Maaga akong nag-aayos ngayong araw dahil unang araw ko sa bansang ito. Hindi ako dapat mafail sa misyon kong ito. Hindi ako dapat magpapatalo. Buhay kapalit ng buhay. Kailangan kong magtagumpay sa lahat ng plano ko. Focus to your goal Ashery.
Tinitigan ko ang sarili ko sa harap ng napakalaking salamin sa kwarto ko. Napangisi na lang ako sa sarili.Humanda ang dapat humanda dahil malalaman niyo na ang tunay na paghihiganti. Mararamdaman niyo ang tunay na sakit.
KNOCK KNOCKNahinto ako sa pag-iisip ng marinig ko ang katok mula sa pintuan ko. Naglakad naman ako papuntang sofa ko. Hindi na ako nagsalita ng pumasok na lamang ito. “Nakagayak na po ang inyong agahan Ka—““Ano bang sinabi ko sayo Aira? Kailangan ko pa bang ulit ulitin sayo lahat?” maawtoridad kong saad. Ilang beses ko na siyang sinabihan subalit paulit ulit niya pa ring ginagawa. Tinitigan ko siya at napayuko nanaman siya. Napairap na lang ako sa inasal niya. “Pasensya na hindi na mauulit.” Yuko pa ring saad niya. Tumayo na ako at nilampasan siya saka bumaba. Ramdam ko naman ang pagsunod niya sa likod ko. “Siguraduhin mo lang dahil kung inulit mo pa ipapatapon na kita sa pinakadulong lugar ng Korea.” Nilingon ko siya at namumutla nanaman ang mukha niya. Kahit kailan ka talaga. “Umpisahan mong ayusin ang pananalita mo ang pakikisama sa akin para maayos natin ang lahat kung patuloy kang ganiyan wala akong magagawa kundi ang ibalik ka.” Pagbabanta kong sambit sa kaniya.Dumiretso na ako sa kusina at nakahanda naman na ang lahat. Sinimulan ko ng lagyan ang pinggan ko ng mga pagkain ko.
“Pasensya ka na talaga hindi pa rin kasi ako sanay eh.” Nahihiya niyang sambit. Ibinigay ko sa kaniya ang isa pang plate at nilagyan ng kanin. “Ako na jan kaya ko naman.” Nakayuko niya pa ring sabi. “Ayusin mo sabi ko Aira, bakit ba pati ang postura ng katawan mo kapag nakikipag-usap sa akin ay ganiyan pa rin?!” pinantayan niya ang tingin niya sa akin. Hindi man niya sabihin pero naiilang pa rin siya. Halata pa ring gusto niya ng ibaba ang paningin niya at yumuko. Nagtapang tapangan siyang tiningnan ako.“Fine! Yan yung gusto mo diba?! Sige! Pagbigyan. Masyado kang masungit, hindi mo ako kailangang sigawan.” Napangiti naman ako sa iniasta niya. Iiling iling na lang akong nagpatuloy sa pagkain. Kaya naman pala eh aarte arte pa. Tsss. Pagkatapos kong kumain ay nagtungo lang akong sofa at nanuod. “Nagtext sa akin si Vance papunta na raw siya dito.” Tumango na lamang ako sa kaniya at itinuon uli ang atensyon sa tv. Sana lang ay nagawa niya para makapasok na ako bukas bugnot na bugnot na ako dito sa bahay kahit na gusto ko palaging mag-isa at nakakulong sa loob ng kwarto saka matulog. Gusto ko ng umpisahan, sana lang ay maging maganda ang buhay ko sa paaralang iyun. Ilang minuto lang ay rinig na namin ang pagdoor bell sa gate namin. Bilis niya naman. “Oh Vance bilis mo naman? Pinalipad mo ba ang kotse mo at nakarating ka kaagad dito? Madaling madali lang ha? Excited lang makita si Ash?” taas kilay na sunod sunod na tanong ni Aira. Tiningnan lang naman siya ni Vance saka dumiretso sa akin. “Wow as in Wow. Hangin na ba ako ngayon para hindi makita? Akala mo kung sino kang gwapo Vance! Mapanis sana laway mo para mamaho yang hininga mo! Leche!” gulat na nilingon ni Vance si Aira sa iniasta niya ito. “What?” “Oh ano? Tingin tingin mo jan?” “What the.”“What ka ng what jan. Watwatin kita eh.” Inambaan pa niya ng suntok si Vance. Natawa na lang ako. Hindi na lang siya nagsalita saka umupo. Tinaasan ko naman siya ng kilay saka nagpadekwatro ng pambabae. “Maayos na ang lahat, pagpasok nyo na lang ang kulang. Bukas na bukas din makakapasok na kayo.” “Good.” Maikli kong saad. “Sigurado ka ba talaga dito?” “Ito na lang ang nakikita kong paraan.” Diretsong tiningnan ko ang mga mata niya at iniwas na lang ng makita ang emosyon niyang nag-aalala. “You don’t have to worry Vance. I can take care of myself.” Nagliwanag naman ang mukha niya at unti unting tumango.“Kung kailangan mo ako nandito lang ako palagi.” “Salamat makakauwi ka na.” Nanlaki naman ang mga mata niya saka iiling iling na tumingin. “Ibang klase kararating ko lang ah? Bakit pinapaalis mo na ako agad? Hindi ba pwedeng dito na lang ako mananghalian?” sinubukan niyang maging cute sa harapan ko pero inirapan ko lang siya. Ang sagwang tingnan sa kaniya. Hindi niya bagay.“Siguraduhin mong pagbaba ko sa kwarto ko ay wala ka na sa paningin ko.” Tumayo na ako at tinalikuran siya. “Tsk jan ka naman magaling. O sige na. Mauna na ako mag-iingat ka palagi.”Hindi ko na siya nilingon pa at dumiretso ng kwarto ko.
Humiga ako sa kama at ginawang unan ang dalawa kong braso saka tiningnan ang kisame. Ang dami kong tanong pero sa lahat ng iyun wala pa rin akong nakukuhang sagot. Gusto ko ng malaman ang lahat ng nasa likod ng mga nangyayari. Oras na malaman ko uubusin ko lahat ng lahi mo. Hindi na dapat pang mabuhay ang lahing katulad niyo. Wala kayong karapatang mabuhay sa mundo. Ang dating maayos at maganda kong nabuhay, nawala ng dahil sa kasakiman mo. Matiyaga kong pinalipas ang araw na ito. Iginugol ko rin ang buong kalahating araw ko sa loob ng training room ko. Pagkatapos naming maghapunan ni Aira ay dumiretso na ako sa kwarto ko at naligo. Pagkalabas ko sa banyo ay pinatuyo ko muna ang buhok ko saka ako natulog. KINABUKASAN.Maaga akong gumising, dumiretso na ako sa banyo saka naligo. Kasalukuyan akong nagbibihis ng kumatok si Aira sa kwarto ko. Siya lang naman pwedeng kumatok dahil siya lang naman ang kasama ko. “Hoy gising ka na ba? Ash?” “Gising na ako.” walang gana kong saad sa kaniya. “Maligo ka na ha? Bilisan mo at kumain na tayo.”“Nakaligo na ako.” umalis na ako sa harap ng malaki kong salamin saka binuksan ang pintuan. Naabutan ko namang nakatayo pa dun si Aira at nanlalaki ang mga mata. “What the hell?” “Problema mo?”“Ano yang suot mo?! Kahit si Vance ay hindi magugustuhan yang suot mo.”“Tsss.” Nilampasan ko na lang siya.“Ash bakit ganiyan ang suot mo?” sunod niyang tanong habang nakasunod sa akin.“Damit pa rin naman to. Huwag kang OA.” Umupo na ako sa upuan ko at sinimulan ng kumain.“Alam ko pero bakit ganiyan?” sinamaan ko siya ng tingin at nanahimik na rin. Ang dami daming tanong. Ano naman problema sa suot ko? Isang loose shirt at pantalon lang naman. Masyadong mga OA. Langya yan. Kung makareact kala mo naman kulang sa tela ang isinuot ko.Pagkatapos kong kumain ay kinuha ko na ang bag at susi ko saka lumabas ng bahay namin at nagtungong garahe.Pinainit ko muna ang makina ng sasakyan ko. Hindi rin nagtagal ay lumabas na rin si Aira at ginawa niya rin ang ginawa sa sasakyan ko.“Sigurado ka ba talaga dito?” kunot noo niyang tanong.“Hmm.”&ld
ASHERY POV“Ok ka lang ba Ash?” naglalakad na kami ni Aira patungong room namin.Tinanguan ko na lang siya. Gagong yun hindi ko lang natulungan nag-uusok na ang ilong sa galit. It’s my choice kung tutulungan ko siya o hindi. Hindi ko kasalanang lalampa lampa siya sa harap ko tapos magagalit galit siya.Wala akong oras sa mga taong katulad niya. Umakyat na kami sa hagdan at huminto sa ikalawang palapag saka hinanap ang room naming dalawa.Nahanap naman namin na nasa bandang gitna ng building na ito. Hinila ko na ang upuan na nasa bandang likod. Tumabi naman sa akin si Aira. Dahil wala pa naman ang prof namin ay pinanuod ko na muna ang nagsasayawang sanga ng puno sa tapat ng bintana namin. Ang mga ibong payapang nag-aawitan. Kung ganiyan lang sana kasimple ang buhay, walang problema pero impossible dahil may mga taong sakim ang nabubuhay sa mundo.Napabalik na lang ako sa rey
GAVIN POVMakikita mo ang galit sa mukha ni Kent pero kalmado lang itong babaeng ito na alam kong mas lalong kinaiinisan ni Kent.“Ibalik ko kaya sayo yung tanong, bakit mo ako tinapunan?” Walang emosyon niya pa ring saad. Simula ng makita namin siya kaninang umaga ay wala pa rin siyang kaemo-emosyon. Iisa lang ang reaksyon niya—blangko.“Dahil mayabang ka! Hindi ko gusto ang pagmumukha mo!” galit na ani ni Kent.“That’s enough Kent Chester. Babae yang inaaway mo!” awat na rin ni Chase sa pagitan nilang dalawa.“He’s right Kent, marami ang nakakakita dahil kahit anong sabihin mo, baliktarin mo man ang mundo babae pa rin yan.” Singit ko na rin.“Ha! kinakampihan niyo ang babaeng ito?!” turo niya sa babae.“Hindi naman sa ganun bro pero tama silang dalawa, mali ang ginawa
Nakarating ako sa bahay maya maya’y nanjan na rin si Aira. Dumiretso akong sala saka pabagsak na iniupo ang sarili sa sofa. “Ayos ka lang ba?” tinapunan ko lang siya ng tingin. “Pasensya ka na hindi man lang kita maprotektahan.” “Hindi mo kasalanan.” Tumayo na ako saka umakyat sa taas. “Tawagin na lang kita kapag kakain na.” Sigaw niya mula sa baba. Tumango na lang ako kahit na hindi ako sigurado kung nakita niya. Humiga ako sa kama ko at hinayaang maglayag ang isip ko. Marami pa akong dapat pagtuunan ng pansin at atensyon hindi ng isang hangal na katulad niya. Huwag ka lang sanang sumobra ginoo. Hindi ko alam kung anong magagawa ko sayo. Kinuha ko na ang mga gamit ko at ginawa lahat ng assignments. Bawat subjects na lang ata may assignments. Tsss. Natapos ko ang mga assignments ko after half of hours. “Ash?” inimpis ko na lahat ng mga gamit ko at
“May pasok kami kaya walang maiiwan dito.” Putol ko sa kaniya.“Hatid na kita.”“May sasakyan ako.”“Bakit ba ang sungit mo na sakin? Hindi mo na ba ako mahal?” nakanguso pa niyang tanong.“A-Ang b-brutal mo na shaken ahh.” Daldal pa niya kahit na sinubuan ko na ang bunganga niya.“Grabe bilib talaga ako sa kasweetan niyong dalawa.” Sarkastiko at iiling iling pang saad ni Aira.“Kumain ka na ba Vance?” baling niya kay Vance na ngumunguya pa ng isinubo ko.“Pakain na ako.” seryoso niya ng sabi.“Tsss bagay talaga kayo, pareho kayong ang hirap timplahin ng mga mood.” Hindi ko na lang sila pinansin saka ako kumain. Tumayo na ako pagkatapos.“Hindi ba at delikado ang pagmotor motor niyong iyan? Huwag niyo ng gami
Hindi ko alam pero wala naman siyang ginagawa nahihiya ako. As in sa likod ko lang siya nakaupo. Hindi ko siya napansin dun kanina, aba malay ko bang sila pala ang kacombine namin ngayon. Tiningnan ko siya at walang emosyon niya akong tinapunan ng tingin.“Natutulala kasi.” Diretsong tingin niyang saad sa akin. Sa sobrang hiya ramdam ko ang pagtaas ng dugo ko sa ulo. Napapakuyom ako dahil naiinis nanaman ako sa kaniya. Bakit ba siya pa ang kacombine naming department ngayon?“What is meant by business law?!” ulit na tanong ni ma’am. Tatlo kaming nakatayo ibig sabihin tatlong tanong din. Palihim ko siyang tiningnan pero diretso lang din siyang nakatingin kay Miss.“Business law encompasses all of the laws that dectate how to form and run a business. This includes all of the laws that govern how to start, buy, manage and close or sell any type of business. Business laws establish the rules tha
“Tch! Never!” saad niya saka umalis. Tiningnan ko siya ng maglakad siya patungong counter. Napapailing nalang ako dahil napakaisip bata. Ganito ba talaga lahat ng mga estudyante ng ACIS mga isip bata.Umalis na rin ang mga kaibigan ng warfreak na yun sa table namin. Humingi na lang ng sorry si Kendrick dahil sa inasal daw ng kaibigan niya. Tinanguhan ko na lang siya bago umalis.Natapos ang lunch break namin kaya pumasok na rin kami sa panghapong subject namin. Nagdiscuss lang ng nagdiscuss ang prof namin. Matapos nun ay inayos ko na ang mga gamit ko saka tumayo.“May practice ba kayo ngayon?” tanong ni Aira. Tinanguhan ko na lamang siya.“Practice saan?” kuryosong tanong ni Freya.“Sa Dance Troupe.” Sagot naman ni Aira.“Ganun ba mauna na kami sa inyo.” Nagpaalam na silang tatlo hanggang sa dalawa na lang
ASH POV“HI” masiglang salubong sa akin ni Vance pagkauwi ko.“What are you doing here?” nilampasan ko siya saka ako dumiretso sa kusina at nanguha ng malamig na tubig saka uminom.“Oh nakauwi ka na pala. Kain na ba tayo?” Si Aira.“Mamaya lang papahinga pa ako.” saad ko saka pumuntang sala at umupo.“Hindi ka man lang ba matutuwa na dinalaw kita?” tiningnan ko lang si Vance saka ko itinaas ang paa ko sa center table at inihilig ang batok sa sofa kung saan sa kisame ako nakaharap.“Ay nagsalita rin sa wakaaaas. Akala ko talaga mapapanisan ka na lang ng laway jan Vance eh.” Maingay na sabi ni Aira. Hindi naman siya sinagot ni Vance.“Tss magsama kayong dalawa! Kausapin mo yang pinakamamahal mo Vance!” daldal pa niya bago ko marinig ang yabag niyang papalayo sa amin.