บทที่ 579

ท่านหลินยื่นยาลดไข้ให้เย่ฮวนเอ่อร์ “เสี่ยวเยา กินยาซะนะลูก”

เย่ฮวนเอ่อร์นอนป่วยอยู่บนเตียงอย่างอ่อนแรง “พ่อ หนูไม่อยากกินยา”

ท่านหลินมองลูกสาวแล้วถอนหายใจ “ทำไมล่ะ อกหักเหรอ? เฉินจิ้นปฏิเสธลูกแล้วใช่ไหม?”

เย่ฮวนเอ่อร์ถลึงตาใส่พ่อทันที พ่อช่างพูดไม่รู้กาลเทศะจริงๆ เธอกำลังเจ็บปวดอยู่แท้ๆ

ท่านหลินหัวเราะ “เสี่ยวเยา พ่อเคยพูดแล้วใช่ไหมว่าลูกไม่มีทางเอาชนะเฉินจิ้นได้ เลิกเถอะนะ ลืมเขาไปซะ”

เย่ฮวนเอ่อร์เงียบ ไม่พูดอะไร

ท่านหลิน “ในโลกนี้ยังมีผู้ชายดีๆ อีกเยอะ พ่อรู้จักหนุ่มหล่อโปรไฟล์ดีตั้งมากมาย เดี๋ยวจะค่อยๆ แนะนำให้รู้จัก ไม่ใช่เค้าว่ากันเหรอว่า วิธีลืมรักเก่าที่ดีที่สุดคือมีรักใหม่?”

เย่ฮวนเอ่อร์กอดผ้าห่มแน่น ยังคงไม่พูดสักคำ

ท่านหลินวางยาลงบนหัวเตียง “เสี่ยวเยา กินยาเองนะ พ่อออกไปก่อน”

ท่านหลินเดินออกไป

เย่ฮวนเอ่อร์ค่อยๆ ลุกขึ้นมากินยาลดไข้ แล้วกลับไปนอนหวังจะหลับ

เธอควรจะฟังพ่อ ลืมเฉินจิ้นให้ได้

ก็เขาไม่เคยจริงใจกับเธอเลย พูดจาตัดเยื่อใยขนาดนั้น แถมยังมีผู้หญิงคนใหม่อยู่ข้างกายแล้ว

แต่พอเธอหลับตา ใบหน้าหล่อคมของเฉินจิ้นก็ลอยเข้ามาในหัวอย่างควบคุมไม่ได้

เธออยากลืมเขา แต่ล