Novels by medtangmo6152

บนถนนวิภาวดีรังสิตทิศมุ่งสู่สนามบินดอนเมืองช่วงนี้รถยนต์โล่งเนื่องจากเป็นช่วงวันหยุดยาว รถเมอร์เซเดสเบนซ์คันหรูวิ่งโฉบบนท้องถนนยามสายอย่างรีบเร่ง... เขาขับรถปาดหน้าแซงซ้ายแซงขวารถคันอื่นที่ขับอย่างรีบเร่งไม่แพ้กัน บ่อยครั้งที่เขารีบแล้วได้รับการบีบแตรด่าจากรถคันอื่น...หากเสียงแตรมันบอกแทนคนได้ เขาก็คงได้รับคำถามว่า ไอ้ห่า มึงจะรีบไปตายที่ไหนวะ...แต่เขาไม่สนใจ เพราะว่าถ้าไปไม่ทันก็อาจตายได้เหมือนกัน... เขา หม่อมราชวงศ์เขตแดน เลิศยศอมร คลากสัน... รองประธานกรรมการผู้บริหารวัยย่างสามสิบแห่งเครืออมรกรุ๊ป บริษัทยักษ์ใหญ่ในสายธุรกิจโรงแรมในประเทศไทยและประเทศแถบเอเชีย เนื่องจากว่าเป็นผู้บริหารใหญ่เขาจึงงานยุ่งเหยิงเกินกว่าที่มือสองมือของเขาจะรับไหว แล้วยิ่งเลขาที่เพิ่งเข้ามาทำงานใหม่ยังไม่ค่อยคล่องงานยิ่งทำให้เขาลำบากมากขึ้น...อย่างเช่นการเร่งรีบในครั้งนี้ก็เพราะไอ้รติพงษ์เลขาตัวดีของเขาที่รับงานซ้อนกันโดยไม่ได้ดูรายละเอียดดีๆ ตามตารางงานที่เลขาจัดไว้คือวันนี้เขาต้องประชุมตอนแปดโมงในโรงแรมแกรนด์อมร ปรินซ์เซส โรงแรมระดับห้าดาวกลางกรุงเทพเมืองฟ้าอมร... จากนั้นสิบโมงเขาต้องไปตรวจงานที่โกดังสิ

ออกมาจากบริษัทบิดารินรดาก็มาเดินซื้อของที่ห้างสรรพสินค้าก่อน... หล่อนอยากเปลี่ยนบรรยากาศหาที่เลือกซื้อของใหม่บ้าง เพราะหล่อนเดินที่ร้านค้าปลอดภาษีที่สนามบินตามประเทศต่างๆ จนเบื่อ วันนี้จึงอยากลองมาหาซื้อเสื้อผ้าที่ห้างสรรพสินค้านอกสนามบินบ้าง...ร่างสูงเพรียวระหงเดินเข้าร้านเสื้อผ้าแบรนด์โปรดของหล่อน... แต่พอเข้ามาแล้วหญิงสาวมองเสื้อผ้าที่ออกคอลเลคชันใหม่แล้วก็ส่ายหัว ทั้งเซตที่ว่านั้น ไม่ถูกใจหล่อนเลย... แต่ว่ามันคงเป็นที่ถูกใจของใครอีกหลายคน“สวัสดีค่ะ” พนักงานในร้านเดินออกมาต้อนรับ หญิงสาวยิ้มให้คนนั้นน้อยๆ ตามแบบฉบับของหล่อน การยิ้มให้คนอื่นอย่างเสียไม่ได้อย่างนี้ทำให้รินรดาไม่ค่อยมีเพื่อน หล่อนก็รู้ว่าทุกคนคิดกับหล่อนยังไง หล่อนไม่คิดจะปรับปรุงนิสัยให้เพื่อนมากขึ้นเพราะชอบความเป็นส่วนตัว ความเย่อหยิ่งจึงมีเท่าเดิมเรื่อยมา“ขอเดินดูคนเดียวก่อนนะคะ...” บอกก่อนจะเดินมาที่มุมเสื้อสูทสตรี... เสื้อสูทผ้าสีครีมเนื้อดีแต่งริมขอบคอเสื้อและแขนเสื้อด้วยผ้าสีอิฐสวมบนหุ่นทับเสื้อตัวในที่เป็นสีดำ พร้อมกางเกงสีเข้าชุดกัน หุ่นใส่รองเท้าสีอิฐและกระเป๋าสีเดียวกัน... ชุดนี้คงเป็นชุดที่ออกมาก่อนหน้า

“เห็นไหมคะคุณพ่อ” หล่อนบอก เรื่องไม่ทำงานช่วยหล่อนไม่ว่าอะไร เพราะหล่อนไม่ได้ทำจริงๆ แต่ที่ยอมไม่ได้เพราะยัยสองคนนั่นนินทาว่าหล่อนไม่มีใครเอา อย่างนี้ถ้ายอมก็ไม่ใช่รินรดาแล้ว...พงศกรหลับตานิ่งนาน... ก่อนจะลืมตามองลูกสาว เขาไม่มีสิทธิ์ว่าลูกที่ลูกติดเครื่องมือดักฟังบนเครื่องบิน เขายังไม่ทันว่าหล่อนที่หล่อนเอาเปรียบเพื่อนที่ทำงานด้วยกัน แต่ลูกสาวของเขานั้นกลับรอฟังคำตอบว่าเขาจะจัดการกับสองคนนั้นอย่างไร...ถ้าตอนนี้เขาทบทวนตัวเองได้ว่าเขาตามใจลูกมากเกินไป แล้วผ่อนผันมันลงบ้าง จะยังทันหรือเปล่านะ...“หนูดี ตอนนี้พ่อไล่สองคนนั้นออกไม่ได้หรอกนะลูก ตอนนี้มีสายการบินที่แข่งขันกันมากมาย... แอร์โฮสเตสเก่งๆ ก็ขาดแคลน สายการบินเราขยายเส้นทางบินอย่างต่อเนื่อง... เราต้องการคนอีกมาก เราจะสร้างชื่อเสียด้วยการไล่คนออกอย่างไม่มีเหตุผลไม่ได้นะลูก”“ไม่มีเหตุผลหรือคะคุณพ่อ เท่าที่หนูดีให้ฟังนี่ยังไม่มีเหตุผลพอเหรอคะ” หล่อนถาม... นับเป็นครั้งแรกก็ว่าได้ที่บิดาไม่เห็นด้วยกับหล่อน“หนูดี ฟังพ่อก่อนลูก อย่าเพิ่งโกรธนะ... เดี๋ยวพ่อให้สองคนนั้นลงมาทำงานที่ออฟฟิซของเราก่อนก็ได้.. แต่ว่าอย่าเพิ่งไล่เขาออกเลยนะล

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! เสียงเคาะประตูเบาๆ จากด้านนอกทำให้คนที่ง่วนอยู่กับแฟ้มเอกสารเงยหน้าขึ้นมอง... ปรกติเลขาของเขาจะโทรบอกผ่านอินเตอร์คอมว่ามีแขกคนใดมาขอพบ แต่หากเป็นการเคาะประตูเช่นนี้ย่อมแสดงว่าคนที่รอเขาอยู่ข้างนอกเป็นแขกพิเศษที่รู้เฉพาะเขาและเลขาว่าเป็นใคร... “เข้ามาได้” พงศกร อโณทัย ผู้บริหารหลักสายการบินเอเชียแอร์ไลน์เอ่ยบอกเสียงเรียบ... หน้าประตูห้องมีการเคลื่อนไหว แล้วลูกสาวคนโตของเขาก็เดินเข้ามาหาเขา... หล่อนคือ รินรดา อโณทัย โคลล์ ลูกสาวที่เกิดจากโรเชลีน่าภรรยาคนแรกของเขา หลังจากที่พวกเขาหย่ากันโรเชลีน่าเลือกที่จะไปใช้ชีวิตใหม่แล้วให้เขาเลี้ยงลูกสาวคนนี้ตามลำพัง แต่เนื่องจากเขาไม่มีเวลาได้เลี้ยงดูลูกสาวสักเท่าไหร่ มารดาของเขาเลยแนะนำให้เขาแต่งงานใหม่เพื่อหาคนมาช่วยเลี้ยงลูก เขาแต่งงานใหม่อีกครั้งกับลูกสาวเพื่อนมารดาซึ่งเป็นคนไทยด้วยกันแล้วจึงมีลูกสาวอีกหนึ่งคน คือ ระรินทิพย์ อโณทัย ถึงแม้เขามีลูกสาวสองคนแต่ทั้งคู่หน้าตาและนิสัยแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง! วันนี้พงศกรไม่รู้ว่าลมอะไรหอบลูกสาวคนโตของเขาให้มาหาเขาที่นี่ได้... เพราะ

หล่อน รินรดา โคลล์ นางฟ้าแสนสวยจอมหยิ่งยโส แห่ง เอเชียแอร์ไลน์หล่อน สวย รวยเก่ง และเพียบพร้อมทุกอย่างยกเว้นแต่นิสัยขี้วีนเอาแต่ใจจนใครหลายคนต่างเอือมระอา...เขา... ม.ร.ว. อรรถากร เลิศยศอมร คลากสัน คุณชายใหญ่ผู้กุมบังเหียนบริษัทที่มีมูลค่ามหาศาลในเครืออมรกรุ๊ปเขาเงียบ นิ่ง สุขุม แต่ซุ่มเขี้ยวเล็บของเสือไว้ภายใน และพร้อมตะครุบเหยื่อที่ขวางทางโดยไม่สนว่าเป็นใครหน้าไหน...ครั้งแรกที่พบกัน หล่อนราดน้ำรดหัวเขา เพียงเพราะเขาเผลอทำอาหารหล่นใส่รองเท้าแสนแพงของหล่อน...เขาโมโหแทบคลั่ง แต่หล่อนก็ถือดีไม่ขอโทษทั้งที่เป็นคนผิด แถมยังผิดในหน้าที่ด้วยซ้ำคนที่ไม่มีใครหยามได้อย่างเขาจะยอมได้อย่างไร... คนที่ผิดน้อยกว่านี้เขายังซัดตายคามือมาแล้ว...แล้วผู้หญิงบ้าดีเดือดนิสัยเสียอย่างหล่อน... จะต้องย่อยยับจมดิน โทษฐานที่มาเล่นกับคนอย่างเขา....ซาตานอย่างเขาจะเด็ดปีกนางฟ้า ให้ซมซานบินไม่ขึ้นเลยทีเดียว... “นี่คุณ ตั้งสติให้ดีได้ไหม คุณเมามากแล้วไปนอนเถอะเพราะผมเองก็จะไปนอนแล้ว” “อย่าไปไหน อย่าทิ้งฉันไป กอดฉันไว้ กอด! ฉันบอกให้กอดไง” หล่อนโวยวายกับเขา ด้วยน้ำเสียงที่ดัง