To Be With You Again - Braxton Series 1

"What's wrong with you?" Tanong ko sa kapatid kong babae. Kanina pa niya ginugulo ang buhok niya, hindi ko alam kung may problema siya o sobrang lasing lang talaga sa naganap na party.

Well, tama lang pala na hindi ako sumama sa kaniya. Same company naman kami pero dahil ayaw kong makita ang ex-fiancee ko, mas pinili kong manatili rito sa bahay.

"Zia, what should I do?" Parang naluluha niyang tanong sa akin. Pinagtaasan ko siya ng kilay at tahimik na nilapag ang isang basong tubig sa tapat niya.

"How will I know kung -"

"I met someone at the party last week. Well, pangalawang beses na ngayon." Muli niyang ginulo ang buhok niya. "And you know I'm drunk.  .  Inalok niya ako na ihahatid raw ako pauwe." Hindi ako kumibo. Akala ko ay titigil siya sa pagkukuwento nang pumasok si Kuya Lawrence at Ashton.

"T-tapos nang nasa tapat na kami ng bahay, I said goodbye and kissed him." Naiiyak na niyang sabi. Kumunot ang noo ko dahil halatang hindi niya talaga alam ang gagawin niya.

"Well, It's just a kiss I guess? Like, thank you for driving -"

"Naur! Ate, the kiss lasted for minutes and he even asked me to stop since I'm drunk." Napatulala ako rito. Hindi makapaniwala sa sinabi niya.

"What's new, Hya? You've been b*tch since you're ex boyfriend got married." Napatingin kaming pareho kay Ashton na kasalukuyang nakasandal sa upuan. Pasmado talaga ang bibig nito kahit kailan.

"Well, that just a kiss, it's not as if our sister kill*d someone, right?" Tumango ako dahil pati ako ay nahihiya sa pinag-gagawa ni Hya.

"Okay lang sana, e. . . Okay na sana pero, I even asked him if I'm not a good kisser like, gusto ko nalang magpalamon sa lupa!" Hindi ako makapaniwalang napatitig rito.

"Hindi na talaga kita kapatid." Nahihiyang saad ni Ashton. Tuluyan na din akong natawa sa huling sinabi ni Hya, even Kuya Lawrence is laughing at us.

"How could you even asked him after making a first move?" Muling tanong ni Ashton. Hindi pa rin makapaniwala sa kuwento ni Hya.

"I told you I'm drunk!" Pagtanggol nito sa sarili.

"You're drunk? Do you have any excuses?" Nailing nalang ako habang nakikinig sa kanila.

"Lasing naman talaga ako."

"And what if something happened  tonight? Like, you know?" Katwiran naman ni Ashton

"Well, wala naman nangyari so, what for?" Tumabi ako kay Kuya Lawrence at sumandal nalang sa balikat niya. Well, natutuwa lang ako kapag nakikita kong nagtatalo si Ashton at Hya.

"So, gusto mo pa na may mangyari?" Muling tanong nito.

"No! Well, may magandang lahi naman." Iritadong sumandal si Ashton sa upuan niya.

"You're not even thinking when you're drunk, ate. Please be responsible." Sumeryoso si Ashton kaya unayos na rin ako ng upo. Tumango ako bilang pag sang-ayon.

Well, that guys is nice and gentleman. Hindi niya ginawang advantage ang kalasingan ni Hya.

"I'm responsible naman. . . Mahina lang sa pogi na englishero tapos amoy mayaman na may kotse." Pabirong sagot ni Hya. Napabuntong-hininga si Ashton. Tumikhim si Kuya Lawrence kaya umayos na rin ng upo si Hya.

"Kailan ka pa naging mukhang pera?" Habol pa ni Ashton.

"Hya, Ashton is right. It's okay to drink and have some party with your friends but be responsible, hmm? Hindi dahil guwapo ay sasama kana sa kaniya. It's not about the appearance or anything, Hya. Hindi po alam kung may magandang dulot o masamang balak ba sa 'yo ang lalaking nakakasalamuha mo sa party." Muli akong tumango bilang pag sang-ayon kay Kuya Lawrence.

Mabuti nalang at nakikinig talaga kaming pareho ni Hya sa mga kuya namin. Well, hindi naman sila masyadong mahigpit sa amin, they allow us to go on a party basta may limit kami sa sarili namin.

"Ate, nando'n nga pala kanina si Kuya Zared sa party." Biglang saad ni Hya. Kasalukuyan kaming nasa kuwarto nang sabihin niya iyon sa akin. Nagkunware nalang akong nagbabasa ng case.

"They're talking about his father's case. Are you sure -"

"Hya, labas ang personal na buhay ko sa trabaho ko." Putol ko sa sasabihin niya. I know it's been years since he decided to leave.

No more explanation.

Leaving me hanging.

"I know but, I hope you're doing the right decision, Atty. Tazanna Kayth Lazarus." Seryoso niyang sabi sa akin.

"Alam natin pareho kung paano maglaro ang pamilya niya, Ate." Humigpit ang pagkakahawak ko sa folder na hawak ko.

I know that.

Kaya ko nga kinuha ang kaso, e. For the second time around, I wanted to be there for him. I wanted to save him.

{F L A S H B A C K}

"Ikaw lang ang babaeng mamahalin ko ng buong-buo. Hindi ko hahayaan na may makalapit sa akin." He said before kissing my forehead.

I smiled while remembering those memories of us. How happy we are that time. Kahit anong iwas ko ay kusa siyang pumapasok sa utak ko, na para bang kahapon lang nangyari ang lahat.

"Hindi ko din naman na hahayaan na may makaagaw sa'yo."

"Mahal na mahal kita at sana kayanin natin lahat ng pagsubok." Ramdam ko yung pagmamahal niya, kampante ako na hindi kami maghihiwalay, na kami ang magkasama hanggang tumanda kami.

Nangarap at nangako sa isa't isa. Pero kagaya ng iba, ilang beses din kaming dinaan ng iba't ibang problema. Ilang beses akong lumaban kasi mahal ko siya. I can't even imagine my life without him.

He's the reason why I'm still trying to survive. Siya ang dahilan kung bakit sa dami ng mga nangyayari sa akin, mas pinili kong manatili.

"I'm sorry but we have to end this." Hindi ko makuha ang sinabi niya. Para bang ang dali lang sa kaniya na sabihin ang bagay na 'yon.

Akala ko ba....

"L-love.." Nanginginig ang kamay ko. Nanghihina man ay pinilit kong abutin ang kamay niya.

"I'm sorry but I can't do this anymore---"

"Ang alin? Naguguluhan ako." Putol ko sa sasabihin niya. Ilang araw lang kaming hindi nagkita. Tapos ganito na.

"Us. I'm not happy anymore, Tazanna. Hindi na kita maintindihan." Natigilan ako sa sinabi niya. Masakit pala talaga kapag sa mahal muna nanggaling ang salitang iyon. Na para bang ang hirap-hirap kong intindihin.

I couldn't handle the pain right now. Dumagdag pa ang problema ko sa pamilya ko, okay na ako, e. Tanggap ko naman na unti-unting nagbabago ang lahat.

"Kung tungkol 'to sa pagpunta ko ng ibang bansa, pwede naman na hindi ako sumama sa family ko, Zared. J-just don't do this." Nanghihina kong paki-usap.

4 years kaming magkasama.

4 years na lumaban kahit ilang beses na kaming sinubok ng tadhana. Bakit ngayon pa na kailangan ko siya?

"Please, don't make this too hard for the both of us, I don't know what to do to you anymore." Bigla kong naalala iyong sinabi niya sa akin.

"Iiwan mo ba ako dahil sa pangarap mo?" Alam kong nahihirapan siya. Alam kong pagdating sa pamilya niya. Wala akong laban.

Kailan mo ba ako bibigyan ng halaga, Zared? Why are you doing this to me?

"I'm sorry---"

"Do you really like this? Puwede mo namang sabihin na maghintay ako, Zared. Gusto ko lang na sabihin mong mahal mo 'ko. Na babalik ka pa rin.. Don't do this...ipapagamot pa natin si Tita, right? Baby.... answer me please? Ikakasal pa tayo right?" Halos magmakaawa ako sa kaniya. Hindi ko makuhang alisin ang mga titig ko sa kaniya.

We are not the perfect couple, not even in the perfect situation.

"Zared.." Umiiyak ko pa rin tawag sa kaniya.

"Tazanna please...try to continue and achieve your dreams without me." Umiling ako habang humihiling na panaginip lang ang lahat. Masaya pa kami.

"Can't you just choose me? Kahit ngayon lang.." Kahit ngayon lang?

"I'm sorry, I truly feel bad for bringing pain in your heart I hope you'll understand well what's my purpose for doing this." Gusto kong intindihin, gusto kong tanggapin kaso hindi ko kaya. Bakit sa dami ng taong hindi p'wedeng maging akin, ikaw pa? Bakit sa lahat ng puwedeng mang-iwan ikaw pa?

"I don't understand..Are you really happy without me? If yes, let's keep it that way no matter how painful it is for me. Your happiness is really important to me. Even if it's killing me as long as you are happy, I'll accept it." Pero, kabaliktaran iyon sa kung ano ang nararamdaman ko.

"Iiwan man kita, dumating man ang panahon na magkikita tayo ulit, sana wala ng galit d'yan sa puso mo." No! Please! Please.. Don't leave.

"Bakit, Zared? Hindi ko maintindihan. Ayaw kong intindihin. Nangako ka na hindi mo ako iiwan. Nandoon ka nung mga panahon na iniwan ako. Sinabi mo...hindi mo ipaparanas iyon sa akin! Sabi mo mahal na mahal mo 'ko. Na sa sobrang pagmamahal mo, malabong gawin mo ang nangyari sa akin!" Pakiramdam ko sobra akong nanghihina sa mga nangyayari.

I don't like this feeling. Iyong walang nagloko, pero kailangan niyo nang tapusin.

"I'm sorry."

"Kapag..humakbang ka palabas ng pinto.. wala kanang babalik pa, Zared. Hindi ako laruan na basta mo nalang iiwan kung kailan mo gusto." Tuluyan kong natakpan ang bibig ko nang walang alinlangan niya akong tinalikuran.

"It's okay. Kaya ko naman. Makakaya kong wala ka, Zared. K-kung aalis ka man ngayon, pakiusap....huwag na sanang magtagpo ang landas nating dalawa." Kinagat ko ang ibabang labi ko nang tuluyan siyang lumabas ng kuwarto. Sa huling pagkakataon, gusto kong hilingin na sana...panaginip lang ang lahat.

It's so hard to say goodbye, when you keep asking why? Masaya naman kayo, mahal niyo naman ang isa't isa. Pero, bakit kailangan niyo pang maghiwalay?

It's been a month nang maghiwalay kaming dalawa. But Every memory we shared, will not fade away....

Pakiramdam ko hindi ko kayang mabuhay na wala siya. Halos sabunutan ko ang sarili ko nang masulyapan ko mga litrato naming dalawa.

Kahit saan ako tumingin, nandoon siya. Paano kita makakalimutan?

Hindi ko na kilala ang sarili ko. I tried everything to forget about him. Siya iyong umalis. Bakit ako ang nasasaktan?

"I wish that I could hold you once more." Mabilis kong pinunasan ang luha ko nang marinig ko ang pagtawag sa akin ni Mommy.

"What's your plan? Huwag mong sabihin na titigil ka sa pag-aaral dahil lang sa kaniya. Nasasaktan kami nang mga kuya mo. Nahihirapan akong makita kang ganyan" I sighed. Kailangan kong magpatuloy. Kailangan kong may patunayan, lalo na ngayon na wala si Daddy.

"Papasok ako mamaya." Sagot ko bago tuluyang tumayo.

I don't really know what to do. Hindi ako sanay na wala siya. Masyado niya akong sinanay sa mga bagay na hindi naman niya kayang panindigan.

Hindi ko alam kung bakit mga taong paasa. Kung kailan asang-asa ka na hindi ka iiwan, saka ka naman iiwam sa ere.

Masyadong malakas ang ulan. Wala rin naman akong dalang payong. Nakakainis!

"Atty. Tazanna Kayth Lazarus..." My body froze from trembling. Pero mas lumala pa ang pagpatak nang mga luha ko nang marinig ang boses niya.

It's been a year.....

Bakit kung kailan kaya ko na, saka pa siya nagpakita?

"Ate, nakikinig ka ba?" Muli akong napatingin kay Hya. It's been years but the memories of him still remains. Kahit kailan ay wala akong nakalimutan.

To be continued...