“ผมได้ตัวเธอมาแล้วครับ” ชายในชุดสูทสีดำ เยื้องย่างเข้ามาอย่างมั่นคงแล้วรายงานผู้เป็นเจ้านายด้วยน้ำเสียงหนักแน่น หลังจากทำงานที่ได้รับมอบหมายสำเร็จลุล่วง
เจ้าของเรือนกายสมส่วนที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามอย่างคนดูแลสุขภาพยังคงยืนหันหลัง ทอดสายตามองวิวตระการตาของมหานครบนเพนต์เฮาส์หรู
แสงไฟระยิบระยับสะท้อนผ่านกระจกบานใหญ่ ขณะยกแก้วเหล้าขึ้นจิบ รสขมปร่าปะทะปลายลิ้นพลางกระตุกยิ้มมุมปากด้วยความพึงพอใจ
“ทำได้ดีมาก ไนล์”
“ให้พาเธอเข้ามาเลยมั้ยครับ”
“อืม”
ลูกน้องคนสนิททำตามอย่างรู้งาน หลังจากนั้นเพียงไม่กี่นาที ไนล์กลับเข้ามาพร้อมร่างเล็กอ่อนปวกเปียกที่สลบอยู่บนแขนแกร่ง
หญิงสาวมีผิวขาวละเอียดตัดกับชุดเดรสสีแดงสดที่สวมใส่ทำให้ดูโดดเด่นสะดุดตากำลังถูกวางลงบนโซฟาตัวใหญ่อย่างเบามือ
มาเฟียหนุ่มเดินเข้ามาหยุดยืนข้างโซฟาพลางมองใบหน้าสวยหวานของผู้หลับใหล แล้วเลื่อนลงมายังทรวดทรงองค์เอวงดงามซึ่งสามารถดึงดูดบุรุษเพศได้อย่างง่ายดาย
ทว่าความสวยของเธอไม่สามารถทำให้คนอย่างเขาเมตตาแม้แต่น้อย…
“ไปเอาน้ำมา”
“ครับ” ไม่นานลูกน้องคนสนิทเดินมาพร้อมน้ำหนึ่งถังแล้วส่งให้เจ้านายเขาทันที ไม่รอช้ามาเฟียหนุ่มสาดเข้าไปยังร่างเล็กโดยไม่กลัวว่าโซฟาหรูของเขาจะเสียหาย
“แค่กๆ” หญิงสาวสำลักน้ำที่ไหลเข้าไปในจมูกแล้วลืมตาขึ้นมาก็พบกับคนที่เธอรู้สึกคุ้นหน้ากำลังยืนมองเธอด้วยสายตาโกรธแค้น แต่พอนึกดูดีๆ เธอก็จำได้ว่าชายผู้นี้เป็นใคร
“จับฉันมาทำไม” เธอมองชายทั้งสองคนสลับกันอย่างรอคำตอบ
“พี่ชายคุณอยู่ไหน” มาเฟียหนุ่มไม่ฟังคำถามของเธอแต่กลับถามสิ่งที่เขาอยากรู้ไปแทน
“ทำไมฉันต้องบอกคุณ” เธอพูดออกมาอย่างไม่เกรงกลัว
“อย่ามาปากดี” เขาเดินเข้าไปแล้วใช้มือหนาบีบคางเล็กอย่างแรง
“โอ๊ย เจ็บนะ” เธอร้องด้วยความเจ็บปวดเพราะแรงที่ส่งมาจากคนตรงหน้าไม่ใช่น้อยๆ
“บอกมาว่าพี่ชายตัวดีของคุณมันไปมุดหัวอยู่ที่ไหน” เขาขบกรามแน่นอย่างข่มอารมณ์ที่กำลังเดือดดาลอยู่ในใจ
“ฉันไม่บอกคนอย่างคุณหรอก จับผู้หญิงที่ไม่มีทางสู้มาแบบนี้ สวะ” เธอพูดพร้อมจ้องหน้าเขาอย่างเกลียดชัง
“สวะเหรอ”
เพี้ยะ!! มาเฟียหนุ่มสะบัดมือลงบนแก้มขาวของเธอจนเกิดรอยแดงเป็นปื้น
หญิงสาวหน้าหันตามแรงตบและรู้สึกถึงกลิ่นคาวเลือดในปาก จึงตวัดสายตามองเขาอย่างโกรธแค้น
“คุณมีสิทธิ์อะไรมาตบฉัน ไอ้สารเลว ถุย” เธอพ่นน้ำลายที่ผสมกับเลือดไปยังใบหน้าหล่อเหลาของเขา มาเฟียหนุ่มปาดมันออกพร้อมจ้องใบหน้าหวานของเธอด้วยสายตาโกรธจัดแต่หญิงสาวไม่ได้หยุดคำพูดแค่นั้น
“คนอย่างคุณมันก็ดีแต่ทำร้ายผู้หญิง สมแล้วที่คาเทียร์หนีไป”
“ผมบอกให้หุบปาก!! ถ้ายังไม่อยากตายอยู่ที่นี่”
เขาพูดแล้วปรี่เข้าไปกระชากคอเสื้อของเธออย่างแรง
“ทำไม จะฆ่าฉันเหรอ ก็เอาสิ” เธอสบตาเขาอย่างท้าทาย
“อย่ามาท้าทายคนอย่างผม”
“คุณคิดว่าถ้าฉันตายไป จะหาพี่ชายฉันกับน้องสาวของคุณเจอเหรอ ขนาดคุณมีอิทธิพลขนาดนี้ยังพาตัวน้องสาวกลับมาไม่ได้ เหอะ น่าสมเพช แต่ฉันก็พอจะเดาออกว่าทำไมถึงต้องหนี เพราะมีพี่เลวๆ แบบนี้นี่เอง ถ้าเป็นฉัน ฉันก็หนี”
เขายืนฟังคำพูดที่เธอพ่นออกมาแล้วขบกรามเข้าหากันแน่น มือหนาบีบลงไปยังลำคอเรียวขาวอย่างควบคุมไม่ได้
“อึก อ่อย” เธอรู้สึกทรมานเพราะขาดอากาศจึงพยายามแกะมือเขาออกแต่ก็ไม่เป็นผล
“คิดว่าผมไม่กล้าฆ่าคุณจริงๆ สินะ” เขายิ้มเย็นพร้อมส่งแรงไปยังลำคอเธอเพิ่มขึ้นอย่างไม่รู้ตัว
หญิงสาวรู้สึกราวจะขาดใจตายจนต้องหาทางรอด เธอเหลือบไปเห็นปืนพกเหน็บอยู่ที่เอวของเขา จากนั้นพยายามตั้งสติพร้อมดึงมันมาด้วยความเร็วและเหนี่ยวไกปืนลงไปยังหน้าท้องของเขา แต่เพราะความไม่ชำนาญ ลูกกระสุนกลับโดนสีข้างของเขาแค่ถากๆ เท่านั้น
ปัง!! เพล้ง
แต่กลับไปโดนแจกันด้านหลังของเขา ซึ่งเป็นของเก่าแก่ของตระกูลที่ประเมินมูลค่าไม่ได้
“นาย!!” ลูกน้องคนสนิทอุทานอย่างตกใจพร้อมเดินเข้าไปหาเจ้านายหนุ่ม
เมื่อรู้สึกแสบบริเวณสีข้างเขาจึงปล่อยมือจากลำคอที่แดงเถือกของเธอแล้วใช้มือสัมผัสเลือดที่ซึมออกมาจากเสื้อเชิ้ตสีขาวของตัวเอง
“ไปทำแผลก่อนดีกว่าครับนาย”
“แผลแค่นี้ไม่เป็นอะไรหรอก ฤทธิ์เยอะดีนิ ผมจะทำให้คุณหมดพิษสงเอง” มาเฟียหนุ่มจ้องมองใบหน้าเธอที่มีแววตาแตกตื่นจากสิ่งที่เธอได้ทำพลาดไปแล้วพูดกับลูกน้องคนสนิท
“ถ้าไม่อยากดูหนังสดก็ออกไปก่อน”
เมื่อเห็นว่ามาเฟียหนุ่มตรงหน้าไล่ลูกน้องของเขาออกไปแล้ว ความกลัวของหญิงสาวก็เริ่มคืบคลานเข้ามาอีกเป็นเท่าตัวเพราะรู้ดีว่ามาเฟียหนุ่มคิดจะทำอะไรกับเธอ
“อย่านะ” เธอส่ายหน้าพร้อมเดินถอยหลัง
“ไม่เก่งเหมือนก่อนหน้านี้แล้วเหรอ”
เขาเดินย่างสามขุมเข้าไปหาหญิงสาวที่พยายามจะถอยหลังหนีเขา
“ไม่ต้องหนีหรอก รู้ใช่ไหมว่ายังไงก็ไม่รอด ในเมื่ออยากจะลองดี ผมก็จะจัดให้เอาให้เดินขาถ่างเลยเป็นไง”
“สกปรก เลว ต่ำช้า เดรัจฉาน”
