ฉันที่กำลังเลิกเรียนและยืนรอรถเมล์ที่ป้ายรถเมล์ที่หน้าโรงเรียนเพื่อที่จะกลับบ้าน แต่จู่ๆ ก็มีกลุ่มผู้ชายชุดดำฉุดฉันขึ้นไปบนรถตู้ทันที " กรี๊ด! " ฉันกรี๊ดร้องเสียงดัง ซึ่งตอนนี้ที่ป้ายรถเมล์ไม่มีคนอยู่สักคนเลย เพราะทุกคนทำกิจกรรมกีฬาสีอยู่ในโรงเรียนกันหมด เลยยังไม่มีใครออกมานอกโรงเรียน ฉันโดนฉุดกระชากลากถูให้ขึ้นไปบนรถตู้คันสีดำ ฉันดิ้นยังไงก็ดิ้นไม่หลุด เพราะผู้ชาย 2 คนล็อกแขนทั้งสองข้างของฉันเอาไว้แน่น ฉันที่มีแรงเท่ามดตะนอยจะไปสู้แรงพวกเขาได้ยังไง " พวกคุณเป็นใคร ปล่อยหนูนะ ปล่อยหนู " ฉันที่ตอนนี้ตื่นตะหนกเป็นอย่างมาก และร้องไห้ออกมาด้วยความกลัว " เรียบร้อยครับท่าน " ผู้ชายอีก 1 คนพูดกับใครก็ไม่รู้และเขาก็ปิดประตูรถตู้ทันที " หึ " ฉันที่ได้ยินเสียงหัวเราะในลำคอเลยหันหลังไปดูต้นเสียงที่เบาะด้านหลังของฉันทันที " ขะ คุณเป็นใครคะจับหนูมาทำไม ปล่อยหนูเถอะนะคะ หนูอยากกลับบ้าน " ฉันที่ตอนนี้ตัวสั่นเทา น้ำตาไหลอาบแก้ม หันไปยกมือไหว้ขอร้องอ้อนวอนผู้ชายที่นั่งอยู่เบาะหลัง
Voir plusฉันที่กำลังเลิกเรียนและยืนรอรถเมล์ที่ป้ายรถเมล์ที่หน้าโรงเรียนเพื่อที่จะกลับบ้าน แต่จู่ๆ ก็มีกลุ่มผู้ชายชุดดำฉุดฉันขึ้นไปบนรถตู้ทันที
" กรี๊ด! " ฉันกรี๊ดร้องเสียงดัง ซึ่งตอนนี้ที่ป้ายรถเมล์ไม่มีคนอยู่สักคนเลย เพราะทุกคนทำกิจกรรมกีฬาสีอยู่ในโรงเรียนกันหมด เลยยังไม่มีใครออกมานอกโรงเรียน นอกจากฉันที่แม่โทรหาฉันเมื่อกี้แล้วบอกกับฉันว่าให้รีบกลับบ้านทันที ฉันเลยขอตัวกับเพื่อนๆเพื่อกลับบ้านก่อน ฉันโดนฉุดกระชากลากถูให้ขึ้นไปบนรถตู้คันสีดำ ฉันดิ้นยังไงก็ดิ้นไม่หลุด เพราะผู้ชาย 2 คนล็อกแขนทั้งสองข้างของฉันเอาไว้แน่น ฉันที่มีแรงเท่ามดตะนอยจะไปสู้แรงพวกเขาได้ยังไง TT " พวกคุณเป็นใคร ปล่อยหนูนะ ปล่อยหนู " ฉันที่ตอนนี้ตื่นตะหนกเป็นอย่างมาก และร้องไห้ออกมาด้วยความกลัว ฉันโดนผู้ชายทั้ง 4 คนยัดเข้าไปในรถตู้คันสีดำนั้นทันที " เรียบร้อยครับท่าน " ผู้ชายอีก 1 คนพูดกับใครก็ไม่รู้และเขาก็ปิดประตูรถตู้ทันที " หึ " ฉันที่ได้ยินเสียงหัวเราะในลำคอเลยหันหลังไปดูต้นเสียงที่เบาะด้านหลังของฉันทันที เป็นผู้ชายผิวสองสี รูปร่างสูงน่าจะราวๆ 185 cm. มีหนวดเคราเล็กน้อย ใส่เสื้อเชิ้ตสีดำปลดกระดุมออกมาประมาณ 4 เม็ด โชว์ให้เห็นซิกแพคเป็นก้อนๆ พร้อมกับสวมแว่นตาสีดำเพื่อปกปิดดวงตาของเขา " ขะ คุณเป็นใครคะจับหนูมาทำไม ปล่อยหนูเถอะนะคะ หนูอยากกลับบ้าน " ฉันที่ตอนนี้ตัวสั่นเทา น้ำตาไหลอาบแก้ม หันไปยกมือไหว้ขอร้องอ้อนวอนผู้ชายที่นั่งอยู่เบาะหลัง ผู้ชายคนนั้นก็คงจะเป็นท่าน ท่านหรือเจ้านายใหญ่ของคนที่จับฉันขึ้นมาบนรถแน่ๆ " หึ " ผู้ชายคนนั้นหัวเราะออกมาเบาๆในลำคออีกครั้งโดยไม่ได้สนใจคำพูดของฉันเลยสักนิด " ที่บ้านหนูไม่มีเงินหรอกนะคะ แม่ก็แค่ขายอาหารตามสั่งร้านเล็กๆเอง ถ้าคุณจะจับหนูไปเรียกค่าไถ่หนูบอกเลยว่าบ้านหนูไม่มีเงินนะคะ แถมพ่อเลี้ยงของหนูก็ติดหนี้ด้วยค่ะ " ฉันที่ตอนนี้พูดพร่ำไม่หยุดเพื่อหาเหตุผลให้ผู้ชายที่นั่งอยู่เบาะหลังปล่อยตัวฉันไป " ฉลาดพูดนี่ " เป็นคำแรกของผู้ชายคนนั้นที่ฉันได้ยินออกจากปากเขา น้ำเสียงของเขาฟังแล้วมันน่ากลัวมากเลย จนฉันที่ได้ยินเสียงของเขาครั้งแรกถึงกับต้องสะอึกด้วยความหวาดกลัวทันที " จริงๆนะคะ บ้านหนูไม่มีเงินหรอกค่ะ " ฉันยกมือไหว้บอกผู้ชายคนนั้นไปอีกรอบทันที " ได้ยินว่าพ่อเลี้ยงเธอติดหนี้ " ผู้ชายคนนั้นเขาพูดขึ้นทวนคำพูดของฉัน " ใช่ค่ะ " ฉันพยักหน้าตอบเขาไป แต่มือก็ยังยกมือไหว้เขาอยู่อย่างนั้น " ติดหนี้ใคร " เขาถามฉันขึ้นมาทันที " หนูก็ไม่รู้รายละเอียดอะไรมากค่ะ เห็นว่าพ่อเลี้ยงไปกู้เงินนอกระบบมา 2 ล้านบาทค่ะ เห็นว่าเจ้าหนี้เขาดุมากเลย เขาส่งคนมารุมตีพ่อเลี้ยงที่บ้านทุกวันเลยค่ะ " ฉันตอบกลับเขาไปตามที่เห็นเพื่อให้เขาสงสารฉันและปล่อยฉันไป " งั้นเหรอ แล้วรู้จักชื่อเจ้าหนี้พ่อเลี้ยงเธอไหมล่ะ " เขาถามฉันอีกครั้ง " เห็นพ่อกับแม่เคยบอกว่าชื่อ คุณบทร้ายค่ะ " ฉันตอบกลับคนที่ถามทันที . . . " หึ ฉันนี้แหล่ะบทร้าย!! "เพจ: แฉคนโกงมหาวิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่ง📝 “ปีนี้…ดาวเดือนของมหาวิทยาลัยไม่ได้ถูกเลือกจากคะแนนโหวตหรือความสามารถแต่ถูกกำหนดไว้แล้ว…ด้วยเงินสดและอำนาจจากใครบางคนที่อยู่ ‘เหนือหัวนักศึกษา’ ทุกคน”📹 [แนบคลิปที่ไม่มีการพาดพิงตัวบุคคลโดยตรง แต่ชี้ให้เห็นพฤติกรรมน่าสงสัย]🚨 “ไม่ได้ต้องการดราม่า…แค่อยากให้รู้ว่าเสียงของพวกเรามีความหมายมากกว่าเงินของใครบางคน”บรรยากาศหลังโพสต์โพสต์นั้นไม่เอ่ยชื่อ ไม่ใส่รูปบุคคล ไม่กล่าวหาใครตรงๆ แต่ภายใน 1 ชั่วโมง กลุ่มนักศึกษาหลายคณะเริ่มแชร์ข้อความและคลิปนั้นต่อกันเป็นวงกว้างบางคนคอมเมินท์และเริ่มตั้งคำถาม...“ปีนี้ดาวเดือนดูผิดฟอร์มไปเยอะนะ…”“มีใครคิดเหมือนเราบ้างว่า คะแนนดูแปลกๆ?”“ได้ข่าวมาว่า…ญาติผู้ใหญ่คนหนึ่งอยู่ในคณะกรรมการ?”....ห้องกลุ่มนักศึกษาคณะนิเทศศาสตร์ในไลน์เด้งไม่หยุดข้อความ แชร์ และโพสต์เริ่มลุกลามราวกับไฟไหม้ทุ่งหญ้า แม้ต้นโพสต์จะไม่ระบุตัวบุคคล แต่ทุกคน “เดาได้”“ปีนี้ดาวมันปลอมชัดๆ อะ ใครๆ ก็รู้ว่าใครดันอยู่ข้างหลัง”“เธอไม่รู้เหรอว่าหลานท่านนั่น…ชื่อขึ้นบอร์ดทุกงาน”“เสียงเราคือขยะสินะ สุดท้ายคนที่มีเงินก็ชนะ”ด้านของท่านอธิกา
“ คืนนี้… นอนห้องพี่นะ ” น้ำเสียงของบทร้ายนุ่มนวล ไม่ใช่คำสั่งเหมือนแต่ก่อน“ ไม่สิ ตั้งแต่นี้เป็นต้นไปเรานอนห้องนี้ด้วยกัน ”“ ตลอดไป ” บทร้ายพูดยิ้มๆ“ 0.0 ” เจ้าหญิงตกใจตาโต“ น่ะ นอนด้วยกันเลยเหรอคะ ” เจ้าหญิงพูดติดๆขัดๆ“ ละ แล้วบ้านหลังเล็กของเจ้าหญิงล่ะ ” เจ้าหญิงถามเขา เพราะเธอรู้สึกผูกพันกับบ้านหลังเล็กสีขาวแล้วน่ะสิ บทร้ายเดินเข้ามาสวมกอดเจ้าหญิงจากทางด้านหลังพร้อมกระซิบที่ข้างหูเจ้าหญิงเบาๆว่า...“ นะคะ ” “ เราเป็นแฟนกันแล้ว ต้องนอนห้องเดียวกันสิ ” บทร้ายขอด้วยน้ำเสียงหวานหยดย้อย ถ้าใครได้ยินและได้เห็นเขาในตอนนี้คงจะไม่เชื่อหูและตาของตัวเอง มาเฟียที่โหดที่สุดในใต้หล้ามีความรักแล้วเปลี่ยนไปได้มากขนาดนี้ “ -/////- ” เจ้าหญิงไม่ได้ตอบอะไรเพียงแต่พยักหน้าตอบรับเพื่อเป็นการส่งสัญญาณบอกบทร้ายว่า...เจ้าหญิงนอนด้วยกันก็ได้ค่ะวันแรกที่เป็นแฟนกันทั้งคู่ก็แยกกันนอนตั้งแต่วันแรกเลย ครั้งนี้เจ้าหญิงก็มาบอกว่าพรุ่งนี้เจ้าหญิงมีเรียนเช้าและจะต้องยืนพรีเซ็นงานอาจารย์หน้าห้องด้วยและน่าจะไปเตรียมแผนจัดการท่านอธิการบดีกับหลานสาวต่อ คืนนี้เขาเลยยอมๆปล่อยเธอไปก่อน เจ้าหญิงหลับแล้ว ZZzzzzบ
ริมแม่น้ำเจ้าพระยาเวลาใกล้ค่ำเสียงน้ำกระทบฝั่งเบาๆ ดังคลอไปกับเสียงลมพัดอ่อนๆ ที่พัดเส้นผมของเจ้าหญิงปลิวไหว ใต้แสงไฟจากเสาไฟริมถนนที่ทอดยาวตามทางเดินริมแม่น้ำเจ้าพระยาในยามค่ำงามจับใจ แสงสะท้อนระยิบระยับบนผืนน้ำ สะท้อนดวงตาของบทร้ายที่ยืนอยู่ข้างเธอ...“ รู้มั้ย…” น้ำเสียงทุ้มนุ่มแต่แฝงไปด้วยอำนาจของเขาดังขึ้น ทำให้เจ้าหญิงเงยหน้ามอง“ หืม คะ :) ” เจ้าหญิงยิ้ม“ พี่อยู่ในโลกที่มีแต่ความรุนแรง การหักหลัง แล้วก็เลือด… แต่ตั้งแต่เจอหนู พี่เริ่มสงสัย… ว่าความสงบสุขมันหน้าตาเป็นยังไง ”เจ้าหญิงไม่ตอบ ดวงตากลมโตสบกับสายตาคมเข้มที่เหมือนอ่านใจได้ทุกอย่างบทร้ายยิ้มมุมปาก ก่อนจะหยิบกล่องเล็กๆ ออกจากกระเป๋าเปิดออกให้เห็นสร้อยเส้นเล็กประดับจี้รูปปีกนกสีเงินอ่อนๆ“ พี่ไม่ใช่คนดี… แต่ถ้าเธอยอมเดินอยู่ข้างพี่ พี่สัญญา… จะไม่ยอมให้ใครทำร้ายเธอได้อีก ”บทร้ายเงียบไปชั่วขณะ ก่อนพูดต่อด้วยเสียงแผ่วเบาว่า...“ เป็นแฟนฉันนะ… ไม่ใช่เพราะพี่ต้องการครอบครองเธอ แต่เพราะพี่อยากปกป้องเธอในฐานะคนที่เธอเลือกจะอยู่ด้วย ”เสียงหัวใจของเจ้าหญิงดังสอดรับกับจังหวะคลื่นน้ำเบื้องหน้า ราวกับโลกทั้งใบหยุดหมุนเพื่อต้อง
ก็อก ก็อก ก็อก ไม่กี่นาทีเจ้าหญิงก็ได้ยินเสียงเคาะประตู เธอเดินออกไปเปิดประตูก็พบกระเป๋าเครื่องสำอางแขวนไว้ที่ลูกบิดประตูสีทองพร้อมกับราวเสื้อผ้าขนาดใหญ่พร้อมกับเสื้อผ้าเป็นร้อยๆตัว “ 0.0 ” เจ้าหญิงตกใจตาโต“ ซื้อมาเยอะเชียว เจ้าหญิงคิดว่าซื้อมาให้ตัวเดียวซะอีก ” เจ้าหญิงบ่นพึมพำคนเดียว “ ผมขออนุญาตคุณหนูช่วยเอาเข้าไปให้นะครับ :) ” กันต์ตอบยิ้มๆ พร้อมกับนมที่ยืนยิ้มอยู่ข้างๆ ตอนนี้บทร้ายเริ่มจะเปิดใจให้กับคนสนิทมากขึ้นแล้ว เขาให้ขึ้นมาบนห้องได้แต่ต้องได้รับอนุญาตจากเขาก่อน โดยปกติจะไม่มีใครได้ก้าวขาเข้ามาในบ้านหลังใหญ่เลย “ ขะ ขอบคุณค่ะ ” เจ้าหญิงที่ยังตกใจอยู่ตอบด้วยน้ำเสียงติดๆขัดๆ ...พอกันต์กับนมออกไปแล้ว...“ เป็นแผนการของนายท่านแหล่ะมั้ง อยากให้คุณหนูมานอนด้วย ” นมบอกยิ้มๆอย่างชื่นใจ เพราะเจ้าหญิงเป็นเด็กดีพวกเธอไม่ติดเลยว่าเจ้าหญิงจะมาเป็นคุณนายของที่นี่ เจ้าหญิงเธอไม่ได้หวังผลประโยชน์อะไรจากนายท่านของพวกเขาเลยแม้แต่น้อย มีแต่นายท่านของพวกเขาแหล่ะหวังกับคุณหนู...:)เจ้าหญิงเลือกชุดอยู่พักนึงก่อนจะจบลงที่กางเกงยีนส์ขากระบอกแบรนด์หรูแบรนด์หนึ่งกับเสื้ิอยืดสีขาวรัดรูป เธอ
เพนท์เฮ้าน์หลังจากที่เจ้าหญิงวุ่นวายมาทั้งวันในการหาหลักฐานที่จะเอาผิดท่านอธิการบดีและเรนนี่หลานสาวท่านอธิการบดีเธอก็เสียแรงเป็นอย่างมาก เธอเหนื่อยทั้งกายและใจ แต่เหนื่อยกายไม่เท่าเหนื่อยใจ ทำไมเรนนี่ถึงเกลียดเธอทั้งที่เราไม่ได้รู้จักกันเป็นการส่วนตัวด้วยซ้ำ เจ้าหญิงก็ได้อาบน้ำแต่งตัวและนอนหลับไปในเวลา 23.00 น.อีกด้านของบทร้ายบทร้ายที่ตอนนี้เขาก็อยู่ในห้องทำงานที่บ้านหลังใหญ่โดยมีกันต์บอดี้การ์ดคู่ใจยืนประกบอยู่ข้างๆ “ เป็นไง ” บทร้ายถามกันต์เรื่องที่เขาให้ไปสืบหาเบาะแสคนที่แอบยิงเขากับเจ้าหญิงในวันที่ไปสำเพ็งและเขาคาดการณ์เอาไว้แล้วว่าคนที่สั่งการในวันนั้นก็คือคนเดียวกันกับคนที่ฆ่าพ่อกับแม่ของเขาและธันวาเพื่อนสนิท“ ได้หลักฐานเพิ่มเติมในเพนท์เฮ้าส์ครับ ” กันต์บอกกับบทร้ายด้วยท่าทางเกรงใจนายท่านของเขา เพราะนายท่านของเขามั่นใจมากว่าจะไม่มีคนใกล้ตัวที่จะทำแบบนี้ได้แน่ๆ เขาเลยไม่คิดจะดูกล้องวงจรปิดที่บ้านเลยสักครั้ง “ อะไร ” เขาถามออกไปและแอบใจสั่น อย่าให้มีคนใกล้ตัวที่เป็นผู้ต้องสงสัยเลย “ นี่ครับ ” กันต์เปิดหลักฐานที่โหลดมาจากกล้องวงจรปิดและยื่นไอแพตไปให้กับบทร้ายดู...“ อาเทพ
“ ขะ ขอโทษค่ะ ” นิดที่กัดแขนอัคคีไปรีบกล่าวคำขอโทษออกไปในทันที มันเป็นสัญชาตญาณการเอาตัวรอดนี่น๊า เธอไม่ได้ตั้งใจ TT“ คุณเป็นใครครับ ทำไมมาทำตัวลับๆล่อๆด้อมๆมองๆรถของนายท่านแบบนี้ ” อัคคีถามกับนิดที่ทำตัวมีพิรุธอย่างเห็นได้ชัด“ หนูชื่อนิดค่ะ หนูไม่ได้ทำอะไรไม่ดีนะคะหนูแค่สงสัย ” นิดรีบอธิบายในการกระทำของเธอทันที ...“ หนูขออนุญาตเข้าไปหาเจ้าหญิงด้านในได้ไหมคะ พอดีหนูเป็นห่วง ” หมวยที่เป็นห่วงเจ้าหญิงเอ่ยคำขอกับกันต์ ตอนนี้สีหน้าและแววตาของหมวยแสดงออกได้ชัดเจนเลยว่าเธอเป็นห่วงเจ้าหญิงเป็นอย่างมาก เพราะเจ้าหญิงเข้าไปนานหลายนาทีแล้วน่ะสิ “ ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกครับ ” คนพูดน้อยอย่างกันต์เอ่ยตอบหมวยไปพร้อมกับยืนตัวตรงขวางประตูเอาไว้ “ จะ เจ้าหญิงเป็นยังไงบ้าง ” หลังจากหมวยคุยกับกันต์ได้ไม่นานนักเจ้าหญิงก็เปิดประตูห้องของท่านผู้บริหารมหาวิทยาลัยออกมา “ ไหน ดูซิ ” หมวยจับเจ้าหญิงหมุนตัวไปมาเพื่อเช็คความเรียบร้อยว่าร่างกายผิวขาวตัวเล็กบอบบางแบบเจ้าหญิงมีรอยฟกช้ำบ้างไหม “ หมวย เจ้าหญิงไม่ได้เป็นอะไร ” เจ้าหญิงพูดดึงสติหมวยที่เป็นห่วงเธอจนสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว “ ปะ ปาก ไปโดนอะไรมาทำไ
Commentaires