Novel-novel oleh wmtawisa9a

" ขอโทษค่ะ "" รู้ตัวก็ดี วิปครีมทำเรื่องจบไปนานแล้วยัยนั่นคงไม่กลับมาที่นี่"คนร่างสวยช้อนสายตาขึ้นมามองฉันก่อนจะฉีกจดหมายทิ้งอย่างไม่ใยดี และโยนลงมาใส่คนร่างบางซึ่งนั่งทำหน้าเสียดายจดหมายรักฉบับนั้นนักหนา ซึ่งมันก็แน่ล่ะนั่นมันแหล่งเงินในชีวิตของเธอเชียวนะ งานแอบส่งจดหมายรักให้พวกดาวเด่นในมหาลัยมั

คนร่างสวยรีบพยุงฉันขึ้นมาจากพื้นด้วยสีหน้าเป็นกังวลโดยที่มีพี่ฟ้าคอยช่วยพยุงฉันอยู่อีกข้างหนึ่ง" ไม่ไหวก็อย่าฝืนมาย ดาพยายามหลายครั้งแล้วก็ไม่พ้นเผลอทำร้ายครีมทุกที "พี่ดารารีบสาวเท้าเดินมาดูอาการฉันอย่างเป็นห่วงพลางเลิกชายเสื้อของฉันขึ้นเบาๆ เผยให้เห็นรอยแดงจางๆบริเวณหน้าท้องอันเนื่องมาจากฉันเป็น

ฉันแกะมือบนหัวออกพลางจัดทรงผมของตัวเองน้อยๆตามมาด้วยเสียงเรียกของเหล่าภรรยาสาวให้ตัวฉันต้องเหลียวหลังกลับไปมองพวกเธอด้วยความปลื้มใจ สวยจัง" ครีมคะ มาอยู่นี่เอง ฟ้าตามหาซะตั้งนาน "คนร่างสวยเดินนวดนาดเข้ามาสวมกอดไหล่คนรักพลางเอาคางมาเกยบนไหล่ขาวเนียนของผู้เป็นสามีเอาไว้ด้วยความหวงแหน" เกรงใจหน่อยก็

" ก็พี่ดาอ่อยครีมอะ ซี้ด...อย่าเพิ่งขยับสิคะ อ๊า... "" อ๊ะอื้ม ช่วยพี่ขยับหน่อยค่ะที่รัก เสียวจังเลย อื้ม..ดีค่ะ บีบนมดา...แฮ่ก...แฮ่ก..."คนร่างสวยแอ่นอกรับสัมผัสสู้ฝ่ามือเรียวซึ่งขยันจับมันบีบนวดและขยี้ใส่จุดเสียวของเธออย่างบ้าคลั่ง" อ๊า...ครีมชอบจังค่ะอื้อ เสียวหัว อะอ๊ะอ๊ะ "" อื้มมม อื้ออออส์

" อือ "คนร่างบางเริ่มขยับตัวพึมพำออกมานิดหน่อยเมื่อรู้สึกหนักในช่วงบริเวณหน้าท้องของตนพอฟื้นลืมตาขึ้นก็พบว่าพิศชยานอนกอดเธอไว้โดยที่เนินเนื้อสวยยังคงหนีบกลืนแกนกายของเธออยู่ไม่ห่างในขณะที่แขนของเธอก็ถูกครอบครองโดยเมียทั้งสองที่กอดแนบมันเอาไว้กับจุดกึ่งกลางลำตัวไม่แปลกใจเลยที่เธอจะขยับตัวได้ยากลำบาก

ฉันหยุดครางทันทีเมื่อพี่มายก้มลงมาดูดดึงท่อนเนื้อของฉันขึ้นลงอย่างรักใคร่เธอทั้งอมทั้งดูดราวกับว่ามันเป็นอมยิ้มแท่งโปรดของเธออย่างนั้นแหละจนฉันแทบจะครางออกมาไม่เป็นภาษา" อ๊ะ อ๊ะ ฮือออ แรงหน่อยค่ะ อ๊า...อย่าใช้ฟันนะคะ ครีมเจ็บ...อื้อ! ดูดแรงไปแล้ว..อ๊ะ.ครีมเสียว..เสียวจังเลยค่ะ...อืออออ..."คนร่างบา

“ก็ไม่แน่ ถ้าไม่อยากให้ฉันขายก็ทำตัวดีๆ ”“อุ๊บ...ฮ่าฮ่าฮ่า โอเคค่ะฉันจะทำตัวดีๆเพื่อไม่ให้คุณขายฉันก็ได้ แต่แย่หน่อยนะคะ ฉันไม่มีความคิดจะไปเผ่าของคุณเลยสักนิด เพราะงั้นขอตัวก่อน”“เดี๋ยว!”“อะไรอีกล่ะคะ”“ฉันจะนำทางไปเอง”เปลี่ยนใจแล้วเหรอ อะไรกันจะเป็นคนดีก็ทำได้นี่น่า“ขอบคุณค่ะ”“เห็นแก่ที่เป็น

“ขี้โวยวายไปได้ถ้ารักษาทันก็ไม่ตายหรอกน่า”นี่มันคำพูดของคนที่เพิ่งจะแทงลำคอของฉันรึไง...เป็นบ้าอะไรของเธอเนี่ย“ก็อย่างพวกที่มาจากนอกโลกอะไรนั่นไง ถึงตายไปก็ฟื้นขึ้นมาอีก พวกขี้โกงนั่นตายๆไปให้หมดก็ดี ทำตัวเป็นผู้กล้าผู้ประสบความสำเร็จกันไปได้ แค่ได้เกิดใหม่ก็วิเศษวิโสนักรึไง จะข่มใครเขายังไงก็ได้ส

“ฉันไม่เห็นจะเข้าใจสักนิดเลยค่ะ!”“งั้นพวกเราก็จะไปด้วย”“ไม่ได้สิครับ พวกคุณไม่ได้รับอนุญาตให้ไปไหนมาไหนตามใจชอบได้สักหน่อย คนที่สามารถทำแบบนั้นได้ก็มีแต่พระเจ้าเท่านั้นล่ะครับ ถ้าฝืนมากไปล่ะก็อาจถูกกลืนตัวตนแล้วกลายเป็นคนของโลกนั้นไปเลยก็ได้นะครับ”“เอ๋ แล้วจะให้พวกเรานั่งรอเธออยู่ที่นี่กับคุณรึไง

“ระดับค่าพลังไม่คงที่ ทำการเริ่มปรับระดับในอีก สาม สอง หนึ่ง!”ตุบ!“กรร!!”“แย่ล่ะสิ ดันลืมไปว่าถ้าจำกัดพลังของท่านยูโร ฟานก็หลุดจากการรวบรัด”“วินเลซ! ปล่อยฉัน! ฉันจะช่วยคุณเอง”“ไม่ไหวหรอก ถ้าคุณอยู่ในโหมดบ้าคลั่งแบบเขาก็น่าจะอีกเรื่องนึง แต่นั่นก็ไม่ต่างอะไรนักหรอก เพราะคุณก็ควบตัวเองไม่ได้อยู่ด

“มันก็ไม่ใช่หน้าที่ของผมนี่น่า ผมสนแค่เด็กคนนี้เท่านั้นล่ะ ค่าพลังงานมหาศาลขนาดนี้ไม่ได้มีมาถึงมือผมบ่อยๆสักหน่อย...”วินเลชยังคงจับจ้องไปยังเด็กทารกน้อยซึ่งทำหน้าไม่พอใจใส่เขาอย่างมากก่อนที่เธอจะเร่งพลังมากขึ้นไปอีกทำให้เจ้าตัวกักตุนพลังของเขาเริ่มเกิดอาการรวนขึ้นมาดื้อๆ“หึหึหึ คุณนี่วิเศษสมกับที่

“ก็อย่างที่ว่ามา คุณยูโร ชิยูอิน คือคุณอย่างนั้นสินะครับ”หลังจากนั้นประมาณสามสัปดาห์ผ่านมาได้ก็เกิดเรื่องแปลกประหลาดขึ้นมากับฉัน อย่าว่าแต่ฉันจะไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองเลยพวกเขาก็ด้วย ร่างกายของฉันมันเกิดร่วนจนกลายเป็นภาวะเข้าขั้นวิกฤต เดี๋ยวก็เปลี่ยนร่างกลายเป็นเด็กสาว เดี๋ยวก็กลายเป็นร่างผู้ใหญ่แล

พาร์ท โทสไม่อยากเชื่อแต่ผมต้องเชื่อสินะ คอมพิวเตอร์เครื่องนี้มันมีชีวิตจริงๆแถมทุกอย่างที่หล่อนเล่ายังเป็นเรื่องจริงอีกต่างหาก หลังจากเรื่องวันนั้นนี่ก็ผ่านไปอีกห้าปีแล้วที่ผมและเธอพยายามหาคนที่ใช่คนที่คิดว่าจะสามารถทำให้เธอกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้อีกครั้งแต่มันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยพวกเขาหาว่าผมบ้าแต่งเรื่องเป็นตุเป็นตะเมดิสเป็นแค่คนที่หายสาปสูญไปส่วนแฟนของเธอก็ไม่มีใครรักหล่อนจริงเลยสักคนเดียวแม้แต่ตอนนี้เมดิสก็ถอดใจกับการใช้ชีวิตเป็นมนุษย์ไปแล้ว" ปล่อยฉันเถอะ "" นี่คุณอย่ายอมแพ้สิครับ "" นายก็พูดได้นิ โทส นายไม่ได้เป็นเหมือนฉัน นี่มันห้าปีแล้วนะเรื่องราวของฉันมันคงไม่มีความหมาย..."" อย่าพูดแบบนั้นสิครับ ผมสาบานแล้วว่าจะช่วยให้คุณเมดิสกลับมาให้ได้ผมก็จะทำครับ ไม่สำคัญอะไรล่ะ เพราะคุณผมถึงได้ทำงานที่นั่นนะครับอย่างน้อยคนที่คุณสามารถเชื่อใจได้ก็คือคุณเลขา "" สำคัญอะไร เขาแต่งงานแล้วเลขาอีไม่มีทางเป็นรักแท้ของฉันได้ มันหมดทางแล้ว "คนร่างสวยพูดอย่างท้อแท้ เธอหมดหนทางแก้ไขมันแล้วจริงๆตลอดเวลาที่ผ่านมาเธอพยายามทำทุกทางแต่ก็ดูเหมือนว่าจะไม่เคยได้รับความรักใดๆกับคืนมาเลย เมดิสทั้งท้

อินโทร“นี่นายเด็กแว่นหนาเตอะคนนั้นน่ะ หันมาคุยกับฉันก่อนสิ เฮ้ อย่าหันหน้าหนีกันสิยะ ก็บอกว่า..อย่าเดินหนีไงเล่า”ฉันคงบ้าไปแล้วจริงๆนั่นล่ะที่ดันเลือกจะสื่อสารกับนายเด็กแว่นหนาเตอะที่เอาแต่หลบอยู่มุมห้องไม่ยอมเปิดหูเปิดตาออกมาดูกันบ้างเลย งี่เง่าชะมัด เมื่อไหร่จะหันมาคุยกับฉันดีๆสักทีนะ น่ารำคาญ“ขะ..ขอโทษครับ.... ผมผิดไปแล้วที่มายุ่งวุ่นวายกับคอมพิวเตอร์เครื่องนี้ อย่ามาหลอกมาหลอนกันเลยนะครับ ได้โปรด ผะ ผมกลัวแล้ววว”“ฉันไม่ใช่ผีซะหน่อย! บ้าไปแล้วรึไง ฉันออกจะสวยขนาดนี้”“คะ ครับ...คอมพิวเตอร์บ้านไหนเขาสวยกันล่ะครับ มิหน่ำซ้ำยังพูดกับผมได้อีกด้วย?!”“หา ก็ฉันไม่ใช่คอมพิวเตอร์ของนายจริงๆนี่ ก็บอกว่าไม่ใช่ไงเล่า หยุดพูดจาหยาบคายเดี๋ยวนี้!”“ก็คุณเป็นคอมพิวเตอร์ของผมจริงๆนี่ครับ! น่ะ นี่ไงล่ะหลักฐาน!”พูดไม่ทันจบฉันก็ต้องตื่นตลึงทันทีเพราะว่าภาพถ่ายที่อยู่ในหน้าจอโทรศัพท์ของเขากำลังฉายภาพคอมพิวเตอร์รุ่นเก่ารุ่นเดียวกับที่ฉันหัวฟาดพื้นตรงนั้นเลย!“ให้ตายสิ ฉันกลายเป็นคอมพิวเตอร์ไปแล้วงั้นเหรอ?”ไรท์ : อะแฮ่มๆ แค่ก แค่ก! เรื่องเก่ายังไม่จบเรื่องใหม่มาอีกแล้ว555 ทำไว้ก่อนเดี๋ยวลืมพล็อตตั