Nobela ni Moonlights_Winter

Ilang araw na ang nakalipas mag mula nang malaman ko ang tungkol sa pagkatao ko. I can't remember anything about my past, but Levi kept on telling me that it's my decision to run away from my family. Ang sabi niya ay hiniling ko iyon sa kaniya."I'm leaving. Are you sure you don't want to come with me?" muling tanong ni Levi nang lalabas na siya ng kuwarto. Hindi na rin kami masyadong nag-uusap, hindi ko kasi alam kung dapat ko ba talaga siyang pagkatiwalaan lalo na at wala akong maalala sa nakaraan ko."Y-eah. . . mag-iingat ka," paalala ko rito. Marahan siyang tumango bago tuluyang lumabas ng kuwarto. Hinintay ko munang marinig ang pag-alis ng kotse niya bago tuluyang lumabas ng kuwarto."Mommy, bakit ngayon lang ka po lumabas? Daddy is waiting for you po kanina pa, but he left already," inosenteng sabi ng anak kong si Gavin. Marahan kong hinaplos ang buhok niya habang nakangiti rito."Napahaba ang tulog ni Mommy, e, pero hayaan mo at nag-usap naman kami ng daddy mo," I lied. I don'

"Mommy! Mommy! Hindi po ba uuwe si daddy ngayon?" tanong ng anak kong si Gavin. Umupo ako para mapantayan ang tangkad niya."Uuwe ang daddy mo dahil birthday muna sa isang araw," nakangiti kong hinaplos ang pisngi ng anak ko. Ngumiti naman siya at hinawakan ang kamay ko."Mommy, pupunta po ba ang mga kaibigan ni Daddy?" natigilan ako sa naging tanong niya. Pilit akong ngumiti at umiling. Hindi ko alam ang dahilan ni Levi, pero may tiwala naman ako sa kaniya.Ilang araw na rin akong ginugulo ng mga ala-alang hindi ko alam kung saan nanggagaling o parte ba ng nakaraan ko. Simula nang makita ko ang kaibigan ni Levi, ay madalas ko na siyang mapanaginipan. "Hayaan mo at pupunta naman sina ate Emilia at ang mga anak niya," matamis na ngumiti ang anak ko at inosenteng tunango sa akin."Sige po, Mommy! Magbabasa nalang po ako para po matuwa si Daddy," mahina akong natawa sa sinabi niya. Tumango na na lamang ako at hinayaan siyang umakyat sa kuwarto namin. Hindi ko alam pero nakokonsensya ak

"Serenity, ano ang ginagawa mo rito sa bayan? Hindi mo ba kasama ang asawa mong si Levi?" nakangiti akong umiling kay Ate Emilia, at tahimik na tumingin sa mga bagong paninda niyang libro, "masyado talagang abala iyang si Levi, ngayon nga lang iyan namalagi rito, madalas kasi ay nasa Manila iyon," sabi nito. Muli akong ngumiti at tumingin sa kaniya, "sabi niya ay namalagi siya rito simula ng ikasal kaming dalawa, kaya lang nagkaroon ng aksidente kaya wala akong maalala," tumango si Ate Emelia at binigay sa akin ang mga librong napili ko."Mag-ingat ka, Hija sa pag-uwe mo, ha? Sa susunod ay isama niyo na rito si Gavin, may mga bagong laruan akong binili," nakangiting sabi nito. Muli akong tumango bilang pagsang-ayon."Sa susunod na linggo na po ang birthday ni Gavin, sabi ni Levi ay anim na taon na siya nun," mas lumawak ang ngiti ni ate Emilia sa akin. Madami pa siyang sinabi bago ako tuluyang makapag-paalam sa kaniya.Habang papauwe ay hindi ko maiwasang hindi mapangiti. Ilang taon

"I think I've seen her before. I just can't remember where and when," I said to Ethan as we headed home."She looks familiar, right?" Tumango ako bilang pagsang-ayon. She's adorable I mean, the shocked on her face when she saw us a while ago. Galing kami sa bahay nina Shan."Sino ba iyang pinag-uusapan niyo? Iyong kapatid ba ni Shan? Maganda iyon, balita ko nga ay galing iyon sa break-up," Marvin said. Halos sabay kaming napalingon ni Ethan sa kaniya."How did you know that?" ngumisi lang siya sa amin ni Ethan. Well, what do we expect from him. He's always that as*hole in our group.And just then, days had gone by like it's nothing. Medyo mabilis ang oras kapag nasa bahay ka pero, mas mabagal ang oras pag nasa trabaho."Hindi ba at nagtapos ang kapatid mo, Shan?" Kasalukuyan kaming nasa opisina nang biglang magsalita si Mavin. I don't what he's thinking."Yes. Why?" He answered,"Well, our head legal counsel is still searching for secretary," I frowned at what he said. Ako na naman an

"Ayen, puwede bang pakibantayan muna si Jacob?" utos ko sa nag-aalalaga sa anak ko. Buong akala ko no'n ay magiging maayos na ang relasyon namin ni Brent pero, mas lalomg naging malabong mangyari iyon.Napabuntong-hininga ako habang nililigpit ang mga handa ng anak ko. He's one year old now, pero hindi niya man lang naramdaman ang pagmamahal ng kaniyang ama.Hindi ko rin alam kung paano ako tumagal sa relasyon namin ni Brent, mas madalas ang wala siya, kahit umuuwe naman siya ay hindi rin nagtatagal. I wonder what's on his mind. Pakiramdam ko tuloy ay umuwe lang siya sa tuwing gusto niyang may mangyar sa amin. Parang iyon nalang ang silbi ko bilang asawa niya."Ma'am, nandito na po si Sir," ani ni Ayen ilapag sa crib si Jacob. Tumango ako nagtungo sa labas ng kuwarto namin ni Brent. Iritado niyang inalis ang necktie niya at nilapag iyon sofa. Kasalukuyan kaming nasa may sala."Did you cheat on me?" nagsimulang mamuo ang luha sa mata ko. Ilang beses ko rin naririnig ang tungkol sa kan

"Tama na 'yan," saway sa akin ni Ethan, at muling kinuha ang isang basong alak na hawak ko. Kanina pa ako nandito sa bar, at hindi ko alam kung bakit nandito ang isang 'to, "Atasha," muli niyang tawag sa pangalan ko."Hayaan mo muna ako, puwede ba?" nagsimula na namang bumuhos ang luha sa mata ko. Simula nang mag-usap kami ni Brent ay hindi na maalis sa isip ko ang mga sinabi niya, "ang sama ko ba? Bakit hindi ko man lang alam ang mga pinagdadaanan niyan?" tanong ko na nagpatigil kay Ethan."What's wrong? Nag-away na naman ba kayo?""Hiindi ba dapat ay maging pahinga namin ang isa't isa? Gano'n naman pag mag-asawa, hindi ba? But, why do I feel like we're making ourselves even more miserable?" humagulgol ako nang kunin ni Ethan ang iniinom kong alak, "dahil sa akin ay unti-unting nawawala sa kaniya ang lahat. . . hindi ko alam bakit napapayag siya ni Daddy, bakit? Bakit kailangan naming pahirapan ang isa't isa para lang protektahan ang kasal namin?" natawa ako habang nagpapahid ng luha

"Bakit kasi walang mall dito sa probinsya? Should I ask my dad na magpatayo nalang ng mall?" Inis kong sinulyapan si Lorenzo nang tawanan niya ako. I know it's impossible but, kaya naman ni Daddy iyon. Malaki ang negosyo niya. Pero hindi rin gano'n kadali dahil politician siya. Baka isipin nila na pera iyon ng bayan kahit hindi naman."Ikaw lang iyong mataray na mas lalong gumaganda pag naiinis." Nauna akong lumabas ng kotse. Mamaya ay kung saan na naman mapunta ang usapan namin.Tatlong oras ang byahe namin dito sa mall. But, it's okay. I just want to enjoy this moment with him. Wala rin masyadong fancy restaurant dito kaya okay lang din. At least magkasama kami."I know places where we can enjoy our date. It's a private property." Pinagtaasan ko siya ng kilay. Pag ganitong walang pasok ay nadami akong mga kakilala rito. Nakita ko nga kanina iyong ex ni Lucas, e. Mukhang may sasabihin siya pero hindi rin niya tinuloy."Alam mo? Kung hindi kalang bodyguard ni Daddy ay iisipin kong ik

Muli akong nagising ng mga madaling araw. Nasa tabi ko pa rin si Lorenzo and his now wearing his shirt. Good thing dahil dito siya dumeretso kanina pagkauwe namin. Mabuti nalang at hindi iyon napansin ni Daddy. Muli kong pinikit ang mata ko at ginawang unan ang isa niyang braso at mahigpit na yumakap rito. After we make love last night is we decide to take a bath and change our cloth, mahirap na kapag may biglang kumatok at magtaka kung bakit pareho kaming walang suot na damit.Nang sunod kong paggising ay wala na sa tabi ko si Lorenzo. It's already 6 o'clock in the morning. Masakit ang katawan ko but I manage to take a bath. Alam kong sanay na silang lahat na hindi ako sumasabay sa breakfast and lumalabas ng kuwarto but, I don't know. Ayaw kong makahalata pa rin sila.Kahit na alam kong suportado nila kami. Well, I know Solana is still thinking a lot of what if about me and Lorenzo but, like what I've said I don't regret anything about what happened."Good morning, baby." Napangiti

I stayed in my seat and tilted my head backward, pressing the back of it against the headrest. I closed my eyes. "What's so funny, Lorenzo?" Pikon kung tanong. Alam kong pinapanood niya ako sa rearview mirror.Pabalik na kami ngayon sa probinsya dahil kailangan raw makabalik ni Daddy sa Cebu. Muli kong narinig ang mahinang pagtawa ni Lorenzo. I leaned my head back on the headrest and looked at him. His eyes flickered at me for a hint of a second before he smiled. "You're so cute when you're annoyed, Priscilla." Kusang umikot ang mata ko. Gusto ko pa naman din mag-stay do'n sa Villa kaso nga ay hindi rin puwede. Baka makahalata si Daddy kung magpapaiwan kami. Sa huli ay wala pa rin akong choice."Do you want us to go there again?" Mukhang nakuha ni Lorenzo ang dahilan ng pagkainis ko."As if we can? Babalik na ako sa school, Lorenzo. Isa pa, you think hindi makakarating kay Daddy kung ilang araw akong absent sa klase?" Hindi ko maiwasang hindi mairita. I really love the view of the s

I can't really decide about my dress that's why I asked my sisters to come and help me. This is the first time I dated someone and I don't have an idea about dates and things we should do. Like, we already kissed before and is that even counted? I don't know!"Are you sure about it, Ate? Like, I'm not judging you okay but, I can't blame you since Lorenzo is literally a good looking guy. As in almost perfect but, are you sure about this?" Tanong ni Solana habang naghahanap ng susuotin ko. Napatingin rin sa akin si Meredith."What's wrong with liking someone na hindi naman natin katulad ng pamumuhay?" Tanong ni Meredith. Siguro ay naiintindihan niya ako dahil pareho kaming nahulog sa mga personal guard namin but, she's confident about it. Gusto ko rin maging gano'n."That's not what I mean....we all knew how hard it is to like someone not in our--""Nothing is hard if you really love that someone, Solana. Mas mabuting ipaglaban mo kaysa pakawalan mo at magsisi ka sa huli. Love is about

Napasandal ako sa likod ng swivel chair ko. I can't even find anything on they internet! I've been searching for it for an hour. Kanina pa nakalabas si Lorenzo sa kuwarto ko. I wonder of his telling the truth or another lies?I remember how my mom died that night. We planned for a family dinner. Nauna kaming pumunta sa place dahil galing kaming school. Dumating si Daddy and we even talked to her before that incident.We waited for her for an hour but, when we finally decided to cancel out family dinner. It's too late. I hate my dad! I really hate for still hiding the truth. Kanina pa ako nagbabasa at wala akong mahanap sa mga nangyayari sa pamilya namin. The last incident happened weeks ago and the incident about my mom and now....last night.Hindi naman sakop ng media lahat, may mga pangyayaring hindi nababalita and that's the sad reality, the media's priority is to gain more views and popularity, mas madaming balita about celebrities kaysa sa mga nangyayari sa taong bayan.A lot of

"Coffee or water?" Malambing na tanong ni Lorenzo. Napatingin ako rito, kasalukuyan kaming kumakain at ramdam ko ang mga titig nila sa akin."Coffee, please?" Matamis siyang ngumiti at agad na ginawa ang sinabi ko. Tumikhim ako dahil pansin ko ang paninitig sa akin ni Kristina. Hindi pa rin kami nag-uusap pero hindi naman kami nag-aaway katulad ng madalas naming ginagawa."Ako rin kuya Lorenzo, please?" Panggagaya sa akin ni Solana. Matalim ko siyang tiningnan."Baliw ka talaga!" Bulong ko sa kaniya. Tumawa lang si Lorenzo kaya nagpanggap akong abala sa pagkain ko. Si Meredith ay halatang umiiwas kay Lucas, hindi ko rin alam kung ano ang nangyari sa kanilang dalawa.Nasabi rin sa akin ni Lorenzo na wala na pala si Lucas at ang girlfriend niya. Maybe, because of his schedule. Lagi ba naman niyang kasama ang mga kapatid ko. Ang hirap din pala ng trabaho nila, wala silang masyadong oras sa pamilya nila at taong mahal nila."T-thank you." Pinilit kong huwag mautal pero, talagang nahihiya