fo.focus : หนาวนี้กอดใคร เหงามั้ยกอดกัน❄️☃️
สเตตัสในไอจีพร้อมกับรูปฉันที่นอนกอดน้องคายเบบี้อยู่บนเตียงเจ้าหญิงดูน่าสงสารมาก อุตส่าห์มีฟิลลิ่งอากาศหนาวกับเขาทั้งที แต่น้องโฟคนนี้กลับได้นอนเหงาๆ อยู่ห้องคนเดียว เพราะป๊าพามามี๊ไปเที่ยวอีกหลายวันกว่าจะกลับ ส่วนพี่แฝดก็บินไปดูงานต่างประเทศทั้งสองคน ทักหาเพื่อนเพื่อนก็เงียบหาย เฮ้อ...สงสารตัวเองสุดสุด nanny.sohot : เหงาจริง? 🤭 noopear : กอดตัวเองอ่าาา 😭 pie.pp : มาพี่กอด new.nithit : @pie.pp มึงโดน 💣 แน่ ยัยสองคนนั้นไม่ว่างตอบแชทแต่มีเวลามาคอมเมนต์ฉันนะ ชิ! หลังจากไล่อ่านคอมเมนต์จากเพื่อนๆ และพี่ๆเสร็จ ฉันก็มาปักหลักดูซีรีย์แดนมังกรแทน ที่เขาว่ากันว่าถ้าลองโดนพระเอกแดนมังกรตกแล้วจะลืมหนุ่มเกาหลีเกาใจไปเลย มันถูกต้องมากๆ เพราะฉันกำลังตกหลุมแบบหาทางขึ้นไม่เจอเลย "อ้ากกกก หล่อจัง" "น้องโฟเขิน" อาการของฉันเวลาโดนผู้ชายตกก็จะประมาณนี้ ได้แต่นอนกลิ้งไปมาบนที่นอนสีขาวพร้อมกับสองมือจิกหมอนอย่างเขินอาย ยิ่งเวลาถึงฉากกุ๊กกิ๊กกับนางเอกนะ สายตาของเขาทำฉันแทบละลายไปกับที่นอนเลย งือ...น้องโฟอยากเป็นนางเอก ครืด ครืด ครืด "My Tinn" (สายเรียกเข้าแบบวิดิโอคอล) ครืด ครืด ครืด ผ่านไปค่อนวัน ฉันก็ยังคงมีซีรีย์เป็นเพื่อนและกินบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปไปหนึ่งถ้วยถ้วน ก็ฉันหน่ะเป็นพวกติดลม ถ้าลองได้เปิดดูแล้วก็อยากจะดูต่อไปเรื่อยๆ แบบว่าอารมณ์จะได้ไม่ค้างและเพื่อความฟินอย่างต่อเนื่องด้วย "หืม พี่ติณคอลมาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย" "สามชั่วโมงที่แล้ว" "อุ้ย พระเอกเสียงคุ้นจัง" "ไหนหล่อมั้ย" เพี๊ยะ! "โอ๊ย" เสียงทุ้มที่ดังขึ้นทำฉันตกใจไม่น้อย เพียงแต่คิดว่าเป็นเสียงพระเอกซีรีย์เรื่องใหม่ที่พึ่งเปิดเอาไว้เท่านั้น จนกระทั่งก้นกลมงอนของฉันถูกกระทบด้วยฝามือหนาอย่างเต็มแรงทำฉันสะดุ้งเฮือกกระโดดลุกขึ้นยืนบนที่นอนหวังจะเอาเรื่องคนที่เข้ามาทำร้ายร่างกายฉัน นิสัยไม่ดีเลย ตีมาได้! "ทำอะไรอยู่ พี่คอลมาไม่รับ" "โฟยุ่ง" "ดูซีรีย์?" "ก็รู้นี่" "เดี๋ยวจะโดน" ผมยืนมองคนตัวเล็กที่อยู่ในชุดนอนผ้าลื่นสายเดี่ยวสีชมพูกางเกงขาสั้นกุดยืนจังก้าด้วยท่าทางโมโหอยู่บนเตียงเจ้าหญิง แก้มพองลมปากเล็กๆ เชิดขึ้นตากลมโตมองดุไม่มีทีท่าจะยอมอ่อนข้อให้ อันที่จริงผมยืนมองเธอเกือบยี่สิบนาทีแล้ว และยิ่งเห็นอาการเขินอายผู้ชายในจอนอนกลิ้งไปม้วนมาจนขากางเกงเลิกขึ้นไปไหนต่อไหน ทำผมรู้สึกมันเขี้ยวเผลอตีก้นงอนไปเบาเบาหนึ่งทีให้พอหายหมันไส้ "ลงมานั่งดีดี" "จิ๊" เด็กดื้อทำเสียงไม่พอใจแต่ก็ยอมหย่อนร่างเล็กนั่งลงขอบเตียงสะบัดหน้าไปอีกทาง ส่วนผมก็ตามลงไปนั่งแทนที่และอุ้มเธอขึ้นมานั่งบนตักกอดเอวบางไว้หลวมๆ เพราะมุมที่ผมยืนไม่ค่อยดีต่อใจสักเท่าไหร่ "กินอะไรยัง" "กินแล้ว" จ๊อก จ๊อก จ๊อก "หึ" มุมปากยกยิ้มขึ้นเมื่อได้ยินเสียงท้องร้องประท้วงของใครบางคนที่ดูจะสวนทางกับคำพูด ลักษณะจะไม่ได้กินอะไรมาทั้งวันสินะ ฟอด "หายงอน" สุดท้ายคนทำให้งอนก็ต้องเป็นคนง้อ แต่ผมก็ชอบง้อน้องมากนะ "..." "อยากกินอะไร" "ชาบู" "อืม ไปแต่งตัว" ผมตอบรับอย่างตามใจ เพราะตั้งใจรีบเคลียร์งานมาพาคนขี้เหงาไปเดินเล่นรับลมหนาวนั่นแหละ "แต่โฟอยากดูซีรีย์" "ถ้างั้นสั่งมา โอเค?" "โอเคค่ะ" จุ๊บ ทำดีก็ต้องมีรางวัลกันบ้าง เพียงแต่ถ้ารอเธอให้เองผมคงจะหลับก่อน เลยยื่นปากไปกดจูบปากเล็กเบาเบาพอให้กระชุ่มกระชวยหัวใจ ก่อนจะหยิบมือถือมากดสั่งอาหารเมนูที่เธอเลือก และพาตัวเราทั้งคู่ขยับขึ้นไปนั่งพิงหัวเตียง ให้เธอนั่งดูซีรีย์ในอ้อมกอดต่อมีผมถือไอแพดให้ รอเวลาอาหารมาถึง อยากจะรู้เหมือนกันว่าพระเอกในซีรีย์จะหล่อมากขนาดไหน "ไหนพี่ติณบอกว่ามีประชุมทั้งวันไง" เสียงหวานดังขึ้นพร้อมกับมือสวยๆ กำลังลวกเนื้อสไลด์ส่วนที่ผมชอบอย่างเอาอกเอาใจ แถมเป่าให้เสร็จสรรพก่อนจะวางลงในถ้วยเล็กให้ผมพร้อมคีบใส่ปาก "สงสารคนเหงา" "โฟจะฟ้องลุงเตอร์ให้หักเงินเดือน" "แล้วพี่จะเอาเงินที่ไหนมาเลี้ยงเรา" "โฟมีคนเลี้ยงเยอะแยะนะ" "หรอ" "อื้อ" "กินเก่งขนาดนี้ใครจะเลี้ยงไหว" "มีแล้วกัน" เชื่อเถอะที่บอกว่ามีคนเลี้ยงเยอะแยะคงไม่พ้นไอ้แฝดนั่นแหละ แค่อยากจะอวดและเอาชนะผมเท่านั้น เราก็ต้องแกล้งทำเป็นเออออตามน้ำไปทั้งที่ใจก็รู้อยู่แล้วว่าไม่มีใครกล้าเข้ามายุ่งกับเธอแน่นอน ผมเคลียร์ทางเรียบ "อิ่มจัง" "หึ ดูซีรีย์ต่อ หรือจะไปดูพลุ" "หืม มีงานพลุหรอ" "อืม ริมแม่น้ำเจ้าพระยา ไป?" "ไปสิ" แล้วคนตื่นเต้นก็วิ่งหายเข้าไปในห้องนอนและกลับออกมาในชุดเหมือนอยู่เมืองหนาวเสื้อฮู้ดตัวโคร่งสีขาวกับกระโปรงลายสก๊อตสีแดงถุงเท้ายาวสีเดียวกับเสื้อ เชื่อแล้วว่าอินกับอากาศที่เย็นลงขนาดไหน "ว้าว สวยจัง" รถสปอร์ตเปิดประทุนคันหรูจอดนิ่งอยู่ในสวนสาธารณะริมแม่น้ำเจ้าพระยา มีเพียงผมกับเธอและแสงสว่างจากพลุที่ทอแสงประกายอย่างต่อเนื่อง ตากลมโตระยิบระยับหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายวิดิโออย่างตื่นเต้น ร่างสูงปรับเอนเบาะหนังสีแดงหนุนแขนแกร่งมองความสวยงามตรงหน้า สตอรี่ของผมวันนี้เป็นรูปเธอจากด้านหลังท่ามกลางแสงดอกไม้ไฟนับพัน
