Novels by บ.เบญวีร์

หญิงสาวร่างบางในวัยยี่สิบต้น ๆ กำลังยืนอยู่ริมถนนในตัวอำเภอ เสื้อยืดสีฟ้าอ่อนตัวเก่งและกางเกงยีนสีซีด ๆ ซึ่งมีรอยยับจากการเดินทาง แม้จะหมดค่าใช้จ่ายไปพอสมควรในระยะเวลาเกือบห้าวันที่เธอมารับเอกสารการศึกษาจบในระดับปริญญาตรีจากการเรียนแบบออนไลน์ด้วยตนเองที่บ้านที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ในมือกำซองเอกสารสีน้ำตาลแน่น ใบรับรองการสำเร็จการศึกษา ที่เธอไม่กล้ารับทางไปรษณีย์...ด้วยกลัวว่าคนที่นั่นจะคาบข่าวไปบอกเจ้าของไร่ ร่างบางยืนกอดหลักฐานของความอดทนตลอดสี่ปีที่แม้จะไม่มีใครส่งเสีย... หากเธอก็พยายามเก็บหอมรอมริบจากงานในไร่ที่เจ้านายให้ค่าแรงขั้นต่ำเท่าที่ควรจะได้ รวมถึงงานอย่างอื่นที่พอจะทำได้เพื่อส่งเสียตัวเองเรียน รวม ๆ เดือนหนึ่งเฉลี่ยราว ๆ สักหมื่นนิด ๆ ไหนจะเงินสนับสนุนจากทุนการศึกษาที่แม่ของเขามอบให้เธอทุกปี ปีละหลายหมื่นบาท นับเป็นเงินเก็บที่วิมลลักษณ์แทบจะไม่นำออกมาใช้หากไม่มีความจำเป็น ชีวิตที่ไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ.

เมื่อก่อนที่นี่เป็นเพียงไร่ผลไม้ หากหลังจากนั้นภายในระยะเวลาสี่ปีที่ธราดลตัดสินลาออกจากอาชีพนักวิทยาศาสตร์การแพทย์ในวัยเพียงสามสิบปีในตอนนั้น เขาใช้เวลาเศร้าโศกเสียใจได้ร่วมปีหลังจากที่ต้องสูญเสียบุพการีที่เลี้ยงดูเขามาแต่เพียงผู้เดียว ผู้เป็นพ่อที่หย่าขาดจากแม่ตั้งแต่เขาอายุได้เพียงไม่กี่ขวบ ท่านตัดสินใจไปมีครอบครัวใหม่อยู่ทางภาคเหนือ...ซึ่งพบกันครั้งล่าสุดในรอบหลายสิบปีในวันที่พ่อของเขามาร่วมงานฌาปนกิจเพื่อส่งแม่ในวันสุดท้าย จากนั้นจึงเริ่มติดต่อกันบ้างนาน ๆ ครั้ง บางครั้งพ่อก็พาครอบครัวใหม่พร้อมกับน้องสาวและน้องชายในวัยที่ห่างจากเขาเพียงหนึ่งรอบมาพักผ่อนที่ฟาร์มแห่งนี้ ฟาร์มที่เขาเองตั้งใจลงทุนลงแรงพร้อมทั้งขยายที่ดินบริเวณนี้ให้กลายเป็นฟาร์มม้าที่ใหญ่ที่สุดในจังหวัด ด้วยพื้นที่เกือบหลายร้อยไร่ ที่นี่คืออาณาจักรธราดล ไร่ที่เขาเปลี่ยนมรดกของแม่ให้กลายเป็นฟาร์มครบวงจร ไร่แห่งนี้…จะไม่ใช่แค่ไร่อีกต่อไป แต่มันจะเป็นทั้ง 'ธุรกิจ ความฝัน และสถานที่แห่งการรอ

เสียงหัวเราะครึกครื้นของแขกเหรื่อในงานเลี้ยงที่ดังขึ้นเนื่องในวันเกิดครบยี่สิบเก้าปีของนักวิทยาศาสตร์การแพทย์เจ้าของไร่ธราดล จะเรียกได้ว่าเป็นหนุ่มฮอตเนิร์ดที่สาว ๆ หมายปองทั่วทั้งโรงพยาบาลก็ว่าได้ ด้วยความที่เป็นหนุ่มแว่นยิ้มง่ายอัธยาศัยดีและมีมนุษยสัมพันธ์แสนดีเลิศกับทุกคนโดยเฉพาะสาว ๆ แต่สาว ๆ ที่ว่าก็เป็นได้เพียงแค่คู่นอนชั่วครั้งชั่วคราวเท่านั้น ชายหนุ่มถือคติที่ว่า 'น้ำแตกแล้วแยกทาง' แตกแบบที่มีเครื่องป้องกันเป็นอย่างดีโดยไม่ซ้ำรอยกับคนเดิมให้มีพันธะต่อกัน ธราดลไม่ได้ต้องการมีใครเป็นตัวเป็นตน...เพราะใจจริงก็แอบมีคนที่มอง ๆ ไว้ เพียงแต่รู้ดีว่ายังไม่ถึงเวลาที่เหมาะสมนั่นเอง "คืนนี้ไม่เมาไม่เลิก!...แต่ถ้าเมาก็ห้ามกลับอยู่ดีนะโว้ย! เมาไม่ขับน่ะรู้จักเปล่า?" เสียงชนแก้วดังขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนกลบเสียงพูดคุยของกลุ่มเพื่อนชายหญิง ดูเหมือนเจ้าของวันเกิดจะเมาหนักกว่าใครเพื่อน หากดีหน่อยที่อูยู่ภายในบ้า