บทที่ 0215

ครึ่งชั่วโมงต่อมา พนักงานของร้านกาแฟก็ถือถุงเคาะประตูเข้ามา

ด้วยความสุภาพ เพื่อนร่วมงานจึงส่งกาแฟแก้วแรกให้ซ่งหว่านชิว

“คุณซ่ง คุณลองชิมดูก่อนนะคะ เมล็ดกาแฟร้านนี้ไม่เลวเลย”

ซ่งหว่านชิวมองกาแฟที่ใส่น้ำแข็งครึ่งแก้วตรงหน้า หายใจติดขัด ในหางตาหลินจืออี้รับกาแฟมาแล้ว ดื่มเข้าไปคําหนึ่งอย่างเพลิดเพลิน

“อืม อร่อยจริงๆ”

ซ่งหว่านชิวทําได้เพียงจิบเล็กน้อยอย่างระมัดระวัง กลบปากอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะกลืนลงไป “อร่อยจริงๆ ด้วยค่ะ”

เพื่อนร่วมงานที่ไม่คุ้นเคยกับการเสแสร้งของเธอพูดแปลกๆ ว่า "คุณซ่ง แค่จิบคําเล็กๆ แบบนี้เหรอคะ? คุณไม่ชอบกาแฟที่เราเลือกใช่ไหมคะ?”

ภาพลักษณ์สาธารณะของซ่งหว่านชิวนั้นสง่างามและใจกว้าง เข้ากับคนง่าย เธออาศัยภาพลักษณ์นี้ทําให้ได้รับความชอบใจจากชาวเน็ตนับไม่ถ้วน

ชาติที่แล้ว เธอก็อาศัยพวกชาวเน็ตที่ไม่รู้ความจริงเหล่านั้นมาทําสงครามความคิดเห็นของผู้คน จนไม่ว่าตระกูลกงหรือผู้คน ต่างก็ยืนอยู่ข้างเธอ

ตอนนี้ ถ้าเธอกล้าแสดงออกว่าไม่ชอบสักนิด ก็ไม่ต้องให้หลินจืออี้พูดมาก ในออฟฟิศมีคนใส่สีตีไข่กระจายออกไปแน่

ในที่สุดซ่งหว่านชิวก็คํานึงถึงฐานะของตัวเอง หยิบกาแฟขึ้นมาดื่มอึกใหญ่ร