Chapter: Chapter 107Pagbaba ko sa hagdan, bumungad agad sa akin ang malakas na tunog ng balita mula sa sala. Nakabukas ang TV, at doon ko nakita—breaking news. Isang live footage mula sa presscon venue kung saan nandoon si Jayten. May mga tao sa labas, may media, may mga galit na fans… at may tension sa paligid na parang puputok sa kahit anong segundo.“Q! Alam mo na?” boses iyon ni Daddy, gulat man pero may tensyon din sa mukha niya. Nakaupo siya sa sofa, hawak ang remote, at nakatutok ang mga mata sa TV screen. Hindi na niya inalis ang tingin niya roon habang nagsalita.Tumango lang ako, bitbit ang bag ko at nakasuot na ng jacket. “I have to go,” mabilis kong paalam habang sinusuot ang sapatos sa paanan ng hagdan.“Quicee, teka lang—delikado ‘yan,” habol niya, pero hindi ko na siya tiningnan. Napalingon lang ako saglit.“Si Jayten… siya ang nagsilbing kuya namin ni Cheska. Kahit mas matanda lang siya sa’min ng ilang buwan Daddy. Hindi ko siya kayang pabayaan,” sago
Terakhir Diperbarui: 2025-08-11
Chapter: Chapter 106Pagkatapos ng agahan, dala-dala ko pa rin ang bigat ng naging pag-uusap namin ni Daddy. Parang ang daming gumugulo sa isip ko—mga alaala, mga pangakong binitiwan noon, at mga tanong na kahit anong pilit ay hindi ko pa rin kayang sagutin.Dahan-dahan akong umakyat sa hagdan. Tahimik ang buong bahay, tanging marahang pag-ikot ng ceiling fan sa sala lang ang naririnig ko. Pagkarating ko sa kwarto, agad kong isinara ang pinto at sinarado ang ilaw, hinayaang ang liwanag mula sa bintana ang magbigay ng munting sinag sa loob.Inalis ko ang tsinelas at dahan-dahang lumapit sa kama.Pagbagsak ko sa kutson, naramdaman ko ang buong bigat ng katawan ko na para bang sumuko na rin sa pagod. Niyakap ako ng malamig at malambot na sapin. Hinayaan kong humimlay ang likod ko sa pagitan ng unan at kumot, habang pinapikit ko ang mga mata kong nanlalabo pa mula sa kakaisip kagabi.Napabuntong-hininga ako.Amoy ko pa ang bahagyang lavender scent ng punda ng una
Terakhir Diperbarui: 2025-08-11
Chapter: Chapter 105Saglit siyang natigilan, parang inaalala ang bawat taon ng pagod at sakripisyo, ngayon naririnig mula sa anak niyang gusto ring maglingkod, sa sarili niyang larangan."Alam mo bang matagal ko nang hinihintay yang tanong na ‘yan?" sagot niya, malumanay pero may halong emosyon. "Anak, hindi ko ipagkakait sa’yo ang oportunidad na matuto sa lugar kung saan ako tumayo’t lumaban. Gusto kong makita mong hindi lang ito tungkol sa trabaho—ito’y tungkol sa puso.""Kaya oo. Welcome ka sa hospital, Quicee. Pero tandaan mo... hindi ka na anak ko doon. Intern ka. Ipapasok kita sa ilalim ng pinakamatinding head nurse.""Oh no," natatawa kong sagot. **"So hindi tayo magkakampi?""Depende. Kapag tama ka, kakampi mo ako. Pero kapag tinamad ka—ako mismo ang magtatanggal sa’yo sa duty!"Tumawa kami ni Daddy, habang si Mommy ay umarte pa ng mahigpit ang kilay, pero hindi maitago ang ngiti sa dulo ng labi niya.Sa gitna ng tawanan, alam ko: ito ang si
Terakhir Diperbarui: 2025-08-10
Chapter: Chapter 104Habang nilalagyan ko ng butter ang pandesal ko, napansin kong biglang tumigil si Daddy sa pagbabasa ng diyaryo. Hindi siya agad tumingin sa akin, pero naramdaman kong may bumigat na katahimikan sa mesa—yung uri ng katahimikang alam mong may susunod na tanong na may laman."Kamusta kayo ni Yhlorie?" tanong niya, diretso, pero walang halong pamimilit.Napatigil ang kamay ko. Sandaling natigilan ang paggalaw ng kutsilyo sa ibabaw ng tinapay.Napatingin ako sa kanya—sa mata niyang palaging kalmado pero laging nakakabasa. Hindi niya ako tinatapangan. Tanong lang talaga. Pero alam kong hindi siya basta curious. Concerned siya.Huminga ako ng malalim at pilit ngumiti."Okay lang po," sagot ko, maiksi pero may diin, parang gustong tapusin agad ang usapan.Pero ngumiti lang si Daddy, ‘yung tipong may kasamang payo na hindi binibitawan."Huwag kang maging masungit sa kaniya ha," sabi niya habang muling humigop ng kape, pero hindi inaalis an
Terakhir Diperbarui: 2025-08-10
Chapter: Chapter 103May saglit na katahimikan. Wala nang nagpa-ping na notipikasyon. Wala nang hangin na dumadaloy sa kwarto, dahil isinara ko na ang bintana kanina. Kahit ang orasan sa dingding, parang ayaw nang tumunog. Lahat ay tila hinihimok akong isuko na ang gising.Hanggang sa dahan-dahan, bumigat na ang talukap ng mata ko.Yung mabigat na parang hinihila pababa ng mundo mismo.Muli kong sinubukang bumaling sa kaliwa, pero sa pagkilos ko, may kirot sa gilid ng ulo ko.‘Yung kirot na galing sa sobrang pag-iisip.‘Yung tipong parang sinasakal ng pagod ang sentido ko.Huminga ako nang malalim. Isa pa. Isa pang mas malalim.At sa wakas, tuluyan akong nadala ng antok.Hindi man buo ang tulog,hindi man tahimik ang loob ko,pero kahit paano...natalo ng katawan ko ang ingay sa utak.Sa huling segundo ng malay ko, may bumigkas sa loob ko ng tahimik:"Sana, kahit sa panaginip… may sagot."At doon, sa pagitan ng pa
Terakhir Diperbarui: 2025-08-09
Chapter: Chapter 102Kinagabihan.Tahimik ang biyahe pauwi, pero mas tahimik ang loob ko. Pagdating ko sa tapat ng bahay, ilang sandali akong napatitig lang sa gate—parang inaalam ko pa kung karapat-dapat ba akong pumasok. Parang matagal na akong hindi tumira rito, kahit ilang araw lang talaga ang lumipas.Bitbit ko ang sling bag ko sa balikat, may hawak na maliit na paper bag ng fries na hindi ko rin natapos.Hindi ko na piniling bumalik sa hotel.Hindi ko alam kung dahil sa pagod, sa gutom, o sa kung anong emosyon na hindi ko pa rin mabigyang pangalan. Basta alam ko lang—kailangan kong makauwi.Kahit saglit lang.Binuksan ko ang gate. Kumalabog ito nang bahagya—kilalang tunog ng bahay, ng pag-uwi. Ang amoy ng gabi—yung halimuyak ng damong nadiligan, ng alikabok sa kahoy na pinto, ng luma ngunit pamilyar na hangin—lahat ‘yon ay tila yumakap sa akin.Pagbukas ko ng pintuan, sinalubong ako ng katahimikan.Walang tao.Tulog na siguro s
Terakhir Diperbarui: 2025-08-09
The Mafia Boss and His Muse
"The Mafia Boss and His Muse"
Si Ysabella Fuentes ay isang ambisyosong babae na handang gawin ang lahat upang maiahon ang sarili at pamilya mula sa kahirapan. Nang matanggap siya bilang personal secretary ni Zachariel Ezekiel Montenegro, ang misteryosong CEO ng Montenegro Industries, hindi niya inaasahan na mabubuksan ang pinto ng isang madilim at mapanganib na mundo.
Si Zachariel ay hindi lamang isang makapangyarihang negosyante—siya rin ang pinuno ng pinakamalaking sindikato sa bansa, ang Montenegro Mafia. Sa kabila ng kanyang malamig na ugali at walang-awang reputasyon, natagpuan ni Bella ang isang lalaking puno ng sugat mula sa kanyang nakaraan, naghahanap ng dahilan upang muling magtiwala at magmahal.
Habang nalalapit ang dalawa sa isa’t isa, unti-unting nalantad ang mga lihim na bumabalot sa buhay ni Zachariel, at si Bella ay naipit sa gitna ng alitan ng kapangyarihan, taksil na alyado, at mga kalabang walang awa. Ang kanilang pagmamahalan ay sinubok ng panganib at pagdududa—isang relasyon na maaaring magdulot ng kaligtasan o kapahamakan.
Sa gitna ng baril, dugo, at pag-iibigan, mapapatunayan ba ni Bella na siya ang muse na magpapabago sa takbo ng madilim na mundo ni Zachariel? O masisira ang kanilang relasyon dahil sa mga lihim na hindi kayang takasan ng Mafia Boss?
"The Mafia Boss and His Muse" ay kwento ng laban para sa pagmamahal, pagtitiwala, at pag-asa sa kabila ng dilim at panganib.
Baca
Chapter: Chapter 13(Ysabella’s POV)Nasa hallway ako, palapit sa study room ni Sir para ibigay ang pagkain nang biglang bumukas ang pinto.Siya.Zachariel.Nakahinto, hingal. Para bang may pinagsisigawang damdamin sa loob niya.Napatingin siya sa kamay ko. Sa pulso.At sa oras na nakita niya ang tattoo ko—parang biglang nawala ang kulay sa mukha niya.“H-hindi... pwede ‘to...” bulong niya.“Ano pong ibig sabihin nito?” tanong ko, mahina.Pero hindi siya sumagot.Lumapit siya.Hinawakan ang pulso ko.“At anong pangalan ng tatay mo, Ysabella?” tanong niya. Buo. Matigas.Hindi ako agad nakasagot.“Hindi ko po alam. Wala po akong record sa birth certificate. Laging sinasabi ng lola ko na ‘confidential’ raw. Pinanganak ako sa private na ospital. Walang history. Wala rin akong inaalaalang mukha niya.”Nanlaki ang mata niya.Parang may pinagtugmang piraso sa puzzle.
Terakhir Diperbarui: 2025-07-03
Chapter: Chapter 12Chapter 12(Ysabella’s POV)“Anong ibig niyang sabihin?” tanong ko, mahina.Si Sir ay tahimik lang. Tumingin siya sa akin, pero alam kong may bagay na ayaw pa niyang bitawan.Tumalikod siya, tinawagan ang isa sa mga tauhan niya. “Dalhin si Celeste sa safe zone. Siguraduhing buhay siya. Pero bantayan ng doble.”Bago siya sumakay sa sasakyan, lumingon siya sa akin. “Tayo na. Malayo pa tayo sa katapusan.”---Ilang oras ang lumipas...Nasa loob kami ng main office. Si Karleen ay nagpapahinga sa guest room. Ako naman, tahimik na naglalagay ng yelo sa galos sa braso ni Sir Zachariel.“Salamat,” sabi niya, hindi lumilingon.Tahimik.“Anong ibig niyang sabihin?” tanong ko muli. “Yung sinabi ni Celeste kanina... tungkol sa’kin?”Hindi agad siya sumagot.Pero pagkatapos ng ilang minuto, tumingin siya sa akin—at sa wakas, nagsalita.“May isang bagay na matagal ko
Terakhir Diperbarui: 2025-07-03
Chapter: Chapter 11Chapter 11 – “Minsan, ang Kalaban... Kilala Mo”(Ysabella’s POV)Ang lakas ng tibok ng puso ko habang binabaybay namin ang kalsadang papunta sa tinutukoy na abandonadong factory.Wala akong baril. Wala akong bala.Ang tanging dala ko lang... ang tapang na pilit kong binubuo para sa kapatid ko.“Nandito lang sa unahan,” sabi ni Sir habang mahigpit ang hawak sa manibela. Ang tinig niya’y mababa, kontrolado, pero ramdam ko ang tensyon sa bawat galaw niya.“Anong plano?” tanong ko.Tumingin siya sa akin saglit. “Simple lang—kuha natin si Karleen. At kung nandun si Celeste... tapusin na.”Hindi ako sumagot. Inabot niya ang isang maliit na communication earpiece at flashlight. Nilagay ko agad sa tenga ko, sabay sunod sa kanya.Tahimik ang paligid ng lumang factory. Sirang mga bintana, kalawangin ang pinto. May halong alikabok at dugo ang amoy sa paligid.Tahimik naming binuksan ang pinto.(Z
Terakhir Diperbarui: 2025-07-02
Chapter: Chapter 10Chapter 10 – “Kapag Tahimik ang Mundo, Doon Nagsisimula ang Gulo”(Ysabella’s POV to start, then shifts)(Ysabella’s POV)Umaga.Sa unang pagkakataon mula nang tumira ako sa bahay na ito, ibang klaseng katahimikan ang naramdaman ko. Hindi nakakabinging lamig—kundi isang uri ng kapayapaan. Maingat, marupok, pero naroon.Nasa kusina ako, nagtitimpla ng kape. Mula sa gilid ng mata ko, nakita kong bumaba si Sir Zachariel—suot ang itim niyang robe, bahagyang magulo ang buhok, pero may ngiti sa labi na hindi ko pa nakita sa kanya dati.“Good morning,” sabi niya habang tumabi sa akin.“Good morning din po,” tugon ko, sabay abot ng tasa ng kape.Tahimik kaming umupo sa lamesa. Wala masyadong usapan, pero para bang sapat na ang presensya naming dalawa para buuin ang umaga.Tumitig siya sa akin. “Kanina pa kita pinagmamasdan. Hindi ko pa rin maintindihan kung paano mo napasok ang mundong ‘to.”Napatingin
Terakhir Diperbarui: 2025-07-02
Chapter: Chapter 9Chapter 9 – “Alin sa Inyo ang Totoo?”(Zachariel’s POV to start, then shifts)(Zachariel’s POV)Tahimik ang sala, pero ang tunog ng tibok ng puso ko ay parang bomba—bawat segundo, sumisigaw.Si Celeste, nakatayo sa harap ko, hawak ang bawat alaala na pilit kong nilimot. At si Ysabella… tahimik sa gilid ko, tila handang umalis kung iyon ang kailangan.At ako?Ako ang dahilan kung bakit pareho silang nasasaktan.Huminga ako nang malalim. Tiningnan ko si Celeste.“Celeste…” paunang tawag ko, mababa pero matatag, “ikaw ang bahagi ng nakaraan ko.”Nanigas ang panga niya, pero hindi siya nagsalita.“Hindi kita kailanman kinalimutan,” tuloy ko. “Pero hindi ibig sabihin nun ay babalikan ko lahat ng sakit na iniwan natin sa isa’t isa.”Nanlaki ang mata niya. “So, ito na? ‘Yun na lang ‘yon?”Umiling ako. “Ikaw ang dahilan kung bakit natuto akong maging matigas. Pero siya—” sabay lingon
Terakhir Diperbarui: 2025-07-01
Chapter: Chapter 8Chapter 8 – “Ang Babaeng Bumalik Mula sa Nakaraan”(Ysabella’s POV)Tahimik ang buong bahay. Kahit na maraming ginagawa sa opisina ni Sir Zachariel, may bahagi sa akin na hindi mapakali—parang may paparating na hindi ko maipaliwanag. Mula pa kanina, ramdam ko na ang bigat sa hangin.Habang nililigpit ko ang mga papeles sa sala, biglang may kumatok sa main door.Tatlong beses. Sunod-sunod. Hindi malakas, pero matigas. Determinado.Nagdalawang-isip akong buksan. “Huwag kang aalis kahit sino pa ang kumatok,” sabi ni Sir kanina. Pero baka emergency. Baka isa sa mga tauhan niya.Dahan-dahan akong lumapit. Tiningnan ko muna sa peephole.Isang babae.Maputi, matangkad, may suot na dark green trench coat at shades kahit maliwanag. Nakaayos ang buhok niya na parang may appointment sa TV studio. Pero ang pinakanakakabahala?Ang kumpiyansa sa katawan niya. Parang alam niyang may karapatan siyang narito.
Terakhir Diperbarui: 2025-07-01
Masuk
