ทัณฑ์สวาททาสมาเฟีย 18+

ทัณฑ์สวาททาสมาเฟีย 18+

last updateLast Updated : 2025-09-13
Language: Thai
goodnovel18goodnovel
Not enough ratings
86Chapters
1.3Kviews
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

“คุณเสือคะ มันเป็นเรื่องเข้าใจผิดนะคะ เนตรกับคุณเมธเราไม่ได้มีอะไรกัน มันเป็นแค่เรื่องบังเอิญเท่านั้นค่ะ” เนตรแพรปรับโทนเสียงข่มความโกรธที่เขาดูถูกเธอ พยายามเอาน้ำเย็นเข้าลูบ “เธอคิดว่าฉันจะเชื่อผู้หญิงร่านร้อนอย่างเธอเหรอเนตรแพร” เขาเดินมาหาหญิงสาวที่ยืนอยู่หน้าโต๊ะทำงานของเขา พูดแล้วชี้นิ้วจิ้มเข้าที่หน้าผากมนออกแรงผลักเพียงนิดเดียวศีรษะทุยก็เอียงเอนจนทรงตัวไม่อยู่ “พี่เสือคะ ฟางมารับไปทานข้าวกลางวันค่ะ” อยู่ ๆ เฟยเฟิ่งก็เปิดประตูเข้ามา ทำให้ทั้งศรุตและเนตรแพรหันไปทางต้นเสียงอย่างรวดเร็ว ส่วนคนที่เข้ามาไม่ดูเวลาตกใจเล็กน้อย ดูเหมือนว่าสองคนในห้องกำลังมีปากเสียงกันอย่างไรอย่างนั้น “น้องฟางมาแล้วเหรอครับ รอพี่แป๊บหนึ่งนะ” ศรุตบอกผู้มาใหม่ด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน แล้วหันมาตวาดใส่คนตัวเล็กเสียงแข็ง “ส่วนข้าวเที่ยงที่เธอเอามา ฉันไม่กินเอากลับไป พร้อมกับร่างกายเน่า ๆ ของเธอซะ” “คุณเสือคะ เนตรมีเรื่องสำคัญอยากจะบอกคุณเสือค่ะ” เนตรแพรตัดสินใจที่จะบอกเรื่องสำคัญให้ศรุตได้รับรู้ มันคือเรื่องที่น่ายินดีสำหรับเธอ แต่ไม่รู้ว่าชายหนุ่มตรงหน้าจะยินดีกับสิ่งที่เธอจะพูดหรือไม่

View More

Chapter 1

1

ذهبت روان الشمري إلى إحدى الحفلات لتصطحب فهد العدلي، لكنها توقفت عندما سمعت أصوات الحديث في الداخل.

قال أحدهم: "يا فهد، عادت سلوى إلى البلاد، فماذا ستفعل مع روان؟"

أجاب فهد بصوت هادئ: "ماذا تعني بماذا سأفعل؟"

"ألست مرتبطًا بروان منذ ثلاث سنوات؟ كيف ستختار بينهما بعد عودة سلوى؟"

ومن خلال فتحة الباب، رأت روان فهد يشعل سيجارة.

وسط ضباب الدخان، صمتَ لوهلة، ثم قال بصوت خافت: "لا أعلم، لا أريد إيذاء روان، لكني في نفس الوقت لا أستطيع نسيان سلوى."

تنهد أحد الأصدقاء وهو يقول: "سلوى هي حبك الأول الذي لا تستطيع نسيانه، قصَّة حبكما في الماضي كانت خيالية، ومن الطبيعي ألا تنساها."

تدخل صديق آخر وقال: "لكنك على علاقة بروان منذ ثلاث سنوات، وهي جميلة جدًا، ألا تزال غير قادر على نسيان سلوى؟"

فرك فهد صدغيه، وقال بتعب: "إن روان حقًا فتاة جميلة جدًا، لكني تقربت منها في البداية فقط لأنها تشبه سلوى إلى حد ما، وطوال تلك السنين كنت أبحث فيها عن أي أثر لسلوى."

فقال صديقه: "إذن هي مجرد بديل بالنسبة لك؟" ثم تنهد وقال: "أشعر بالأسف عليها."

فسأله صديق آخر: "ومتى تنوي أن تنفصل عنها؟"

نفض فهد رماد السيجارة وقال: "ليس الآن، روان فتاة مطيعة وعقلانية، ويصعب عَلَيَّ التخلي عنها."

ربت أحد الأصدقاء على كتفه قائلًا: "يا فهد، لا يمكنك الحصول على كلتاهما، عليك أن تحسم أمرك."

قال أحدهم بلا مبالاة: "وما المشكلة في ذلك؟ ليواعد الاثنتين معًا، إن كنت تشعر بالذنب تجاه روان، اشترِ لها بعض الهدايا لإرضائها، فلا شيء أسهل من إرضاء النساء."

ضحك فهد بسخرية: "أتظن أن جميع الناس مثلك يواعدون ثلاث أو أربع فتيات في وقت واحد؟ أنا لست بهذا الانحلال."

خارج الباب، ابتسمت روان بسخرية، واستدارت بهدوء لتغادر.

خرجت من المطعم، وسارت بمحاذاة النهر، تسترجع ذكرياتها مع فهد خلال هذه السنوات.

ثلاث سنوات من المواعدة، كانت تظن أن الحب بينهما متبادل.

لكن اتضح أنها لم تكن سوى بديل لحبه الأول.

وقفت روان على ضفة النهر، على يسارها شارعٌ مزدحم، وعلى يمينها نهر جاري.

نزلت دمعة من طرف عينها.

والريح القوية القادمة من النهر تطاير شعرها.

اتخذت روان قرارًا في تلك اللحظة.

أخرجت هاتفها واتصلت برقم ما.

"مرحبًا، أبي...أوافق على العودة للمنزل والزواج من أجل مصلحة العائلة."

زاد ظلام الليل من خفوت ضوء المصابيح، وبدأت الحشرات تحوم حولها.

وقفت روان تحت المصباح تتأمل سماء الليل الشاسعة، وقالت بصوت خافت: "لا شيء يا أبي، لقد اكتفيت من اللهو، وأريد أن أستقر وأتزوج."

"كنت مخطئة حينها، كان هذا جهلًا مني، لم يكن علي أن أتشاجر معكم وأهرب من المنزل، الآن فهمت كل شيء."

"سأعود إلى مدينة سرابيوم بعد أن أنهي أموري هنا."

...

مشت روان طويلًا بمفردها، وكان الوقت قد تجاوز العاشرة ليلًا عندما عادت إلى فيلا مجمع السكينة.

رأتها الخادمة سميرة، وسلمتها وعاءً به عصيدة مغذيَّة.

"آنسة روان، مرحبًا بعودتكِ، هذه العصيدة حضَّرتها للسيد، صحيح؟ لقد بردت، فأعدت تسخينها، كنت على وشك أن أصعد لأعطيه إياها، لكن بما إنكِ هنا، هل تفضلين أن تأخذيها له بنفسكِ؟"

لم تقل روان شيئًا، أخذت العصيدة وصعدت بها إلى غرفة النوم.

عندما فتحت باب الغرفة، كان المكتب خاليًا، وشاشة الكمبيوتر مضاءة، لكن فهد لم يكن هناك.

هناك صوت ماء يأتي من الحمام، والأنوار بداخله مضاءة.

هل يستحم مبكرًا اليوم؟

وضعت العصيدة جانبًا.

لفت انتباهها صوت إشعارات رسائل الواتساب التي لا تتوقف من الكمبيوتر.

حركت الفأرة وفتحت الرسائل.

كانت من سلوى.

"يا فهد، لقد عدت، وسأصل إلى مطار المرسى في الساعة الحادية عشرة والنصف الليلة، هل يمكنك أن تأتِ لاستقبالي؟"

هذه الرسالة أُرسلت قبل عشر دقائق.

إذًا فهو يستحم ليذهب لاستقبال حبيبته السابقة.

"فهد، لقد افتقدتك كثيرًا ولم أستطع نسيانك خلال هذه السنوات، أشعر بالندم لأنني تركتك من أجل مستقبلي الوظيفي."

"كنا عنيدين، كلانا لم نعرف كيف نقدم التنازلات، أنا أعلم أنك لا تزال تكن لي بعض المشاعر، أليس كذلك؟"

"يا فهد، لقد واعدت عدة رجال في السنوات الماضية، لكنني انفصلت عنهم جميعًا بعد فترات قصيرة، شعرت دائمًا أن شيئًا ما ينقص العلاقة، وأدركت متأخرةً أن قلبي لا يزال يحبك "

"لم أكن أجرؤ على العودة إلى مدينة المرسى، خوفًا من ألا ترغب في رؤيتي، وخوفًا من وجود امرأة أخرى في حياتك، أو أنك لم تعد تحبني."

"كنت أنا المخطئة حينها يا فهد، فهل يمكنك أن تسامحني؟"

كانت روان تقرأ بصمت، وقد ضاق بها صدرها.

كانت على وشك إغلاق المحادثة ومغادرة الغرفة، لكنها رأت أن فهد قد رد على رسائلها.

"سلوى، أريد أن أسألكِ سؤالًا واحدًا فقط، هل لا زلت تحبينني؟"

كان يرد من هاتفه أثناء الاستحمام رغم أن حاسوبه متصل.

اهتز قلب روان قليلًا.

كان مشغولًا دائمًا بعمله، ونادرًا ما يرد على رسائلها.

اعتادت ذلك، وتجنبت إرسال الرسائل كثيرًا كي لا تزعجه.

لكنه يرد الآن على رسائل سلوى حتى وهو في الحمام.

هناك فرقٌ واضح بين من يحب ومن لا يحب.

ردت سلوى في نفس اللحظة.

"نعم أحبك، وأحبك أنت فقط."

"إذًا سأذهب لإستقبالكِ."

في تلك اللحظة، شعرت أن علاقتها العاطفية طيلة ثلاث سنوات كانت مجرد مزحة.

أغلقت روان المحادثة بصمت وأعادت الفأرة لمكانها، وكأن شيئًا لم يحدث.

نزلت إلى المطبخ، وغرفت لنفسها أيضًا وعاء من العصيدة، وأخذت تأكل منها ملعقة تلو الأخرى.

كانت معدة فهد ضعيفة، لذا تعلمت إعداد هذه العصيدة المغذية للمعدة خصيصًا له، كانت تنقع زهور الزنبق والشعير الصيني والفاصوليا الحمراء في الماء المغلي، ثم تضيف حبوب الدخن، وتضيف أيضًا البطاطا الصينية الطازجة المقطعة قبل أن تنضج.

كانت هذه العصيدة تستغرق وقتًا وجهدًا كبيرًا، لكنها داومت على إعدادها له سنتين كاملتين؛ فقط لأنه قال ذات مرة إنه يحبها.

أنهت وعاء العصيدة، ونزل فهد من الأعلى.

كان قد استحم بالفعل، وجفَّف شعره، وارتدى ملابس نظيفة ومنعشة.

سألها: "أين ذهبت؟ لم أرك عندما عدت."

أجابت روان بصوت خافت: "خرجت لأتمشى قليلًا."

توجه نحو الباب وقال: "عندي أمر مهم لذا سأخرج، إن شعرتِ بالنعاس، نامي ولا تنتظريني."

خفضت طرفها، وقالت بصوتٍ خافت: "حسنًا."

سألته روان: "هل ستعود الليلة؟"

توقف لثوانٍ وهو يلبس حذاءه، ثم قال: " هناك أمرٌ طارئ في الشركة، وإن انتهيت منه في وقتٍ متأخر، فلن أعود."

فقالت بدون أن تحدث ضجة: "حسنًا."

لطالما كانت روان فتاة عاقلة.

لم يفكر فهد كثيرًا، وخرج دون أن يلتفت.

صعدت روان إلى الأعلى، وفتحت غرفة فهد، ورأت أن وعاء العصيدة بجانب الكمبيوتر لم يُمس.

وصلتها رسالة على الواتساب من خطيبها حمدي الذي دبَّرته لها عائلتها.

حمدي: "يا رورو، متى تنوين العودة إلى سرابيوم؟"

كان في نظرها الأخ الكبير اللطيف الذي يسكن بجوارهم، لم تعتبر مناداته لها بـ"رورو" اسمًا حميميًا يناديه الخطيب لخطيبته، بل مثل نداء الأخ لأخته الصغيرة.

"عندما أنهي أموري هنا."

حمدي: "حسنًا، أخبريني إن احتجتِ شيئًا."

"شكرًا لك أخي حمدي."

حمدي: "نامي مبكِّرًا، تصبحين على خير."

في تلك الليلة، لم يعد فهد إلى المنزل.

في صباح اليوم التالي، كان رنين الهاتف هو من أيقظها.

"مرحبًا؟"

"يا روان، عيد ميلادي بعد غد، تذكري أن تحضري الحفلة!"

نظرت إلى الاسم على الهاتف وقد غلبها النوم.

إنها ليلى، إحدى معارف فهد، كانت علاقتها بها جيدة.

"حسنًا، أرسلي لي الموقع."

أغلقت الهاتف، ونهضت من السرير وتجهَّزت، ثم غادرت إلى مركز التسوق لتختار لها هديَّة.

اختارت عقدًا جديدًا من ماركة مشهورة يتناسب مع ذوق ليلى.

...

في يوم الحفلة، حضرت روان مبكرًا.

قدَّمت لها الهديَّة قائلة: "عيد ميلادٍ سعيد يا ليلى."

أخذت ليلى الهديَّة، وشكرتها بأدب.

وبينما كانتا تتحدثان، دخل فهد متأخرًا ممسكًا بيد امرأة غريبة.

وحين تلاقت نظراتهما، تجمد مكانه وقال بدهشة: "روان، لماذا أنتِ هنا؟"
Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters
No Comments
86 Chapters
1
​“ดอกไม้อยู่ที่ใคร” เสียงของเจ้าสาวดังขึ้นด้วยความลุ้นสุดใจว่าตนได้โยนช่อกุหลาบแต่งงานสีขาวไป ผู้หญิงคนไหนในงานเป็นคนรับได้ เจ้าสาวคนสวยของงานโอบกอดเจ้าบ่าวข้างกายของตน สอดสายสายตามองหา ทุกคนต่างมองหาเช่นเดียวกัน เนตรแพรมองดอกไม้ในมือของตัวเองแล้วส่งยิ้มให้เจ้าสาว“ยัยเนตรแกได้ดอกไม้ด้วย” ขวัญจิรา อดีตเพื่อนรวมงานของบอกอย่างดีใจที่หญิงสาวรับช่อดอกไม้สีขาวบริสุทธ์ได้ในจังหวะที่เนตรแพรกำลังจะหันไปตอบเพื่อนสาว พลันสายตาคู่หวานที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มกลับเลือนหายไป มีแต่ความกลัว ความกังวล เต็มไปหมด เมื่อพบกับสายตาคู่คมของใครบางคนที่ไม่เคยลืมเขาแม้แต่ครั้งเดียว ก่อนหันไปไปกระซิบบางอย่างกับเพื่อนและเดินออกจากงานไปอย่างรวดเร็ว“เนตร”ศรุตร้องเรียกชื่อของคนที่เฝ้าตามหามาตลอดสามปีสุดเสียง ทำเอาคนในงานมองเจ้านายหนุ่มรูปหล่อ ที่กำลังวิ่งตามอดีตพนักงานต้อนรับของโรงแรมด้วยความตื่นตะลึง“เนตร รอฉันก่อน” คนตัวสูงเห็นร่างเล็กกำลังก้าวขึ้นรถแท็กซี่ที่จอดให้บริการอยู่หน้าโรงแรมและกำลังหนีเขาไปอีกครั้ง“โธ่เว้ย”ณ โรงแรม ธาดากรณ์ หนึ่งในโรงแรมในเครือของธุรกิจ ธาดากิจจากรณ์“เลิกงานแล้ว ไปหาอะไรกินกันไหม”
last updateLast Updated : 2025-08-04
Read more
2
“แล้วถ้าสมมุติว่าถ้าเนตรขึ้นไปทำแล้ว เกิดคุณศรุตรู้เรื่องขึ้นมาเนตรไม่ซวยเอาเหรอคะ” บอกกับทั้งสองด้วยความกังวล“ไม่ซวยครับ บอสกลับมาถึงช่วงเที่ยงคืน คุณเนตรมีเวลาทำความสะอาดทั้งห้องประมาณห้าชั่วโมงครับกว่าบอสจะมาถึง” ตุลธรมองหน้าปัดนาฬิกาข้อมือของตนพร้อมทั้งคำนวณเวลาให้หญิงสาวเสร็จสรรพ“นะคะ…น้องเนตรนะ เรื่องนี้จะมีแค่เราสามคนเท่านั้นที่รู้เรื่องวันนี้”เนตรแพรชั่งใจเล็กน้อยในสิ่งที่ถูกไหว้วาน แต่จริง ๆ คนตัวเล็กรู้ว่าไม่ได้ไหว้วานปากเปล่าหรอก คนอย่างสุธีราผู้ใจดีมักมีค่าแรงติดไม้ติดมือให้หญิงสาวเสมอ เนื่องจากอาจจะเอ็นดูที่เธอขยันทำงานทุกวันทั้งงานประจำและงานเสริมต่าง ๆ แทบจะไม่มีวันได้หยุดพัก“งั้น ก็ได้ค่ะ เดี๋ยวเนตรขึ้นไปทำความสะอาดห้องของบอสให้ตอนนี้ จะได้เสร็จทันเวลาก่อนที่บอสจะกลับมา”“งั้นดีเลยครับคุณเนตร เชิญทางนี้ครับ”ลูกน้องหนุ่มคนสนิทรีบผายมือเชิญเนตรแพรพาเดินไปยังลิฟต์ส่วนตัวที่ไม่มีใครใช้งานได้นอกจากคนที่ได้รับอนุญาตแล้วเท่านั้นถึงจะสามารถขึ้นมาบนชั้นส่วนตัวนี้ได้ ไม่นานนักเสียงสัญญาณเตือนก็ดังขึ้นเพื่อบ่งบอกว่าถึงที่หมายเรียบร้อยแล้ว ทันทีที่ประตูลิฟต์เปิดออกก็พบกับตัวห
last updateLast Updated : 2025-08-04
Read more
3
ห้าทุ่มกว่า เป็นเวลาเกือบหกชั่วโมงที่ทั้งสามคนต่างช่วยกันทำความสะอาดจนกระทั่งถึงตอนนี้ก็เหลือเพียงเนตรแพรเพียงคนเดียวเท่านั้นที่ยังคงอยู่ในห้องชุดสุดหรูนี้ อันที่จริงเธอมีเวลาเพียงห้าชั่วโมงเท่านั้นที่เธอควรจะต้องออกจากห้องนี้ไปพร้อมทั้งสองคน แต่ทว่าหญิงสาวนั้นลืมเข้ามาทำความสะอาดห้องนอนและห้องน้ำเสียได้ ไหนจะต้องปูผ้าปูเตียงใหม่ที่ตุลธรได้ค้นหาออกมาให้ก่อนจะกลับไปทำหน้าที่ของตัวเอง กริ๊ง กริ๊ง “ขาพี่สุ” เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์มือถือที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงยีนดังขึ้น ทำให้คนตัวเล็กผละจากงานที่กำลังทำมารับโทรศัพท์เสียก่อน “ตอนนี้เนตรเพิ่งทำความสะอาดห้องน้ำเสร็จค่ะ กำลังจะจัดการกับห้องนอน แล้วตอนนี้คุณศรุตกลับมาถึงหรือยังคะ” เนตรแพรตอบกลับปลายสายเพื่อความแน่ใจว่าจะเสร็จได้ทันเวลา เมื่อทางนั้นได้ถามว่าเธอทำงานถึงไหนแล้วใกล้เรียบร้อยแล้วหรือยัง ไม่วายที่แม่บ้านจำเป็นต้องถามกลับทางสุธีราว่าเจ้านายหนุ่มกำลังจะกลับมาห้องหรือยัง เธอจะได้รีบทำทุกอย่างให้เรียบร้อยตามกำหนด พอทางผู้จัดการใจดีตอบมาเธอก็พอเบาใจหน่อยว่ากว่าศรุตจะขึ้นไปพักก็เกือบชั่วโมง ดังนั้นสุธีราจึงภาวนาให้เนตรแพรลงมาให้ทัน จะได
last updateLast Updated : 2025-08-04
Read more
4
“โอ๊ย! คุณศรุตปล่อยฉันนะคะ” ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดเพราะชายหนุ่มเพิ่มแรงบีบที่ต้นแขนเรียวของหญิงสาว “อย่ามาทำตัวสะดีดสะดิ้งไปหน่อยเลย ถอดเสื้อผ้าแล้วขึ้นเตียงซะ” ไม่พูดเปล่าคนที่เหมือนจะมีแอลกอฮอล์ในร่างกายสูงผลักคนตัวเล็กจนแผ่นหลังบอบบางกระแทกเข้ากับผนังห้องสีขาวเข้าอย่างแรงจนต้องเบ้หน้าด้วยความเจ็บร้าว “คุณเข้าใจผิดแล้วค่ะ ฉันไม่ใช่ผู้หญิงอย่างว่า ฉันแค่เข้ามาทำความสะอาดห้องให้ก็เท่านั้นเอง” บอกด้วยความพยายามข่มความกลัวทั้งหมดเอาไว้ เนตรแพรไม่อยากจะต่อปากต่อคำกับคนเมาเพราะมันไม่ส่งผลดีกับตัวเธอเป็นแน่ เพียงใบหน้าหล่อเหลาเลื่อนเข้ามาใกล้ลมหายใจของคนตรงหน้าทั้งร้อนรุ่มเจือปนไปด้วยแอลกอฮอล์ในกระแสเลือดอยู่ไม่น้อย “แฮะ! คิดว่าฉันจะเชื่อลูกไม้ตื้น ๆ ของผู้หญิงอย่างพวกเธอหรือยังไง เล่นตัวแบบนี้อยากได้เงินเพิ่มก็บอกมา” สองแขนแกร่งยังคงกักกันหญิงสาวให้อยู่กับเขาแม้ว่าคนตัวเล็กจะเบี่ยงใบหน้าหลีกหนียามที่เขาก้มหน้าเข้าไปหา แต่กระนั้นมันก็เป็นเพียงมารยาของพวกผู้หญิงอย่างว่าที่ต้องการจะเพิ่มค่าตัวของตัวเองเท่านั้น “ฉันบอกแล้วไงคะว่าฉันไม่ใช่” เนตรแพรเงยหน้าขึ้นตะคอกชายหนุ่มเสียงแข็งครั้ง
last updateLast Updated : 2025-08-04
Read more
5
แกร๊ก! เสียงคลายปลดล็อกประตูที่อยู่ไม่ห่างนัก เปิดออกพร้อม ๆ กับผลักดันร่างเล็กที่คนตัวสูงกำลังบดจูบอย่างดูดดื่มให้เข้าไปภายในห้องที่ไร้แสงสว่างมีเพียงแสงที่ลอดผ่านผ้าม่านสีเทาสลัว ๆ เล็กน้อยเท่านั้น เนตรแพรถอยหลังตามแรงของคนที่มีมากกว่าถึงแม้ว่าเธอจะทุบตีเขาอย่างไรก็ไม่มีท่าทีว่าจะหยุดหาความหวานจากริมฝีปากเล็ก จนกระทั่งหญิงสาวมีท่าทีคล้ายกับคนที่กำลังจะขาดอากาศหายใจ ชายหนุ่มจึงผละออกห่างอย่างเสียดายไปพร้อม ๆ กับผลักร่างบอบบางที่อ่อนระทวยลงบนเตียงกว้างอย่างแรงจนหญิงสาวหวีดร้องออกมาพร้อมกับลมหายใจที่เหนื่อยหอบจากการถูกปล้นจูบอยู่นานหลายนาที “โอ๊ย…เจ็บ!” มือเล็กเรียวถูกเอามากุมท้องด้วยความจุก คนตัวเล็กกำลังตั้งท่าจะลุกจากเตียงที่เธอเพิ่งเปลี่ยนใหม่ไม่ถึงชั่วโมงก็ต้องตาโตด้วยความตกใจ เมื่อเห็นร่างสูงใหญ่ที่ยืนอยู่ปลายเตียงกำลังถอดสูทสีขาวออกจากกายก่อนจะโยนทิ้งอย่างไม่ไยดี โดยที่ไม่สนใจว่าราคามันเท่าไรและจะไปหล่นที่มุมไหนของห้อง “คุณจะทำอะไร” ดวงตากลมโตเบิกโพลงน้ำเสียงที่อ่อนหวานบัดนี้เต็มตื้นไปด้วยความหวาดกลัวถามออกไปในจังหวะที่ชายหนุ่มกำลังปลดรังกระดุมเสื้อเชิ้ตสีดำออกพร้อมกับเหยียด
last updateLast Updated : 2025-08-04
Read more
6
ศรุตก้มลงหมายจะฉกฉวยความหวานจากริมฝีปากกระจับของหญิงสาวอีกครั้ง แต่เนตรแพรกลับปัดป้องทุบตีอย่างไม่ยอมให้เขาทำมิดีมิร้ายเธอ มือหนาจัดการรวบสองมือที่ประทุษร้ายเขาตรึงขึ้นเหนือศีรษะของคนตัวเล็กด้วยมือแกร่งเพียงข้างเดียว ก่อนก้มลงประกบจูบริมฝีปากบอบบางอย่างรุนแรงที่บัดนี้เริ่มบวมเจ่อเล็กน้อยจากการกระทำของชายหนุ่มในครั้งแรก เขาช่วงชิงความหวานล้ำจากหญิงสาวอีกครั้งท่ามกลางความขัดขืนของคนใต้ร่าง แทบจะกระชากวิญญาณของเธอออกจากร่างก็ไม่ปาน เมื่อเห็นท่าทีของคนตัวเล็กเหมือนจะขาดอากาศหายใจ จึงจัดการปล่อยมือที่พันธนาการเอาไว้ในตอนแรกให้เป็นอิสระ ชายหนุ่มจึงละเป้าหมายเลื่อนลงมาที่ลำคอระหงขาวผ่องของเธอแทนไปพร้อมกับตีตราของฝากรอยรักเอาไว้บนร่าง “อ๊ายยย...ปล่อยฉันนะ ไม่งั้นฉันจะร้องให้คนช่วย” ต่อว่าต่อขานพร้อมทั้งผลักคนตัวใหญ่ให้พ้นอีกครั้ง “เงียบซะ ต่อให้เธอแหกปากให้ตายก็ไม่มีใครได้ยิน” เขาตอกกลับอย่างรำคาญเสียงเล็กที่ร้องห้าม มือเรียวที่กำลังยกขึ้นเพื่อปัดป้องก็ถูกมือหนาของศรุตปัดออกอย่างแรงจนต้องทิ้งลงบนเตียงกว้าง ไม่นานเสื้อเชิ้ตแขนสั้นสีขาวที่เนตรแพรสวมใส่ก็ถูกคนเหนือร่างฉีกกระชากออกอย่างแรงไปพ
last updateLast Updated : 2025-08-04
Read more
7
“หยุดนะ…” เมื่อสติกลับมาเพียงครึ่ง เนตรแพรร้องห้ามเขาเสียงกระท่อนกระแท่น ท่ามกลางคนตัวโตกำลังสาละวนอยู่กับหน้าอกหน้าใจของเธออย่างถือสิทธิ์ ส่วนกางเกงยีนก็กำลังถูกเขาดึงออกด้วยมือเพียงข้างเดียวท่ามกลางการหนีบขาเข้าหากัน แต่ก็ไม่เป็นผล จนสุดท้ายชายหนุ่มก็จัดการมันออกไปอย่างรวดเร็ว ตอนนี้ร่างกายของคนตัวเล็กไร้อาภรณ์ปิดกายไม่มีแม้แต่ชิ้นเดียว แขนทั้งสองข้างถูกยกขึ้นมาปิดอกอวบ ส่วนขาเรียวเสลาหนีบเข้าหากันปกปิดของสงวน ตอนนี้เธอแทบไม่มีแรงลุกผลพวงจากคนตรงหน้าที่หลอกล่อด้วยความวาบหวามอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน “เสียใจ! เพราะฉันหยุดตอนนี้ไม่ได้” ศรุตยืดตัวขึ้นผละออกจากอกอวบของหญิงสาวจัดการถอดกางเกงของตนออกและขึ้นมาบนเตียงอีกครั้งด้วยความรวดเร็ว เพราะความต้องการปลดปล่อยของเขาตอนนี้แทบจะปริแตกเสียแล้ว ทันทีที่ขึ้นมายังเตียงกว้างมือหนาจับสองขาเรียวบางให้แยกกว้างออกแต่กลับถูกขัดขืนจากคนตัวเล็ก “อ้าขาออก” เขาสั่งเสียงเข้มพร้อมทั้งจับขาเรียวดั่งเช่นตอนแรก แม้ว่าหญิงสาวจะขัดขืน แต่ด้วยชายหนุ่มที่มีแรงและกำลังที่มากกว่าสามารถบังคับขาเรียวให้แหวกแยกกว้างตามที่เขาต้องการ เผยให้เห็นกุหลาบงามที่กำลังฉ่
last updateLast Updated : 2025-08-04
Read more
8
มืออีกข้างก็ไม่ปล่อยให้อกอวบเดียวดาย บีบเคล้นสร้างความวาบหวามให้กับหญิงสาวจนโอนอ่อนไปตามประสาคนที่ผ่านผู้หญิงมามากมาย ศรุตที่ความต้องการจากร่างเล็กยังไม่มีที่สิ้นสุด กระแทกจังหวะรักใส่ร่างงามไม่บันยะบันยัง ทั้งเร่าร้อน ดุดันและดิบเถื่อนตามอารมณ์หมายของตน ดุนดันเข้ากายสาวทำเอาบิดเร้าไม่เป็นท่าจนละมือจากผ้าปูเตียงขึ้นมาโอบแผ่นหลังแกร่งของชายหนุ่มมิหนำซ้ำยังเรียกร้องอ้อนรักจากเขาอย่างหน้าไม่อาย “โอ๊ยคุณ…มันเจ็บ! เบาหน่อย มันแสบไปหมดแล้ว อ๊ายยย...” บอกชายหนุ่มเสียงแหบพร่าพลางจิกเล็บเรียวสวยลงบนแผ่นหลังกำยำ จนศรุตรู้สึกแสบแต่เขากลับไม่สนใจใด ๆ สิ่งที่สนคือร่างเล็กที่แสนงามเย้ายวนตรงหน้าที่กำลังเรียกร้องจากเขาเสียมากกว่า “แสบหรือเสียว บอกมาตรง ๆ คนสวย” ถามราวกับอยากจะแกล้งคนอ่อนประสบการณ์ในจังหวะที่ถอดถอนกายแกร่งออกและค่อยสอดเข้าไปอย่างเชื่องช้าบาดใจทำเอาเสียวซ่านไปทั้งสรรพางค์กาย “อ๊ะ! สะ…เสียว” “แบบนี้สิมันค่อยถึงใจหน่อย” เสียงเข้มที่แหบพร่าเงยหน้าบอกหญิงสาวหลังจากละจากอกอวบหอมหวานละมุนลิ้น มือหนารั้งสะโพกงอนของหญิงสาวจนแนบชิดกลางกายแกร่งพร้อมทั้งกระแทกกระทั้น ท่ามกลางเสียงครางสอดป
last updateLast Updated : 2025-08-05
Read more
9
เนตรแพรตื่นเช้าด้วยความปวดหัววิงเวียนศีรษะไม่น้อยเนื่องจากได้รับการพักผ่อนที่ไม่เพียงพอมิหนำซ้ำร่างกายที่ถูกกระทำอย่างอ่อนล้าต้องลุกขึ้นมาจัดการร่างกายเตรียมตัวไปทำงานในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้าด้วยความยากลำบาก อีกใจหนึ่งเธออยากจะโทร.ไปหมายลาหยุดงานเสียเหลือเกินแต่ก็ทำไม่ได้ เพราะชีวิตเธอต้องกินต้องใช้หาเงินส่งเสียเลี้ยงตัวเองมาตั้งแต่ไหนแต่ไร ถึงแม้เนตรแพรจะอยู่บ้านหลังนี้กับพี่ชายสองคนก็ตาม แต่พี่ชายของเธอนั้นไม่ได้กลับมาที่นี่ก็เกือบสามเดือนเห็นจะได้ คนตัวเล็กแต่งตัวเรียบร้อยเปิดประตูห้องนอนของตนและออกจากบ้านให้เร็วที่สุดเพราะกลัวจะไปทำงานสาย "ป้ายอะไรกัน" พึมพำออกมาเบา ๆ หลังจากที่สายตาของเธอนั้นมองไปเห็นบางสิ่งบางอย่างที่ลักษณะคล้ายป้ายประกาศมาติดอยู่ที่ประตูรั้วบ้านหลังน้อย มองดูด้วยความแปลกใจเพราะก่อนกลับเข้ามาเมื่อสามชั่วโมงก่อน ยังไม่เห็นมีหรือว่าเธอจะไม่ได้มองกันนะ "ประกาศขายด่วน นี่มันอะไรกันน่ะ" น้ำเสียงตกใจเมื่อได้อ่านข้อความบนป้ายที่ติดอยู่อย่างเต็มตา "สวัสดีครับ คุณเนตรแพรหรือเปล่าครับ" "ค่ะ ใช่ค่ะมีธุระอะไรกับฉันหรือคะ" พยักหน้าและตอบกลับพร้อมถามคนที่แต่งตัวดูดีน่าเชื
last updateLast Updated : 2025-08-06
Read more
10
เนตรแพรไม่ว่าจะพบเจอปัญหาหนักใจจนเครียดจัดแต่ก็ต้องมาทำงานเลี้ยงปากเลี้ยงท้องไหนจะเรื่องเงิน เรื่องบ้านและเรื่องที่เธอดันไปมีอะไรกับเจ้านายหวังว่าเขาคงจะจำอะไรไม่ได้หรอกนะ หญิงสาวใช้ชีวิตการทำงานให้ปกติที่สุด แม้ว่าจะมีบ้างบางครั้งที่เพื่อนร่วมงานทักถามว่าเธอเป็นอะไร เพราะคนตัวเล็กมักจะเอามือน้อย ๆ คลึงขมับอยู่เสมอราวกับคนเครียดจัด เวลาพักกลางวัน เนตรแพรนั่งรับประทานอาหารกลางวันที่โรงอาหารร่วมโต๊ะกับเพื่อนเป็นปกติ จนกระทั่งเจนจิราและขวัญนภาเห็นความผิดปกติของเพื่อนร่วมงานที่น่ารักอย่างเนตรแพรที่เงียบผิดปกติ มิหนำซ้ำยังทำหน้าดุเคร่งเครียดเสียปานนั้น “เนตรเป็นอะไรหรือเปล่า” เจนจิราถามขึ้นด้วยความเป็นห่วงอาการของคนตรงหน้า “หือ...เปล่านี่” เนตรแพรเงยหน้ามองคนถามพร้อมทั้งฉีกยิ้มให้เล็กน้อย “จริงเหรอ เราเห็นเนตรนั่งเขี่ยข้าวไปมาจะสิบนาทีแล้วนะ วันนี้กับข้าวไม่อร่อยเหรอ” ขวัญนภาถามขึ้นอีกครั้งเป็นห่วงไม่แพ้เจนจิราเลย ถึงแม้จะรู้จักกันไม่นานแต่อาการแบบนี้มันก็ยังคงน่าเป็นห่วงอยู่ไม่น้อย “อร่อยสิ แค่กินไม่ค่อยลง มันอิ่ม ๆ น่ะ” อันที่จริงเธอเครียดจนกินอะไรไม่ลงเสียมากกว่า ไม่รู้จะจัดการปั
last updateLast Updated : 2025-08-06
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status