NAKAKATAKOT ang paraan ng pagkakatitig sa 'kin ng lalaking nasa harapan ko. Ramdam ko itong tumatagos sa aking buong pagkatao.
Hinagod ako ng tingin ng kanyang misteryosong mga mata. Para bang binabasa ang aking mga iniisip. Nagsitayuan ang aking mga balahibo. Ang kanyang hitsura ay nagsusumigaw ng galit at tapang. Kahit sino naman sigurong makakakita na pinagnanakawan sa sarili nilang bakuran ay hindi matutuwa.
Naputol ang pagtitig niya sa akin nang dumating ang isang range rover. Agad bumaba ang mga sakay nito kasama si Mang Tasyo.
Tiningnan ako ni Mang Tasyo na puno ng awa ang mga mata.
"Nakarinig kami ng isang putok, Sir, kaya sinundan ka na namin dito," ang sabi ng isang lalaking nakilala ko na dati sa pangalang Owen, isa sa pinagkakatiwala
"Nagtangka kasi siyang tumakas. Kahit pinapatigil ko'y tumakbo pa rin. Kaya pinaputokan ko na," sagot ng lalaki sabay abot ng kanyang baril kay Owen.
Sabay-sabay na lumingon sa akin sina Owen at ang dalawang kasama nilang sakay sa range rover. Samantalang si Mang Tasyo ay nakayuko.
"Dalhin siya sa mansiyon," utos niya kina Owen at sa dalawang kasama nito.
Doon ko na gustong umiyak nang dahan-dahang lumapit sa akin ang dalawang lalaki at hinawakan na ako sa palapulsohan para hindi na makatakbo ulit.
Pinalandas ng isang lalaki ang kamay niya mula sa aking braso hanggang sa palapulsohan at nandidiri ako sa paraan ng pagkakahawak niya.
Ang mga mata niya ay puno ng pagnanasa na lalong nagpatindi ng aking takot.
Nagpumiglas ako mula sa hawak nila pero hindi sila natinag.
"Ako na ang magmamaneho ng range rover. Sasabay sa akin ang babaeng 'yan at si Mang Tasyo pabalik ng mansiyon. Owen, ikaw na ang mag-uwi ng aking kabayo." Biglang nagbago ang isip nito.
"At kayong dalawa, maglakad na lang kayo," baling naman niya sa dalawang lalaking nakahawak sa akin kanina.
Walang nagsasalita sa aming tatlo habang lulan ng sasakyan.
Parang may pinipigilan itong galit sa diin ng pagkakahawak sa manibela. Napapikit ako sabay lunok ng laway. Ang dami-daming naglalaro sa isip ko na pwedeng mangyari sa akin sa mansiyon. Baka ipabugbog ako, baka pagalitan at ang pinaka masaklap baka ipakulong pa.
Ang huling naisip ang pinakabumabagab
"Huwag mong subukang tumakas ngayon dahil mas maraming guwardiya ang pwedeng bumaril sa'yo rito," bilin nito bago kami bumaba ng sasakyan.
Tuloy-tuloy itong pumasok sa mansiyon na nag-iwan ng putik sa malinis na sahig dahil sa kanyang suot na bota. Habang ang mga katulong naman ay halatang kabado sa kanyang pagdating.
"Ihatid ang almusal sa aking opisina," simpleng sabi niya na hindi mababakasan ng anumang kabaitan.
"Mang Tasyo dalhin mo rin siya sa opisina ko. Mag-uusap kami," utos naman niya kay Mang Tasyo bago umakyat sa magarbong hagdanan.
"Mang Tasyo anong gagawin ko?" naiiyak na tanong ko sa matanda pagpasok namin sa opisina kung saan kami mag-uusap.
"Pasensiya na, hija, mukhang hindi kita matutulungan ngayon. Pati ako mukhang mawawalan pa ng trabaho," naiiling na saad ng matanda.
"Hindi ko po talaga alam na may ibang magbabantay ngayon sa palaisdaan. Kung alam ko lang po na hindi ikaw ang madadatnan doon sana hindi na muna ako nagpunta. Pasensiya na po talaga, Mang Tasyo, dahil sa 'kin nadamay ka pa."
"Ang alam kasi namin sa susunod na linggo pa ang dating ng may-ari nitong hacienda. Kaya lang bigla siyang dumating kagabi kaya hindi lang ikaw, kung hindi pati kami ay nasorpresa. Kaya hindi kita nasabihan kahapon kasi napaaga talaga 'yong dating niya."
"May ari?" nagtatakang tanong ko. Simula noong may nangyaring trahedya sa pamilya nila ay wala ng kahit sinong nakakita sa kanila na bumalik sa bayan namin. Ngayon pa lang.
"Hindi mo na siguro sila natatandaan pa. Masyado ng matagal 'yon. Siguro mga limang taong gulang ka pa lang nang umalis sila," paliwanag ng matanda.
"Ang lalaking nakahuli sa'yo kanina ay si Lance Natividad. Siya ang nag-iisang anak ng dating gobernador. At ngayon ay nagbabalik na siya," dugtong ni Mang Tasyo na nagpatahimik sa akin.
Pagkatapos ng sinabi ni Mang Tasyo ay bumukas ang pintuan ng opisina. Pumasok doon si Lance na bagong ligo. Dala ng matinding takot, bigla akong napatayo mula sa inuupoang sofa. Nabalot ng kanyang mabangong amoy ang buong kuwarto. Umupo ito sa kanyang swivel chair at madilim ang mukhang tiningnan kami.
"Makakalabas ka na, Mang Tasyo," sabi nito.
Hindi ako nakapagsalita. Sinusundan ko lang ng tingin ang papalabas na si Mang Tasyo hanggang sa tuluyan na niyang isinarado ang pinto.
Pinipisil ko ang mga daliri dahil sa matinding kaba. Nakayuko lang ako dahil hindi kayang salubongin ang kanyang titig. Ganito pala ang pakiramdam kung tinititigan ka ng isang gwapo at istriktong lalaki. Nakaka-consciou
"Anong pangalan mo?" tanong niya sa akin. Pati tinig niya'y sobrang sungit. Parang lahat ng tanong niya ay dapat talagang sagutin.
"Sa-Sabrina po," nabubulol kong sagot.
"Sabrina?" ulit na sambit niya sa pangalan ko.
"Sabrina Escalante po, Sir," inulit ko ang kompletong pangalan.
"Pwede ko bang malaman kung ilang beses ka ng nagnanakaw sa aking palaisdaan?" tanong niya na nakahilig sa kanyang upoan.
Komportabling-k
"Ma-ma- matagal na po." Nahihirapan pa akong mairaos ang sagot.
"Malaki na pala ang pagkakautang mo sa akin kung ganoon?" malumanay na sabi niya. Pero halata doon ang tinatagong galit.
"Hindi ko na po uulitin, Sir. Hindi na po ako babalik dito kahit kailan. Hindi na po ako magpapakita sa inyo kung gusto niyo po. Pakawalan niyo lang po ako," pakiusap ko.
Pumalatak at umiling ito. Hindi pumapayag sa gusto kong mangyari.
"Walang libre sa panahon ngayon. Siguro'y alam mo 'yan?"
"Ano po bang gusto niyo, Sir? Kung bayad po ang gusto niyo'y mag-iipon ako," naiiyak kong sabi.
"Hindi ako intiresado sa perang ibabayad mo."
"Kung ganoon, ano po ang gusto niyo?"
"Ikaw," mabilis niyang sagot.
Parang hindi ko naproseso ang sinabi niya. Pinagpapawisan ako. Tama ba ang narinig ko?
"Ikaw, magtatrabaho ka sa akin."
Medyo nakahinga ako sa sinabi niya. Mas ayos na siguro 'to kaysa naman ipakulong ako.
"Stay in ka rito," hindi 'yon pakiusap. Utos 'yon na kailangang sundin.
"Pero, Sir, paano ang mga kapatid ko? Wala silang kasama sa bahay kapag gabi."
"Hindi ko na problema 'yan. At sa natatandaan ko, ikaw ang may utang sa akin. Ikaw dapat ang mag-adjust."
Sunod-sunod na katok ang narinig namin na nagpatigil sa mga sasabihin ko pa.
"Tuloy," sagot niya sa kumakatok.
Pumasok ang may edad na katulong na may dalang tray ng pagkain at inilapag ito sa kanyang mesa.
"Salamat, Aling Meldred."
"Walang anuman, hijo," sagot ng babae bago lumabas.
"Makakauuwi ka na pero bago dumilim dapat ay nandito ka na at dala na ang mga gamit mo. Bukas magsisimula ka na sa pagbabayad ng iyong utang," seryosong saad niya at humigop ng kape.
Para akong lumulutang sa hangin habang pauwi ng bahay. Hindi ko alam kong paano sasabihin sa aking mga kapatid ang nangyari. Baka maapektohan ang pag-aaral nila. Baka ikahiya nila ako. Baka magalit sila sa akin.
Paano kung pahirapan ako ng Lance na 'yon? Hindi pa namin napag-uusapan ang magiging suweldo ko. Ang tanong mayroon pa ba akong sweldo? Kung wala akong kikitain habang nagtatrabaho sa kanya paano na ang pangangailangan
Naririnig ko sa iilang mga taong nakakasalubong na ang muling pagbubukas ng Hacienda Catalina ay bagong pag-asa sa lugar namin.
Pero ang pag-asang sinasabi nila'y problema naman ang idinulot sa 'kin.
Hindi ko alam kong matatagalan ko ba ang isang Lance Natividad. Parang pagmamay-ari niya lahat ng sama ng loob sa mundo. Nakikita ko ang takot ng mga katulong kung tinitingnan nila si Lance. Kung sa kanya ako magtatrabaho kailangan kong magbaon ng maraming tapang.
BUONG araw kong pinag-isipan kung paano sasabihin sa aking dalawang kapatid ang nangyari kanina sa Hacienda Catalina.Paano ko ipapaliwanag na ilang beses na akong palihim na kumukuha doon ng mga isda at 'yon ang pinagkakakitaan ko para may panggastos sa kanilang pag-aaral?Kaming tatlong magkapatid na lang ang naiwan simula nang namatay ang tatay namin. Maglilimang taon na rin ang nakalipas.Nasa high school ako nang namatay si Nanay dahil sa sakit. Sakit na hindi na nagamot pa dahil wala kaming pera pampa-ospital. Sakit na nagsimula sa pambobugbog sa kanya
MASAYA ako na hindi umuwi para kumain ng hapunan si Sir Lance.Tumawag lang ito kanina para kumustahin kung nandito na ba ako sa mansion.Sana ganito palagi. Aalis siya nang maaga at uuwi kapag tulog na ang lahat.Ang sabi ni Manang Meldred marami raw ang nag-aanyaya rito para makasabay sa hapunan. May iilang para sa negosyo ang iba naman mga bigating pulitiko sa lugar namin.Pagkatapos ng kanya-kanyang mga gawain pwede na kaming magpahinga.Kanina pa ako nakaakyat ng kwarto pero mailap ang antok sa akin.
HUMINGA muna ako ng malalim bago kumatok sa opisina ni Sir Lance.Kailangan kong iwasan na magkamali sa harapan niya.Nakayuko lang ako dahil nararamdaman kong nakatingin siya sa akin."I have a favor to ask you Sabrina," buo ang boses niya pero sobrang strikto pa rin.Kahit ayaw ko siyang tingnan sa mata pero dahil sa sinabi niya kusa na akong napatingin sa kanya."I'am planning to get involved with politics," huminga muna siya ng malalim pagkatapos sabihin 'yon, "and I need y
MAAGA akong pinatawag ni Lance sa kanyang opisina. Simula ngayon kailangan ko ng sanayin ang sarili na mag-first name basis kagaya ng sabi niya. Ako na rin ang nautosang magdala ng agahan niya.Pagpasok ko may sinusulat siya pero nang makita ako agad niya itong tinigil.Nilapag ko sa lamesita kaharap ng sofa ang pagkain tulad ng aking nakasanayan."Basahin mo ito. Mga rules natin 'yan sa ating napagkasunduan." Sabay bigay niya ng papel sa akin.
GAYA ng inaasahan hindi nila ako tinigilan hangga't wala akong inaamin sa kanila.Kahit hindi ako sanay at ayokong magsinungaling wala na akong pagpipilian. Inamin ko na lang sa kanila na may relasyon kami ni Sir.Ang dami nilang mga haka-haka. Kaya pala simula nang dumating ako rito hindi na masyadong mainitin ang ulo ng lalaki at madalas na ring nananatili sa mansiyon.Kahit hindi ko naman napapansin ang mga sinasabi nila, sinang-ayunan ko na lang para matapos na ang pagtatanong ng lahat.
Hindi na kami nagkita ulit ni Lance simula kahapon.Pagkatapos niya akong palabasin sa kanyang kwarto iniwasan kong mag-cross ang mga landas namin.Ang alam ko hindi siya dito naghapunan sa bahay.Kung anong oras siya umuwi kagabi wala rin akong alam. Maaga rin siyang umalis kaninang umaga.Kahit isang text wala akong natanggap mula sa kanya. May number ako sa kanya pero ayaw kong magtanong. Baka isipin niyang masyado akong nanghihimasok sa personal niyang buhay.Habang kumakain ng agahan pagsisilbihan pa sana ako ni Joan pero hindi ako pumayag.Dinala ko ang aking plato sa dirty kitchen at nakikipagkw
HINDI ko alam kung anong oras ako nakatulog kagabi. Hindi ko rin alam kung anong oras nakauwi si Lance.Wala rin akong ideya kung saan siya nagpunta.Mahihinang katok ang aking narinig. Hindi pa ako nakakasagot binuksan na nito ang pinto at tuluyan ng pumasok."Gising na po mahal na prinsesa."Sa boses pa lang nito at ang kanyang sinabi alam kong si Cindy ito.Lumapit siya sa mga bintana at hinawi ang mga kurtina doon. Tuluyan ng pumasok
SA mansiyon lang nanatili si Lance buong araw. Hindi siya nag-ikot sa hacienda. Si Owen na isa sa pinagkakatiwalaang tauhan ang inutusan niyang maglibot muna.Galing sa pagligo sa pool nasa opisina lamang siya at abala sa iba't ibang mga papeles.Pati ako kinulong niya sa opisina. Habang abala siya sa mga sinusulat nandito lang ako sa sofa at nagbabasa ng librong kinuha ko sa bookshelf para may mapagkaabalahan.Hindi ko rin naman naintindihan kung ano ang binabasa ko dahil nakikiramdam lang ako sa paligid. Nakikiramdam sa taong kasama ko rito sa loob.