Nobela ni Samalenyang Manunugid

Ang sinag ng araw ay unti-unting nilalamon ng gabi. Sa ibabaw ng dagat, kumikislap ang mga alon, tila ginintuan, habang dahan-dahang umuugong pabalik sa dalampasigan ang yacht na sinasakyan nina Hector at Salvi.Tahimik ang paligid. Walang usapan, walang paliwanag—tanging ang kamay nilang mahigpit na magkahawak, parang kakambal ng pusong sabay na bumigay.Sa loob ng ilang saglit, para silang dalawa lamang sa mundo. Sa bawat hakbang pabalik sa lupa, tila dumaragdag ang bigat ng katotohanang binitiwan na nila ang kontrol—at hindi na nila kayang ibalik pa sa kung anong dapat.Sa paglapag ng kanilang mga paa sa dock, hindi agad nila napansin ang presensiya ni Mira.Nakaupo ito sa terrace, tila isang estatwang gawa sa ginto’t yelo—nakasandal sa lounge chair, isang baso ng cocktail sa kamay, ang puting bathrobe niya’y maayos na nakalapat sa makinis niyang balat. Maaliwalas ang anyo, ngunit sa ilalim ng mahinhing postura, ay naningkit ang kanyang mga mata. At ang tingin nito sa kanilang dala

Tahimik ang buong villa sa hatinggabing iyon—pero hindi ang loob ni Salvi. Nakaharap siya ngayon sa lalaking ilang araw lang ang nakalipas ay tinatawag pa niyang Ninong Hector, pero ngayo’y parang hindi na niya alam kung sino pa siya… o kung sino pa siya sa tabi nito.Matagal silang nagtitigan ni Hector sa lobby, magkaharap sa malamig na katahimikan. Pareho silang hindi makagalaw.Hanggang sa marahang tumabi si Hector. “Your way,” aniya, tinutukoy ang daan sa gilid niya.Tahimik na dumaan si Salvi, hawak ang tray ng pagkain na dapat sana’y kinain niya kagabi pa. Ngunit napahinto siya nang biglang marinig ang pangalan niya mula sa lalaking iniwasan niya buong araw.“Salvi.”“Y-Yes?” bulalas niya, bahagyang nagulat. Hindi niya alam kung bakit parang nahuli siya sa akto—o baka dahil may kasalanan nga siyang tinatago sa sarili niya.“Next time,” sabi ni Hector, malalim ang boses, “kung bababa ka... do not wear such... such... clothes.”Napakunot ang noo niya. “Ha?”“You’re not wearing und

Pagkabalik ni Salvi sa kanyang kwarto, agad siyang napahiga sa kama. Nanginginig pa ang tuhod niya. Hindi niya alam kung saan siya kukuha ng lakas ng loob para muling harapin si Hector. Hindi dahil sa hiya. Hindi dahil sa takot. Kundi dahil sa sariling nararamdaman niyang hindi niya maipaliwanag.“Anong problema ko?” bulong niya habang nakatingala sa kisame. “Diyos ko, ninong ko ‘yon.”Ninong? Bigla siyang nag-cringe sa isiping iyon. She just saw her so-called Ninong’s body!Hindi siya inosente. She’s not a virgin either. She had sex before—with guys. Pero ibang klase si Hector. Iba ang dating. Iba ang sensasyong nararamdaman niya tuwing nasa paligid ito. Hindi lang katawan niya ang naaapektuhan—pati utak at damdamin niya'y nagkakagulo.Kaya nanatili siya sa kwarto. Dahil kung lalabas siya, hindi niya maipapangakong kaya niyang pigilan ang sarili. Not when her body reacts to Hector like fire to gasoline.Sa silid-kainan, tahimik na nakaupo si Hector, kasalo si Mira. Halatang inis ang

Mula sa veranda, natanaw ni Salvi ang bawat kilos ng babae. Eleganteng-elegante ito—mula sa designer dress na malumanay na sinasayawan ng hangin hanggang sa mamahaling alahas na tila hindi lang basta palamuti kundi simbolo ng kapangyarihan. Pero ang higit na gumulo sa damdamin niya ay kung paanong niyakap ng babae si Hector. Hindi ito basta-bastang yakap. It was intimate. Familiar. Too familiar.He kissed me last night… I wasn’t dreaming, was I?Iniling niya ang ulo. She will confront Hector later. Ayaw niyang ma-bother na lang ganito dahil sa hindi siguradong nangyari. She just had one shot of scotch last night. At alam niyang hindi siya lasing.So ano itong pag-aalinlangan ko ngayon? Muli siyang naupo, pilit pinapakalma ang dibdib na parang sasabog. “Relax, Salvi. Malay mo kaibigan lang,” bulong niya sa sarili. Hindi niya alam bakit mas nabo-bother siya sa kasama ni Hector ngayon.“Wait? Why do I care? Wala akong pakialam kung sino man ang babae na ‘yan sa buhay ni Hector. He’s my.

Ilang araw na ang lumipas mula noong bagyo, pero naiwan sa dibdib ni Salvi ang bigat ng panaginip. Paulit-ulit bumabalik sa isip niya ang imahe ng batang babae. Hindi lang niya ito kamukha—para bang may bahagi ng sarili niyang nakalimutan… o tinanggal.Habang abala si Hector sa pag-aayos ng mga nasirang bahagi ng villa, si Salvi naman ay abala sa pagpapanggap na okay lang siya. Pero sa loob-loob niya, hindi siya mapakali. Kung minsan, nahuhuli niyang tinititigan si Hector habang pawisan itong nagtatrabaho sa ilalim ng araw—shirtless, muscles glistening in the heat. Tila ba mas lalo itong naging misteryoso para sa kanya.That night, habang naglalakad siya papuntang kusina, muling dumaan siya sa harap ng library room nito. Nakabukas ang ilaw. At gaya ng dati, nandoon si Hector—nakatayo sa harap ng mesa, may hawak na lumang kahon. Ngunit ngayon, may bitbit itong alak. Palagi niya itong nakikita sa library, ngunit nagbabasa lamang ito, ngayon, umiinom itong mag-isa."Can’t sleep?" tanong

Magmula noong hapong nahuli siya ni Hector sa loob ng study, nagbago ang lahat.Si Salvi, na dati’y palaban, maingay, at may sariling mundo—ay biglang nanahimik. Hindi na siya nagpipilit makipagbanggaan kay Hector. Hindi na siya umuungol habang nagwawalis o nagrereklamo habang naghuhugas ng pinggan.Tahimik lang. Civil. Pero malamig.At si Hector?Tahimik din. Pero hindi na siya kasing tapang sa pagtitig. Minsan, nahuhuli siya ni Salvi na nakatingin habang akala'y abala siya sa paghuhugas ng gulay o pag-aayos ng mesa.Pero si Salvi, piniling hindi pansinin. Ignore is the new revenge.“Good morning, Miss Salvi,” bati ni Elian, isang staff sa isla. Bente uno lang ito, moreno, lean, may good-boy smile at malalalim na dimples. Isang buwan pa lang nagtatrabaho sa villa pero halatang crush na nito si Salvi. Nakilala na niya ito ng naglilinis din siya ng garden. Ngayon, parang very close friends na sila at masaya siya dahil may nakakausap siyang matino rito sa isla.Salvi smiled sweetly. “Hi