Mag-log inShare
บทที่ 22
Pinakabagong kabanata
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1518
หร่วนฝูอวี้ยังไม่ได้คิดอย่างถี่ถ้วน ว่าต้องไปชายแดนใต้หรือไม่นางเขียนหนังสือหย่าเสร็จนานแล้ว ทว่าไม่มีเวลาส่งไปสักทีด้วยเหตุนี้ พวกเขายังนับว่าเป็นสามีภรรยากันอยู่ทว่าในใจของนาง พวกเขากลายเป็นคนแปลกหน้าที่แค่เดินผ่านมาเท่านั้นหากพบกันอีก จะยังมีความหมายอะไร?เก๋อสือชีเอ่ยโน้มน้าว “ศิษย์พี่ ชายแดนใต้ของแคว้นหนานฉีอยู่ใกล้เพียงนี้ ต่อให้ท่านไปที่นั่น ก็ไม่มีผลกระทบต่อหมอกพิษหนานเจียงกระมัง? ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เหตุใดท่านต้องฝืนตัวเองด้วยล่ะ? ท่านอายุยังน้อย มีทั้งสามี และลูก…”หร่วนฝูอวี้ส่งสายตาคมกริบไปให้เขา“นี่เจ้าอยากให้ข้าออกไปจากหนานเจียงขนาดนี้ มีจุดประสงค์อะไรหรือ!”สีหน้าของเก๋อสือชีเปลี่ยนไปอย่างมาก รู้สึกถูกปรักปรำเกินไปแล้ว“ศิษย์พี่! นี่ข้าอุตส่าห์คิดเผื่อท่านนะ!“ทำไมท่านถึงสงสัยว่าข้ามีจุดประสงค์อย่างอื่น?“หรือสงสัยว่าข้าอยากแย่งชิงกู่ราชา? เจ้าเว้นข้าไว้เถอะ ของสิ่งนี้มีแค่ท่านเท่านั้นที่ควบคุมมันได้!”ไม่ใช่ว่าทุกคนจะควบคุมกู่ราชาได้ คนที่วิชาและพลังบำเพ็ญเพียรไม่มากพอ จะถูกกู่ราชาโจมตีกลับ จนอวัยวะภายในแหลกสลายและตายไปในที่สุดแม้แต่ศิษย์พี่ ยังต้องฝึ
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1517
เซียวอวี้ตื่นขึ้นมาทันที แล้วลุกขึ้นนั่งถึงได้พบว่าตัวเองนอนอยู่บนพื้น!หันไปมองอีกที ยังดีที่เด็กทั้งสองไม่ตกจากเตียง ยังนอนหลับอยู่ข้างมารดาของพวกเขาดี ๆสรุปคือมีแค่เขาคนเดียวที่ถูกเบียดลงมาตอนนี้เฟิ่งจิ่วเหยียนได้ลงจากเตียงแล้ว กำลังใส่เสื้อคลุมตัวนอก“ยังเช้าอยู่ ท่านไปนอนบนเตียงสักพัก หม่อมฉันจะไปอ่านจดหมายจากแคว้นซีหนี่ว์ ว่ามีเรื่องอันใด”นางรู้จักกาลเทศะดี หากเป็นจดหมายจากแคว้นอื่น นางจะไม่ข้ามหน้าข้ามตาฮ่องเต้อย่างเซียวอวี้ ทว่าจดหมายจากแคว้นซีหนี่ว์ นางสามารถรับมาอ่านก่อนได้เซียวอวี้ไม่คัดค้านตอนนี้เขาต้องการนอนต่อสักพักจริง ๆเด็กสองคนบนเตียงตื่นง่ายอย่างมาก เขาขึ้นเตียงได้ไม่ทันไร พวกเขาก็ตื่นขึ้นมา จากนั้นก็จ้องตาแป๋วนึกอยู่นาน ถึงเพิ่งตระหนักได้ว่าเป็นเสด็จพ่อ จึงพากันมุดเข้าไปในอ้อมกอดของเขายิ่งบุตรชายคนเล็กได้ทำน้ำลายหกเลอะชุดบรรทมของเขาด้วยเฟิ่งจิ่วเหยียนอาบน้ำล้างหน้าอย่างง่าย ๆ เสร็จ กลับมาเห็นภาพนี้ ดวงตาก็เผยแววอ่อนโยนออกมาโดยไม่รู้ตัวไม่นาน นางก็เปิดประตูออกไปเฉินจี๋ก้มหน้าลง ไม่สบตาตรง ๆ แล้วยื่นจดหมายไปให้นางอย่างนอบน้อมจดหมายนี้เวยเฉีย
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1516
ในห้องทันทีที่เซียวอวี้เห็นหน้าลูกชาย ความเหนื่อยล้าทั้งหมดก็มลายหายไปเขากอดลูกชายคนเล็กไว้ในอ้อมแขนอย่างแนบแน่น แม้จะถูกเจ้าตัวแสบพ่นข้าวและกับข้าวใส่เต็มตัวก็ไม่สนใจ"ท่านพ่อ ท่านพ่อ! ออกไปเล่น!""ได้ ได้!" เซียวอวี้รับปากทันทีเฟิ่งจิ่วเหยียนอุ้มลูกชายคนโต ซึ่งค่อนข้างจะเงียบกว่า"กินผัก ๆ! กิน!" ลูกชายคนโตพยายามคีบผักชิ้นหนึ่งป้อนให้ถึงปากของเฟิ่งจิ่วเหยียนเฟิ่งจิ่วเหยียนยิ้มทั้งน้ำตาในขณะนั้น เซียวอวี้ก็เดินเข้ามาและอุ้มลูกชายคนโตไปด้วยเขามีร่างกายแข็งแรง การอุ้มข้างละคนไม่ใช่ปัญหา"ไป! พ่อจะพาพวกเจ้าออกไปเล่น!"เฟิ่งจิ่วเหยียนรีบลุกขึ้นตามออกไป "ฟ้ามืดแล้ว จะไปที่ไหนกัน!"ฮูหยินเมิ่งยืนอยู่ใต้ชายคา พบกับเฟิ่งจิ่วเหยียนพอดีนางรั้งเฟิ่งจิ่วเหยียนไว้แล้วยิ้มกล่าว"ปล่อยให้ฝ่าบาทพาไปเถอะ เพิ่งได้เจอหน้าลูก ๆ ก็ย่อมจะตื่นเต้นเป็นธรรมดา"เฟิ่งจิ่วเหยียนพยักหน้าเห็นด้วยเพียงแต่ว่า เซียวอวี้อุ้มลูกทั้งสองคนไปพร้อมกัน นางยังไม่ทันได้อุ้มเท่าไหร่เลยนางมองไปที่อาจารย์หญิง และแสดงความขอบคุณอีกครั้ง"ตลอดหนึ่งปีมานี้ ท่านลำบากแล้ว"อาจารย์หญิงเลี้ยงดูอาหลิ่นและน้องไ
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1515
ครึ่งเดือนต่อมา ที่เมืองซางฮูหยินเมิ่งได้รับจดหมายจากเฟิ่งจิ่วเหยียนล่วงหน้า ทราบว่านางและฮ่องเต้จะเสด็จมาถึงในวันนี้ จึงปลุกองค์ชายน้อยทั้งสองตั้งแต่เช้าตรู่พวกเขาห่างจากเสด็จพ่อและเสด็จแม่เป็นเวลาหนึ่งปีแล้ว จากตอนแรกที่ไม่คุ้นเคย ร้องไห้ในตอนกลางคืน จนตอนนี้คุ้นเคยกับการดูแลของฮูหยินเมิ่งแล้วในวัยสองขวบกว่า ความไร้เดียงสาของทารกแรกเกิดได้จางหายไป เริ่มเข้าใจเรื่องราวต่าง ๆ บ้างแล้วแม้ว่าในจวนจะมีสาวใช้ ฮูหยินเมิ่งก็ยังคงแต่งตัวให้พวกเขาด้วยตัวเองคนเล็กขยี้ตาที่ยังง่วงนอนไปพลาง พูดเจื้อยแจ้วไปพลาง"ออกไป ออกไปเล่น เล่นลูกบอล"ฮูหยินเมิ่งอดที่จะยิ้มไม่ได้ ผมขาวสองสามเส้นที่แซมขึ้นมา ล้วนเป็นเพราะความเหนื่อยยากจากการดูแลพวกเขา"วันนี้ไม่ออกไปเล่นแล้วนะ เสด็จพ่อกับเสด็จแม่ของพวกเจ้าจะกลับมาแล้ว"ในช่วงเวลาที่ผ่านมา นางก็เป็นห่วงจิ่วเหยียนไม่น้อยข่าวความวุ่นวายเรื่องมนุษย์โอสถที่เมืองชายแดนแพร่สะพัดจนผู้คนหวาดกลัว แม้แต่ฮ่องเต้ก็เคยมีข่าวลือว่ากลายเป็นมนุษย์โอสถโดยเฉพาะเมื่อปีที่แล้ว ตอนที่ติดต่อจิ่วเหยียนไม่ได้ นางยิ่งกินไม่ได้นอนไม่หลับแต่นางยังคงเชื่อมั่นเสมอว่า พว
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1514
พระราชวังฮ่องเต้ทรงฟังวาจาของหยวนจั้นจบ ก็แทบจะประชวรด้วยความโกรธอีกครั้ง"เจ้าว่าอะไรนะ? เจ้าไม่อยากเป็นแม่ทัพใหญ่แล้วรึ?"เขารู้ดีหรือไม่ว่า มีคนมากมายเพียงใดที่แย่งชิงตำแหน่งนี้กันจนหัวแทบแตก!แววตาของหยวนจั้นแน่วแน่ ไม่มีความลังเลแม้แต่น้อย"พ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาท!"กระหม่อมเห็นว่า หากแคว้นตงซานต้องการความแข็งแกร่ง จะพึ่งพาแต่การทำสงครามอย่างบ้าคลั่งมิได้! กระหม่อมไม่มีความสามารถพอที่จะอยู่ในตำแหน่งนี้ ขอฝ่าบาทโปรดหาผู้มีความสามารถอื่นเถิดพ่ะย่ะค่ะ"ฮ่องเต้ทรงเบิกพระเนตรกว้างด้วยความโกรธ"หยวนจั้น! เจ้ารู้หรือไม่ว่ากำลังพูดอะไรอยู่!""ใช่ ช่วงนี้เกิดเรื่องขึ้นมากมาย เจ้ายังเยาว์วัย มีหลายอย่างที่ไม่เข้าใจ ก็เป็นเรื่องที่ให้อภัยได้ แต่แคว้นตงซานต้องมีกองทัพที่แข็งแกร่ง! นี่เป็นสิ่งที่เจ้าเคยบอกกับข้าเอง ว่าในอีกสิบปีข้างหน้า..."หยวนจั้นโต้แย้งทันที"ฝ่าบาท เป็นกระหม่อมเองที่เยาว์วัยไร้เดียงสา พูดจาโอหังไป ตอนนี้กระหม่อมมิได้คิดเช่นนั้นแล้วพ่ะย่ะค่ะ""การเอาแต่ทำสงคราม ไม่ใช่เพื่อความสงบสุขของราษฎร แต่เพื่อสร้างคุณงามความดีให้กับตนเอง""หากเป็นไปเพื่อตนเองเพียงอย่างเดียว ต่อ
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1513
หลังจากพ่ายแพ้ที่เมืองอู้ เซียวเหิงก็จะเดินทางกลับเมืองหลวงหากไม่รู้ว่าเซี่ยหวั่นเฉินมาถึงก่อนเขา และได้รับอนุญาตจากฮ่องเต้ให้นำทัพเข้าล้อมปราบกลุ่มของเซียวเหิงวังเฉวียนหลบหนีไป เพื่อส่งข่าวให้เซียวเหิง แต่ถูกเซี่ยหวั่นเฉินจับตัวได้ระหว่างทางทว่า ทางฝั่งของเซียวเหิงก็ยังคงทราบข่าวว่าฮ่องเต้ต้องการสังหารเขาเขาจึงต้องล้มเลิกความคิดที่จะกลับเมืองหลวง เพื่อรักษาชีวิตของตนเองไว้ก่อนเพียงไม่กี่วัน ทั่วทั้งแคว้นตงซานก็เต็มไปด้วยหมายจับเซียวเหิงราชสำนักตั้งรางวัลนำจับอย่างงาม และมีการตรวจตราประตูเมืองและด่านต่าง ๆ อย่างเข้มงวดเซียวเหิงหลบซ่อนไปทั่ว แต่กลุ่มลูกน้องของเขาก็ยังคงติดตามเขาไปอย่างจงรักภักดีส่วนสตรีของเขาที่เลี้ยงไว้นอกจวน เพราะกลัวว่าจะเดือดร้อนไปด้วย จึงรีบเก็บข้าวของเตรียมพาบุตรชายหนีออกจากเมืองหลวงแต่นางถูกคนของเซี่ยหวั่นเฉินจับตามองไว้นานแล้ว และถูกจับตัวได้ก่อนที่จะออกจากเมืองเสียอีกช่วงเวลาต่อจากนั้น ในราชสำนักก็เต็มไปด้วยความหวาดระแวงฮ่องเต้สั่งสอบสวนขุนนางที่สมคบคิดกับมหาเสนาบดีเหิงอย่างเข้มงวด และประกาศว่าเรื่องมนุษย์โอสถที่ปรากฏขึ้นในแคว้นตงซานล้วนเป
Maaari mong magustuhan
สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง
ป่าดอกท้อ23.1K viewsอีกด้านของนางร้าย
l3oonm@11.4K viewsเมื่อตัวประกอบเช่นข้าเปลี่ยนมารับบทนางรองผู้จืดจาง
หย่งเอ๋อร์10.0K viewsทะลุมิติมาเป็นเศรษฐีนีในยุคโบราณ
ต้าซินซิน12.4K viewsนิยายเรื่องนี้ไม่มีตัวร้าย
วอลจู690 viewsพระเอกจ๋าภรรยาท่านเป็นตัวประกอบ
รอรีวัน3.9K viewsท่านแม่ทัพข้าจะเอาตัวรอดจากท่านให้ได้
Futhaone1.2K viewsลมหายใจมังกร
เพลงมีนา1.6K views
