Nobela ni Altalune

NANATILI ang panginginig ng katawan ni Samantha habang nakaupo kalong ang anak na si Brighton. Everything's in haze, she feels dizzy as she's still gaping at what happened to them. She could see blood in their clothes, she looked down and saw her son's face, he was sleeping but the fear and tears were still visible on his innocent face. "Samantha," she looked up and when she saw Lander her tears started to fall again. Maagap itong lumapit at umupo sa tabi niya tsaka siya niyakap, she could also feel him shaking. Agad niyang idinantay ang ulo sa balikat nito na parang sa ganung paraan ay napapagaan nila ang pangamba ng bawat isa dahilan para ang natutulog na si Brighton ay magising na mabilis namang kinuha ni Lander at pinaupo sa kandungan nito. May bakas pa din ng takot sa mukha nito habang nagsasalita. "Is she going to be fine?" Brighton asked her. Namumula ang mga mata nito at ilong ng tingalain siya. Humalik siya sa noo nito para tanggalin ang takot at pag-aalala na bumab

MASAKIT ang ulo ni Samantha ng magising kinaumagahan, she could even feel soreness in between her legs but when she realized that she instantly got up. Her eyes are wide open as she scanned the room where she is, nakatapis siya ng kumot at ng silipin niya ang ilalim nun para suriin ay napagtanto niyang wala siyang kahit anong suot. Dumagundong ang matinding kaba sa dibdib niya, sinuri niya pa ang katawan niya and when she look at her breast part it was swollen with lots of kiss marked. She is trying to remember what happened last night and just like magic -- as if someone had flipped her senses and she finally remembered everything. She knows that she was drunk but she's also doubting that there was something wrong with her last night... sigurado siya hindi lang yon dahil sa alak. Bakit ganun na lang niya kagustong angkinin siya ni Lander kagabi? Was she that desperate? Pero malabo dahil siya mismo ang naglalayo sa sarili nya kay Lander. As much as possible she doesn't want to b

⚠️ WARNING: MATURE CONTENT GUSTO mang hindi tugunin ni Lander ang bawat mapusok na halik na ginagawad ni Samantha ay hindi niya mapigilan. Alam niyang sa kanilang dalawa ay siya ang nasa matinong isip ngunit bakit nga ba hindi niya kayang huminto? Nakakadarang ang bawat halik na pinagsasaluhan nila kaya nga siguro miske siya ay tinatangay na din ng makamundong pagnanasa. He knows that he should not take advantage of the situation but he can't help but to respond to her kisses and to her touch. "T-touch me Lander..." 'Putangina.' Hindi na din niya mapigilang magmura sa kanyang isip dahil sa sinabi ni Samantha. Kahit sinong matinong tao ay hindi makaka hindi sa mapang-akit at mapagpaubayang salitang sinabi nito sa kanya. He knows that he needs to stop, god knows how hard he is trying to stop. However, as he try to do what is right his body and mind is not in the right state. He opened his eyes and look at the most beautiful eyes he has ever seen, kapag nakatingin siya sa mg

"SAMANTHA mija, have some drinks with me." Pinilit niyang ngumiti habang inaabot sa kanya ng Mommy ni Lander ang baso na naglalaman ng alak. Tinitignan niya pa lang ang alak ay napapangiwe na siya, she doesn't have high tolerance when it comes to alcoholic drinks. One to two shots and she'll be in daze. She bit her lips as she tried to think of a valid excuse. "It's my birthday today mija." Napabuga na lang siya ng hininga ng magsalita itong muli, na para bang sinasabihan siyang bawal tumanggi. She forced a smile as she raised the glass she was holding, which Lander's Mother imitated. "Cheers." They both said as they drink the bittersweet beverage. "I am so glad that you came on my birthday," mabilis nitong kinuha ang baso nya tsaka nito muling sinalinan ng alak iyun. "Ilang beses na din kitang natanggihan tita kaya bumawe ako ngayon, tska isa pa naisip ko din na ito na yung chance na makilala ni Tito Xander ang apo niya." Nakangiting tinanaw niya si Brighton at ama ni Lan

"HI Mommy. Can you sama me in the mall? We have an event tomorrow and I want to buy a new dress, please" nag-isang linya ang mga labi ni Samantha habang tinitignan ang taong nasa likod ni Britallie, hindi ito makatingin ng diretso sa kanya at alam niya kung anong rason nun. Kakauwe lang niya mula sa pagsundo niya kay Brighton sa school at hindi pa nga umiinit ang puwet niya mula sa pagkakaupo ng may mag doorbell at ng buksan niya nga ang gate ay si Lander at Britallie ang bumungad. Nilakihan niya ang pagkakabukas ng gate at hindi pa nga siya nagsasalita para paunlakan ang nasa kanyang harapan pero heto at tuluy-tuloy ng pumasok ang dalawa na pasimple niyang ikinailing, mukhang nasasanay na ang mga ito sa bahay nya at hindi niya alam kung matutuwa ba siya o magagalit dahil doon dahil inaraw-araw na talaga ng dalawa ang pagbisita na para bang kulang na lang ay sa kanila na tumira ang mga ito. A part of her is happy that she got time to bond with Britallie because she dreamed of havi

"SAMANTHA!" walang buhay ang mga matang nilingon niya si Lander ng mariin nitong tinawag ang pangalan niya. Wala pang ilang segundo ng nagmartsa siya papasok sa loob at heto si Lander ngayon at mabilis na pa lang nakasunod sa kanya. Kunut na kunot ang noo nito at bahagyang namumula ang pisngi at tiim ang bagang na inisang hakbang nito ang pagitan nila. "What?" asar niyang tanong dito. Hindi pa din humuhupa ang nararamdaman niyang inis at parang nakukulangan pa siya sa ginawa niyang pagsampal kay Lizzy. Nagsisisi tuloy siya na tinatlo niya lang ang sampal dito, she should grab her hair and pull it like she is riding a horse. Sayang ang opportunity, ni hindi niya man lang iyun nasulit. "Why did you leave me there?" he was annoyed. "I am giving you some privacy," walang emosyon niyang tugon. "Bullshit!" frustrated nitong sinuklay ang buhok nito gamit ang kaliwang kamay tsaka nito ipinatong ang kanang kamay sa sariling bewang at inis na nakatingin sa kanya at mariing nakagat ang

IT'S been years since I've last seen this face, an emotionless girl with a class. Wearing make-up, jewelry and an elegant white dress. I once threw a fancy life for the sake of my unborn child but now I'm going back to my former life because I agree to marry Neon for the sake of Castiel. Two weeks had passed since that night where I accepted my faith. Neon decided to have a civil wedding, he was the one who planned everything and I did nothing but to agree. He is trapping me, I don't know what he is planning but I stop caring or thinking too much about it. Tinignan kong muli ang sarili ko, malungkot na mata, magulong isipan at galit sa puso ang nangingibabaw sakin ng mga oras na ito. Wedding day is supposed to be the happiest day for everyone, especially for the bride but not for me. Mamaya lang ay ikakasal na ako sa kanya at dapat masaya ako pero iba ang pakiramdam ko ng mga oras na ito. My heart is shattering, my mind is in chaos-- this day is a nightmare. Bakit kailangan

"MARRY me..." Napakurap-kurap ako at hindi ko maintindihan ang sarili ko ng marinig ko ang sinabi ni Neon sakin. Biglang para akong nabingi, at walang emosyon na nakatingala lamang ako sa kanya, isang minuto rin ata ang itinagal ng blanko kong pagtitig bago ako mag react. Binigyan ko siya ng pilit na ngiti tsaka mabilis kong tinuyo ang luhaan kong mukha bago paulit-ulit na umiling. "Ayoko." Matigas kong saad. "Bakit kelangan kitang pakasalan?" Tanong ko dahil hindi ko maunawaan kung ano bang pumasok sa isipan niya, bakit kelangan kasal ang maging daan para hindi niya kunin sakin si Castiel? We both hate each other, it's been weeks since our path crossed and we never stopped cursing and throwing hurtful words towards each other so I don't know why he just casually said that. Hindi kami okay at hindi na kami magiging okay matapos ang mga nangyare samin. "That's the only way for you to be with Castiel." Anitong halata sa tono ang pagbabanta. Dahan-dahan akong tumayo mula sa pagkakal

I WOKE up early, I can't sleep well last night. Namamahay siguro ako kaya kahit anong pikit ko ay hindi magtuloy-tuloy ang tulog ko, isang dahilan na rin siguro na hindi ako sanay na walang katabing Castiel. After what happened last night Castiel requested that he'll be sleeping next to Neon at hindi naman ako ganun ka heartless para hindi siya pagbigyan lalo pa at nakikita kong sabik siya sa kalinga ng ama na medyo ikinalulungkot ko din talaga, sinubukan ko naman talaga para sana bago siya magkaisip ay makakagisnan niya si Neon pero iba siguro talaga ang plano samin ng tadhana. Bumangon ako mula sa kama at dumiretsong banyo para maghilamos at magsepilyo pagkatapos nun ay nag desisyon akong pumunta sa labas. Naweweirduhan padin ako sa mansyon na 'to, masyadong malaki pero miske isa ay wala akong makitang tao dito. Malinis naman itong tignan at halata din namang alaga lalo na ang parteng garden na nakita ko mula sa silid namin ni Castiel ng sumilip ako kahapon pero dalawang araw na

"MAY I know exactly when are you planning to take us home?" Diretsong tanong ko kay Neon ng tuluyan kaming makapunta sa kusina, hinarap ko siya at pilit kong ipinokus ang mga mata ko sa mukha niyang wala man lang emosyong mababakasan. His eyes bore into mine while shooking his head. "I'm not planning Castidy." sagot niya sa mariin na pagbigkas. I looked at him and tried to dig deeper into his emotions but to my disappoinment I can't read him. "Wala kaming buhay dito Neon! Months from now Castiel will be in nursery and he was excited about the thought of him going to school and meeting new friends!" Aniko pa. Hindi pwedeng ikulong niya kami dito, hindi ako papayag! Just a day with him but it feels like we've been here for months now, I feel suffocated with the thought of us living on the same roof together. "Could you please give me some time to bond with my own son. You already stole my four years where I should have been taking care of him, you chose to be selfish!" Sagot niy

Nanatili pa ding nanlalaki ang mga mata ko sa nangyare. I thought it was a dream, but seeing Neon in front of me wearing boxer shorts only and smiling devilishly at me makes me want to bump my head on the wall of this room. "Hi there sweetheart." He greeted me happily. "Did you enjoy my tongue and fingers?" Tanong niya pa sakin dahilan para manliit ako sa sarili ko, naramdaman ko pa ang pamumula ng pisngi ko pero hindi maari ang ganto, so when realization hit me really really hard I hastily kick his shoulder and grab the blanket so I can cover my lower body. "Gago ka!" Galit kong mura sa kanya, ngayon ay nakasalampak na sya sa sahig dahil sa ginawa kong pagsipa. Nakangiweng tinignan niya ako habang hinihimas-himas nya ang nasaktang balikat. "Why did you do that?" Galit din nyang tanong sa akin kaya napalunok ako dahil sa nakakatakot niyang anyo. Tinapangan ko ang sarili tsaka ko sya galit na sinagot. "You take advantage of me." May diing sabi ko na ikinatawa niya ng pagak. Tum

"Wala man lang bang tao dito?" Kunut-noong tanong ko ng bumaba ako upang magtungo sa kusina, Castiel is still sleeping kaya iniwan ko muna siya sandali ng makaramdam ako ng pagkauhaw after ng naging pagtatalo namin ni Neon kanina. No one's around in this big mansion and it's scary as fuck. "Where do you think you're going." I almost jumped in shock when I heard his voice. Nakakagulat naman kase ang biglaang pag sulpot ng damuhong ito mula sa likuran ko, I didn't even hear his footsteps. "Kitchen?" Tanong kong hindi man lang siya hinaharap. "Still a kitchen." He said making my eyes roll. "That's funny, next." Sarcasm filled my voice. I heard him sigh. "Can we talk without fighting?" Mababa ang boses niyang tanong sakin. Huminga ako ng malalim tsaka ko siya hinarap. "FYI hindi kita inaaway." "But you are sarcastic everytime you open your mouth," sagot niya sakin. "Kase pang bobo ang mga tanong mo, at isa pa kung ayaw mo ng away i-uwe mo na kami Neon." I saw how his jaw