่งนี้เป็นหมู่บ้านร้างตลอดสองข้างทางก็มีแต่ป่ารกทึบ ถ้าไม่ตั้งใจขับเข้ามาก็ไม่น่าจะมีรถหลงเข้ามาที่นี่ได้ง่ายๆ“พวกมึงลงไปดู” ชายหัวหน้ากลุ่มหันไปบอกกับลูกน้องของเขาที่กำลังนั่งนับเงินอยู่ที่ด้านหลังเสียงเรียบ“ใครวะ?...มาจอดรถอยู่หน้าหมู่บ้านร้าง”“หรือว่าพวกมันจะมาซื้อบ้าน”เพียะ!!!“ไอ้เวรนี่พูดออกมาแต่ละอย่างผ่านสมองบ้างไหมวะ” ชายทั้งสามคนที่ถูกส่งลงมาดูลาดเลาเถียงกันไปมา ก่อนที่คิ้วหนาของชายหนุ่มทั้งคู่จะขมวดเข้าหากันด้วยความสงสัย รถหรูที่จอดขวางอยู่ตรงหน้าของพวกเขาไม่มีวี่แววของสิ่งมีชีวิตเลยแม้แต่คนเดียว“ไม่เห็นมีคนเลยวะพะ อื้ออออออ...”“อะ...”ชายหนุ่มทั้งสามคนยังไม่ทันได้เดินกลับไปรายงานลูกพี่ของพวกมัน ก็ถูกท
EPISODE 44 : ฆาตกรตัวจริง“You can’t live your life for other people. You’ve got to do what’s right for you, even if it hurts some people you love.”-The Notebook-(คุณจะใช้ชีวิตเพื่อคนอื่นไม่ได้หรอกนะ คุณต้องทำสิ่งที่ถูกต้องสำหรับตัวคุณเอง ถึงแม้ว่ามันจะทำให้คนที่คุณรักเจ็บปวดก็ตาม)อีกด้าน...รถตู้คันใหญ่ถูกขับไปตามถนนลูกรังที่ตลอดสองข้างทางเต็มไปด้วยต้นไม้ใหญ่ ถนนเส้นทางนี้ค่อนข้างเปลี่ยว เพราะก่อนหน้านี้ถนนเส้นนี้มักจะเกิดอุบัติเหตุและเคยมีคนร้ายดักปล้นทรัพย์สินของชาวบ้าน ดังนั้นคนส่วนใหญ่จึงเลือกที่จะใช้ถนนอีกเส้นที่ตัดผ่านแห่งชุมชนมากกว่าเอาชีวิตของตัวเองมาเสี่ยงกับถนนเส้นนี้“นายครับผมได้ตัวผู้หญิงมาแล้วครับ” ทันทีที่รถวิ่งออกมาจากเขตชุมชน หัวหน้าของกลุ่มชายฉกรรจ์ก็ต่อสายหานายจ้างของเขาทันที หลังจากที่คุยและตกลงเรื่องสถานที่เรียบร้อยแล้วร่างสูงจึงเก็บโทรศัพท์เครื่องเก่าของตัวเองลงไปในกระเป๋ากางตามเดิม“ลูกพี่เราจะจัดการยังไงกับอีสองคนนี้ดี”“นั่นสิ”“หรือเราจะทิ้งมันไว้ข้างทาง” ชายหนุ่มที่กำลังขับรถอยู่พูดขึ้นพร้อมกับมองไปที่ร่างสูงที่นั่งอยู่ข้างๆ อย่างรอฟังคำตอบ“ไอ้ควาย! ถ้า
EPISODE 43 : จะพาน้องกลับมาหาทุกคน“You stay alive, no matter what occurs! I will find you. No matter how long it takes, no matter how far, I will find you.”-The Last Of The Mohicans-(เธอต้องรอดไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ฉันจะหาเธอให้พบ ไม่ว่าจะนานหรือไกลขนาดไหน ฉันจะหาเธอให้เจอ)“ตรงนี้ก็ได้กระถิน” จันทร์เจ้าเอ่ยบอกกับเด็กสาวที่เดินอยู่ข้างๆ ก่อนที่ทั้งคู่จะวางแก้วในมือลงโต๊ะม้าหินอ่อนซึ่งอยู่ไม่ไกลจากต้นโพธิ์ต้นใหญ่เท่าไหร่นัก“คุณมิลค์ คุณปีใหม่” จันทร์เจ้าเงยหน้าขึ้นมาก่อนจะเห็นหญิงสาวทั้งสองคนกำลังเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าของเธอ ในมือของมิลค์ถือแก้วน้ำแบบเดียวกันกับเธอนั่นหมายความว่า ‘มาทำบุญกันงั้นเหรอ’ จันทร์เจ้าได้แต่คิดแล้วก็สงสัยก่อนจะส่งยิ้มบางๆ ไปให้กับพวกเธอ“มาทำบุญกันเหรอ” จันทร์เจ้าเอ่ยถามร่างบางตรงหน้าออกไป ถึงก่อนหน้านี้เธอทั้งคู่จะไม่ค่อยลงรอยกันสักเท่าไหร่ก็ตาม“อืม...ที่นี่วัดแกคงไม่คิดว่าฉันจะมาซื้อของใช่ไหม?”“หึหึ” จันทร์เจ้าหัวเราะออกมาเบาๆ ก่อนที่เธอจะชะงักไปเล็กน้อยที่เห็นสายตาของหญิงสาวอีกคนที่มองมาที่เธออย่างเอาเรื่อง จันทร์เจ้าเองก็มองเธอกลับไปแบบเดียวกัน ก่อนที่