Novels by aerasyne

Puno nang pag-aalala si Lauren nang mapag-isa sa kuwarto niya. She was on her phone, figuring things out on her own. Alam ni Felix kung saan siya nakatira. Kung maisipan nitong puntahan siya, kahit malabo, malaki ang posibilidad na makita nito si Alonzo. Iyon ang kinakatakot niya dahil hindi niya alam kung paano iyon lulusutan.Pinagpapasalamat na lang talaga niya na ang ospital kung saan siya nanganak ay pag-aari ng best friend niyang si Julienne. Magagawa niya itong hingan ng tulong upang itago ang tungkol sa panganganak niya.Kinalikot niya ang cellphone upang hanapin ang numero ng kaibigan. Ngunit bago niya pa man ito magawang tawagan ay nauna na ang pagtawag nito sa kaniya. Mabilis niya itong sinagot. “Besh!” maingay nitong pagbati sa kaniya.Napapangiwing inilayo niya ang cellphone sa tainga nang halos mabingi na sa lakas ng boses ng kaibigan. “Grabeng bunganga, ‘yan,” nakangiwi niyang komento.Julienne let out a witch-like laugh on the other line. “Sorry, excited lang makitsism

Pagod na isinandal ni Lauren ang katawan sa malambot na sofa ng bahay niya nang sa wakas ay makauwin na. Hindi niya alam kung paano ipapaliwanag ang nararamdaman. Muli siyang napabuntong-hininga. Ang pinakaimportanteng bagay sa kaniya sa mga oras na iyon ay ang kaniyang anak na si Alonzo.Kailangan niyang gawin ang lahat upang hindi nito malaman ang tungkol sa anak nila. She knows what Felix is capable of doing, at ayaw niyang umabot pa sa malulugi siya kung lalabanan niya ito.Napabaling siya sa kanang bahagi ng kaniyang bahay nang marinig nya ang pagbukas ng pintuan. Nabungaran niya ang anak na may nakaipit pang lapis sa tainga.A soft smile formed on his lips as he instantly saw how Alonzo looks so much like his father, Felix. Kaya tuwing napagmamasdan niya ito, ay mas lalo lang nagiging mahirap para sa kaniya ang kalimutan ito.“Are you okay, Mom?” the child asked innocently and worriedly.Napangiti siya dahil doon. Wala talaga itong palya sa pagpaparamdam sa kaniya na mahal siya

Sa rami ng bagay na pumupuno sa isip niya, tanging ang pagpapakatotoo lamang ang tanging sagot na naiisip niya. Ilang taon din niyang hinintay at inasam ang pagkakataong ito na makausap si Felix tungkol sa nanyari sa kanila noon. She can’t just let this slip away.At first, she thought that Felix’s return to the Philippines might have been a sign that his hatred towards her had already lessened through the years. Hindi naman kasi sila nagkikita at all. She naturally hope that he’ll learn to be more open about her and their marriage.Pero nang makita niya itong kasama ang kababatang si Megan ay para siyang binuhusan ng malamig na tubig. Imbes na ayusin ang kasal nila, baka hiwalayan pa ang gustuhin nito ngayon upang magawang pakasalan ang totoo nitong mahal. Si Megan.Sa kabila ng mga agam-agam niya, mas pinili na lamang niyang gawin ang bagay na noon niya pa gustong gawin. “Iyong gabing ‘yon seven years ago…wala akong kinalaman doon.”Panakaw niya itong sinulyapan habang patuloy pa ri

“How have you been these past years, Lauren? Wala akong naging balita sa ‘yo,” tanong ni Megan na gumulat sa kaniya.Hindi niya inaasahang kakausapin siya nito lalo na’t never naman silang naging malapit sa isa’t isa. Noon ding pare-pareho pa silang nag-aaral, hindi siya binibigyan ng atensyon nito noon pa man. Ni hindi nga humahaba sa tatlong pangungusap ang nagiging palitan nila ng salita noon pa man.But seven years later, she now acts differently.She cleared her throat and let out a faint smile on her lips. “Ayos lang naman,” simple niyang tugon.“Kung tama ang tanda ko, computer science din undergraduate program mo, ‘di ba? Like Felix?” Tumango siya rito. “Did you happen to work in the industry?”Hindi niya nagawang sumagot kaagad. She graduated on her degree with a high GPA, just not as high and outstanding as Megan’s credential.Akala rin niya magiging madali para sa kaniya ang mapakasok sa isang kumpanya lalo na at mataas at maganda naman ang credentials na mayroon siya. She

Galit ang unang naramdaman ng lalaking nabangga ni Lauren nang bumaba ito. Ngunit nang makita ang maamo nitong mukha at maliit na panangatawan ng babae ay humupa kahit papaano ang galit na nararamdaman niya. She looked so delicate and fragile with her soft and glistening eyes that he couldn’t even get mad at what happened.Lauren has a heart shape that looks so perfect with her curled lashes and thin pinkish lips. Kahit ang saktuhan nitong kilay ay bagay na bagay sa kaniya, maging ang kulay brown at wavy nitong buhok na hanggang balikat.Problemadong sinipat ni Lauren ang sasakyang nabangga kung may naging damage ba iyon. Mabuti na lang ay wala namang naging mabigat na natamo ang sasakyan niya at ng matanda.Nakita niya ang may katandaang lalaki na lumapit sa kaniya. At nahagip din ng kaniyang mga mata ang ginawa nitong pagtitig sa kaniya. His stares immediately made her feel uncomfortable. Pero ipinagsawalang-bahala niya iyon para ayusin ang problema.“Pasensya na po kayo, Sir,” pagh

Lauren can’t help but wonder if her husband, Felix, and his childhood friend, Megan, spent the last seven years together in the United States. Pilit niyang kinukumbinsi ang sarili na huwag i-overthink ang mga nakikita niya ngayon. Pero hindi niya kayang pigilan ang sarili, lalo na’t malinaw sa kaniyang hindi siya gusto ni Felix.Megan and Felix look so good together even to her own eyes. Lalo na at halos naka-couple look na ang dalawa sa suot ng mga itong black long sleeves na turtleneck. Humugot siya ng malalim na hininga upang kalmahin ang sarili at pigilan na mag-isip ng mga bagay na alam niyang makakasakit sa kaniya.Pero sino ba ang niloloko niya? Hindi katulad sa kaniya na sampung taon pa lang itong kilala, si Megan ay halos buong buhay nang kasama at kilala ng asawa. They weren’t even together during the years they were married. Kaya anong laban niya?Malinaw sa kaniya na hindi magiging madali ang paghiwalayin ang dalawa, higit lalo na’t alam niya rin ang galit nito sa kaniya.