Chapter: Epilogue Sa loob ng isang abandonadong gusali na ngayo’y naging opisyal na headquarters ng dati naming grupo, tahimik ang lahat habang nakatayo sa gitna si Yhlorie “Dark” Salves, nakasuot ng simpleng itim na polo at pantalon, malayo sa dati niyang presensyang malamig at nakakatakot. Kasama ko si Cheska, parehong tahimik at nakikinig, habang unti-unting nagsimula ang kanyang huling pahayag bilang pinuno ng isang mundong matagal niyang ginamit upang takasan ang sakit.Tahimik muna si Yhlorie habang pinagmamasdan ang bawat isa sa kanyang mga tauhan—mga taong ilang taon na niyang kasama sa dilim, dugo, at tahimik na pakikibaka. Hanggang sa nagsalita siya, mababa ang tinig ngunit ramdam ang bigat.> “Nagsimula ako bilang isang sakim… walang awang lider. Isang taong hindi natutong magtiwala, walang ibang alam kundi pumatay at sumunod sa sarili niyang batas.”Nagkatinginan ang ilan, lalo na ang mga pinakamatagal na miyembro. Ako naman, nakatayo sa tabi ni Cheska
Terakhir Diperbarui: 2025-08-25
Chapter: Chapter 134Sa garden reception, habang humahampas ang hangin sa malamlam na mga ilaw, sumayaw si Quice at Yhlorie sa ilalim ng gabi. Hindi ito engrandeng sayaw. Simpleng pagyakap lang, mata sa mata, tahimik ang musika—pero damang-dama ng lahat, ito ang pinakatotoong sayaw ng pag-ibig.At sa puntong ‘yon, alam ng lahat:Hindi ito basta kwento ng mafia, away, o aksyon—ito ay kwento ng dalawang pusong, sa kabila ng dilim, ay piniling magmahal.Siyempre! Heto ang detailed at masayang pictorial scene matapos ang kasal nina Quice at Yhlorie (Dark) sa simbahan:Matapos ang emosyonal at makapangyarihang seremonya ng kasal, hindi pa man tuluyang nauubos ang luha sa mga mata ng mga bisita, ay agad nang sinimulan ang pictorial sa loob at labas ng simbahan—mga larawang magiging testamento ng isang pag-ibig na pinanday ng pagsubok, ng kabiguan, at sa huli, ng pananampalataya sa isa’t isa.Ang araw ay tila lalong luminaw, at ang sinag ng araw ay tumatama sa stained gl
Terakhir Diperbarui: 2025-08-25
Chapter: Chapter 133Ang araw ay tila nakisama—maaliwalas, may banayad na hangin, at ang liwanag ng araw ay tumatama sa makukulay na bulaklak na nakahilera sa labas ng San Ysidro Cathedral, isang simbahan na parang hinango sa isang panaginip.Ang simbahan ay matatagpuan sa isang tahimik at luntiang bayan sa may paanan ng burol. Mapapansin agad ang mala-kastilyong arkitektura nito—may matataas na arko, mga stained glass na naglalarawan ng mga banal na kwento, at isang bell tower na tila tanod ng langit. Sa loob, humahaplos sa damdamin ang malamig na hangin na may halimuyak ng mga puting rosas, habang ang organong tumutugtog ay tila humihinga ng kapayapaan.Lahat ay nakasuot ng puti at pastel—mula sa mga abay hanggang sa mga bisita. Si Cheska ang maid of honor habang si Jayten ang best man, at hindi maitago ang mga ngiti nila habang inaayos ang lahat para sa seremonyang mag-uumpisa na. Si Dark, o Yhlorie, ay nasa isang silid sa gilid ng simbahan. Nakaupo siya sa harap ng salamin, suot an
Terakhir Diperbarui: 2025-08-24
Chapter: Chapter 132Pagdating namin, ramdam agad ang kasiyahan. Nagsimula kami sa paglakad sa mga makukulay na kalsada ng parke, hawak-kamay namin ni Dark habang tinitingnan ang paligid—mga malalaking ferris wheel, mga nakakatuwang stalls, at ang mga naglalakad na masayang tao. “Alam mo, ang tagal ko nang hindi ganito kalaya,” bungad ni Dark habang ngumiti sa akin.“Tama ka,” sagot ko, pinisil ko ang kanyang kamay nang mahigpit. “Kailangan talaga nating maglaan ng ganitong oras para sa sarili natin, para sa mga mahal natin.”Habang naglalakad, napansin kong nakatingin si Jayten kay Criscel na abala sa pagkuha ng litrato. “Jayten, mukhang na-love mo talaga ‘yan ha,” biro ni Red, sabay tawa.Napailing si Jayten, pero hindi maikubli ang ngiti sa kanyang mukha. “Siyempre naman. Siya lang ang dahilan para bumalik ang saya sa buhay ko,” sagot niya, sabay yakap kay Criscel.Sumunod naman si Cheska at Red na magkasabay din naglalakad. “Ang saya lang talaga dito,” sabi ni Che
Terakhir Diperbarui: 2025-08-24
Chapter: Chapter 130"Si Cheska?" tanong niya habang inaayos ang jacket niya."Ewan, baka nasa labas? Hindi ko nakita sa lobby kanina eh," sagot ko habang binubulsa ang phone.At paglabas naming tatlo, sabay kaming napatigil. Doon, sa tabi ng isang itim na kotse, nakasandal si Cheska—at sa harap niya, walang iba kundi si Red, yakap-yakap siya habang magkahinang ang labi nila sa isang halik na hindi basta-basta. Hindi simpleng smack—halik 'yung may kilig, damdamin, at 'di alintana ang paligid. Halos mapasigaw ako sa gulat."WOIII!!! GRABE NAMAN! NASA PUBLIC PLACE KAYO!!!" sigaw kong may halong pang-aasar habang tinakpan ko pa ang mata ko ng isang kamay, kunwari'y maselan.Tumawa nang malakas si Jayten, halos mahulog pa sa tuwa. Si Criscel, natatawa rin at umiiling.Bigla namang bumitaw si Cheska at Red, medyo namumula pa si Cheska habang ayos-ayos ng buhok. Tapos, bigla siyang tumingin sa akin at ngumisi ng malupit."Nasa hospital lang si Yhlorie kaya
Terakhir Diperbarui: 2025-08-23
Chapter: Chapter 131Tahimik akong nakaupo sa tabi ni Yhlorie, hawak ang malamig niyang kamay, nang bigla siyang bumuka ng mga mata at ngumiti ng bahagya.“Ang eme mo,” sabi niya nang may pagka-biro, habang pinipisil ang kamay ko nang dahan-dahan. “Malayo naman ‘to sa bituka.”Hindi ko mapigilan ang pagtawa sa kanya, pero napansin ko ang bahagyang pagluha sa kanyang mga mata—parang naghalo ang saya at lungkot.Biglang pumasok si Quice sa kwarto, at nang makita si Yhlorie na nakangiti kahit bahagyang, napaiyak siya ng hindi mapigilan. Dahan-dahan niyang niyakap ang lalaki, hinaplos ang likod nito nang may pagkabusog at pag-iyak ng damdamin.“Bawal bang maging eme?” tanong ko habang nakatitig sa kanila, medyo nanginginig ang boses ko.Si Yhlorie ay ngumiti, tumingin sa akin ng may init ng pasensya at pagmamahal. “Hindi, hindi bawal. Minsan, ang pagiging eme ay tanda lang ng tapang na ipakita ang totoong nararamdaman.”Napuno ako ng emosyon, parang ang
Terakhir Diperbarui: 2025-08-23
The Mafia Boss and His Muse
"The Mafia Boss and His Muse"
Si Ysabella Fuentes ay isang ambisyosong babae na handang gawin ang lahat upang maiahon ang sarili at pamilya mula sa kahirapan. Nang matanggap siya bilang personal secretary ni Zachariel Ezekiel Montenegro, ang misteryosong CEO ng Montenegro Industries, hindi niya inaasahan na mabubuksan ang pinto ng isang madilim at mapanganib na mundo.
Si Zachariel ay hindi lamang isang makapangyarihang negosyante—siya rin ang pinuno ng pinakamalaking sindikato sa bansa, ang Montenegro Mafia. Sa kabila ng kanyang malamig na ugali at walang-awang reputasyon, natagpuan ni Bella ang isang lalaking puno ng sugat mula sa kanyang nakaraan, naghahanap ng dahilan upang muling magtiwala at magmahal.
Habang nalalapit ang dalawa sa isa’t isa, unti-unting nalantad ang mga lihim na bumabalot sa buhay ni Zachariel, at si Bella ay naipit sa gitna ng alitan ng kapangyarihan, taksil na alyado, at mga kalabang walang awa. Ang kanilang pagmamahalan ay sinubok ng panganib at pagdududa—isang relasyon na maaaring magdulot ng kaligtasan o kapahamakan.
Sa gitna ng baril, dugo, at pag-iibigan, mapapatunayan ba ni Bella na siya ang muse na magpapabago sa takbo ng madilim na mundo ni Zachariel? O masisira ang kanilang relasyon dahil sa mga lihim na hindi kayang takasan ng Mafia Boss?
"The Mafia Boss and His Muse" ay kwento ng laban para sa pagmamahal, pagtitiwala, at pag-asa sa kabila ng dilim at panganib.
Baca
Chapter: Chapter 13(Ysabella’s POV)Nasa hallway ako, palapit sa study room ni Sir para ibigay ang pagkain nang biglang bumukas ang pinto.Siya.Zachariel.Nakahinto, hingal. Para bang may pinagsisigawang damdamin sa loob niya.Napatingin siya sa kamay ko. Sa pulso.At sa oras na nakita niya ang tattoo ko—parang biglang nawala ang kulay sa mukha niya.“H-hindi... pwede ‘to...” bulong niya.“Ano pong ibig sabihin nito?” tanong ko, mahina.Pero hindi siya sumagot.Lumapit siya.Hinawakan ang pulso ko.“At anong pangalan ng tatay mo, Ysabella?” tanong niya. Buo. Matigas.Hindi ako agad nakasagot.“Hindi ko po alam. Wala po akong record sa birth certificate. Laging sinasabi ng lola ko na ‘confidential’ raw. Pinanganak ako sa private na ospital. Walang history. Wala rin akong inaalaalang mukha niya.”Nanlaki ang mata niya.Parang may pinagtugmang piraso sa puzzle.
Terakhir Diperbarui: 2025-07-03
Chapter: Chapter 12Chapter 12(Ysabella’s POV)“Anong ibig niyang sabihin?” tanong ko, mahina.Si Sir ay tahimik lang. Tumingin siya sa akin, pero alam kong may bagay na ayaw pa niyang bitawan.Tumalikod siya, tinawagan ang isa sa mga tauhan niya. “Dalhin si Celeste sa safe zone. Siguraduhing buhay siya. Pero bantayan ng doble.”Bago siya sumakay sa sasakyan, lumingon siya sa akin. “Tayo na. Malayo pa tayo sa katapusan.”---Ilang oras ang lumipas...Nasa loob kami ng main office. Si Karleen ay nagpapahinga sa guest room. Ako naman, tahimik na naglalagay ng yelo sa galos sa braso ni Sir Zachariel.“Salamat,” sabi niya, hindi lumilingon.Tahimik.“Anong ibig niyang sabihin?” tanong ko muli. “Yung sinabi ni Celeste kanina... tungkol sa’kin?”Hindi agad siya sumagot.Pero pagkatapos ng ilang minuto, tumingin siya sa akin—at sa wakas, nagsalita.“May isang bagay na matagal ko
Terakhir Diperbarui: 2025-07-03
Chapter: Chapter 11Chapter 11 – “Minsan, ang Kalaban... Kilala Mo”(Ysabella’s POV)Ang lakas ng tibok ng puso ko habang binabaybay namin ang kalsadang papunta sa tinutukoy na abandonadong factory.Wala akong baril. Wala akong bala.Ang tanging dala ko lang... ang tapang na pilit kong binubuo para sa kapatid ko.“Nandito lang sa unahan,” sabi ni Sir habang mahigpit ang hawak sa manibela. Ang tinig niya’y mababa, kontrolado, pero ramdam ko ang tensyon sa bawat galaw niya.“Anong plano?” tanong ko.Tumingin siya sa akin saglit. “Simple lang—kuha natin si Karleen. At kung nandun si Celeste... tapusin na.”Hindi ako sumagot. Inabot niya ang isang maliit na communication earpiece at flashlight. Nilagay ko agad sa tenga ko, sabay sunod sa kanya.Tahimik ang paligid ng lumang factory. Sirang mga bintana, kalawangin ang pinto. May halong alikabok at dugo ang amoy sa paligid.Tahimik naming binuksan ang pinto.(Z
Terakhir Diperbarui: 2025-07-02
Chapter: Chapter 10Chapter 10 – “Kapag Tahimik ang Mundo, Doon Nagsisimula ang Gulo”(Ysabella’s POV to start, then shifts)(Ysabella’s POV)Umaga.Sa unang pagkakataon mula nang tumira ako sa bahay na ito, ibang klaseng katahimikan ang naramdaman ko. Hindi nakakabinging lamig—kundi isang uri ng kapayapaan. Maingat, marupok, pero naroon.Nasa kusina ako, nagtitimpla ng kape. Mula sa gilid ng mata ko, nakita kong bumaba si Sir Zachariel—suot ang itim niyang robe, bahagyang magulo ang buhok, pero may ngiti sa labi na hindi ko pa nakita sa kanya dati.“Good morning,” sabi niya habang tumabi sa akin.“Good morning din po,” tugon ko, sabay abot ng tasa ng kape.Tahimik kaming umupo sa lamesa. Wala masyadong usapan, pero para bang sapat na ang presensya naming dalawa para buuin ang umaga.Tumitig siya sa akin. “Kanina pa kita pinagmamasdan. Hindi ko pa rin maintindihan kung paano mo napasok ang mundong ‘to.”Napatingin
Terakhir Diperbarui: 2025-07-02
Chapter: Chapter 9Chapter 9 – “Alin sa Inyo ang Totoo?”(Zachariel’s POV to start, then shifts)(Zachariel’s POV)Tahimik ang sala, pero ang tunog ng tibok ng puso ko ay parang bomba—bawat segundo, sumisigaw.Si Celeste, nakatayo sa harap ko, hawak ang bawat alaala na pilit kong nilimot. At si Ysabella… tahimik sa gilid ko, tila handang umalis kung iyon ang kailangan.At ako?Ako ang dahilan kung bakit pareho silang nasasaktan.Huminga ako nang malalim. Tiningnan ko si Celeste.“Celeste…” paunang tawag ko, mababa pero matatag, “ikaw ang bahagi ng nakaraan ko.”Nanigas ang panga niya, pero hindi siya nagsalita.“Hindi kita kailanman kinalimutan,” tuloy ko. “Pero hindi ibig sabihin nun ay babalikan ko lahat ng sakit na iniwan natin sa isa’t isa.”Nanlaki ang mata niya. “So, ito na? ‘Yun na lang ‘yon?”Umiling ako. “Ikaw ang dahilan kung bakit natuto akong maging matigas. Pero siya—” sabay lingon
Terakhir Diperbarui: 2025-07-01
Chapter: Chapter 8Chapter 8 – “Ang Babaeng Bumalik Mula sa Nakaraan”(Ysabella’s POV)Tahimik ang buong bahay. Kahit na maraming ginagawa sa opisina ni Sir Zachariel, may bahagi sa akin na hindi mapakali—parang may paparating na hindi ko maipaliwanag. Mula pa kanina, ramdam ko na ang bigat sa hangin.Habang nililigpit ko ang mga papeles sa sala, biglang may kumatok sa main door.Tatlong beses. Sunod-sunod. Hindi malakas, pero matigas. Determinado.Nagdalawang-isip akong buksan. “Huwag kang aalis kahit sino pa ang kumatok,” sabi ni Sir kanina. Pero baka emergency. Baka isa sa mga tauhan niya.Dahan-dahan akong lumapit. Tiningnan ko muna sa peephole.Isang babae.Maputi, matangkad, may suot na dark green trench coat at shades kahit maliwanag. Nakaayos ang buhok niya na parang may appointment sa TV studio. Pero ang pinakanakakabahala?Ang kumpiyansa sa katawan niya. Parang alam niyang may karapatan siyang narito.
Terakhir Diperbarui: 2025-07-01
Masuk
