พันธะหน้าที่

ฉันยอมขายบ้านแล้วมาอยู่ห้องเช่าแทน เพื่อนำเงินมาจัดงานศพพี่หอมและอีกส่วนเก็บไว้เป็นค่าเลี้ยงดูเหนือ เพราะคิดว่าคงจะไม่ได้ทำงานอีกนาน แต่ฉันก็รับจ้างรีดผ้าเพื่อหารายได้ระหว่างที่ต้องเลี้ยงดูเหนือซึ่งยังเป็นเด็กอ่อนอยู่ ถึงแม้ว่าจะเหนื่อยสักแค่ไหน พอเห็นเหนือยิ้มความเหนื่อยก็หายเป็นปลิดทิ้ง ไม่มีใครรู้ว่าจริง ๆ แล้วเหนือไม่ใช่ลูกแท้ ๆ ของฉัน เพราะฉันไม่ได้บอกกับใคร ฉันไม่อยากให้เหนือสับสนถ้าเขาโตขึ้นมาแล้วรู้ว่าฉันไม่ใช่แม่ของเขา โชคดีที่ฉันได้เจอกับพี่พลอยที่คอยช่วยฉันมาตลอด และเอ็นดูเหนือ เธอช่วยพูดกับคนในตึกให้เอามาผ้ามาจ้างฉันรีดเพื่อให้ฉันได้มีรายได้มากขึ้น เหนือเป็นเด็กไม่ค่อยแข็งแรงสักเท่าไหร่ ป่วยอยู่บ่อย ๆ หมอได้บอกว่าเหนือเป็นโรคเลือดจาง ฉันจึงต้องเก็บเงินบางส่วนไว้เพื่อพาเหนือไปรักษายามที่มึอาการวันนี้ฉันได้พาเหนือมาที่ห้างสรรพสินค้า ฉันปล่อยให้เหนือลงเดินเตาะแตะ โดยที่ฉันคอยมองดูตลอด "แง..แง"ฉันรีบวิ่งมาหาเหนือเมื่อเห็นว่าลูกได้ชนเข้ากับผู้หญิงจนล้มซึ่งเธอเดินควงแขนมากับชายหนุ่มที่หน้าตาหล่อเหลา คลอเคลียกันมาจนไม่ได้มองว่ามีเด็ก แล้วก็ชนจนเหนือล้มก้นจ้ำเบ้า ชายหนุ่มดึ

ขณะที่ฉันกำลังทำความสะอาดห้องนอนของคุณโดสจนกระทั่งได้ยินเสียงประตูเปิดเข้ามา ฉันหันไปแหงนบอกที่นาฬิกามันได้บอกให้รู้ว่าตอนนี้ถึงเวลาเที่ยงตรงแล้ว ตาย ๆ ฉันยังทำไม่เสร็จเลย คุณโดสต้องกลับมาแล้วแน่ ๆ และแล้วเสียงชายหนุ่มก็ดังเข้ามา "เทียน"ฉันรีบวางอุปกรณ์แล้วเดินออกไปทันที ก็เห็นว่าคุณโดสซื้อของกินมาเยอะแยะ เขายื่นของพวกนั้นมาให้ฉัน "เอาไปใส่จานให้หน่อย""ค่ะ"ฉันรับมาแล้วเดินเข้าไปในครัว แล้วจัดแจงเปิดกล่องอาหารที่ดูน่ารับประทานมาก ใส่ลงไปในจาน อาหารที่คุณโดสนำมาไม่น่าจะซื้อ เพราะกล่องที่ใส่นั้นมันเป็นภาชนะที่อยู่ในบ้าน หรือว่ามีคนทำมาให้ ฉันก็คิดไปเรื่อยเปื่อยแหละ พอจัดแจงเสร็จเรียบร้อยก็ยกมาที่โต๊ะอาหารซึ่งมีคุณโดสนั่งรออยู่ ฉันตักข้าวให้เขาแล้ววางไว้ตรงหน้าแล้วเดินออกมาเพื่อจะไปทำงานต่อ "จะไปไหน"ฉันหยุดชะงักแล้วหันไปที่คนถาม "เทียนจะไปทำงานต่อค่ะ"ฉันตอบกลับไป "เที่ยงแล้วมากินข้าวก่อน"คุณโดสพูดพร้อมกับตวัดสายตาไปที่เก้าอี้"เอ่อ...."ฉันรู้สึกว่ามันจะไม่สมควรไหมที่จะต้องไปนั่งกินกับเจ้านาย "ไปตักข้าวมาสิ ยืนบื้ออยู่ทำไม"ในเมื่อเขาอนุญาตฉันก็ไม่กล้าจะขัด จึงเดินไปหยิบจานแล้วตักข

ตอนนี้ฉันนั่งรถยนต์คันหรูของคุณโดสซึ่งเป็นคนขับและมีคุณเป้นั่งอยู่ที่เบาะข้าง ๆ ส่วนฉันได้นั่งอยู่ที่เบาะหลังด้วยหัวใจที่ร้อนรนกระวนกระวาย รู้สึกเป็นห่วงเหนือมาก ขณะที่คุณเป้มักจะหันมาปลอบใจฉันอยู่ตลอด "ลูกเธอถึงมือหมอแล้ว คงไม่เป็นอะไรหรอก"เขาคอยพูดจาปลอบใจฉันมาตลอดทาง ทางด้านคุณโดสก็ขับรถไปอย่างเงียบ ๆ แต่ท่าทางเขาก็เร่งรีบให้ฉันอยู่เหมือนกัน พอรถจอดสนิทฉันก็รีบลงจากรถวิ่งเข้าไปด้านในตึกโดยที่ไม่ได้รอชายหนุ่มทั้งสอง คิดว่าเขาคงไม่โกรธเพราะฉันเป็นห่วงเหนือจริง ๆ ฉันเห็นป้าพิศนั่งอยู่จึงรีบเดินเข้าไปหาทันที "ป้าพิศ เหนือเป็นอย่างไรบ้าง"ฉันร้อนใจมากมองเข้าไปในห้องตรวจ ปากก็เอ่ยถามอาการของเหนือ ป้าพิศเงยหน้าแล้วลุกขึ้นมองฉันแล้วมองผ่านตัวฉันไปที่ข้างหลัง.เพราะมีชายหนุ่มสองคนกำลังตามติด ๆ ป้าพิศยังไม่ทันได้ตอบอะไร ฉันก็เห็นคุณหมอออกมาจากห้องตรวจ และฉันก็จำได้ว่าหมอท่านนี้คือหมอที่คอยรักษาเหนืออยู่ ที่ชื่อว่า หมอคิณ ฉันจึงรีบเดินเข้าไปหาทันที แล้วก็มีเสียงคุณโดสพูดตามหลังมา "หวัดดีครับลุงหมอ"ฉันหันขวับไปที่คนพูดก็เห็นว่าคุณโดสกับคุณเป้ยกมือไหว้คุณหมอ แล้วจึงหันมากลับมาที่หมอ คุณโด

"ถ้าแกอยากจะทำงานที่ผับ แกก็ต้องไปสมัครกับคุณโดสก่อนนะ"พี่พลอยบอกกับฉัน ลืมไปเลยว่าคุณโดสเป็นเจ้าของผับนี้หน่า ฉันจึงคว้ากระเป๋าแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วโทรหาคุณโดสทันที นี้มันก็เย็นแล้วคุณโดสคงจะว่าง ตู๊ดดด ตู๊ดดดด ฉันรอสายนานมากคุณโดสก็ยังไม่รับ ฉันจึงกดวางสายไป "คุณโดสไม่รับเหรอ"พี่พลอยถาม"อืม สงสัยคงจะยุ่งอยู่"ฉันพูดขึ้นพร้อมกับถอนลมหายใจเบา ๆ "แก พี่ขอกลับไปนอนก่อนนะ คืนนี้ต้องไปทำงานต่อ"พี่พลอยลุกขึ้นจากโซฟาแล้วบอกกับฉันก่อนที่จะคว้ากระเป๋าตัวเอง "จ๊ะ ขอบใจนะพี่"พี่พลอยเอื้อมมือมาตบที่ไหล่ฉันเบา ๆ "สู้ ๆ นะ"ฉันฝืนยิ้มให้กับพี่สาวข้างห้อง เพราะในใจยังรู้สึกเครียด กังวลและเป็นห่วงเหนือมาก พอพี่พลอยกลับไปฉันก็โทรหาป้าพิศ สอบถามเธอว่าสามารถมาเฝ้าเหนือแทนฉันได้ไหม เพราะถ้าฉันได้ไปทำงานที่ผับอาจจะไม่ได้อยู่เฝ้าเหนือช่วงกลางคืน และป้าพิศก็ตอบกลับมาว่าเธอสะดวก พร้อมที่จะมาเฝ้าเหนือให้ ฉันก็รู้สึกสบายใจไปเปราะนึง พอว่างสายป้าพิศปุ๊บ คุณโดสก็โทรเข้ามาพอดี "ฮาโหลค่ะ"(โทรมามีอะไร)คุณโดสพูดในสายน้ำเสียงเหนื่อย ๆ ราวกับไปทำอะไรมาสักอย่าง "คือ..."(แปบนะ......เงินวางไว้บนโต

Dose พอผมเปิดประตูเข้ามา "ไอ้โดส มึงให้น้องเขาไปทำตำแหน่งอะไร"เป็นไอ้เป้ที่ลุกจากโซฟาแล้วเดินเข้ามาถาม ขณะที่ผมเดินสวนมันไปที่โต๊ะทำงาน "เด็กดริ้ง"ผมนั่งลงที่เก้าอี้ประจำตำแหน่ง แล้วบอกกับมัน "น้องจะทำได้เหรอ ดูท่าทาง...""มึงคิดเหมือนกูไหมว่า เทียนหน้าตาเหมือนกับ... "ผมไม่ได้สนใจที่มันพูด แต่กลับเอ่ยขึ้นมาในเรื่องที่ผมสนใจ เมื่อผมเห็นเทียนในวันนี้ ผมรู้สึกว่าเธอคล้ายกับใครคนหนึ่ง แต่ผมนึกไม่ออก "กูก็คิดเหมือนกับมึงเลย.. ยิ่งวันนี้ที่น้องใส่ชุด..."ไอ้เป้หยุดพูดแล้วยกไหล่ทั้งสองขึ้น "..... มันทำให้กูรู้สึกว่าน้องมีหน้าตาคล้ายกับใครคนหนึ่งเลย แต่มันติดอยู่ที่ปากว่ะ"ผมหันไปมองมันแว็บนึง แล้วเอาเล็บเคาะที่โต๊ะพยายามนึก แต่ก็นึกไม่ออก "ยิ่งได้เห็นใบหน้าลูกของน้อง ทำให้กู....""มึงอย่าบอกนะว่ามึงไปทำเทียนท้อง หึ"ผมแทรกพูดขึ้นทั้งที่ไอ้เป้ยังพูดไม่จบ แล้วกลั้วหัวเราะออกมา "ไอ้เชี้ยโดส กูเพิ่งจะเจอกับน้องเขานะเว้ย...""แต่จะว่าไป ถ้าเหนือเป็นลูกกูก็ดีนะสิ"ผมหันขวับไปที่มันด้วยความแปลกใจ จู่ ๆก็อยากจะมีลูกขึ้นมาซะงั้น "ดียังไงว่ะ""เอาจริง ๆ เลยนะไอ้โดส กูรู้สึกถูกชะตากับน้องเหนือนั