“ เฮ้ออ เซ็งวะ “ (โรม)
เสียงโรมเอ่ยพูดคนเดียวแต่มันทำให้เพื่อนทั้ง 7 คนได้ยินและนั่นก็ทำให้ทุกๆสายตาต่างจับจ้องมองมาที่เขาคนเดียว ก็หลังจากที่จับฉลากกันเสร็จเรียบร้อยพวกเขาก็ไปนั่งพักผ่อนหย่อนกายา เพราะนี่มันก็เป็นเวลาพักเที่ยงพอดีหลังจากที่รับประทานอาหารกันเสร็จ “ เป็นเหี้ยอะไรของมึงวะไอ้โรม “ (ชีวิน ) “ ก็เบื่ออะดิเซ็งชิบหายงานกลุ่มเมื่อกี้จับคู่ได้ทั้งทีแต่ดันคู่กับยัยข้าวบูด ทำไมไม่คู่กับสาวๆสวยๆก็ไม่รู้ “ (โรม) “ แหมทำอย่างกับฉันอยากคู่กับนายนักนี่ไอ้ขี้เก๊ก ปากก็เสียนิสัยก็ไม่ดีใครอยากคู่ด้วยไม่ทราบ “ (ข้าวหอม) “ หึ ก็เธอไงอยากคู่กับฉัน “ “ น้อยๆหน่อยเถอะหลงตัวเอง “ “ พอเลย ทั้งคู่นั่นแหละไม่กัดกันสักครั้งจะได้ไหมเนี่ยอยู่ใกล้กันไม่ได้เลยนะ แล้วแบบนี้งานกลุ่มจะไปรอดไหม “ (คาราเมล) เป็นเสียงของคาราเมลที่เอ่ยห้ามเพราะเธอรู้สึกเอือมระอากับเพื่อนๆของเธอเหลือเกิน โรมและข้าวหอมไม่ว่าจะกี่ครั้งต่อกี่ครั้งก็ยังกัดกันไม่เลิก กัดกันมาตั้งแต่ปี 1 จนกระทั่งตอนนี้พวกเขาอยู่ปี 3 แล้วก็ยังไม่เลิกกัดกันสักที “ เออนั่นดิมึงกับข้าวหอมก็ชอบทะเลาะกันอยู่เป็นประจำจะไปกันรอดไหมเนี่ย ระวังนะเว้ยกัดกันไปกัดกันมาระหว่างจะได้กันเอง “ (คิริว) และนี่ก็เป็นเสียงของคิริวเขาเห็นมานักต่อนักแล้วว่าคนที่ชอบกัดกันมากๆสุดท้ายก็มาลงเอยด้วยกัน เขาคิดว่าเพื่อนของเขาทั้งคู่ก็คงจะเป็นเช่นนั้นแน่นอน ก่อนที่ผู้ฟังทั้งสองจะเบือนหน้าหนี “ ได้กันเหี้ยไร แค่คิดกูก็ขนลุกแล้วป่ะถ้ากูได้กับยัยนี่นะกูยอมโสดไปตลอดชีวิตดีกว่า “ “ หยี ฉันก็ไม่อยากได้นายเหมือนกัน เชอะ เปลี่ยนคู่ได้ฉันก็คงจะเปลี่ยนไปแล้วนั่นแหละ ไปกันเถอะคาราเมล เฌอเบลล์ ไปหาข้อมูลที่ห้องสมุดกันดีกว่า บอกไว้ก่อนเลยนะว่าถ้าฉันได้ข้อมูลมาเมื่อไหร่ลงมือทำแล้วถ้านายไม่ช่วยฉัน ฉันไม่ใส่ชื่อนายลงไปแน่ “ ว่าจบข้าวหอมก็จูงมือเพื่อนสาวทั้งสองตรงไปที่ห้องสมุดทันทีเพราะเธอเบื่อคู่บัดดี้ของเธอเหลือเกิน ก่อนที่ประโยคของเธอนั้นจะไปเข้าหูของใครอีกคน และเขาคนนั้นจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากภาคินนั่นเอง เพราะถ้าเปลี่ยนคู่ได้เขาก็คงจะเปลี่ยนไปตั้งนานแล้ว “ มึงนี่นะจริงๆเลยไอ้โรม “(ชีวิน) “ กูว่าเดี๋ยวผีคงผลักเข้าสักวัน “ (คิริว) “ 55555 “ และทุกคนก็หัวเราะกันออกมากับสิ่งที่เพื่อนๆพูด แต่จะมีอยู่คนนึงที่ดูจะตึงเครียดมากกว่าใคร “ ทำไมอาจารย์ถึงไม่ให้เปลี่ยนคู่ว่ะ “(ภาคิน) และใช่เขาคนนั้นจะเป็นใครไปไม่ได้นอกซะจากภาคินคนเก่าคนเดิม เขาก็อยากจะถามอาจารย์เหมือนกันว่าเพราะอะไรถึงไม่ยอมให้เปลี่ยนคู่ “ ทำไมวะไอ้คินมึงคู่กับเบลก็ดีจะตายเฌอเบลล์ออกจะขยันที่สำคัญเป็นเพื่อนในกลุ่มเรามึงอยากคู่กับคนอื่นหรือไง “(คิริว) “ กูรู้ว่าเฌอเบลล์เป็นเพื่อนในกลุ่มเราแต่มันจะดีกว่าป่ะวะถ้าคู่ของกูเป็นคาราเมล 1 เดือนเลยนะเว้ยที่กูจะได้ใช้ชีวิตอยู่กับเมล 2 คน ไม่แน่นะเมลอาจจะเปลี่ยนใจมาชอบกูบ้างก็ได้ “ ภาคินวาดฝันไว้อย่างสวยงาม เขาคิดว่ามันจะดีแค่ไหนนะถ้าตัวเขาได้คู่กับคาราเมล ระยะเวลา 1 เดือนเต็มๆที่จะได้ใช้เวลาทำงานด้วยกันความไกล้ชิดความสนิทสนมมันก็ต้องมีบ้างแหละที่เพื่อนสาวจะเปลื่ยนสถานะให้เขาบ้าง จากเพื่อนเป็นมากกว่าเพื่อน “ มึงยังไม่เลิกฝันที่จะได้ใจคาราเมลอีกหรอวะ กูก็คิดว่ามึงล้มเลิกไปตั้งนานแล้ว “ (โรม) “ ไม่มีทางกูไม่มีทางล้มเลิกเด็ดขาด สักวันหนึ่งเมลต้องชอบกู “ “ หึ เออควาย ฝันไปเถอะ เชิญคุณมึงฝันต่อไปครับ “ (คิริว) ว่าจบคิริวก็เดินเลี่ยงออกไปดูดบุหรี่ทันที เขาเชื่อว่ายังไงซะภาคินก็ไม่มีวันที่จะได้ใจคาราเมลไปครอง เพราะเธอมีคนของใจอยู่แล้วซึ่งข้อนี้ภาคินก็รู้ดีที่สุด และคำพูดมากมายที่ทั้ง 5 คนคุยกันก็ถูกใครอีกคนได้ยินพอดี “ อะ เอ่อ คิน ถ้าคินไม่โอเคที่จะคู่กับเราก็เปลี่ยนได้นะเดี๋ยวเราบอกอาจารย์ให้ “ เสียงเฌอเบลล์เอ่ยพูดกับภาคินในขณะที่ทั้งคู่กำลังทำรายงานกันอยู่ เพราะวันนี้เป็นวันแรกที่เธอและเขานัดกันมาทำงานกลุ่ม หลังจากเลิกเรียนก็นัดกันว่าจะไปคาเฟ่เพื่อที่จะไปทำงานตามที่ได้รับมอบหมาย แต่ด้วยความที่ภาคินไม่ชอบคนเยอะเขาจึงได้เปลี่ยนมาทำที่ห้องของเฌอเบลล์แทน ซึ่งเธอก็ไม่สามารถที่จะปฏิเสธได้เพราะเธอเป็นคนปฏิเสธคนไม่เก่ง อันที่จริงวันนั้นวันที่เธอและเพื่อนสาวอีก 2 คนแยกตัวไปห้องสมุดเธอนึกขึ้นได้ว่าลืมของเอาไว้ใต้ต้นไม้ตรงโต๊ะม้าหินอ่อนที่นั่งกันไว้ก่อนหน้านี้ เธอจึงรีบกลับมาเอาโดยให้คาราเมลและข้าวหอมไปรอที่ห้องสมุดก่อน และในตอนนั้นเธอก็ดันบังเอิญไปได้ยินกลุ่มเพื่อนคุยกันถึงเรื่องจับคู่ มันจึงทำให้เธอรู้ว่าที่จริงแล้วภาคินก็ไม่ได้อยากที่จะคู่กับเธอ “ เฮ้ย ไม่เป็นไรคิดมาก ถึงเปลี่ยนอาจารย์ก็ไม่ให้เปลี่ยนอยู่ดี คู่กับใครก็เหมือนกัน แต่แค่กูรู้สึกว่าถ้าได้คู่กับเมลก็คงจะดีกว่านี้อ่ะนะ ช่างเถอะรีบทำส่วนนี้ให้เสร็จดีกว่ากูง่วงแล้วอยากกลับห้องไปอาบน้ำนอน “ พูดจบภาคินก็ลงมือทำงานในส่วนของตัวเองได้เป็นอย่างดีในใจตอนนี้เขาไม่ได้คิดอะไรแล้วเพราะต่อให้อยากเปลี่ยนแค่ไหนเขาก็ไม่สามารถที่จะเปลี่ยนมันได้อยู่ดี ทิ้งให้เฌอเบลล์นั่งนิ่งจนพูดอะไรไม่ออกเขาไม่ได้ปฏิเสธว่าเขาไม่อยากคู่กับเธอหนำซ้ำเขายังบอกว่าถ้าเป็นคาราเมลก็คงจะดี อยู่ๆหัวใจมันก็เจ็บแปลบขึ้นมา ทั้งๆที่รู้อยู่แล้วว่าในใจของเขาก็มีแต่เพื่อนสาวแต่มันก็ยังทำให้เธอรู้สึกเจ็บอยู่ดี และมันก็เป็นแบบนี้มาตลอด 3 ปีเต็มแล้วเวลาร่วงเลยผ่านไปที่คนทั้งคู่เอาแต่นั่งทำงานแต่ทำแล้วทำเล่าก็ลบทิ้งเป็นว่าเล่น ก็หัวข้อที่พวกเขาได้มาคือ ' ความรักเป็นเช่นไร ‘ พวกเขาไม่รู้ด้วยซ้ำต่างฝ่ายต่างก็ไม่เคยมีความรักตัวเฌอเบลล์เองยังไม่เคยมีแฟนเธอจะไปเข้าใจเรื่องความรักได้อย่างไร ส่วนภาคินถึงแม้ว่าเขาจะชอบคาราเมลแต่ก็ใช่ว่าเขาจะเคยมีแฟนเช่นเดียวกัน เขาก็เป็นพวกคนเจ้าชู้ เพลย์บอยตัวพ่อต่างๆนาๆก็แค่แอบชอบเพื่อนสาวในกลุ่มเท่านั้น แต่ถ้าจะให้คบใครจริงๆจังๆเขายังไม่เคย สองมือหนาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดดูเผื่อว่าจะได้อะไรที่มีประโยชน์ และในขณะนั้นอยู่ๆเขาก็คิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ “ เออเบลกูว่าอยู่แบบนี้งานก็ไม่เดินหรอก เมื่อ 2 วันก่อนกูไปเจอซีรี่ย์เรื่องหนึ่งมาการดำเนินเรื่องมันคล้ายๆกับหัวข้อที่เราได้พอดี กูว่าเราเปิดดูกันมะเผื่อจะได้ข้อสรุปอะไรที่มีประโยชน์ “ และใช่เขาจำได้ว่าเมื่อ 2 วันก่อนนั้นเขาไปเจอซีรีย์เรื่องหนึ่งมาซึ่งการดำเนินเรื่องมันคล้ายๆกับหัวข้อที่อาจารย์ให้เขามาอยู่พอดี เขาคิดว่าถ้าได้ดูเรื่องนี้ก็คงจะได้ข้อสรุปอะไรบ้างและนั่นก็ทำให้เฌอเบลล์รู้สึกเห็นด้วยเพราะถ้าอยู่แบบนี้ยังไงงานก็ไม่เดินเหมือนที่เขาบอก ถือได้
ว้ายยย “ คะ คิน เข้ามาได้ยังไง แล้วเข้ามาทำไม “ “ หึ ประตูไม่ได้ล็อคกูก็เลยเข้ามา กูร้อนกูอยากอาบน้ำ “ ว่าไงนะร้อนอยากอาบน้ำจะบ้าหรือไงร้อนแล้วรอก่อนไม่ได้เหรอ เห็นๆกันอยู่ว่าฉันก็เข้าอยู่แล้วเขาจะมาอาบได้ยังไงกัน หญิงชาย 2 คนอยู่ในห้องน้ำด้วยกันมันไม่ดีนะที่สำคัญตอนนี้ฉันโป๊อยู่ด้วย “ ตะ แต่เราอาบอยู่นะ “ “ ไม่เป็นไรอาบด้วยกันได้กูไม่ถือ “ “ อ๊ะ ไม่ได้แต่เราถือเราเป็นผู้หญิง “ พูดจบเฌอเบลล์ก็ทำการผลักร่างของชายตัวโตให้ออกไปจากห้องน้ำด้วยร่างกายที่มีแรงอันน้อยนิดของเธอ ก่อนหน้านี้ที่เขาเข้ามาโชคดีที่เธอไปหลบอยู่หลังผ้าม่านและคว้าผ้าเช็ดตัวมาพันไว้ได้ทันจึงทำให้เขาไม่เห็นอะไร เธอไม่รู้ว่าเขาจงใจหรือแค่แกล้งแต่มันก็ไม่ดีไม่ควร และการ กระทำของเฌอเบลล์ก็ทำให้ภาคินถึงกับแสยะยิ้มมุมปาก เวลาที่เธอหน้าแดงมีอาการเขินอายมันก็ ‘ น่ารักดี ’ ย้อนกลับไปก่อนหน้านี้ “ อ่า คะ คีตะ มัน มัน อืม “ เสียงหญิงสาวในจอโทรทัศน์คางในลำคอในขณะที่กิจกรรมร่วมรักดำเนินต่อไป ก็หลังจากที่เฌอเบลล์ได้ขอตัวไปอาบน้ำซีรีย์เรื่องนี้ก็ฉายชัดทุกการกระทำที่คนทั้งคู่กำลังมีความสุข จากที่ตอนแรกภาคินแค่รู
อ๊ะ “ ดึงออกทำไม “ เสียงของหญิงสาวเอ่ยพูดออกมาในขณะที่ภาคินกำลังนวดศีรษะให้กับเธอ เพราะอยู่ๆเขาก็ดึงผ้าขนหนูที่พันอยู่รอบๆตัวของเธอออก ส่งผลให้ตอนนี้ร่างกายของเธอมีสภาพเปลือยเปล่าซึ่งจากที่ตอนแรกเธอก็เขินแต่อย่างน้อยๆมันยังคงมีสิ่งปกปิดเรือนร่างมันก็ยังทำให้เบาบางทุเลาลง แต่ตอนนี้นอกจากจะไม่มีอะไรปกปิดเธอยังล่อนจ้อนอยู่ตรงหน้าของเขาอีกด้วย ซึ่งข้อนี้ไม่ได้ทำให้ภาคินสนใจก่อนที่รอยยิ้มร้ายจะผุดและปรากฏอยู่ตรงมุมปาก “ อาบน้ำมันก็ต้องแก้ผ้าป่ะ พันผ้าแบบนี้มันจะเรียกว่าอาบน้ำได้ยังไง “ “ แต่มันไม่…อืมมม “ ยังไม่ทันที่เฌอเบลล์จะได้ร้องท้วงอะไรกับสิ่งที่มันไม่ดีมันไม่ควรคำพูดของเธอก็ถูกกลืนหายไปในลำคอเมื่อภาคินโน้มหน้าลงมาประกบจูบปิดปากในยามที่เธอหันหลังมาหาเขาจากทางด้านหลัง ลิ้นร้อนทำการกวาดต้อนหาลิ้นเล็กเกี่ยวเป็นพัลวันก่อนที่จะดูดสลับขบเม้ม นี่เป็นครั้งที่ 2 ที่หญิงสาวโดนจูบและก็เป็นจูบจากคนคนเดียวกัน ความเบอะบะไม่ประสีประสาเพราะไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไงคนตัวเล็กหยุดนิ่งตัวแข็งทื่อทำอะไรไม่ถูกปล่อยให้ภาคินตักตวงความหวานจากโพรงปากสาวเขาต้อนเธอให้จนมุม ไม่ว่าจะเป็น
“ สวยวะ โครตสวยเลย ขาวอมชมพูน่ากิน “ “ ไม่ได้นะ คินจะ….. “ อ๊ะ อ่าาาา “ อือ คะ คิน “ คนตัวเล็กคางเบาๆในลำคอก่อนที่มือไม้จะอยู่ไม่สุกเธอลูบไล้ไปตามเนื้อตัวของเขาไล่ตั้งแต่หัวไหล่มนต์ขึ้นมาตรงกรอบหน้าที่ไม่ว่าจะดูยังไงเขาก็เป็นคนที่หล่อเหลาเอาการ เรียกได้ว่าเขาเปรียบดั่งเสมือนลูกรักของพระเจ้า ภาพตรงหน้าทำให้เฌอเบลล์ถึงกับหัวใจเต้นแรงผู้ชายที่เธอมีใจให้ผู้ชายที่เธอรักเขากำลังไล่ดอมดมกลีบกุหลาบแรกแย้มของเธอโดยที่ไม่คิดรังเกียจและนั่นก็ทำให้เธอเริ่มรู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเอง มือเรียวค่อยๆเลื่อนขึ้นไปขยุ้มเส้นผมสีน้ำตาลทองในยามที่ภาคินปาดป่ายลิ้นร้ายเข้าไปในรูร่องสลับกับดูดเลีย คนตัวเล็กปลดปล่อยอารมณ์ลงไปตามฝ่ามือยิ่งในยามที่ภาคินจี้จุดเดิมๆย้ำๆซ้ำๆมันยิ่งทำให้เฌอเบลล์ดึงทึ้งเส้นผมของเขาแน่นมากขึ้นเท่านั้นสายตาของเขาจ้องมองไปยังเรือนร่างเปลือยเปล่าของหญิงสาวที่นั่งอยู่บนเคาน์เตอร์ริมฝีปากถูกกัดจนห้อเลือด ใบหน้าบิดเบี้ยวเหยเกย์บ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าเธอรู้สึกเช่นไร ไม่รอช้าภาคินทำการใช้นิ้วค่อยๆสอดใส่เข้าไปเขาต้องการให้แน่ใจว่าเธอพร้อมแล้วสำหรับศึกรักในค่ำคืนนี้ และถึงแม้เขาและเธอจะ
“ คะ คิน ยะ หยุด หยุดเถอะนะ เบลรับมันไม่ไหวหรอก “ “ หึ กูขอโทษ กูหยุดมันไม่ได้แล้ววะเบล เชื่อกูสิว่ามึงต้องรับมันไหวเพราะมึงเคยรับมาแล้วครั้งหนึ่ง “ ว่าจบภาคินก็จับขาเรียวทั้งสองข้างของเฌอเบลล์แยกออกก่อนที่เขาจะจับเจ้าลูกชายหัวมนถูไถไปตามรอยแยกที่ตอนนี้มันยังคงมีน้ำหล่อลื่นไหลอยู่เต็มไปหมด ถึงแม้ว่าเขาจะปาดชิมมันไปแล้วก็ตาม อือ อ่าาาเสียงเฌอเบลล์ค้างในลำคอเธอไม่อาจข่มกั้นอารมณ์ที่เป็นอยู่ในตอนนี้ได้เมื่อเจ้าปลายหัวหยักสีชมพูกำลังถูไถไปมายังกลีบกุหลาบสาวก่อนที่มันจะค่อยๆมุดเข้ามาสองคิ้วบางขมวดเข้าหากันเป็นปมริมฝีปากถูกกัดด้วยฟันคมจนห้อเลือด เธอเสียวมาก และ กลัวมากในเวลาเดียวกัน ก่อนที่ภาคินจะค่อยๆขยับเข้าไปความคับแน่นบวกตอดรัดเมื่อมีสิ่งแปลกปลอมที่มีขนาดใหญ่กำลังเข้ามาทำให้ภาคินถึงกับต้องซี๊ดมุมปาก เขาชอบมากเขาชอบร่องสวาทของเธอมาก “ อ่าาา แน่น แน่นมากเบล “ คนตัวโตสบถออกมาใบหน้าเชิดขึ้นคำรามไม่อาจทานทนต่อความแน่นที่ตอดลัดลำเอ็นของเขาได้ ขนาดแค่ใส่ไปเพียงครึ่งมันก็ทำให้เขาถึงกับเสียววูบวาบไปทั่วทั้งตัว ขนในกายลุกขึ้นชูชันเหงื่อเม็ดเล็กๆค่อยๆซึมออกมาตามกรอบหน้าและลำตัว“ อือ ฮึก ฮื
“ สวย สวยไปหมดเลย ขอเลียหน่อยนะ “ พูดจบภาคินก็จัดการโน้มใบหน้าลงไปยังร่องสวาทสาวขาวเนียนทันที ลิ้นสากไล่เลียไปตรงร่องก้นนุ่มเด้งก่อนที่จะมาหยุดอยู่ตรงโพรงสวาทที่เขาเคยชิมมาแล้วครั้งหนึ่ง ผิวขาวๆตัดกับขอบเนื้อสีชมพูระเรื่อที่บริเวณรอบๆมีขนอุยนุ่มนิ่มชวนให้หลงใหลน่าสัมผัส ไม่รอช้าภาคินทำการสอดใส่เรียวลิ้นเข้าไปในรูร่องรูเดิมที่เขาเคยใช้เจ้าลูกชายทะลวงเข้าไป ลิ้นยาวค่อยๆจ้วงเข้าจ้วงออกในยามที่ฝ่ามืออีกข้างก็ชักแก่นกายของตัวเองไปด้วย เฌอเบลล์บิดเล้าไปมาในยามที่มีของเหลวไหลลื่นเธอไม่อาจทานทนต่อความเสียวกระสันที่มีอยู่ในตัวได้ อยู่ๆมันก็เหมือนมีผีเสื้อบินว่อนอยู่ในท้องนับร้อยตัว เธอเสียวมากรู้สึกดีมากมันเหมือนคนใจจะขาดยังไงยังงั้น “ คะ คิน เบล เบลเสียว มันเสียว “ จ๊วบ จ๊าบ “ อืมมม หวานวะ หวานมาก หึ เยิ้มเชียว กูเอาจริงละนะ “ ใบหน้าคมที่ก่อนหน้านี้ก้มต่ำลงไปบัดนี้ได้ผละออกก่อนที่น้ำเหนียวขาวใสจะติดริมฝีปากของเขามาด้วย อย่าว่าแต่เฌอเบลล์เลยที่เสียวตอนนี้เขาก็รู้สึกเสียวไม่ต่างกัน แก่นกายขนาดใหญ่ที่ก่อนหน้านี้ก็ว่าแข็งแล้วตอนนี้มันยิ่งแข็งเข้าไปอีก มือใหญ่ทำการชักรูดสาว
“ หึ ยังเว้ยกูยังไม่ได้เป็นแฟนกับเมลแต่ที่กูดีใจก็เป็นเพราะว่านี่ไงของขวัญวันเกิดของกูของขวัญที่เมลซื้อให้กู แม่งถูกใจกูชิบหายกูกำลังอยากได้อยู่พอดี “คนตัวโตทำการหยิบยกเรื่องของขวัญมาอ้าง อันที่จริงเขาก็รู้สึกดีใจนั่นแหละที่คาราเมลเลือกของขวัญชิ้นนี้ได้ถูกอกถูกใจเขาเหลือเกิน ก่อนหน้านี้เขาเคยพูดเปรยๆว่าอยากได้นาฬิกายี่ห้อนี้แต่แค่ยังไม่ได้มีเวลาไปซื้ออยู่ๆเขาก็ได้รับของขวัญจากคาราเมลพอดีถึงแม้ว่าจะจำไม่ได้ว่าเคยพูดกับใครเพราะตอนนั้นเมาแต่เขาก็รู้สึกดีใจที่เธอซื้อมาให้ถึงแม้ว่าสีที่เขาได้มามันจะไม่ตรงใจเพราะเขาไม่ได้ชอบมันแต่ก็นั่นแหละอะไรที่คาราเมลให้เขาก็รู้สึกดีทั้งหมด “ นี่อย่าบอกนะว่าเมลซื้อนาฬิกายี่ห้อนี้ให้มึง “ (คิรัน) และนี่ก็เป็นเสียงของคิรันที่เอ่ยถามภาคินหลังจากที่เขาได้ยินเพื่อนชายพูด 2 คิ้วหนาขมวดเข้าหากันเป็นปมเพราะเขาคิดว่านาฬิกาเรือนนั้นนาฬิกาที่อยู่บนข้อมือของเพื่อนจะเป็นของใครอีกคน ซึ่งคนที่ซื้อให้ไม่ใช่คาราเมล “ เออดิทำไมอิจฉากูล่ะสิรุ่นใหม่ล่าสุดเลยนะเว้ยแม่งถูกใจกูชิบหาย “ “ หรอ แล้วมึงได้เปิดดูของขวัญทุกกล่องยังเฌอเบลล์กับข้าวหอมให้อะไรวะ “ เอ๊ะไอ้เหี้ยรั
“ เดี๋ยวสิพวกแกรอฉันด้วย “ “ ยัยข้าวหอมสายนะวันนี้ “ (คาราเมล)“ นั่นสิปกติข้าวหอมไม่เคยมาสายนี่นา “ (เฌอเบลล์)และใช่เธอคนนั้นจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากข้าวหอมเพื่อนสาวในกลุ่มที่มีหน้าตาน่ารักจิ้มลิ้ม “ หึ ไม่ให้สายได้ยังไงล่ะก็นายนี่นั่นแหละตื่นสายฉันบอกแล้วว่าวันนี้ฉันจะมาเรียนเร็วๆแต่ก็ไม่ฟัง มัวแต่อาบน้ำผลัดขนอยู่ได้เห็นไหมว่าฉันมาสายเลย “เป็นเสียงของข้าวหอมที่เอ่ยพูดกับบรรดาเพื่อนสาวของเธออันที่จริงเธอก็แต่งตัวเสร็จตั้งแต่เช้าแต่เหตุที่มาสายเป็นเพราะว่าต้องรอผู้ชายข้างบ้านอีกคนมาส่ง เพราะเธอติดรถเขามามหาวิทยาลัยทุกวัน “ อะไรของเธอยัยข้าวบูดอาศัยรถฉันมาเรียนแล้วยังจะมาบ่นฉันอีก นั่งรถฉันก็ฟรีค่าน้ำมันก็ไม่เคยจ่ายสักบาทยังจะมีหน้ามาปากดีอีก รู้อย่างนี้ปล่อยให้เดินมาตั้งแต่ทีแรกก็จบ “ และก็ใช่อีกนั่นแหละผู้ชายที่ข้าวหอมรอให้มาส่งจะเป็นใครไปไม่ได้นอกซะจากโรมเพื่อนที่อยู่ในกลุ่ม หนำซ้ำเขายังเป็นเพื่อนเธอมาตั้งแต่สมัยประถมอีกด้วย ที่สำคัญเขาเป็นเพื่อนข้างๆบ้านเธอมาอย่างยาวนาน อย่างที่เขาบอกข้าวหอมไม่เคยจ่ายเงินสักบาทใช้อาศัยนั่งรถเขาฟรีๆเพื่อมามหาวิทยาลัยแต่ก็ยังไม่วายที่เธอจะมาเร่
“ อือ อย่ามายุ่ง จะนอน “ “ หึ ทำไมมึงน่ารักจังว่ะเบล ขนาดหลับยังน่ารักเลย ทำตัวน่ารักแบบนี้กูขอนะ “ พูดจบภาคินก็ก้มใบหน้าลงไปจูบสัมผัสที่ริมฝีปากของเฌอเบลล์ทันที เพราะตอนนี้เธอกำลังเผยอปากรับสัมผัสจากเขาอยู่ ฝ่ามือค่อยๆลูบไล้ไปตามเนื้อตัวก่อนจะมาหยุดอยู่ที่เต้านมอวบอิ่ม ไม่รอช้าคนตัวโตจัดการบีบขย้ำทันที นิ้วน้อยๆค่อยๆชอนไชยเข้าไปใต้บราเซียก่อนจะเจอเข้ากับเจ้าจุกสีชมพูหวาน เขาทำการบิดบี้และขยี้มันไปมา และนั่นก็ทำให้เฌอเบลล์ถึงกับขนลุกขนพอง เปลือกตาคู่สวยค่อยๆเปิดออกกว้างหลังจากที่มันปิดสนิทจากอาการมึนเมาและอ่อนเพลีย ภาพตรงหน้ามันทำให้เธอถึงกับชะงัก เธอไม่รู้ว่านี่คือความฝันหรือว่าอะไรแต่ถ้ามันใช่มันก็คงจะเหมือนจริงมากๆ จ๊วบ จ๊าบ เสียงน้ำลายที่แลกกันไปมาสลับกับดูดดึงภายใต้ริมฝีปากหนาที่เป็นฝ่ายนำทาง ตามมาด้วยเรียวลิ้นเล็กๆที่ถูกต้อนให้จนมุม ตอนนี้เฌอเบลล์ทำตัวไม่ถูก เพราะนอกจากร่างกายจะถูกพันธนาการจากฝีมือของคนตัวโตแล้ว ริมฝีปากของเธอยังไม่สามารถที่จะเปล่งเสียงได้อีกด้วย เธอคิดว่านี่คือความฝันและถึงแม้มันจะเป็นแค่ฝันแต่เธอก็รู้สึกดี ไม่ได้รับความรักจากเขาในชีวิตจริงก็ขอให้
“ ไม่ต้องมึงหยุดเลย กูจะเป็นคนไปส่งเฌอเบลล์เอง “ (ภาคิน) “ เหี้ยอะไรของมึงไอ้คิน มึงไม่ขึ้นไปดูคาราเมลหรอระวังพี่ชาย มึงจะคาบไปแดกนะเว้ย อย่าลืมว่าคาราเมลเมา “ “ แม่งไม่ทำเหี้ยอะไรหรอกมึงก็รู้ว่าแม่งไม่ชอบเมล ต่อให้คาราเมลจะเมาหรือเป็นคู่หมั้นยังไงแม่งก็ไม่ทำหรอก ส่วนมึงอ่ะปล่อยเฌอเบลล์ได้แล้วเดี๋ยวกูไปส่งเอง “ พูดจบภาคินก็เดินเข้าไปอุ้มเฌอเบลล์จากมือของชีวินทันที เขาตัดสินใจแล้วว่าเขาจะเป็นคนไปส่งเธอเอง ขืนให้เพื่อนชายของเขาไปส่งเธอมีหวังค่ำคืนนี้เธอไม่รอดเงื้อมมือของเพื่อนเขาแน่ ผีเห็นผีฉันใดเขาก็เห็นเพื่อนเขาเป็นแบบนั้นฉันนั้น เพราะนิสัยเหมือนๆกันดูกันออก ทิ้งให้คาราเมลอยู่กับเฮียของเขาไปก่อนเพราะเขาเชื่อว่ายังไงภากรก็ไม่ทำอะไรเธอ ก็พี่ชายของเขามีคนรักอยู่ในใจอยู่แล้วไม่ว่าคาราเมลจะเป็นคู่หมั้นหรือเธอจะชอบเขายังไงพี่ชายของเขาก็คงไม่มอง เขาเชื่อและมั่นใจภากรอย่างนั้น “ ฮือ ไอ้คนเลว ไอ้คนใจร้าย “ เสียงเฌอเบลล์ร้องสะอื้นให้ออกมาก่อนที่ปากจะบ่นพึมพำหลังจากที่ภาคินพาเธอออกมาจากผับเขาก็ตรงมาที่คอนโดของเธอทันทีและด้วยความที่เขาเข้าออกอยู่เป็นประจำมันจึงทำให้ยามปล่อยผ่า
เวลาล่วงเลยผ่านไปจาก 3 ทุ่มเป็น 4 ทุ่ม จาก 4 ทุ่มก็เป็น 5 ทุ่มจนกระทั่งมาถึงเที่ยงคืน ตอนนี้สาวๆทุกคนมีอาการมึนเมาแต่ที่จะดูแย่ที่สุดเห็นทีจะเป็นเฌอเบลล์ ก็ก่อนหน้านี้เธอดื่มไปมากพออยู่แล้วยิ่งตอนที่มีภาคินมานั่งมันยิ่งทำให้เธอดื่มหนักเข้าไปอีก ก็คนที่ทำให้เธอต้องมีสภาพเป็นแบบนี้มันก็คือเขา พอเขามานั่งมาทำเหมือนเป็นห่วงคาราเมลมันก็ยิ่งทำให้เธอเจ็บปวด “ เฮ้อออ หมดอีกแล้วอ่ะ น้องไปเอามาอีก 3 เลย “ คาราเมลเอ่ยสั่งกับพนักงานเพราะตอนนี้เหล้าบนโต๊ะก็ได้หมดลงแล้วเป็นที่เรียบร้อยจากฝีมือของพวกเธอนั่นเอง ทั้งๆที่ทั้งโต๊ะก็นั่งกันอยู่ 8 คนแต่พวกหนุ่มๆแทบจะไม่ได้ดื่มกันเลย พวกเขาได้แต่จิบเบาๆตามสไตล์ผู้ชายจ้องหาเหยื่อ พวกเขาทั้งหลายไม่ได้แค่อยากจะมากินเหล้าแต่ตั้งใจที่จะมาเอามันมากกว่า “ พอเถอะเมลดื่มเยอะแล้วกลับเถอะเดี๋ยวกูไปส่ง “ (ภาคิน)“ ไม่ยังไม่กลับเจ้าของร้านเขายังไม่ไล่เลยจะกลับได้ยังไง “ (คาราเมล) คาราเมลไม่ได้สนใจในประโยคที่ภาคินพูดเพราะการที่เธอมาที่นี่เพียงเพราะต้องการจะมายั่วเจ้าของร้านโดยเฉพาะ เธอกินยังไม่เท่าไหร่เจ้าของร้านก็ยังไม่ได้ไล่มีเหรอที่คนอย่างเธอจะกลับและการกระทำขอ
“ สวัสดีครับไม่ทราบว่าชื่ออะไรหรอครับ แล้วนั่งคนเดียวไม่เหงาหรอเพื่อนๆออกไปเต้นกันหมดแล้วนะ “ “ อ๋อ พอดีไม่ค่อยถนัดเต้นน่ะค่ะ ฉันชื่อเฌอเบลล์แล้วคุณชื่อ อะ อ้าววิน “ “ เฮ้ย เบล เฌอเบลล์หรอ “ “ อืมม “ และใช่ผู้ชายคนนี้จะเป็นใครไปไม่ได้นอกซะจากชีวิน ก็หลังจากที่เขาลงจากชั้น VVIP เขาก็ตรงดิ่งมาหาเธอทันทีเพราะเขาบอกแล้วว่าเขาจองเธอในค่ำคืนนี้ แต่ก็ไม่คิดว่าหลังจากที่แม่สาวชุดชมพูเงยหน้าขึ้นมาจะปรากฏเป็นใบหน้าของเพื่อนสาวที่อยู่ในกลุ่ม เธอคือเบลหรือเฌอเบลล์ผู้หญิงที่แต่งตัวเรียบร้อยอ่อนน้อมถ่อมตนมาโดยตลอด แต่มาวันนี้นอกจากเธอจะไม่เรียบร้อยเธอยังสวยแซ่บสุดเซ็กซี่ ภาพตรงหน้ามันทำให้เขาถึงกับอ้าปากค้างไปเลย เขาลืมเธอในแบบฉบับเรียบร้อยไปเลย เขาก็เพิ่งรู้ว่าเวลาที่เธอแต่งตัวแบบนี้มันโคตรจะน่ารัก นี่เขามองข้ามเพื่อนสาวคนนี้ไปได้ยังไง และเสียงของชีวินที่ตกใจมากนั้นก็ทำให้หนุ่มๆทั้ง 4 ที่เดินตามเขามาต้องหันมามองพร้อมๆกัน จากที่ตอนแรกภาคินกับโรมกำลังจะไปดึงคาราเมลและข้าวหอมกลับมาที่โต๊ะแต่อยู่ๆเขาก็ถึงกับชะงัก เรียกได้ว่าพวกเขาทั้ง 5 คนถึงกับอึ้งกิมกี่ “ เฮ้ยนี่เบลหรอ โคตรสวยเลยอ่ะ แซ่
“ เฮ้ย คาราเมล “ (ชีวิน) “ ไอ้เหี้ยนี่นิกูบอกว่าให้เลิกพูดไง ถ้ามึงว่างมากนักก็ไปสอยสาวๆเข้าห้องสักทีสองทีไปรำคาญชิบหาย “ (ภาคิน) “ ไอ้ควายกูไม่ได้จะพูดถึงเรื่องคาราเมลแต่กูหมายถึงคาราเมลที่ตัวเป็นๆกำลังยืนเต้นอยู่ข้างล่าง “ (ชีวิน) “ ห๊ะ มึงว่าไงนะ “ (ภาคิน) “ คาราเมล คาราเมลมาเที่ยวที่ผับนี้ ข้างๆมียัยข้าวหอมกับใครอีกคนไม่รู้แต่สวยใช้ได้เลยว่ะ แม่งแต่งตัวแซ่บกันทุกคนเลย “ (ชีวิน) จบประโยคของชีวินภาคินก็ถึงกับลุกขึ้นตามทันที ก่อนที่จะมีใครอีกคนลุกตามมาดูด้วย “ หนอยยัยข้าวหอมเป็นเด็กเป็นเล็กริอาจเที่ยวผับ แล้วดูแต่งตัวดิแม่ง “ (โรม) และใช่ผู้ชายอีกคนที่ลุกไปดูตามภาคินเขาคนนั้นจะเป็นใครไปไม่ได้นอกซะจากโรม ก็พอเขาได้ยินชื่อว่าเป็นข้าวหอมเขาก็ถึงกับดีดผึงทันที ก่อนที่คิริวและคิรันจะหัวเราะกันไปมาทั้งๆที่โรมกับข้าวหอมก็ทะเลาะกันเป็นว่าเล่น แต่ก็แปลกเพื่อนชายของเขาชอบมีอาการหวง หรือที่เรียกว่า ‘ หมาหวงก้าง ’ “ หึ “ ( คิรัน) “ เก็บอาการหน่อยไอ้โรม นั่นน่ะคู่กัดมึงนะทำอย่างกับว่าเจอเมียหนีผัวมาเที่ยวอย่างนั้นแหละ “ (คิริว) “ 555555 “ (คิรัน/คิริว) “ เออนั่นดิ ทำอย่างกับว่าเจอเมีย
อีกด้าน แกล้ง เสียงแก้วเหล้าตกกระทบในยามที่ชนกันของหนุ่มๆทั้ง 5 และพวกเขาจะเป็นใครไปไม่ได้นอกเสียจากแก๊งบริหารคนหล่อ ภาคิน ชีวิน คิริว คิรัน โรม วันนี้พวกเขาทั้ง 5 นัดกันมาดื่มสังสรรค์ย้อนหลังให้แก่วันเกิดของภาคิน ก่อนหน้านี้ภาคินและชีวินไปเข้าห้องน้ำแต่ด้วยความที่ห้องน้ำชั้นบนเต็มเขาและเพื่อนจึงต้องลงไปเข้าห้องน้ำชั้นล่าง ก่อนที่จะยืนสูบบุหรี่และมันก็เป็นที่มาที่ทำให้เฌอเบลล์ได้ยินทุกบทสนทนา และใช่ผับที่เขาอยู่เป็นผับเดียวกันกับที่ 3 สาวมาอันเนื่องมาจากว่าผับแห่งนี้คือผับของพี่ชายภาคินเอง ภากรคือชื่อพี่ชายของเขาเอง และก็ใช่อีกนั่นแหละเพราะสองพี่น้องนี้ชอบผู้หญิงคนเดียวกัน เธอคนนั้นก็คือคาราเมล แต่จะเรียกว่าชอบมันก็ไม่ถูกเพราะอันที่จริงภาคินชอบคาราเมลแต่คาราเมลดันชอบภากร ซึ่งคนเป็นพี่ชายอย่างภากรไม่ได้คิดที่จะเหลียวแลมองคาราเมลเลย มันช่างเป็นรักสามเศร้าที่โคตรซับซ้อนและค่อนข้างที่จะอธิบายยาก “ อันที่จริงพวกเราน่าจะชวนสาวๆมาด้วยนะเว้ย ไหนๆก็เลี้ยงฉลองย้อนหลังวันเกิดไอ้คินทั้งที “ (คิริว) เป็นเสียงของคิริวที่เอ่ยพูดหลังจากที่นั่งกระดกดื่มน้ำสีอำพันกันไปเรื่อยเปื่อย วั
“ ไอ้คินกูถามมึงจริงๆเถอะว่ามึงจะทำแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหนวะ มึงจะพยายามไปแบบนี้อีกนานแค่ไหน กูไม่เห็นว่าเมลจะมีทีท่าว่าจะสนใจหรือชอบมึงเลยสักนิด “ “ นานแค่ไหนกูไม่รู้แต่กูรู้แค่ว่ากูรักเมล กูชอบเมล ตั้งแต่เล็กจนโตกูก็มีแค่เมล “ “ กูว่าบางทีมึงน่าจะหันมาสนใจคนที่เขาอาจจะชอบมึงบ้างก็ได้ หน้าตามึงก็โคตรจะหล่อรุ่นน้องรุ่นพี่ก็ติดมึงตรึม ทำไมมึงถึงไม่เลือกสักคน “ “ คนพวกนั้นก็แค่ทางผ่านมันจะมีอะไรวะก็แค่น้ำแตกแล้วแยกทาง คนที่กูคิดว่าจะอยู่กับกูไปตลอดชีวิต คนที่คิดว่าจะเป็นแม่ของลูกเห็นทีจะมีก็แค่เมลคนเดียวเท่านั้น “ “ มีดิมันมีอีกคนนึงมึงอาจจะยังไม่เคยเห็นก็ได้ เฌอเบลล์ไง เบลมันน่ารักนะเว้ยมันก็เป็นเพื่อนกับเรามาตั้งหลายปีทำไมมึงไม่คิดจะสนใจและหันไปมองบ้างวะ “ และใช่ ผู้ชายสองคนที่ยืนคุยกันไม่ใช่คนอื่นคนไกลที่ไหนเพราะเขาทั้งสองก็คือภาคินและชีวินนั่นเอง ก่อนที่คนตัวเล็กจะตั้งใจฟังอย่างละเอียดเพราะประโยคพวกนั้นมันดันมีชื่อเธออยู่ด้วย ถึงแม้ไม่รู้ว่าเขาบังเอิญมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงแต่เธอก็อยากจะฟังคำตอบจากปากภาคิน เป็นอย่างที่ฉันคิดจริงๆด้วย ว่าแล้วว่าทำไมเสียงมันคุ้นๆที่แท้สองคนนี้ก็คือภา
ฮึก ฮือ ฮือ เจ็บจังทำไมมันถึงเจ็บแบบนี้ ของขวัญวันเกิดที่ฉันให้เขา นาฬิกาเรือนนั้นนาฬิกาที่โรมใส่มันคือของฉัน มันคือของขวัญวันเกิดที่ฉันซื้อให้กับภาคินฉันตั้งใจซื้อให้เขาเพียงเพราะว่าเขาเคยมาบอกกับฉันในวันที่เมาว่าอยากได้นาฬิการุ่นนี้มาก แต่แค่ยังไม่มีเวลาไปซื้อ ไม่คิดไม่ฝันเลยจริงๆว่านอกจากเขาจะไม่ใส่แล้วเขายังยกให้กับคนอื่น เสียงเฌอเบลร้องสะอื้นให้ในตอนที่เธออยู่ในห้องน้ำเพราะเธอรู้สึกเจ็บปวดหัวใจจริงๆ นาฬิกาเรือนนั้นเธอตั้งใจซื้อให้ภาคินเป็นของขวัญวันเกิดก่อนหน้านี้เขาเมาและเคยพูดว่าเขาอยากได้มันมากแต่ติดอยู่ตรงที่ว่ายังไม่มีเวลาไปซื้อ เพราะแบรนด์นี้ยี่ห้อนี้มันต้องใช้เวลาสั่งจองสินค้าเป็นเดือน ซึ่งหลังจากวันนั้นที่เธอรู้เธอก็ไปทำการสั่งจองทันที ทั้งๆที่บ้านของเธอก็ไม่ได้รวยไม่ได้มีฐานะอู้ฟู่เหมือนเพื่อนคนอื่นแต่เธอก็พยายามเก็บหอมออมริบเพื่อที่ให้ได้มันมา เงินเดือนเงินค่าขนมของเธอทั้งเดือนมันตกไปอยู่ในนาฬิกาเรือนนั้นแล้วเป็นที่เรียบร้อยเธอแทบจะใช้ชีวิตแบบประหยัดเพื่อที่จะให้ได้มันมาในที่สุด แต่นอกจากเขาคนนั้นจะไม่ใส่แล้วเขายังยกให้ใครคนอื่น ยิ่งคิดก็ยิ่งช้ำใจไม่ว่าอะไรที่เป็นเ
“ เดี๋ยวสิพวกแกรอฉันด้วย “ “ ยัยข้าวหอมสายนะวันนี้ “ (คาราเมล)“ นั่นสิปกติข้าวหอมไม่เคยมาสายนี่นา “ (เฌอเบลล์)และใช่เธอคนนั้นจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากข้าวหอมเพื่อนสาวในกลุ่มที่มีหน้าตาน่ารักจิ้มลิ้ม “ หึ ไม่ให้สายได้ยังไงล่ะก็นายนี่นั่นแหละตื่นสายฉันบอกแล้วว่าวันนี้ฉันจะมาเรียนเร็วๆแต่ก็ไม่ฟัง มัวแต่อาบน้ำผลัดขนอยู่ได้เห็นไหมว่าฉันมาสายเลย “เป็นเสียงของข้าวหอมที่เอ่ยพูดกับบรรดาเพื่อนสาวของเธออันที่จริงเธอก็แต่งตัวเสร็จตั้งแต่เช้าแต่เหตุที่มาสายเป็นเพราะว่าต้องรอผู้ชายข้างบ้านอีกคนมาส่ง เพราะเธอติดรถเขามามหาวิทยาลัยทุกวัน “ อะไรของเธอยัยข้าวบูดอาศัยรถฉันมาเรียนแล้วยังจะมาบ่นฉันอีก นั่งรถฉันก็ฟรีค่าน้ำมันก็ไม่เคยจ่ายสักบาทยังจะมีหน้ามาปากดีอีก รู้อย่างนี้ปล่อยให้เดินมาตั้งแต่ทีแรกก็จบ “ และก็ใช่อีกนั่นแหละผู้ชายที่ข้าวหอมรอให้มาส่งจะเป็นใครไปไม่ได้นอกซะจากโรมเพื่อนที่อยู่ในกลุ่ม หนำซ้ำเขายังเป็นเพื่อนเธอมาตั้งแต่สมัยประถมอีกด้วย ที่สำคัญเขาเป็นเพื่อนข้างๆบ้านเธอมาอย่างยาวนาน อย่างที่เขาบอกข้าวหอมไม่เคยจ่ายเงินสักบาทใช้อาศัยนั่งรถเขาฟรีๆเพื่อมามหาวิทยาลัยแต่ก็ยังไม่วายที่เธอจะมาเร่