" อะไรกันเนี่ย พวกนายมองเราทำไม เธอสองคนด้วยเป็นอะไรกันไปหมด “ ‘ อะไรกันเนี่ยฉันทำอะไรผิดไปหรือเปล่าอยู่ๆคนพวกนี้ก็มองฉันแปลกๆ มองเหมือนมีคำถามมองเหมือนอยากจะรู้อะไร หรือเป็นเพราะว่าเมื่อกี้มีคนเห็นงั้นเหรอภาพที่ฉันลงมาจากรถสปอร์ตของพี่เพทายมีคนเห็นอย่างนั้นหรอ ’ “ แหมๆๆมีแฟนแล้วไม่เห็นบอกเพื่อนเลยนะ “ (ข้าวหอม) “ ใช่ไม่เห็นบอกพวกเราเลยนะยัยเบล “ (คาราเมล) “ พูดเรื่องอะไรกัน “ เฌอเบลล์ยืนเกาหัวทำตัวไม่ถูกเธอกำลังงงๆว่าสิ่งที่เพื่อนๆของเธอพูดหมายถึงใคร ก่อนที่สายตาจะกวาดมองไปยังทุกๆคนและคำตอบที่ได้เป็นอันชัดเจนว่าทั้งหมดกำลังคาดคั้นบางสิ่งบางอย่างจากปากเธอ “ ไม่ต้องมาทำเป็นไม่รู้หรอกผู้ชายคนนั้นน่ะใครอ่ะแฟนมึงเหรอ “ (ชีวิน) ‘ เฮ้ออ ว่าแล้วเชียวว่าทุกคนต้องเห็นฉันลงมาจากรถของพี่เพทาย แล้วยังไงจะตอบยังไงดีจะบอกว่าเป็นเพื่อนของพี่ชายทุกคนจะเชื่อไหมนะ แต่ดูท่าเหมือนจะไม่เชื่อกันเลยให้ตายสิยัยเฌอเบลล์นี่แกตกไปเป็นจำเลยของเพื่อนๆตั้งแต่เมื่อไหร่ ’ “ อะ เอ่อ คือเรา “ “ เอาเถอะเบลมันกำลังเขินอยู่น่ะดีแล้วล่ะมึงมีแฟนก็ดีแล้วเบลชีวิตจะได้สมหวังสักที วันนี้ถือว่ามีเรื่องน่
อีกด้าน “ แหมไอ้คินยิ้มหน้าระรื่นชื่นบานมาเชียวนะ “ (ชีวิน) เสียงชีวินเอ่ยพูดกับภาคินในขณะที่เขาเดินเคียงคู่มากับคาราเมล หลังจากที่เขาออกมาจากคอนโดของเฌอเบลล์เขาก็ตรงดิ่งไปรับคาราเมลที่บ้านของเธอทันที ก่อนที่จะหอบช่อดอกไม้ช่อโตและช็อกโกแลตกับสตอเบอรี่ของโปรดเธอไปให้เธอด้วย “ ธรรมดาโว้ยก็คนมีความรัก “ “ ความรัก ความรักอะไรวะนี่อย่าบอกนะว่ามึงกับเมล “ (คิริว) “ เออกูกับเมลตกลงเป็นแฟนกันแล้ว จริงไหมเมล “ “ อืม “ จบประโยคของเพื่อนสาวทุกคนก็ถึงกับอึ้งไปตามๆกัน ไม่ว่าจะเป็นคิริว คิรัน ชีวิน โรม หรือแม้กระทั่งข้าวหอม ต่างก็ได้ยินเต็ม 2 รูหู พวกเขาทั้งหลายไม่คิดว่าคาราเมลจะตอบตกลงคบกับภาคินแบบนี้ ทั้งๆที่ตลอดระยะเวลาคาราเมลต่อต้านภาคินมาโดยตลอด เธอบอกกับเขาว่าเป็นได้แค่เพื่อนแต่ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรทำไมเธอถึงตกลงคบกันได้อย่างง่ายดายแบบนี้ และเป็นคิรันที่อยู่ๆก็คิดไปถึงเพื่อนสาวอีกคน เขาไม่รู้ว่าเธอรู้แล้วหรือยังแต่ถ้าเธอรู้เธอต้องเสียใจมากแน่ๆเลย และใช่ทุกๆความลับของเพื่อนในกลุ่มก็มักจะมี 1 คนที่รู้เสมอ 1 ในนั้นก็คือคิรันเขารู้มาโดยตลอดว่าเฌอเบลล์ชอบภาคินแต่แค่ไม่เคยพูดอะไรออกไปก
‘ ฮึก ฮือ ฮือ อีกแล้วสินะอีกแล้วพอคาราเมลกลับมาทุกอย่างก็เปลี่ยนไปอีกแล้ว ทั้งๆที่คิดว่าเขาซื้อมาให้แท้ๆกลับกลายเป็นว่าแกคิดไปเองซะได้ยัยเฌอเบลล์ อุตส่าห์ดีใจกลับกลายเป็นว่าเธอคิดไปเอง ‘ ร่างบางเดินเตๆอยู่ตรงริมถนนใหญ่หลังจากที่ภาคินอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเขาก็ถือข้าวของทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นดอกกุหลาบช็อกโกแลตหรือรวมไปถึงสตอเบอรี่ที่เขาเพิ่งซื้อมาข้างล่างตรงคอนโดของเธอและขับรถออกไปทันที เขาบอกว่าวันนี้เขาคงไม่ได้ไปกับเธออันเนื่องมาจากว่าเขาจะไปรับคาราเมลที่บ้านเพื่อมาเรียน มันจึงเป็นที่มาที่วันนี้เธอไปเรียนคนเดียว และด้วยความช้ำใจมันทำให้เธอไม่อยากนั่งรถไปเลยก่อนที่จะปรากฏร่างของเธอเดินไปเรื่อยเปื่อยไร้จุดมุ่งหมาย เฮ้ออ พอหรือยังเฌอเบลล์แกควรจะพอได้แล้วแกควรจะพอสักทีไม่ว่าจะทำยังไงเขาก็ไม่มีทางหันมารักแก เห็นๆกันอยู่ว่าพอไม่มีคาราเมลเขาก็ทำเหมือนแกมีประโยชน์ห่างแกไม่ได้ แต่พอคาราเมลกลับมาทุกอย่างก็ยังคงเป็นเหมือนเดิม มันก็แสดงให้เห็นแล้วว่าต่อให้ยังไงในใจของเขาก็ไม่มีแก แกมันก็เป็นได้แค่เพื่อนร่วมเตียงที่เวลาตัวจริงเขาไม่อยู่แกก็มีประโยชน์ขึ้นมาทันที เฌอเบลล์เดินคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย
20:00 น. เวลาล่วงเลยผ่านไปจนกระทั่งถึง 20:00 น เฌอเบลล์ยังคงนั่งใจจดใจจ่ออยู่หน้าทีวี สายตาก็เอาแต่จ้องมองหน้าประตูทีหันมามองโทรทัศน์ที เธอทำอยู่แบบนี้หลายต่อหลายครั้งแล้ว ก็หลังจากที่ภาคินบอกว่าให้ทำอาหารเผื่อเขาด้วยวันนี้เขาจะมากินกับเธอ แต่รอแล้วรอเล่าก็ยังไม่มีวี่แววว่าเขาจะมา ‘ ตกลงเขาจะมาไหมนะบอกให้ทำอาหารเผื่อป่านนี้ก็ยังไม่มาสักทีไม่รู้ว่าธุระอะไร นี่แกเป็นอะไรของแกยัยเฌอเบลล์ไม่เห็นจำเป็นต้องมานั่งรอเขาขนาดนี้เลย เขาคงจะมีธุระสำคัญจริงๆนั่นแหละ ’ บ่นพึมพำกับตัวเองคนเดียวก่อนที่จะหยิบโทรศัพท์มือถือมากดเข้าโซเชียลไปเรื่อยเปื่อย เธอคิดว่าที่เขาไม่มาเป็นเพราะว่าติดธุระสำคัญอะไรอยู่ ก่อนที่สายตาจะไปสะดุดเข้ากับอะไรบางอย่าง ‘ นะ นี่มัน ภาคิน ’ และใช่ภาพที่อยู่บนหน้าจอคือภาพของภาคินข้างกายคือหญิงสาวนางหนึ่งและเธอคนนั้นก็คือคาราเมลเพื่อนสาวของเธอเองภาพถ่ายที่แสดงให้เห็นว่าทั้งคู่กำลังอยู่ด้วยกันในสถานที่แห่งหนึ่ง อยู่ๆน้ำตาสีใสก็ไหลออกมานี่สินะคือธุระสำคัญที่เขาไปทำ และนี่สินะคือต้นเหตุที่ทำให้เขาไม่ได้มากินข้าวกับเธอ เป็นเพราะว่าเขากำลังอยู่กับคนที่ชอบนั่นเอง ฮึก ฮือ ฮื
“ เบล นี่มันน้ำหอมของผู้ชายนิ มึงไปเอามาจากไหน “ เสียงภาคินเอ่ยพูดหลังจากที่เขาและเฌอเบลล์รับประทานอาหารกันเสร็จเขาก็ไปอาบน้ำชำระล้างร่างกายหลังจากที่เล่นกับเธอมาจนเหนื่อย ก่อนที่เขาจะมาสะดุดเข้ากับขวดน้ำหอมขวดหนึ่งที่วางอยู่บนโต๊ะเครื่องแป้ง ซึ่งมองดูก็รู้ว่ามันไม่ใช่ของผู้หญิง “ อะ เอ่อ “ ตายแล้วยัยเฌอเบลล์ลืมเลยลืมไปซะสนิทว่าวางเอาไว้และยังไม่ได้เก็บ ก็ใครมันจะไปรู้ล่ะว่าเขาจะมาแล้วฉันจะตอบว่ายังไงดีนะ แต่เดี๋ยวก่อนแกจะกลัวอะไรในห้องของแกมันจะมีของผู้ชายบ้างจะเป็นอะไรไป อย่าลืมสิว่าแก่กับเขาไม่ได้เป็นอะไรนะเฌอเบลล์ “ มึงมีแฟนหรอเบลทำไมกูไม่เห็นรู้ ใคร ผู้ชายคนนั้นมันเป็นใคร “ “ ไม่ใช่ซะหน่อย แฟนเฟินอะไรกันล่ะเรามีที่ไหนคือเราไปซื้อน้ำหอมมาแล้วมันมีโปรโมชั่นคู่รักน่ะ เห็นราคาถูกดีเราก็เลยซื้อมา ของผู้ชายน่ะคือของแถม “ จบประโยคของเฌอเบลล์เธอก็ถอนหายใจออกมา ตอนแรกเธอคิดว่าจะลองใจเขาดูเธออยากจะตอบไปว่าเธอมีแฟนเธอซื้อให้แฟน เธออยากจะรู้เหมือนกันว่าภาคินจะทำยังไงจะมีทีท่าหึงหรือทำอะไรบ้างหรือเปล่า แต่ก็นั่นแหละอยู่ๆเธอก็ดันไม่กล้ากลับปอดแหกจึงทำให้ผลลัพธ์ออกมาเป็นแบบนั้น
“ คะ คิน มาได้ยังไง “ และใช่ผู้ชายที่มาใหม่ก็คือภาคินคนเก่าคนเดิม สองคิ้วบางขมวดเข้าหากันเป็นปมวันนี้เธอไม่ได้นัดเขามาทำรายงาน แต่ทำไมเขาถึงมาปรากฏตัวอยู่ที่นี่ภาคินงั้นเหรอเขามาได้ยังไงกันนะฉันไม่ได้นัดเขามาทำรายงานหรือไม่ได้มีธุระอะไรต้องเจอกันสักหน่อย หรือเป็นเพราะว่าติดต่อคาราเมลไม่ได้ถึงได้วนเวียนมาหาฉันอีกแล้ว“ เบื่ออ่ะไม่อยากอยู่ห้องคนเดียว ว่าแต่นี่กลิ่นอะไรหรอ “ “ อ๋อ เข้ามาก่อนสิพอดีเบลกำลังทำอาหารน่ะ ““ จริงดิ ดีเลยกำลังหิวพอดี ““ งั้นนั่งรอก่อนนะเดี๋ยวเราไปทำมาให้ “ พูดจบเฌอเบลล์ก็ขอตัวไปทำอาหารของเธอต่อให้เสร็จ จากที่ตอนแรกว่าจะทำแค่เล็กน้อยกลับกลายเป็นว่าเธอคงจะต้องทำเยอะหน่อย เพื่อให้พอสำหรับกินได้ 2 คน ทั้งๆที่ก็ไม่รู้ว่าการที่เขามาที่นี่มีอะไรแอบแฝงหรือเปล่าแต่ก็ช่างเถอะ แค่เขาบอกว่าเบื่อและคิดถึงห้องของเธอแค่นี้เธอก็รู้สึกดีแล้ว ก่อนที่ภาคินจะไปนั่งยังโซฟาและเปิดดูโทรทัศน์เรื่อยเปื่อย ทำอย่างกับว่าที่นี่คือห้องของเขายังไงยังงั้น อันที่จริงวันนี้ที่เขามาหาเฌอเบลล์เป็นเพราะว่าเขาจะคุยเรื่องนั้นเขาจะคุยกับเธอให้รู้เรื่อง ที่สำคัญเขาเพิ่งโทรหาคาราเมลติดเธอบอกว่า