JACK'S POV:
"Here's the mafia king! Are you ready?" Kakalabas ko pa lang sa kotse ko pero ang dami na agad ang pumunta sa direksyon ko. Pawang mga kasamahan ko at ang iba naman ay nagbabantay sa iba't ibang pwesto.
Hindi na sa akin bago ang ganitong ekena. But not in this way, ginagawa lang nila ito kapag natapos na nila ang misyon na target namin sa araw na ito.
"Yeah. So, what are you doing here, Giro? You should—" hindi ko na natapos ang sasabihin ko ng patigilin niya ako mula rito.
Did he already forgot who is me? Hindi niya ba alam kung sino ang pinuputulan niya ng salita. But...whatever!
"We already killed the enemies inside. Ang bagal mo kasi 'e." Napataas naman ang aking kilay sa narinig.
Matalim ko pa siyang tiningnan at mabilis na iginalaw ang aking kanang kamay.
Hinawakan ko ang kaniyang necktie at mahigpit na inilapit sa aking direksyon ang kaniyang ulo. Ang akin ding mukha ay pinaharap ko sa kaniya, pinakita kung gaano ba kawalang respeto ang kaniyang ginawa.
Halata sa kaniya ang kakapusan ng hininga dahil sa ginawa ko. Ngunit hindi ko iyon pinansin, nanatili akong nakatitig sa kaniyang mukha.
'Sige lang! Damhin mo lang ang galit ko. Patay na ang aabutin mo nito.'
"Hindi ba't sinabi ko na sa iyo na huwag mong papakialaman ito. But what did you do? Lagi mo na lang sinusuway ang utos ko." May galit na sermon ko sa kaniya. Halata na sa kaniya ang takot.
"C-can't...can't breathe..." Nagmamakaawa na siya sa akin na pakawalan ko siya. Hindi niya pinansin kung ano ba ang sinabi ko.
Malapit na ring lumabas ang namumuong luha sa may gilid ng kaniyang mata. Ngunit wala akong pakialam.
Siya ang may kasalanan kung bakit siya nandito sa lagay na ito. Kung marunong lang ang bunganga niya na magsalita ng wasto. Wala siya sana sa ganitong sitwasyon.
Hindi purket partner ko siya ay may karapatan na siyang laitin ako't asarin sa bagay na ayoko.
"Nakatali ang leader ng gang na pinapahanap mo sa amin. Nasa loob siya king. Kaya maaari po bang pakawalan ang kapatid ko?" Dahan-dahan naman akong napalingon sa aking kanang direksyon.
Nakita ko si Gino na nakaharap sa akin ang kaniyang dalawang kamay at parehas nakabukas ito. Pinapatigil na gawin ang gusto ko sa kapatid niya na laging nangunguna sa lahat ng mga plano ko.
Tumaas ang aking kilay sa lumabas sa bunganga ng kapatid. At muling lumingon kay Giro.
Pinasadahan ko nang ilang segundo lang ang taong hawak-hawak ko. Hanggang ngayon ay namumutla at malapit ng mawalan ng hininga ito.
"Tsk!" Singhal ko at malakas na tinulak palayo sa aking direksyon si Giro.
Mabilis naman siyang kinuha ng mga men in black ko. Ngunit isang sulyap lang ang iginawad ko rito bago muling ayusin ang aking tuxedo na nagusot dahil sa lalaking napakawalang modo.
Matapos kong ayusin ang pagkakagusot ay wala akong imik na naglakad palayo sa kanila.
Malapit na ako sa direksyon ng pintuan nang may maalala ako. Kaya tumigil ako sa pagtapak sa semento. At dahan-dahan muling sinulyapan ang lahat. Nakita ko si Gino na inaalalayan ang kapatid.
Naalala ko bigla ang ginawa ko sa kakambal ko na si Kreiah. Napailing na lang ako sa naiisip ko.
"From now on, you're no longer my partner. Kung hindi ka marunong sumunod, then better leave my organization. Hindi ko na dapat makikita ang pagmumukha mo kung ayaw mong patayin kita sa harapan ng kuya mo. I'm warning you, Giro. You know me, kaya kong wasakin ang buhay mo at wala akong pakealam sa mararamdaman ng kapatid mo. Tsk!" Seryoso kong sambit at dumiretso na sa loob.
May iilan na sumama na men in black sa akin papasok. Hindi ko na lang iyon pinansin dahil iba ang intensyon ko rito.
***
"Aren't you gonna tell me where that box are? Or ako mismo ang gagawa ng marahas na paraan para lang sabihin mo sa akin ang nalalaman mo." Malamig na banta ko sa lalaking nasa harapan ko. Nakatali sa may upuan habang patuloy na gumagalaw sa kaniyang kinauupuan.
"H-hindi...hindi ko alam...w-wala akong alam." Pag-iiling pa nito sa akin.
"Liar!"
Mas lalo ko pang tiniik ang kaniyang leeg. Nanghihina naman siyang napatigil. Pero hindi iyon dahilan para alisin ko rin ito, mas lalo kong hinawakan ang leeg niya.
Nanunuot sa aking kamao ang matinding sensasyon na pumatay. Ang nanggagalaiti na aking kalamnan sa sobrang galit sa nalaman.
'Sh*t!'
"B-boss...m-mukhang patay na ata po." Napabalik lang ako sa aking diwa nang marinig ang boses ng isa sa mga nagbabantay.
Dahan-dahan kong inalis ang kamay ko sa leeg ng lalaki. At pinagmasdan din ang kamay na mabilis na lumagapak sa ibaba.
Napapailing naman ako sa aking nakita. Sinulyapan ko na ang lahat ng nandito at itinaas ang aking kamay.
I gave them a thumbs down. Ang napapansin ko lang sa kanila ay takot at pangamba sa aking sinenyales.
Matalim kong tiningnan ang bawat isa sa kanila bago maglakad nang diretso palayo sa mga ito.
"Find that treasure. I'm giving you time and years to find it." Huling sambit ko sa mga ito at pinagpatuloy na ang paglabas.
Nakita ko pa rin ang magkapatid na magkahawak-kamay. Halata sa mukha ni Giro na ayaw niyang tumingin sa akin. O bigyan man lang ako kahit isang sulyap man lang.
Napangisi ako sa nakikita ko at hindi na sila inintindi pa. Dumiretso ako sa kotse ko na katabi lang ng mga ito.
Binuksan ko ang pintuan sa may driver seat at pumasok sa loob. Nagsimula na rin akong magpagana ng engine ngunit napalingon din sa bintana nang makita ang kapatid ni Giro na si Gino.
"Boss anong balita?" Tanong nito agad sa akin. Napailing naman ako sa direksyon niya at hindi na nagsalita pa. Wala rin naman dapat pang sabihin sa kanila.
Nagsimula na akong magpaandar ng kotse ko kaya umalis na rin sa may bintana si Gino. Hindi na ako nag-abala pang sumulyap sa kanilang lahat. Ang tangi ko lang tiningnan ay ang aking madadaanan.
Nang masigurado ko na wala akong madidisgrasya ay nagpaandar na ako nang mabilis papunta sa direksyon pauwi sa aking bahay.
LINZIE's POV: Tapos na ang kasal ni Ace at ganap na bagong mag-asawa na sila ng asawa niya. Hanggang ngayon ay hindi ako makapaniwala, noon ay mukha pa lang siyang bata sa aking paningin. Ngayon ay hindi na. Para na siyang isang nakakatakot na tao na hindi dapat binabangga. Matipuno at bakat na bakat na rin ang dibdib nito sa sobrang sikip sa kaniya ang damit na pangkasal. Napalingon naman ako sa katabi niya. Masaya itong pinagmamasdan ang asawa, halata talaga sa mukha na kontento na siya. Ganon din si Ace. They really fall in love with each other. I hope ganon din sa akin, sana kung hindi ako naging tanga noong mga panahon na 'yon sana katulad din ako ni Ace na masayang pinagmamasdan ang kaniyang minamahal. At sinasabi sa sarili na… Sa wakas! This is it! He's really mine. 'I really love him. I'm still inlove with the man who made me happy and lucky. Binigay niya sa akin ang mga bagay na hindi ko nakuha noon. Tinulungan niya akong umangat sa buhay.' Pero… dahil sa katanga
JACK'S POV:Lumipas ang mga araw, linggo, buwan at taon. Tuluyan ng naging masaya ang aking isipan at puso habang pinagmamasdan ang mga magandang bulaklak na tanging sa Hokkaido ko lang makikita.Ang Furano."Oh! Hey! Long time no see!" Napalingon agad ako sa sumigaw sa aking direksyon.Nakita ko si Ace na may hawak na camera. Nakangiti siyang lumapit sa akin.May napansin din akong singsing sa may kaniyang palasingsingan. Isang infinity ring."Sino naman ang ginayuma mong nilalang na papakasal sa iyo?"Napabusangot naman siya sabay takbo sa aking likuran. Hindi ko nakuha agad ang kaniyang naiisip kaya napa-aray na lang ako sa biglaan nitong pagsampa sa aking likuran."Hanggang ngayon pa rin ba gustong-gusto mo sa likuran ko? Kapag nagkikita tayo panay ka talon? Kung sino man ang malas na papakasal sa 'yo. Panigurado
LINZIE'S POV:Isang taon na pala ang nakakalipas. May isa na rin kaming anak ni Mike. Hindi ako nagsisisi na pinakasalan ko ang tatay ng anak ko at magiging anak pa namin.Tama lang din ang ginawa ko. Hindi talaga ako ganon marunong maghintay. Nasa parte na ng pagkatao ko 'yon. Pero ginawa ko pa rin ang pangako ko kay Jack. Naghintay ako, kaso anong hihintayin ko? Maging matanda na ako tapos si Jack may asawa't anak na pala.Kahit na may pamilya na ako. Tinuloy ko pa rin ang pagtatrabaho rito sa bookstore. Ang daddy niya na ang nagpapasweldo sa akin.Noong una malapit kami sa isa't isa ng daddy niya. Pero nang malaman na may boyfriend na ako. Biglang nagbago ang simoy ng hangin.Ang secretary na lang nito ang nagbibigay sa akin ng sweldo ko linggo-linggo."Hi Linzie!" Masayang bati ng mga taong matagal ko ng hindi nakita.Si Aze at si Fro
(After 1 year)KREIAH'S POV:"Ano na naman 'yang maling desisyon ang gagawin mo? Kuya–really?! Sa America mo talaga balak pumunta at manirahan? Akala ko ba ayaw mo sa Japan at America dahil nagreresembla sa ating magulang? What now? " Pagdududang aniko sa kaharap ko na may hawak ng dalawang maleta.Sure na sure na talaga siya sa balak niyang gawin. Hindi ko naman siya pipigilan pero...Kakaiba 'e. May nangyari ba noong mga araw at taon na wala ako?Kahit kailanman ay hindi pa man lang kami nagkakausap nang matino ng lalaking ito. Inuuna ko muna ang pamilya ko dahil matagal na naming inaasam ang ganitong buhay.'Yung walang problema at sisira sa aming pamilya na naman."Hayaan mo na si Jack. He seems serious on his decision. Basta tama na lang ngayon." Sinamaan naman ng tingin nitong si Jack ang asawa ko na natatawa na lang.&
IAN'S POV:"Bakit ngayon ka lang dumating anak?""Oo nga Kuya Yanyan!" Sabat din ni Angel sa sinabi ni Nanay pagkapasok ko sa bahay namin.Gabi na akong nakauwi rito. Hindi ko alam kung anong oras na ba, ang tanging nasa isipan ko lang ay ang mga napagdaanan ni Kuya Jack sa kamay ng mga organisasyon.Hindi ako makapaniwala. Sobrang galit na galit ako sa kaniya noon. Minura at sinusumpa ko pa siya na mamatay na siya.Pero ngayon kinain ko ang lahat. Nagpalipas ako ng buong gabi sa bahay ng girlfriend ko. Sa kaniya ko nilabas ang sakit ng nalaman ko. Sinabi ko rin sa kaniya na huwag na huwag sasabihin kay Ate Linzie ang tungkol kay Kuya Jack.Magkakagulo na naman ang lahat. Baka ibuntong sa akin nito ang galit.Pero kahit na ilang araw pa lang kami nagkakilala ni Kuya. Ramdam ko ang pagiging makatao nito. May usapan na mabangis at wala siya
(4 years later)ACE'S POV:Pinagmamasdan ko lang ang natutulog na lalaking ito na puro puno ng pasa, sugat at mga dextrose sa kaniyang katawan.Dalawang taon na ang nakakaraan magmula ng magsimula siya sa misyon niya.Iyon ay makuha ang mga flag sa bawat sulok ng kagubatan. Sobrang lawak ng gubat na 'yon. May mga nakaabang din na mga pinakamalakas na myembro sa bawat organisasyon.Noong una ay naging kampante pa ako. Kayang-kaya talagang makipagsabayan ng lalaking ito sa kahit sino.Inabot lang ng dalawang taon sapagkat ang mga flag ay nakatago. Saka kailangan niyang maipon ang isangdaang libo na mga bandila.Sobrang dami. At ang kakalabanin naman niya ay nasa isang libo lang. 'Yun lang ang napagpasyahan ng lahat.Kailangan lang talaga nito na makuha ang mga bandila na kulay pula.Pero sa paglipas