บทที่ 594

เขาพูดอะไรออกมาน่ะ?

เธอเป็นผู้หญิงนะ!

เย่ฮวนเอ่อร์กำหมัดเล็กๆ ทุบเบาๆ ลงบนหน้าอกของเขา “เฉินจิ้น นายนี่มันน่าหมั่นไส้!”

เฉินจิ้นคว้ามือเธอไว้ แล้วก้มลงจูบเธออย่างอ่อนโยน

เย่ฮวนเอ่อร์โดนจูบจนใจเต้นแรง “เฉินจิ้น หรือว่านาย…อาบน้ำแล้วยังไม่หายเหรอ?”

สายตาของเฉินจิ้นเต็มไปด้วยแรงกดดันร้อนแรง คล้ายสัตว์ป่าที่จ้องเหยื่อแสนหวาน “เย่ฮวนเอ่อร์…ฉันต้องการเธอ…ได้ไหม?”

เขาบอกว่าต้องการเธอ

คำพูดของเขาทำให้ใบหน้ารูปไข่ของเย่ฮวนเอ่อร์แดงจัดทันที เธอกัดริมฝีปากเบาๆ แล้วพยักหน้า “อืม…”

เฉินจิ้นโน้มตัวลงจะจูบเธออีกครั้ง

แต่เย่ฮวนเอ่อร์ยกมือขึ้นหยุดเขาไว้

เฉินจิ้นถามเสียงแผ่ว “เป็นอะไรไป?”

เย่ฮวนเอ่อร์เบาเสียงลง “เราไปที่เตียงได้ไหม ฉันรู้สึกตื่นเต้นนิดหน่อย เพราะฉันยังไม่เคย”

เธอบอกว่าเธอยังไม่เคย

คำพูดของเธอ ทำให้เฉินจิ้นชะงัก ก่อนจะอุ้มเธอขึ้นอย่างแผ่วเบา แล้วพาไปที่เตียงของเธอ

เมื่อเขารู้สึกถึงความเกร็งเล็กน้อยในร่างของเธอ เฉินจิ้นกุมมือเธอแน่น แทรกนิ้วเข้าประสานอย่างมั่นคง “ถ้าเธอรู้สึกไม่สบายก็บอกฉันนะ ฉันเองก็ไม่เคยเหมือนกัน”

เขาบอกว่าเขาเองก็ไม่เคยเหมือนกัน

ดวงตาของเย่ฮวนเอ่อร์เปล