โมเน่หญิงสาวที่ผิดหวังในความรักจึงประชดชีวิ ตด้วยการไปนั่งดื่มที่บาร์หรูคนเดียวจึงได้เจอกับดราก้อนมาเฟียหนุ่มที่ทำงานอยู่ที่นั้นในคืนนั้น "รู้จักไหม one night stand ?" "....ทนให้ได้แล้วกันเพราะฉันจะไม่หยุด!"
View Moreณ รัฐวอซิงตัน ประเทศสหรัฐอเมริกา
ร่างอรชรของหญิงสาวที่ใบหน้าสะสวยไร้ที่ติอยู่ในชุดเดรสเกาะอกสีขาวสั้นรัดรูปกำลังเดินย่างก้าวบนรองเท้าส้นเข็มแบรนด์หรูไปยังห้องของแฟนหนุ่มเพื่อต้องการที่จะเซอร์ไพรส์ แต่เธอก็ต้องเจอกับเรื่องที่เซอร์ไพรส์กว่าเมื่อเธอนั้นเปิดประตูคอนโดของแฟนหนุ่มเข้าไป.... ติ๊ด~ (เสียงสแกนคีย์การ์ด) แกร็ก~ "ที่รัก Happy Anniversa..ry!!" ร่างบางที่เปิดประตูเข้าไปด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มสดใสแต่เธอกับต้องช็อคแล้วหุบยิ้มลงทันทีเมื่อเห็นร่างกำยำของแฟนหนุ่มของเธอกำลังนัวเนียกับผู้หญิงคนอื่นอยู่ที่โซฟากลางห้องรับแขก "กรี๊ดดดดดดดดด!!! แกเป็นใคร" ร่างบางที่ได้สติกลับมาก็กรี๊ดสุดเสียงพร้อมกับเอ่ยถามอย่างเดือดพล่าน "เฮ้ยย! โมเน่" ชายหนุ่มที่ได้ยินเสียงของแฟนสาวก็ชะงักการกระทำทันทีพร้อมกับเรียกชื่อแฟนสาวด้วยสีหน้าตกใจ "ตาบอดดูไม่ออกรึไง" หญิงสาวผมสีบลอนด์ทองที่กำลังนัวเนียกับแฟนหนุ่มของเธอเอ่ยขึ้นอย่างหงุดหงิดที่เธอมาขัดจังหวะกำลังเข้าได้เข้าเข็ม "ไม่ใช่แบบนั้นนะโมเน่ฟังฉันก่อน" ไนท์แฟนหนุ่มของเธอที่เห็นว่าเธอกำลังเดือดพล่านก็รีบติดกระดุมกางเกงทันทีหมายจะเดินมาคุยกับเธอแต่ก็ถูกหญิงสาวที่เขาพามาด้วยที่อยู่ในสภาพเสื้อผ้าหลุดรุ่ยจนแทบจะเหลือแต่ชุดชั้นในรั้งแขนเอาไว้ "ไม่ใช่แบบนั้นมันคือแบบไหนเห็นอยู่เต็มตาไอผู้ชายเฮงซวย! " โมเน่เอ่ยขึ้นพร้อมกับถอดรองเท้าส้นสูงราคาแพงปาใส่แฟนหนุ่มอย่างแรง ปัก! "โอ้ย เจ็บนะโมเน่ฟังไนท์ก่อน" ไนท์ที่เอาแขนมาบังหน้าเอาไว้ทำให้ส้นรองเท้าของเธอโดนเข้ากับแขนเขาเต็มๆ เอ่ยขึ้น "ไนท์จะยื้อยัยคุณหนูนี้ไว้ทำไมล่ะคะก็บอกมันไปสิที่ทนคบกับผู้หญิงนิสัยเสียแบบมันเพราะเงิน" หญิงสาวที่ไนท์พามาด้วยเอ่ยขึ้นพร้อมกับเลื่อนมือไปกอดเอวแกร่งเอาไว้ "หมายความว่าไง? " โมเน่เอ่ยพร้อมกับจ้องหน้าแฟนหนุ่มและหญิงสาวสลับกัน "ก็หมายความว่าผู้ชายเขาไม่ได้รักแกยังไงล่ะยัยโง่ทำเป็นเล่นตัวอยู่ได้เป็นใครเขาก็เบื่อมีดีอย่างเดียวแค่รวยเท่านั้นแหละ จริงไหมคะไนท์" หญิงสาวเอ่ยด้วยน้ำเสียงและสีหน้าเยาะเย้ยเธอก่อนจะแนบศรีษะซบกับอกแกร่ง "หุบปาก! ไม่ใช่แบบนั้นนะโมเน่ยัยนี้มันพูดไปเลื่อย" ไนท์ตะคอกใส่หญิงสาวที่เขาพามาด้วยเสียงดังลั่นก่อนจะเอ่ยแก้ตัวกับเธอ "นายนั้นแหละหุปปาก" ปัก! "โอ้ยย " "ส่วนเธอมานี้!! " โมเน่ตวาดขึ้นอย่างเหลืออดพร้อมกับถอดร้องเท้าอีกข้างปาใส่เจ้าหลอนอย่างจังก่อนจะเดินจ้ำเท้าเข้าไปกระชากหัวของหญิงสาวหน้าด้านที่แอบมากินกับแฟนหนุ่มของเธอออกไปนอกห้อง "กรี๊ดดดด ปล่อยนะเธอจะทำอะไรฉันยัยบ้า" หญิงสาวที่ถูกเธอกระชากหัวก็กรี๊ดร้องออกมาพร้อมกับพยายามขืนตัวแต่ก็ไม่สำเร็จ "ทำให้แกรู้ไงว่าไม่ควรมาเสนอหน้าปากดีกับคนอย่างฉัน" โมเน่เอ่ยด้วยน้ำเสียงกดต่ำพร้อมกับจ้องมองหญิงสาวที่สภาพเสื้อผ้าหลุดรุ่ยด้วยสายตาเคียดเเค้น "ปล่อยนะ ไนท์ช่วยแอนนี่ด้วย" หญิงสาวเอ่ยขึ้นเรียกชายหนุ่มที่ยืนดูอยู่ด้านหลังของโมเน่อย่างไม่กล้าเข้ามาห้ามก่อนที่จะโดนฝ่ามือของโมเน่ปะทะเข้าที่ใบหน้าซีกซ้ายเธออย่างเต็มแรง เพี้ยะ!! "โอ้ยย" "นี้สำหรับแกที่หน้าด้านมานอนกับแฟนฉัน" โมเน่เอ่ยขึ้นพร้อมกับเหยียดยิ้มร้ายก่อนจะกระชากหัวหลอนขึ้นมาอีกครั้งพร้อมกับฟาดฝ่ามือเข้าที่หน้าข้างเดิมของเธออีกอย่างจังจนมีเลือดออกที่มุมปากของหลอน เพี้ยะ! "ส่วนนี้สำหรับแกที่ว่าฉันโง่ จำใส่กะลาหัวแกไว้เลยว่าอย่ามายุ่งกับฉันอีกไม่งั้นแกไม่ตายดีแน่! " โมเน่เอ่ยด้วยน้ำเสียงสะใจก่อนจะใช้เท้าถีบหลอนจนล้มไปกองกับพื้น "โอ้ย แกมันบ้าอีปีศาจ" หญิงสาวเอ่ยขึ้นอย่างโอดครวญพร้อมกับเอามือกุ้มท้องน้อยที่โดนถีบและพยายามลุกขึ้นด้วยสภาพเสื้อผ้าที่หลุดรุ่ยดูไม่ได้ "ส่วนนาย! " โมเน่ที่จัดการหญิงสาวที่เป็นชู้กับเเฟนเธอเสร็จแล้วก็หันกับมาเผชิญหน้ากับแฟนหนุ่มด้วยสายตาเคียดแค้นที่ถูกนอกใจพร้อมกับเดินจ้ำเท้าเข้าไปหาทันที "ที่รักฟังฉันก่อน" ไนท์พยายามเอ่ยแก้ตัวพร้อมทั้งกับจับมือโมเน่มากุมไว้แต่ก็โดนเจ้าตัวสะบัดออก "อย่ามาจับตัวฉัน! ฉันไม่ฟังอะไรทั้งนั้นวันนี้เราจบกันอย่าเสนอหน้ามาให้ฉันเห็นอีก" โมเน่ตวาดลั่นออกมาอย่างขยะแขยงเมื่อไนท์ถูกตัวเธอก่อนจะง้างมือขึ้นมาเหนือหัว 45 องศา และฟาดเข้าที่แก้มซีกขวาของเขาอย่างเต็มแรง เพี้ยะ! หลังจากที่เธอจัดการอดีตแฟนหนุ่มของเธอเสร็จก็หันหลังให้ทั้งคู่ทันทีพร้อมทั้งเดินจากไป "โอ้ย เดียวก่อนโมเน่" ไนท์เอ่ยตะโกนไล่หลังเธอและจะเดินตามเธอไปแต่ก็ถูกหญิงสาวผมบอนรั้งเอาไว้ "โอ้ย ไนท์คะซูซี่เจ็บ" หญิงสาวที่เห็นว่าชายหนุ่มกำลังจะตามร่างบางไปเธอก็รีบรั้งแขนเขาเอาไว้แน่นพร้อมกับเอ่ยขึ้นอย่างเรียกร้องความสนใจ "โถ่เว้ย! ปล่อยแล้วก็ไสหัวไปสะ" ไนท์เอ่ยขึ้นพร้อมทั้งสะบัดแขนเธอทิ้งทันทีอย่างไม่ใยดีก่อนจะเดินหัวเสียเข้าห้องไป Monet Part สวัสดีค่ะทุกคนฉันชื่อคุณหนูโมเน่ หรือนางสาว พรนับพัน โสภาศิริ ที่มีแต่คนบอกว่าฉันใช้เงินเหมือนเศษกระดาษแต่จะทำไมอะก็คนมันรวย! ฉันเป็นลูกสาวคนเดียวของเจ้าของโรงแรม Moonsky ที่มีสาขาอยู่ทั่วโลกส่วนเรื่องความสวยนั้นฉันว่าฉันไม่เป็นสองรองใครแน่นอน! วันนี้ตอนแรกฉันตั้งใจเอาไว้ว่าจะไปเซอร์ไพร์วันครบรอบ 3 ปี ที่ฉันคบกับแฟนแล้วพร้อมจะมอบความบริสุทธิ์ให้กับเขาเพราะตอนแรกฉันโกหกเขาไปว่าวันนี้ไม่ว่างไม่ไปหามีพรีเซนต์โปรเจคจบแต่ก็เจอเซอร์ไพร์กลับแต่ก็ดีอย่างน้อยเรื่องนี้ก็ทำให้ฉันตาสว่าง! Monet End"เสร็จแล้ว" หญิงสาวเอ่ยขึ้นเมื่อเธอพึ่งใช้ผ้าก๊อซพันเเขนให้กับเขาเสร็จ"....." หลังจากที่หญิงสาวเอ่ยจบมาเฟียหนุ่มก็มองที่ผ้าพันแผลที่แขนของเขาที่มันดูไม่เรียบร้อยเท่าไหร่นัก"นี่! ไม่ต้องมามองแบบนั้นเลยนะก็ฉันพึ่งพันครั้งแรกมันก็แบบนี้แหละ" หญิวสาวที่เห็นสายตาของมาเฟียหนุ่มก็รู้ได้มันทีว่าเขาคิดอย่างไรกับการทำแผลของเธอ"ก็ไม่ได้ว่าอะไร" มาเฟียหนุ่มเอ่ยพร้อมกับลุกขึ้นไปหยิบกระเป๋าฉุกเฉินของศัตรูที่เขาขนเสบียงพวกนั้นลงมาด้วยไว้ตรงหน้าหญิงสาว"ว้าวว พวกนั้นเตรียมพร้อมกว่านายอีก" โมเน่ที่เปิดกระเป๋าดูและเห็นของกินก็เอ่ยขึ้นอย่างดีใจ"ฉันไม่ได้เตรียมตัวมาไล่ยิงคน""ก็นั้นแหละเป็นถึงมาเฟียนายก็ควรจะเตรียมพร้อมกว่านี้ไหมเกือบจะพาฉันมาตายอยู่แล้ว" โมเน่เอ่ยบ่นเป็นชุดพร้อมกับหยิบขนมปังขึ้นมาแกะถุงก่อนจะกัดคำโตอย่างคนหิวโหย"...." ดราก้อนที่ได้ยินที่ร่างบางเอ่ยก็ได้แต่นั่งกินแครกเกอร์เงียบๆ อย่างไม่ได้เอ่ยเถียงอะไรกลับไปส่วนหนึ่งที่เธอพูดก็มีเหตุผลเขาควรจะเตรียมพร้อมให้มากกว่านี้จริงๆ อย่างที่เธอเอ่ยเพราะเขานั้นเป็นมาเฟียและมีศัตรูอยู่รอบตัว"ทำไมนายไม่กินขนมปังล่ะมันน่าจะอยู่ท้องกว่า" โมเน่ถา
หญิงสาวตะโกนเรียกชื่อมาเฟียหนุ่มขึ้นมาอย่างสุดเสียงด้วยความตกใจพร้อมกับดวงตาที่เบิกกว้างเบิกเมื่อเห็นว่าเขาถูกกระสุนยิงเข้าที่แขนเพื่อที่จะมาช่วยผลักเธอให้พ้นจากกระสุน"ซี๊ด~ " ดราก้อนที่ถูกยิงเข้าที่แขนก็ทำสีหน้าเจ็บเพียงเล็กน้อยเพราะดีว่ากระสุนนี้เพียงแค่เฉี่ยวดีว่าไม่ฝังเข้าที่แขนแต่ก็เป็นรอยเฉี่ยวที่ลึกพอสมควร"ดะ...ดราก้อนเเขนนาย ฮึก" หญิงสาวเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงสั่นคลอนด้วยความกลัวและตกใจพร้อมกับชี้ไปที่แขนข้างขวาของมาเฟียหนุ่มที่ตอนนี้เลือดไหลจนชุ่มแขนเสื้อเชิ้ตของเขา"หลับตาไว้จนกว่าฉันจะบอกให้ลืมตา" ดราก้อนเอ่ยด้วยน้ำเสียงกดต่ำพร้อมกับเปลี่ยนสีหน้าและแววตาเป็นโหดเหี้ยวก่อนจะสไลค์ปืนเพื่อเตรียมจะยิงทั้งที่ตอนนี้เขาเหลือกระสุนเพียงแค่ลูกเดียวเท่านั้น"อืม" หญิงสาวเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นสีหน้าและแววตาของชายหนุ่มเปลี่ยนไปเป็นโหดเหี้ยมอย่างที่เธอนั้นไม่เคยเห็นมาก่อนหลังจากที่หญิงสาวหลับตาลงดราก้อนก็หันกลับไปทางชายฉกรรจ์ที่นอนอยู่กับพื้นทรายพร้อมกับกำลังเล็งปืนมาทางเขาทั้งที่ตนเองเเทบจะยืนไม่ไหวเพราะเลือดไหลนองออกมาจากขาที่ถูกมาเฟียหนุ่มยิงจนเลอะพื้นทรายสีขาวดราก้อนที่เห็นแบบนั้นได้แต่ก
หญิงสาวกรีดร้องออกมาอย่างสุดเสียงเมื่อเธอวิ่งมาเกือบถึงชายหาดหมายจะเจอเหล่าลูกน้องของดราก้อนมาช่วยเหลือเธอแต่เธอก็ต้องผิดหวังพร้อมกับตาเบิกกว้างด้วยความตกใจกลัวทันทีเมื่อเรือที่มาจอดเทียบใกล้ๆ เรือสปีดโบ๊ทของดราก้อนเป็นเรือของชายฉกรรจ์ที่ไล่ยิงเธอเเละดราก้อนเมื่อเช้าและพวกเขากำลังเล็งปืนมาที่เธอโมเน่หลับตาปี๋เมื่อคิดว่าเธอคงไม่รอดแล้วแน่ๆ พร้อมกับได้ยินเสียงปืนที่ลั่นผ่านเธอไปแต่เธอกับไม่รู้สึกเจ็บอะไรพร้อมกับเสียงของมาเฟียหนุ่มดังขึ้น"ฉันบอกแล้วใช่ไหมไม่ให้ไปไหน! " ดราก้อนตวาดลั่นพร้อมกับรีบวิ่งมาดึงเธอไปหลบหลังเขาหญิงสาวที่หลบอยู่หลังมาเฟียหนุ่มค่อยๆ ลืมตาขึ้นเมื่อได้ยินเสียงของชายหนุ่มพร้อมกับมองไปยังเรือของอีกฝ่ายก็เห็นว่าคนที่เล็งจะยิงเธอเมื่อกี้ตอนนี้ถูกดราก้อนยิงตกทะเลไปแล้ว"มึงฆ่าลูกพี่แล้วก็เพื่อนกู กูไม่ปล่อยไว้แน่!! " ชายฉกรรจ์คนหนึ่งที่เหลือรอดอยู่เอ่ยขึ้นเสียงดังลั่นด้วยใบหน้าเครียดเเค้นพร้อมกับเล็งปืนมาที่เขา"เดียวฉันนับหนึ่งถึงสามเธอวิ่งไปหลบอยู่หลังต้นไม้เข้าใจไหม""แล้วนายล่ะ""ไม่ต้องถามมากฉันบอกให้ทำอะไรก็ทำ! " ดราก้อนเอ่ยด้วยน้ำเสียงดุดันพร้อมกับเล็งปืนไปที่เ
"ที่นี่เกาะอะไร" ร่างบางที่เดินตามหลังมาเฟียหนุ่มเข้าไปในเกาะเอ่ยถามขึ้นอย่างสงสัยเพราะเมื่อเธอมองไปรอบๆ เธอไม่เห็นเรือหรือแม้แต่ผู้คนอาศัยอยู่เลย"ไม่รู้ แต่น่าจะเป็นเกาะที่ไม่มีเจ้าของ" ดราก้อนเอ่ยขณะที่เขาเเละเธอเดินลึกเข้าไปเพื่อที่จะหาที่หลบภัย"พวกมันจะตามเรามาไหม" โมเน่เอ่ยถามมาเฟียหนุ่มด้วยสีหน้าเป็นกังวลและหวาดกลัว"ตาม" "นี่ ฉันยังไม่อยากตายนะ! " หลังจากสิ้นคำตอบของดราก้อนร่างบางก็รีบตวาดออกมาทันทีพร้อมกับหัวใจที่เริ่มเต้นแรงขึ้นอย่างหวาดกลัวว่าพวกนั้นจะตามมาเจอ"เธออยู่กับฉันไม่ตายหรอก""มันก็ต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้วฉันยังสาวยังสวยอยู่จะไม่ยอมตายเด็ดขาดและถ้าฉันตายฉันจะมาหักคอนายคนแรก! ""ผีฉันก็ขมขืน""ไอทุเรศ แล้วพวกลูกน้องนายจะมารับตอนไหน""ไม่รู้ที่นี้ไม่มีสัญญานโทรศัพท์" ดราก้อนเอ่ยขึ้นตามความจริงเพราะตั้งแต่ลงเรือมาเขาเอาโทรศัพท์ขึ้นมาดูหลายต่อหลายครั้งก็ไม่มีคลื่นสัญญาขึ้นมาเลยสักขีดเดียว"หมายความว่าไง นี่ฉันต้องอยู่ที่เกาะนี่ถึงเมื่อไหร่ก็ไม่รู้จนกว่าลูกน้องนายจะหาเจอทั้งๆ ที่มีคนจะไล่ฆ่าเราน่ะหรอ! " โมเน่ตวาดขึ้นเสียงดัง"ใช่" ดราก้อนเอ่ยด้วยเสียงเรียบนิ่งก่อนจะหย
- 20 นาทีต่อมา -"อรุณสวัสดิ์ครับนาย" เสียงทักทายยามรุ่งสางของเหล่าบรรดาลูกน้องที่เริ่มตื่นมาเริ่มงานกันอีกครั้งเอ่ยทักทายดราก้อนที่พึ่งเดินออกมาจากโกดังพร้อมกับหญิงสาว"เตรียมสปีดโบ๊ทไว้ให้กูแล้วใช่ไหม" มาเฟียหนุ่มเอ่ยถามเมื่อเห็นมาตินและเฟรดเดินมา"ครับ นายจะให้ผมขับไปให้ไหมคับ" มาตินเอ่ยพร้อมกับยื่นกุญแจเรือสปีดโบ๊ทให้กับผู้เป็นนาย"ไม่ต้อง" มาเฟียหนุ่มเอ่ยก่อนจะเดินนำโมเน่ไปยังเรือสปีดโบ๊ทที่จอดรอเขาไว้อยู่ที่ชายฝั่ง- บนเรือสปีทโบ๊ท -"แค่จะดูพระอาทิตย์ขึ้นต้องออกมาไกลขนาดนี้เลยหรอ? " โมเน่เอ่ยถามเมื่อเห็นว่าดราก้อนขับเรือออกมาค่อนข้างที่จะไกลจากชายฝั่งอย่างรู้สึกสงสัยและหวั่นๆ ใจอย่างบอกไม่ถูกเหมือนกับว่ามันจะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้น"จุดนี้เป็นจุดที่สวยที่สุดแล้ว" ดราก้อนที่ขับเรือสปีดโบ๊ทมาถึงยังจุดที่เขาต้องการก็ทำการดับเครื่องพร้อมกับเอ่ยขึ้นและเป็นจังหวะเดียวกันกับพระอาทิตย์ที่กำลังโผลขึ้นมาจากขอบฟ้า"สวยจังเลย" หญิงสาวเอ่ยพร้อมกับสายตาที่จ้องมองไปยังพระอาทิตย์ที่กำลังขึ้นอย่างหลงไหลจนลืมเรื่องที่เธอเป็นกังวนในใจไปจนหมดสิ้น"ชอบไหม" ดราก้อนที่มองร่างบางอยู่ด้วยสายตาอ่อนโยนก็เอ่
"วิวตรงนี้สวยจัง" โมเน่เอ่ยขึ้นเมื่อขึ้นมาถึงระเบียงชั้น 2 ของโกดังและทอดสายตามองไปที่ทะเลอันกว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตาตรงหน้า"นั้นสิ สวยจัง" เวนิสที่มองท้องทะเลยามค่ำคืนกับเพื่อนรักของตนเอ่ย"มึงยังไม่ได้บอกกูเลยนะว่ามึงไปอยู่กับเอเทรนได้ยังไง" โมเน่เอ่ยพร้อมกับนั่งลงยังเก้าอี้ม้าหินอ่อนที่ตั้งไว้ที่ระเบียงพร้อมทั้งจ้องมาที่เวนิสอย่างต้องการคำตอบ"เรื่องมันยาว" เวนิสเอ่ยขึ้นพร้อมกับก้มลงต่ำด้วยแววตาเศร้าที่สั่นไหว"เล่ามากูพร้อมรับฟัง" โมเน่เอ่ยขึ้นพร้อมทั้งจับมือเพื่อนรักของตนมากำไว้อย่างให้กำลังใจ"คือว่า....." เวนิสเงยหน้ามองเพื่อนรักของเธอด้วยน้ำตาที่คลอเบ้าอย่างหลากหลายความรู้สึกก่อนจะเริ่มเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้โมเน่ฟัง"เหี้ยมาก แล้วตอนนี้อีเเม่เลี้ยงมึงอยู่ไหนกูจะไปจัดการมันเอง" หลังจากที่โมเน่ได้ฟังเหตุการณ์ทั้งหมดที่เวนิสเอ่ยเล่าให้ฟังก็รู้สึกโกรธแค้นแทนเพื่อนทันทีและรู้สึกเสียใจไปในคราวเดียวกันที่เธอเองไม่สามารถช่วยอะไรได้"ไม่ต้องถึงมือมึงหรอกกูรอคิดบัญชีกับมันอยู่แค่หาจังหวะ" เวนิสเอ่ยขึ้นด้วยแววตาเครียดแค้น"แล้วมึงอยู่กับเอเทรนมันดูแลมึงดีไหม""ก็ดี หรือกูเริ่มปรับตัวได้ก
"ไม่ได้หรอกครับ นายหญิงเป็นผู้หญิงของนายเรียกนายหญิงถูกแล้วครับ" ลูกน้องคนเดิมเอ่ยขึ้นเพราะว่าถ้าเธอผู้หญิงของนายเขายังไงก็ต้องเรียกว่านายหญิงเท่านั้น"ช่างมันเถอะจะเรียกอะไรก็เรียก แต่ข้าวกล่องมันจะพอไปมีแรงทำงานอะไร" โมเน่กรอกตาไปมาอย่างไม่อย่างไม่อยากสนใจกับสรรพนามที่ลูกน้องของดราก้อนเรียกตนก่อนจะเอ่ยต่อพร้อมกับกวักมือเรียกเฟรดที่ยืนอยู่กับดราก้อนให้มาหาเธอ"เฟรดมานี้หน่อย""ครับ" เฟรดที่พึ่งเดินมาถึงเธอเอ่ย"เดียวนายสั่งกุ้งลอฟเตอร์มา 100 ตัวนะ"" 100 ตัว? " เฟรดเอ่ยทวนอีกครั้งด้วยสีหน้าสงสัยปนตกใจกับจำนวน"ใช่ แล้วก็ข้าวผัดปูด้วยที่นี้มีกี่คน" โมเน่เอ่ยขึ้นพร้อมทั้งมองไปรอบๆ โกดังที่ตอนนี้มีเหล่าลูกน้องมากมายทำงานกันอยู่อย่างไม่มีใครได้หยุดพัก"ประมาณ 250 คน ครับ" "งั้นข้าวผัดปู 300 กล่อง ปลาหมึกย่าง 50 โล ปลาเผา 200 ตัว ปูม้านึ่งด้วย""สั่งมาให้คนกินหรอครับ? ""ฉันคงสั่งมาเลี้ยงผีเจ้าที่มั้ง นี้พวกนายจะกินไรไหมเดียวฉันเลี้ยงเอง" โมเน่เอ่ยเหวี่ยงใส่เฟรดอย่างหงุดหงิดกับสิ่งที่เขาถามเชิงแขวะเธอก่อนจะหันไปเอ่ยถามเอลิค เฟยหลงและแดเนียลที่ยังคงทำงานกันอยู่เช่นกัน"หึ ไม่ใช่ใช้เงินเพื
"ไง สาวน้อยมานั่งทำอะไรตรงนี้คนเดียว" แดเนียลที่พึ่งเดินมาจากการตรวจงานอีกด้านของโกดังเสร็จก็เอ่ยทักหญิงสาวที่นั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ที่โซฟารับแขกของโกดัง"ตอนแรกมีเฟรดด้วยแต่ฉันใช้ไปซื้อชานมไข่มุก" หญิงสาวเอ่ยโดยไม่ได้เงยหน้าขึ้นไปมองเพราะสายตาของเธอยังคงจดจ่อกับเกมส์ในโทรศัพท์ของตนเองอยู่"ฮ่าๆ เธอนี้ใจกล้าไม่เบาเลยนะใช้มือซ้ายคนสนิทของเพื่อนฉันไปซื้อชานมไข่มุก" แดเนียลที่ได้ยินที่หญิงสาวเอ่ยก็หัวเราะลั่นขึ้นมาทันทีก่อนจะเอ่ยต่อ"แล้วมันแปลกตรงไหนคะหรือว่าใช้ไม่ได้? " โมเน่ที่เห็นว่าแดเนียลกำลังหัวเราะกับคำสั่งที่เอใช้เฟรดก็ขมวดคิ้วพร้อมกับเงยหน้ามองชายหนุ่มพร้อมกับเอ่ยขึ้น"ป่าวหรอก ไม่ใช่ใช้ไม่ได้แต่ฉันแค่ไม่เคยเห็นใครใช้ไอเฟรดไปทำอะไรแบบนั้นมาก่อน""งั้นตอนนี้ก็เห็นแล้วนะคะ" "เธอนี้ฝีปากใช้ได้ แต่ถึงเธอจะเป็นผู้หญิงของดราก้อนหรือว่าที่นายหญิงใหญ่ของตระกูลมันก็ควรระวังคำพูดไว้บ้าง" แดเนียลเอ่ยกับหญิงสาวเสียงเรียบอย่างต้องการจะตักเตือนเธอเพราะแค่เขาเจอเธอแค่ไม่กี่ครั้งก็พอจะเดาได้ว่าเธอคงแสบใช่ย่อยจากวีรกรรมต่างๆ ที่เธอทำกับเพื่อนรักของเขา"ฉันไม่ได้อยากเป็นผู้หญิงของเขาหรือนายหญิงอะ
"กำหนดมันวันเสาร์ไม่ใช่หรอ? " หลังจากที่มาตินเอ่ยจบมาเฟียหนุ่มก็เงยหน้าพร้อมกับเอ่ยขึ้นทันที"คุณเฟยหลงบอกว่ามีสายบอกตำรวจมันรู้แล้วว่าเสาร์นี้เลยจะเลื่อนเวลาส่งของให้ไวขึ้นครับ""อืม แล้วตอนนี้พวกมันไปที่ท่าเรือกันรึยัง""คุณเฟยหลงอยู่ท่าเรือที่สตูลกับคุณเอลิคแล้วครับส่วนคนอื่นๆ กำลังตามไป""บอกพวกมันว่าเดียวกูตามไป""ครับ" หลังจากที่รับคำสั่งจากผู้เป็นนายเสร็จมาตินก็รีบออกไปทันทีพร้อมกับดราก้อนที่ยกโทรศัพท์ขึ้นมากดต่อสายไปยังเบอร์ของหญิงสาว( ฮะโหล )"งานเธอยังเหลืออีกเยอะไหม"( ไม่ฉันมีแค่เซ็นเอกสารแทนแด๊ดดี๊กับหม่ามี๊มีอะไรรึป่าว ) โมเน่เอ่ยถามด้วยความสงสัย"เดียวฉันไปรับ"หลังจากที่เขาเอ่ยจบก็กดตัดสายทันทีโดยไม่ฟังคำตอบของคนปลายสายพร้อมกับเก็บงานทุกอย่างและลุกออกไปจากห้องทำงานทันทีอย่างรีบร้อน- บนรถ -"นี่นายจะพาฉันไปไหน" เสียงของหญิงสาวที่มาเฟียหนุ่มพึ่งไปรับมาจากโรงแรมของเธอเอ่ยขึ้นพร้อมกับมองไปข้างทางที่ตอนนี้รถตู้คันหรูกำลังแล่นอยู่ด้วยความเร็วที่เร็วกว่าปกติ"เดียวถึงก็รู้เอง" ดราก้อนเอ่ยพร้อมทั้งเช็คงานที่เขาต้องทำให้เสร็จภายในอาทิตย์นี้ผ่านทางไอแพด"นายคงไม่ได้พาฉันไปฆ่า
Comments